Dag dames, Onze dochter ziet sinds Oktober 2014 monsters. Elke avond is het raak. Ook zijn er krokodillen die overdag soms tevoorschijn komen of in een boek zitten. Ik luister heel goed naar haar en vraag ze in haar bij zijn altijd de kamer uit te gaan. Ik neem dit altijd serieus en zeg nooit dat er niks is want ik wil dat ze zich serieus genomen voelt en dat papa en mama haar geloven. Nu word ze sinds 2 dagen wakker smorgens en ziet ze oogjes onder de kast. Ze is buikslaper dus ik ben met haar op de grond gaan liggen toen ze zei dat er wat onder de kast was. Dit zijn blijkbaar oogjes van een meneer. Nou goed ik heb de meneer gevraagd of die weg wou gaan en we zijn toen naar beneden gegaan. Nu vertelde ik bovenstaande gister aan mijn schoonzus, en die zei dat ik haar nu een psychose aanpraat en dat onze dochter straks misschien wel stemmen gaat horen omdat wij met haar "meedoen". Is het dan zo slecht dat ik haar het gevoel wil geven dat ze het niet verzind en papa en mama haar helpen? En iemand eventuele tips wat we nog kunnen doen?
Ik heb er geen verstand van en ervaring mee. Maar denk dat het allemaal wel mer valt. Er is niets mis mee je dochter het gevoel te geven dat je haar serieus neemt. Misschien is het een fase? Ik herken het van mijn 2,5 jarige dochter niet, maar heb het weleens eerder gehoord in. Mijn omgeving en daar ging het vanzelf weer weg.
Een psychose aanpraten..? Nee joh! Ik zou alleen wat meer uitleggen dat monsters niet bestaan. Dat het tekenfilms, plaatjes, boekjes kunnen zijn, maar dat ze in het echt niet bestaan. Misschien daarna samen de lamp aan doen en laat haar ook echt op de plekken laten kijken waar het zou zijn en zelf de conclusie laten trekken of het er is of niet. En ze bedoelt echt monsters en geen mensen toch? Misschien kun je samen een nachtlampje kopen voor op haar kamer zodat ze zich misschien wat meer veilig voelt?
Ik herken het wel, onze dochter had dit rond die leeftijd ook. Ik nam haar ook serieus, maar "meedoen" deed ik niet. Meedoen in de zin van als zij oogjes zag dat ik dan ook net deed alsof ik ze ook zag. Ik zou niet willen dat ze echt in monsters zou gaan geloven. We hebben samen een anti-monster liedje bedacht en dat hielp eigenlijk altijd wel goed
Psychose aanpraten lijkt me wat overdreven 😅 Ik zou zelf (met kind) een monsterspray maken.. Moet je maar eens op googelen! Helpt om de "monsters te verjagen" 😉
Ik zou er juist niet in mee gaan (met bijvoorbeeld spray), want dan geef je de illusie dat het bestaat. Gevoel serieus nemen kan ook zonder dat je meegaat in die wereld.
Ja we proberen idd uit te leggen dat monsters niet bestaan, maar ja ze ziet het wel. Misschien indd niet zo handig om mee te doen haha maarja je wilt natuurlijk dat ze denkt dat je haar gelooft. zo'n monsterspray vind ik een hele goede daar ga ik iets mee doen dankjewel! Nachtlampje heeft ze trouwens ook op haar kamer staan.
E. Heeft dat heel erg gehad. Ik heb indd een monsterspray gemaakt en ze zo weg gejaagd.. Hun zien ze echt en om dan te zeggen dat het niet waar is zou Hier averechts werken E. Zou ontzettend boos worden. Omdat ze er voor haar wel zijn!
