Dat wil iedereen idd Ik riep ook bij de geboorte van mijn jongste: wat is ie klein! En de vk riep: vind je?? Ik was een beetje beledigd haha En toen ging de vk met ons en de kraam wedden hoe zwaar hij was. Ik zei denk iets van 8 pond, de kraam iets van 8,5 en de vk zei: nee hoor, hij is zeker 9 pond! Ze had gelijk Hij had wel het kleinste neusje volgens haar, ook waar Hij heeft nog steeds een inieminie dopneusje
ik kan je gevoel heel goed begrijpen dat je liever een 7a8 ponder krijgt dan een 10 ponder. oke natuurlijk zeggen mensen je mag blij zijn dat je gezond babytje krijg. maar ik weet zeker dat de meeste ook niet graag een 10 ponder zullen willen krijgen! het babyachtige is er inderaad een beetje af voor je gevoel.natuurlijk ben je er daarom niet minder trots op! ik vind dat je terecht je gevoel mag uitspreken dat je gehoopt had op een iets kleinere baby. voor degene die een extreem vroeggeboorte hebben meegemaakt met hun kindje kan ik begrijpen dat dit mischien kwetsent overkomt. maar stel je voor dat je nooit een vroeggeboorte heb meegemaakt had je dan ook niet stiekum gehoopt op een 7a8 ponder ipv10? hier een nichtje die een 10 ponder bevieleen meisje waarbij ze dachten een 6 ponder te krijgen! dat was echt heel erg schrikken voor hun. want ze hadden een hele andere voorstelling van een baby. ik vond het wel een heel lief babytje om te zien overigens hoor. maar idd door heel veel mensen op straat werd het gezien als een oudere baby. en dan werden ze er steeds mee geconfronteerd en stiekum vonden ze dat best wel moeilijk. als je steeds te horen ktijg woooow wat een dikkertje! dan word je inderdaad niet vrolijk. dan kan ik me voorstellen hoe trots en blij je ook met je baby bent dat je toch ergens hoopte dat het gewoon net ietsje kleiner zou zijn. hier overigens een 7 ponder bevallen. dus niet groot. maar ik kan me ts haar gevoel gewoon goed voorstellen! waarom willen ze je niet eerder inleiden? las iets over voorgeschiedenis? neem aan dat je wel in het zh moet bevallen vanwege complicaties?
Nou ik herken dit helemaal niet. Mijn baby's waren net zoveel baby als kleine baby's. En de opmerkingen dat ze zo groot waren heb ik nooit als vervelend ervaren. Snap wel dat je liever een kleinere baby hebt als je er lichamelijk last van hebt, maar het psychische deel, nee dat snap ik echt niet. Bij de oudste wisten we niet dat ze zo groot zou zijn en ik keek mijn ogen uit toen ze geboren was , maar nooit een negatief gevoel erbij. Bij de jongste wisten we wel van tevoren dat ze ook weer groot zou zijn. Heerlijk juist die dikke knuistjes!
Nooit bij stilgestaan dat mensen hierover konden inzitten.. Geen oordeel hoor, maar die gedachte zou nooit in mij opkomen. Ik vind baby's altijd klein, ook al zijn ze een paar maanden oud. Dan is je meisje toch nog steeds een klein poppetje! Ik ben in verwachting van een tweeling en hoor steeds bij controles dat ze klein zijn, niet zorgwekkend klein, maar wel aan de kleine kant.. Dat geeft soms toch zorgen.. Dus ik zou zeggen: Wees gewoon blij dat jouw baby aan de grote kant is! Het is juist een goed teken en dat is toch veel meer waard dan dat je baby zo schattig mini zou zijn? Count your blessings, je kunt niet alles hebben in het leven
Ik ben 12 dagen geleden bevallen van een gezonde dochter met 37.3 wk. Ze woog 2504gr en 45cm. Ze heeft een dubbele kin, spekbeentjes en bolle wangen Ik snap het gevoel van ts wel een beetje ookal kregen wij een klein hummeltje. Ieder kind is het mooiste wat een ouder kan krijgen dik,dun,lang,kort en met medische problemen.
