Ik kan me het helemaal voorstellen. Hier was onze zoon 10 pond en 55 cm bij geboorte, na 2,5 uur martelen om hem eruit te krijgen kreeg ik een spoedkeizersnee. Het eerste wat mijn zoontje beleefde in de wereld waren (buiten de normale testen) meteen bloedprikken voor de bloedsuikers (tuurlijk om hem in de gaten te houden wat heel goed is, maar hij had zijn eerste naald al te pakken toen hij nog geen 5 minuten oud was) De mw die bij mij op de kamer lag vond het heel grappig dat ik een reus had en zij een kaboutertje, door de bevalling was ik erg vermoeid zodat ik niet echt meer adequaat op reageerde, zij was nog heel erg wakker en blij. Zij vonden het nodig om haar kind naast de mijne te leggen en er een foto van te maken voordat ze naar huis mocht. Pas de volgende dag realiseerde ik mij dat ik dit dus helemaal niet leuk vond. Op de gang werd er gesproken over die 10 ponder, mijn kindje is potverdorie geen vliegtuigbom. Op het cb werd ik altijd op de vingers getikt want hij groeide te hard (dat zijn lengte net zo hard mee groeide werd voor het gemak meer even niet na gekeken) Altijd het advies om minder te voeden, voedde ik minder zat ik met een krijzend kind. Veel opmerkingen over dat het een flinkerd is (nog steeds terwijl zijn bmi prima is), vragen waarom hij iets nog niet kan, of dat het niet eens tijd wordt dat hij een bepaald iets gaat doen. Kinder dingen waar hij qua leeftijd zo aan toe is maar vanwege zijn lengte niet meer in mag. Onze dochter vond ik zo iniminie met haar 3870 gram en 51 cm terwijl de gyn haar een flinkerd vond, maar tegen die tijd was ik zo gehard dat ik me er veel minder van aan trok
Daar heb ik ts ook niet over gehoord, want dan zou ik het nog wel iets meer snappen. Hier nooit problemen mee gehad en grote baby's betekent niet altijd grote kinderen later. Vooral de jongste bij ons is nu echt een poppetje en de oudste is gewoon gemiddeld.
Er zijn altijd mensen die ergere dingen hebben meegemaakt dan jijzelf, heb je een te klein kindje gehad dan zijn er nog andere vrouwen die een kindje hebben verloren of een ziek kindje hebben gekregen en dan zijn er ook nog vrouwen die helemaal niet zwanger kunnen worden. Waarom moet het altijd vergeleken worden met een ergere situatie? Iemand kan toch wel iets jammer vinden? Ook al zit daar geen vervelende medische reden achter? Het hoeft toch niet vergelijkbaar te zijn met allerlei andere nare dingen om het jammer te vinden.
Precies. En ik snap dat dit moeilijk is wanneer je zelf in een moeilijke situatie zit, zoals jij nu pipo. Maar dat mag geen reden zijn om een ander de mond te snoeren als ze even wil ventileren. Ik vind het ook een beetje kinderachtig om te zeggen dat TS in haar handjes mag knijpen of count your blessings. Dat klinkt jaloers en belerend Jouw kind, jouw zorg, haar kind, haar zorg. Of die nu groot of klein is. No pun intended
Ik had gezegd "Count your blessings" en daar sta ik nog steeds achter. Tuurlijk mag je best iets jammer vinden ook al is het totaal onbelangrijk, maar het kan geen kwaad om stil te staan bij wat je wel hebt! Daarnaast zou ik liever bij mijn echo's horen dat mijn kindjes groot zijn ipv aan de kleine kant, omdat het nou eenmaal het beste is voor de kindjes zelf. En wie wil dat nou niet? Dus in die zin ben ik daar zeker "jaloers" op ja en kan ik er met mijn verstand niet bij dat iemand van zoiets een punt maakt.
Ze zegt toch nergens dat ze daar niet bij stil staat? Ik kan ook zeggen: wow jij krijgt een tweeling! das lekker makkelijk, twee in 1 klap, zou ik ook wel willen Want sommige mensen moeten jaren de mmm in en krijgen geen kind, dus wees vooral alleen maar dankbaar ik heb overigens geen moeite met zwanger worden, maar er zijn hier genoeg die dat wel hebben, die nu jaloers op jou zijn. Zo hebben we allemaal wat. Let it be.
Ik begrijp het wel, ik hoop dat je je vasthoudt aan de gedachte dat jouw poppetje dadelijk voor jou de mooiste en de liefste is van iedereen. In maatje 56/62 Succes met de laatste loodjes... Mama van 3 iniminies die hoopte dat de derde en ook de laatste wat flinker was geweest
Tsjah wat zal ik hier nou op zeggen? Het lijkt mij zo dat als je er echt bij stilstaat dat het een teken van gezondheid is het er verder niet toe doet dat het "geen mini poppetje" is..en daar dus geen "issue" van maakt. Maargoed das mijn idee erover. Ik ben overigens ook alleen maar dankbaar dat wij een tweeling krijgen! Je hoort mij dan ook niet piepen over dat het zwaar/duur of wat dan ook is oid. En zeker niet op een forum waar idd allemaal mensen meelezen die niet zwanger worden. Ik sta daar juist heel erg bij stil, want ik ben ook niet vanzelf zwanger geworden. Maargoed laten we het er maar op houden dat we niet allemaal hetzelfde tegen de dingen aan hoeven te kijken / het met elkaar eens hoeven te zijn.
