De tweede kan ieder moment komen maar we hebben beide zoiets dat we erna nog niet perse compleet zijn. Anticonceptie gaan we hierna in ieder geval niet meer doen en mocht er dan een derde en of vierde komen dan is die meer dan welkom!!
Mijn gezin is nog niet compleet. Ik mis iets, dat voel ik heel duidelijk. Wij hebben alleen om rationele redenen besloten dat er geen derde meer komt, en dat doet soms een beetje pijn.
Een tweede willen we zeker nog wel. Derde weten we niet, dat komt wel als de rweede er is, wat hopelijk mag gebeuren.
Toen onze dochter werd geboren, vandaag 10 weken geleden voelde het voor mij aan alsof het ontbrekende puzzelstukje eindelijk werd gelegd. Ik voel mezelf heel erg compleet, en ik ben nog steeds ontzettend gelukkig. Toen ze werd geboren bleef ik maar zeggen hoe gelukkig ik was en dat gevoel blijft. Ik wist niet dat ik mij ooit zo goed en compleet kon voelen... zeker niet na de donkere weken na de geboorte van mijn zoon. Hoewel we ons echt goed voelen nu en zeker geen nood meer hebben aan nog een derde houd ik de optie wel 'open', in die zin dat we enkel condooms gebruiken en er dus altijd wel een verrassing kan komen (onze dochter was er ook wat vroeger dan gepland aangezien we nog niet aan het proberen waren, 1x onbeschermd was genoeg). Als dat zo zou zijn dan is hij/zij altijd welkom. We zijn financieel standvastig, hebben zeker de ruimte in ons huis, en hebben liefde genoeg om er nog een derde kindje erbij te nemen. Maar bewust zullen we het niet meer doen, en daar heb ik geen last van. Het is nu aan de volgende en ik zal met veel plezier en liefde voor mijn broer zijn kindjes zorgen en ik zal ze daarna ook met veel liefde en plezier terug bij hun mama laten
Onze tweeling is na HELLP geboren met 32+1 en de eerste weken en het herstel waren erg zwaar. Mijn zwangerschap daarentegen was, tot 31 weken, een droom. Nadat we ons beseften dat we letterlijk langs de afgrond waren gelopen, was het genoeg voor mij en mijn man. Vooral mijn man is daar heel resoluut in, maar geef hem eens ongelijk, hij stond er bij en zag bijna zijn vrouw dood gaan en zijn kinderen afglijden. Van de week wat dingen uitgezocht over sterilisatie, manlief heeft het er niet zo op om in zichzelf te laten snijden. Maar dat voelde zo slecht! Herkent iemand dat? Ik heb geen kraamtijd gehad, geen borstvoeding kunnen geven(alleen dat akelige kolven) en het woord genieten kwam pas heel laat in ons woordenboek tevoorschijn. Dit, samen met het zwanger zijn, zou ik zo graag nog mee willen maken. Rationeel, medisch gezien maar ook omdat we onze handen vol hebben aan de tweeling, is het goed zo. Misschien komt het nu ook meer naar boven omdat ze bijna een jaar geleden er ineens waren.
wij hebben vier kindjes bij elkaar een dochter van bijna 7, een dochter van bijna 6. een zoontje dat helaas altijd twee zal blijven... een dochter van twee weken. maar ik had er graag nog eentje gewillen... dus het is afwachten wat onze volgende stap nu is haha
Hier na 3 kindjes compleet. Na 2 twijfelden we nog heel erg, maar nu met 3 is dat gevoel helemaal weg. Mijn man heeft zich daarom ook laten steriliseren.
na de geboorte van de 2e. na de eerste zei ik dat het klaar was maar het begon toch te kriebelen. en nu met 2 kids is het gekriebel weg. als ik een baby zie dan heb ik geen gedachtens meer dat ik dat ook wil. het is genoeg zo. ik ben alle babyspullen al langzaam aan aan het wegdoen. het zwanger zijn is ook niks voor mij. ik vond er echt geen zak aan en het was zwaar. veel last van misselijkheid, rug en bekken en verzakkingen aan de bevalling over gehouden. een 3e zwangerschap en bevalling zal dit alleen maar verergeren. ik ga mijn gezondheid daarvoor niet op het spel zetten. daar schieten mn kinds ook niks mee op.
een van ons laat zich helpen indien dat al mogelijk is (we zijn nog jong, hij 31 en ik 25). Het is goed zo.. als t aan mij ligt komen er nog tig maar mn lichaam is gewoon niet geweldig met zwanger zijn. ons gezin zal nooit compleet voelen, dat is het met Viënna erbij. ik zal altijd het gevoel blijven houden iets te missen. Of we nou nog 1 of 10 kids krijgen
Onze tweede zoon is nu 2 weken oud. En wij vinden het prima zo. Een heerlijk mannengezin om mij heen.