Ik heb ook redelijk grote baby's maar vind dat juist fijn. Dan hebben ze iets 'over' mochten ze ziek worden. Mijn oudste is na de bevalling heel erg ziek geweest (meningitis) en er is toen tegen ons gezegd dat het zijn geluk was dat hij wat extra's had....
Er wordt mij gevraagd of ik eerlijk gezegd als ik mocht kiezen ook niet liever een kindje van 7 pond zou krijgen. Pfaff zucht, boodschap dus niet overgekomen. Als iemand zich zorgen maakt om complicaties tav gewicht kan ik me dat indenken. Nu hebben we het over uiterlijk. Tsja, dat vind ik storend/kwetsend. Ook voor mensen die grote kinderen krijgen trouwens. En als ik mocht kiezen, dat deed gewicht er nog steeds niet toe, echt echt echt niet. Ik ben nu heel eerlijk. Het gaar enkel en alleen om een gezond kindje wat je bij je mag houden.
Maar ondat jij geen gezondheid kindjes hebt gehad die je gelijk bij je mocht houden wil toch niet zeggen dat iemand anders zich niet 'druk' mag maken over iets wat in jouw ogen doelloos is... Dan kan een mens nooit meer wat zeggen want er zal altijd wel iemand zijn die het slechter heeft oid... Als ts lekker wil klagen laat haar lekker
Hihi ik kreeg de opmerking van de kinderarts de dag na de bevalling: So, dus jij hebt deze peuter gebaard Nou geloof me, dat vind je echt niet tof.... En mijn lijf.... vond het ook echt niet tof. Ik ben zelf dun (gelukkig wel lang), maar die buik was enorm. En mijn bekken heeft het ook al vanaf week 20 niet getrokken. Verder... was het ontzettend fijn om al zo'n sterk ventje te hebben na de bevalling. Een stuk minder breekbaar. En hoewel ik nog altijd een (gezonde) vorm van jaloezie kan hebben bij het zien van die schattige kleine kindjes doet het niks af aan mijn reus. Wel is het lastig dat anderen vaak veel meer van hem verwachten. Hij is heel groot en praat ook nog eens heel goed voor zijn leeftijd. Alleen.... hij is 21 maanden, geen 3 jaar. En dat zorgt zeker wel voor frustratie.
Ik snap wel wat je bedoelt TS; in mijn familie krijgen we alleen maar grote baby's. Zelf was ik met 10 pond geboren en zusje 5 jaar later ook. Mijn moeder had precies hetzelfde; ze wilde graag een kleintje. Gelukkig werd mijn jongste zusje eerder gehaald en zag ik een trotse moeder rondlopen. Ik kreeg 2 prematuurtjes (28 wkn) en een immatuur (23 wkn), waardoor ik nu niets liever wil dan een grote baby. Komt goed meid. Soms kan het gewoon niet anders
ik denk niet dat we het uiterlijk bedoelen hoor. een 10 ponder kan evengoed knap zijn. er zijn alleen helaas altijd mensen in de buitenwereld die je er steeds mee confronteren! en dat is echt heel hinderlijk.het is niet leuk om steeds te horen woow wat een dikkertje en dat je vervolgens familie om je heen heb die steeds vergelijkingen maken met andere kindjes die kleiner zijn. mijn nichtje heeft er enorm mee gekampt! en nee ze vond haar kindje echt niet minder knap lief mooi ze was er super trots op! maarja de opmerkingen van buitenwereld werd haar soms echt teveel. ze werd soms gewoon uitgelachen !ik ben dus echt van mening dat sommige vrouwen echt niet raar zijn als ze hopen op een iets kleiner kindje. tuurlijk is gezond kindje het allerbelangrijkst! maar hoop op een normaal gewicht is toch niet gelijk ongezond? ts bedoelt echt niet dat ze minder trots op haar kindje zal zijn! en ze zal ook echt niet vinden dat haar kindje lelijker is. ze heeft enkel een kleine wens dat het kindje iets kleiner zal zijn dan 10 pond. het is verder niet mijn bedoeling om hierover een discussie te beginnen. mensen denken eenmaal verschillend en dat mag
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Natuurlijk wens je boven alles een gezond kindje, maar het lijkt me toch wel schrikken om te horen, eerlijk gezegd. Op mij komt het niet over alsof je niet blij/dankbaar bent met je kindje, alleen omdat het weer een grote baby zal zijn. Dus ik val totaal niet over je bericht eigenlijk..