Ik zou er dus wel in mee gaan, krokodillen bestaan en leeuwen en monsters zien ze ook vast weleens op tv Onze zoon was 2,5 toen hij bang was voor leeuwen, dit zag hij bij de Teletubbies, ik ben de enge leeuw En moet je mij eens zien, ik ben heel groot en sterk en gevaarlijk bovendien, ik ben de enge leeuw dat ligt in mijn aard, van voren heb ik een muil en van achteren een staart, en daar liep die leeuw maar rond te grommen bij de Teletubbies Hij was zoooo bang voor leeuwen geworden, zag ze overal ! Huilde de hele nacht want we zat een leeuw onder het bed, wij vinden het belangrijk dat de fantAsie van een kind serieus genomen word, je kunt wel Zeggen dat kan niet, maar het kind ziet het ! Voor het kind laat je hem dus alleen met zijn angst en voelt alsof zijn papa en mama hem of haar niet geloven, maar dat is onze kijk erop iedereen doet dit natuurlijk anders maar wij gooiden de leeuw naar buiten, zeiden dat hij niet meer terug mocht komen, of we stopten hem in de honden bench voor de leeuwen meneer die hem dan op zou halen voor de dierentuin of terug in de jungle Onze zoon hebben wij hiermee nooit aangepraat dat het mogelijk is dat leeuwen op zijn kamer kunnen komen, wij hebben hem geleerd ( en onze andere kinderen ) dat wat hij ook zegt papa en mama hem geloven en hij zijn angsten niet hoeft te verbergen en wij alles doen om hem over die angst heen te helpen,
Ik zou het kind zeker wel serieus nemen in datgene wat hij/zij ervaart. Licht aan en samen gaan kijken, 'zie je ze nog?' Monsterspray vind ik wel een goeie. Mijn moeder had vroeger ook een gedicht, maar die ken ik niet meer helaas. Zeggen dat ze weg moeten gaan vind ik ook een goeie. Gelukkig is het hier nog niet aan de orde. Ik zie geen geesten of zo, maar stel dat het toch bestaat en het kind kan ze wel zien (ze zeggen dat zij er gevoeliger voor zijn), dan wil je ze toch niet voor gek verslijten dacht ik zo. Tja... 'monsters' bestaan niet, maar dat zijn afgeleiden van krokodillen en deren die wel degelijk bestaan. Dus eigenlijk bestaan ze wel degelijk.
Ik neem de angst die mijn zoontje voelt serieus....zou echter niet gaan vragen aan de monsters of ze weg willen gaan....daarmee impliceer je mijn inziens wel dat ze er 'echt' zijn. Hier zegt hij wel eens dat hij bang is voor monsters/spoken, dan zeg ik nee joh niet bang zijn, mama en papa zijn bij jou dan hoef je nooit bang te zijn. Er zijn geen spoken/monsters alleen in boekjes.....daarnaast besteed ik er niet teveel aandacht aan, maak er geen groot ding van. Door samen tegen een monster te praten en het te serieus te nemen neem je volgens mij wel het risico dat het een groot ding wordt... Regelmatig noemt hij deze zin tegen zijn knuffeltje wanneer deze zogenaamd bang is. Denk dus dat het helpt...
Zou eerst kijken of er geen ( eng speelgoed in de kamer staat) ik was vroeger bang voor mijn overgordijnen. Dat leken net gezichtjes. Beide kinderen hebben wel spook tijden gehad. En hier maakte ik zelf anti spoken spry. En we schoppen ze de deur uit. Bij dochter heb ik ze beneden bij de lift gelaten. Mogen niet naar boven mama zegt nee. Heeft wel geholpen echt er mee in gaan nee maar deels wel.
Mijn oudste is als je niet oppast snel bang en bij haar ga ik er dus juist nooit in mee. Omdat het dan in haar fantasie allemaal nog veel enger wordt. Boekjes over heksen, monsters, spoken vermijd ik ook al het even kan. Als we het erover hebben, vertel ik dat die figuren alleen in verhaaltjes bestaan en niet in het echt, 'net als Dora of Elsa, want die bestaan ook alleen in de film toch?' . Ik denk dat ik haar er meer mee help door er zo nuchter mee om te gaan.