We hebben lang op onze tweede moeten wachten en toen ik dus toch nog geheel onverwacht zwanger bleek te zijn, was onze wens compleet vervuld. Diep in mijn hart had ik graag nog wel meer kinderen gewild. Maar ik ben de jongste niet meer en heb twee zware zwangerschappen gehad door bekkenklachten. Heb nu twee gezonde jongens, meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Dus moet het lot ook niet tarten.
Ons gezin is nu al compleet Moet er niet aan denken om meer dan 1 kind te hebben. Wat ook telkens bevestigd wordt als we visite hebben van of op bezoek gaan bij mensen met meerdere kinderen. Daarbij vond ik zwanger zijn niet leuk, bevallen een hel. Nee, wij laten het hierbij. Hebben altijd maar 1 kind gewild.
Dit had ik kunnen schrijven! Hier inmiddels zwanger van de vierde, hoop me hierna compleet te voelen. Alleen ik sluit ook niet uit dat er toch een wens ontstaat voor een vijfde. Ik las ergens verderop dat je het over de uitdaging had. Zo herkenbaar. Stiekem denk ik nu wel eens aan een vijfde, alleen praktisch is het niet. En ergens wil ik ook wel weer een stukje vrijheid terug krijgen na het eerste babyjaar van dit kindje. Ik hoop ooit het gevoel te hebben, dat we compleet zijn.
We hebben een zoontje van 2012. De zwangerschap, bevalling en babytijd vond ik echt best zwaar. Moest ook echt een beetje slijten zeg maar, voor we aan een tweede wilden beginnen. Bij ons beiden was 2 kinderen ons 'ideaal'. Mijn man zei afgelopen zomer ineens dat hij 3 misschien ook wel leuk zou vinden. Ik 'schrok' daar een beetje van. Ik zag nog 2 zwangerschappen en de daarop volgende babytijd niet zo zitten... Nog 1x vond ik wel genoeg. Nu krijgen we 'best of both': ik 1 zwangerschap, 1 bevalling en 1 hele drukke babyperiode. Maar we hebben straks wel 3 kinderen Een vierde komt er écht niet, ik vind 1 gewone en 1 tweelingzwangerschap wel genoeg. Ik denk dat we straks meer dan compleet zijn
Bijzonder om de ervaringen van anderen op dit gebied te lezen. Onze gezinswens zal niet helemaal vervuld worden, dat weet ik zeker. ML en ik hadden beiden de wens voor een zeer groot gezin. Helaas duurde het ruim zeven jaar voor ik voor het eerst zwanger raakte (dit werd een mk) en nog weer even voor dreumes zich aandiende. Nu zwanger van een brusje. Mijn zwangerschappen zijn fysiek heel zwaar en mijn gezondheid is niet zo daverend en ditmaal nog meer complicaties dan de vorige maal. We hebben daarom besloten te kiezen voor de rijkdom die ons nu is gegund en ook te kijken naar het lange termijn plaatje... ouders kunnen en willen en mogen zijn voor de kids die we al hebben en niet alleen voor de kids die we nog zouden willen krijgen. Maar zeer doet 't wel, hoewel ik dat niet hardop zou durven zeggen... want wat zijn we rijk gezegend... een gezonde dreumes en een bib on the way... Overigens wel een stille wens voor een adoptiekindje...maar dat is wellicht financieel niet mogelijk.
Bij ons was het na de derde echt compleet. Na de tweede twijfelden we allebei nog heel erg. Toen bleek dat onze derde als een cadeautje ineens al onderweg was, hoefden we dat besluit niet meer te nemen. Maar toen wisten we al wel dat het daarna echt klaar zou zijn. Ik heb nog wel een tijdje wat kriebels gehad en soms zelfs nu nog wel. Maar als ik zie hoe druk het is en hoe zwaar ik het met drie kinderen vind, dan moet ik er ook niet aan denken om echt nog een vierde te hebben. Ik zou best nog eens zwanger willen zijn, willen bevallen en een babietje willen hebben, maar ik wil echt geen kind meer erbij, hahah.
Ik ben nu al gelukkig zo, Ik heb 4 jaar lang verdriet moeten verwerken en na 4 jaar is ons prinsesje er. Of er ooit een bij komt? Als het ons lukt en we raken zwanger, ja graag, maar lukt het niet dan zijn we nu al gelukkig met ons net kers verse gezin.