Wat maakt mij uiterlijk uit. In het begin ben je toch zo blind van verliefdheid dat je dat helemaal niet ziet. En over gezondheid, ja dat is het allerbelangrijkste en ik gok dat dat voor iedereen geld. Deze zwangerschap hoop ik ze nog een goede tijd binnen te houden. Gezond is de ene tot dusver wel, behalve dat vocht.
Dat is toch heel begrijpelijk dat iedereen een gezond kindje hoopt te krijgen? Ik denk dat het gekwetste stukje bij jou ligt, omdat het ook heel naar is om een ongezond kindje te krijgen (been there done that, twee keer, waarvan de ene het niet gered heeft). Maar nu lijkt het net of een ander niet mag klagen over 'banale' zaken en dat is niet terecht. Ik vond en vind mijn kinderen super mooi, ik keek echt niet naar hun gewicht hoor, dat heerlijke ronde koppie, daar werd ik steeds weer verliefd op. Maar 9 pond of groter is geen kattenpis hoor! Ik kon vanaf 20 weken nog amper lopen van de pijn in mijn bekken. En die gigantische buik, waardoor ik niet eens mezelf rechtop kon houden en ik erg veel pijn had bij alles wat ik deed. Ja, ik kreeg bij mijn derde eindelijk een gezond kind, ik was zoooo blij! Maar hij had van mij best 7 pond mogen wegen. Dan had ik het een stuk minder zwaar gehad en had ik ook niet steeds commentaar gekregen bij het cb dat hij niet genoeg groeide (hij volgde zijn eigen lijntje, maar bij een 9 ponder verwachten ze dat hij groot blijft ). En het feit dat ik me een breuk sjouwde aan dat kleine mensje poeh! Mag daar niets over gezegd worden omdat een ander een ongezond kindje heeft? Het is toch ook niet tof als je een ongezond kind krijgt en iemand die onvruchtbaar is zegt: nou je kunt tenminste een kind krijgen! Ik heb 'm gehoord hoor, toen mijn meisje net was overleden. 'Je weet in elk geval dat je zwanger kunt worden'. Nou en bedankt he Ik vind dat iedereen recht heeft op zijn eigen zorgen, hoe groot of klein ook.
Als je er lichamelijk last van hebt snap ik best dat je liever een niet zo grote baby krijgt. Maar ts heeft het erover dat ze nu waarschijnlijk nooit een klein poppetje zal krijgen. Heeft het helemaal niet over lichamelijke klachten. Tja dat schiet mij en sommige anderen wel in het verkeerde keelgat... Grote baby's doen precies hetzelfde als kleine baby's en zijn net zo schattig, dus ja ik vind dat ze niet moet klagen. Wees gewoon blij dat je hopelijk weer een gezond kindje krijgt wat waarschijnlijk wat reserves heeft, dat is alleen maar positief. Mooi en schattig zal ze toch wel zijn!
Oh ja later schrijft ze wel over bekkenklachten, maar uit de openingspost maak ik op dat het haar vooral om gaat dat ze geen klein poppetje gaat krijgen.
Maar dat mag ze toch jammer vinden? Wie zijn wij om te zeggen dat dat niet mag? Alleen omdat er ergere dingen zijn? Dan mag je uiteindelijk nergens meer over klagen of blij om zijn, want er is altijd iemand die het slechter/beter heeft. Ik maak nergens uit op dat ts denkt dat ze haar baby niet mooi of schattig zal vinden.
En daarbij kunnen te grote babys wel degelijk klachten ervaren. Suikerziekte,schildklier van cb mogen ze niet teveel eten. Later op school etc..
Een grote baby is geen complicatie hoor...Dus heeft niks met ergere dingen te maken. Ts,als dit alles is waar je je druk over hoeft te maken zou ik mijn zegeningen gaan tellen.