Hallo, Ik ben 4,5 maand geleden bevallen van een dochtertje en ik heb last van het volgende : angstaanvallen zodra ik me een beetje doe inspannen, gejaagd gevoel, onrustig, duizeligheid, soms niet meer weten waar ik ben, de tv bijv niet meer kunnen volgen, zweverig gevoel, wazig zien en heel soms ook emotioneel. Het lijkt wel of mijn lichaam niet samen met mijn geest kan functioneren op bepaalde momenten van de dag en dan met name als ik stress of druk voel ( buiten mijn lichaam treden ). Ik heb mijn bloed waardes laten meten op schildklier en bloedarmoede maar daar is niets uitgekomen. En ik ben hiermee naar de huisarts gegaan en daar geven ze aan dat ik overbelast ben geraakt door de bevalling en verhuizing. Voor de angst slik ik nu 10 dagen pillen maar door de pillen wordt ik weer rustiger maar dat alleen zodra ik ze slik. Verder loop ik ook al weken bij een psycholoog maar ik blijf deze klachten houden. Door deze klachten zit ik ook al ruim 8 weken thuis en ik zou zo graag weer van het leven genieten en werken. Mijn dochtertje slaapt de nachten goed door en daar kan het ook niet aan liggen. Ik slaap ook regelmatig in de middag omdat ik ook zo moe ben. Wie herkend dit en wat is hieraan te doen?
Herkenbaar.... Ik kreeg bijna een half jaar na de geboorte van mijn dochter de diagnose burn out... Aan de oxazepam en therapie gehad Nu na een half jaar ben ik de medicijnen en therapie aan het afbouwen en gaat het een stuk beter. Morgen ga ik ook weer aan het werk en heb er veel zin in! Ik zou zeggen dat als je je nog niet goed voelt bij de medicatie en hulp nog een keer de ha te raadplegen,en vooral heel veel rust te pakken. Veel sterkte!
Ik heb ook een burn out gehad toen m'n dochter een half jaar oud was. Bij mij bleek het een combinatie van traagwerkende schildklier en gewoon veelste veel doen, zowel op het werk als thuis. Ben nogal een controle freak, en wilde alles overal onder controle houden, had erg moeite om m'n dochter achter te laten als ik moest werken en probeerde m'n fulltime functie op werk Partime te doen. Was gewoon een kwestie van tijd voordat ik instortte. Heel erg last van paniek aanvallen gehad. Man en ouders hebben me veel bijgestaan. Heb de eerst werken alleen maar geslapen. Hen echt m'n kindje beetje los moeten laten en aan andere zorg moeten laten dragen. Binnen een maand of twee durfde ik voorzichtig weer een dagje in mn eentje voor d'r te zorgen. Ben uiteindelijk 4 maanden heel langzaam aan het werk gegaan. M'n re-integratie op werk heeft ook weer 4 maanden totaal geduurd.. Ging bij mij vooral om controle los te laten.. Tip, neem vooral veel rust en praat er veel over. En zorg voor hulp voor je baby. Beste manier om er bovenop te komen is niet te veel te doen.
Herkenbaar. Ik hou me maar voor dat het de hormonen zijn die weer veranderen. Heb er enorm veel last van gehad toen ik met de pil stopte. Hier helpt suikers laten staan en magnesium en visolie slikken. Zeker magnesium werkt goed tegen spanning. En bewegen! Sterkte! Het is zwaar vervelend!
Het doet mij denken aan een laag B12, vooral dat "uit je lichaam treden". Ik noemde het "er zijn, maar er niet zijn". Sterkte!
Bedankt voor jullie reacties. Het gaat nu al een beetje beter, ik ben Mamafit gaan slikken. Ik moet zeggen dat ik daardoor toch beter ben ga voelen. De angstaanvallen zitten er wel nog in maar met mindere maten.
Beste Nijntje888, Google eens op dissociatie/dissociatieve stoornis. Ik wil je niet die richting in duwen, maar de angst en buiten de lichaam treden kan een vorm zijn van een afweermechanisme om jezelf te beschermen tegen emoties die je niet wilt voelen. Ga eens bij jezelf na of je veel heftige dingen hebt meegemaakt. Kijk maar of je je erin herkent. Ik hoop dat het snel beter gaat met je en dat de angst minder wordt.