Ik zou er zelf ook niet in mee gaan, maar eerder zeggen dat ze niet bang hoeft te zijn en haar laten weten wat er dan is om het veilig te laten zijn (wij zijn beneden, je kunt ons roepen, het raam is dicht, etc). Wat wel belangrijk is, is te kijken naar wat de 'input' gedurende de dag is. Mijn meiden hebben ook wel eens last van angst 's nachts, maar dat zie ik direct wanneer ze een enge film of een eng boek hebben gelezen. Dat kijken ze dan ook direct niet meer, ik kijk zelf ook geen tv waar ik van wakker lig 's nachts. Dat is het me niet waard. Ik zou daar dus zeker eens op letten!!
Toen mijn dochter net twee was en voor het eerst enge meneren e.d. ging zien ben ik erin meegegaan en heb ik ze steeds vriendelijk gevraagd om weg te gaan, wat kennelijk steeds hielp. Sinds ze een jaar of drie is probeer ik haar uit te leggen dat je soms dingen kunt zien die er helemaal niet zijn. Er zijn tig bekende illusies die je kunt gebruiken om dit te illusteren, zoals naar een rood velletje papier staren en daarna na een witte muur (zie je een groen blaadje) of naar een donker blad met witte rasters, waar je zwarte puntjes ziet die er helemaal niet zijn. Je kunt ook gewoon samen een wolk uitzoeken die erg lijkt op iets en zo uitleggen dat dingen soms ergens op lijken, maar dit niet betekent dat ze het ook zijn. Ze lijkt nu redelijk te snappen dat ze de enge dingen die ze soms ziet alleen in mensenhoofdjes bestaan en ze er niet bang voor hoeft te zijn, maar soms jaag ik ze alsnog spelenderwijs voor haar weg. Dat je je kindje een psychose aanpraat is echt lariekoek. Een psychose kun je niemand aanpraten, dat heeft met de fysiologische toestand van je hersenen te maken en zo''n toestand kun je met alleen woorden (gelukkig) niet creeeren.
Hier oom wel eens monsters. Het gaat meestal in fases. Zoonlief vind het fijn dat er knuffels op het voeteneind van zijn bed staan. Verder hebben we lampjes (een leeslampje en een nachtlampje). Het leeslampje zet ik uit als wij naar bed gaan. Ik vertel hem dat monsters niet echt bestaan, alleen in filmpjes en boeken en dat er niks kan gebeuren, dat papa en mama er altijd zijn en hij altijd kan roepen als er iets is. Ik vraag hem altijd wat hij ziet of hoort en probeer hem dan een verklaring te geven. Zo deed mijn man laatst het rolgordijn beneden naar beneden en dat vond hij een eng geluid. Ik heb hem toen uitgelegd wat het was. Ik neem hem dus weldegelijk serieus, maar leg hem ook uit dat er niets aan de hand is. Probeer hem dus gerust te stellen.
Wij gingen er wel in mee. Onze dochter zag ze ook écht! Maar zelfs er in meegaan, buitengooien, wegsturen hielp allemaal niet. Want terwijl we dat nét gedaan hadden zat ze alweer ineengekrompen te gillen op mijn schoot en te wijzen dat ze dáár !!! echt zaten! -wie ben ik om dan te zeggen: ze zijn er niet! - als zij ze écht ziet? ze durfde in ons geval dus niet meer te slapen op haar kamertje, dus ze heeft 2 maandjes ofzo gehad dat ze bij ons op de kamer op een matras naast ons bed kwam slapen als ze bang werd snachts. Wel ging ze elke avond eerst in haar eigen bed proberen. Na een tijdje was het over en kwam ze niet meer snachts/ s avonds bij ons. Wel dus héél bewust een matras naast ons bed op de grond gelegd, zodat wij goed bleven slapen en zodat ze er niet aan zou wennen 'samen' te slapen met ons.
Hier een periode gehad en toen een nachtlampje op zijn kamer geïnstalleerd (las dat dat bij jullie al het geval is) daarna aangegeven dat zoonlief veilig is zolang hij zijn lampje kan zien. Alle enge monsters zijn bang voordat lampje en durven dan niet meer in zijn kamer te komen. Mocht hij ze wel zien dan kan hij zeggen "boe, ga nu weg" en dan schrikken ze en gaan weg. En het aangeven dat sommige dingen alleen op tv te zien zijn, maar niet in het echt, werkte hier ook goed.