Zie je mijn onderschrift? Ik weet hoe belangrijk gezondheid is, dat gaat voor alles. Maar goed, als je bij een zwangerschap van een gezonde baby nergens over mag klagen, dan is dat best triest. Het hoeft niet alleen maar kommer en kwel te zijn hier, iets luchtiger met dingen omgaan mag best. We hoeven het idd niet met elkaar eens te zijn, maar ik blijf dit jammer vinden.
Ja ik zie je onderschrift over dat je je kindjes zolang borstvoeding hebt gegeven.. Ik ben gewoon van mening dat je ipv te klagen over wat je niet hebt (en ook niet van belang is) beter kunt focussen op wat je wel hebt. Daar word je zelf ook gelukkiger van denk ik zo! Dat wou ik TS alleen maar meegeven. Maar jou heb ik verder niets meer te zeggen dus: tot ziens.
Ja, die borstvoeding is lekker belangrijk in deze discussie Er staat ook een vlindertje en kruisje bij mijn dochter, ik denk dat dat wel duidelijk is wat dat betekent en welke waarde ik hecht aan gezondheid. Poeh hey, geniet vooral van alles dat je gegeven is en projecteer jouw ellende niet op een ander, focus lekker op jezelf en gegroet!
Oh ik had eerlijk waar geen vlindertje en kruisje gezien.. Sorry!!! Ik snapte al niet goed wat je ermee bedoelde. Maar dat vind ik heel erg voor je.
Lief dat je dat zegt, misschien is het kruisje en vlindertje ook niet zichtbaar voor iedereen? Maar daarom hoop ik wel dat mensen begrijpen dat ook als je iets heel naars (hebt) meegemaakt, je alsnog in kunt leven in de zorgen van een ander. En da's een lange weg geweest voor mij hoor! Als ik dit 7 jaar had gelezen, had ik er waarschijnlijk net zo in gestaan als jij. Want waar maak je je druk over, een dikke baby Maar de meeste zwangerschappen gaan gelukkig goed en dan komen er minder belangrijike problemen naar voren. Mag best over geklaagd worden, zolang het niet de spuigaten uitloopt
Ik zie nu wel dat het een vlindertje en kruisje moeten zijn, maar dat zag ik er voorheen niet in. Echt als ik het gezien had zou ik nooit zo hebben gereageerd alsof het je om borstvoeding ging. Krom van mij, ik had niet goed gekeken. Maar de tekens zijn dus wel zichtbaar, dan weet je dat!
Dit dus, ik heb geen moeite met klagen van zwangere vrouwen. Ik had misschien het zelfde gedaan als ik niet deze ervaringen had, echter geeft de openingspost van ts aan het jammer te vinden van het gewicht omdat dat minder schattig is. Dat is hetzelfde als zeggen dat je het jammer vindt dat je kind, rood haar heeft, of bruine ogen ipv blauwe of minder mooi is dan die van je vriendin. Ik vind dat persoonlijk echt een verschil maken. Had ze problemen met het gewicht ivm complicaties voor haar of het kindje, had je me niet gehoord. Het gaat in deze dus ook niet om erger zoals eerder gemeld wordt. Dat vind ik in deze dus ook niet de discussie. Lees nog maar eens goed de eerste post.
Ik heb zelf een mannetje die bij zn geboorte 2630 gram was en 48 cm. Geboren met 38.4 ivm pre -eclampsie. Ook hij had een hele zware start maar okay. Mijn nichtje had een 10 ponder 10 dagen eerder geboren. En hoe lief dat mannetje ook was had ik eerlijk gezegd ook niet echt een newborn gevoel bij hem ondanks dat ie maar 10 dagen ouder was dan de mijne, dus ik snap het wel eigenlijk.
Hey het geeft echt niet, ik ben allang blij dat het opgehelderd is Goed om te weten dat het dus wel zichtbaar is, anders kunnen er meer misverstanden ontstaan.
Ik denk dat je dat te ver doordenkt, dat gevoel krijg ik er namelijk helemaal niet bij. Het gaat er volgens mij puur om dat het ook leuk zou zijn als je een kleiner baby'tje krijgt, die echt duidelijk pasgeboren is. Wij hadden zoveel schattige babykleertjes die de jongens nooit aan hebben gehad. Tuurlijk is dat niet belangrijk, maar het is best jammer en ik snap dat ts dat ook vindt. En iemand haalde eerder al aan dat er ook grapjes over gemaakt worden. Ik zat daar zelf niet mee, ik was beretrots dat mijn zoontjes zo knap waren. Vond andere baby'tjes altijd maar schriel afsteken naast hun fantastische charme Volgens mij vindt elke moeder haar kind het mooist?