Al 2 week is het aan de gang. Drammen, drijven en doorzetten. En wij als ouders spelen maar politieagenten. De oren zitten geloof ik voor de sier aan haar hoofdje. Ik wordt er horendsdol en geirriteerd van. Please, zeg me dat ik niet de enige ben met een mini monster in huis. En hoelang duurt zoiets?
Ooh jee....ik wil je niet ontmoedigen....maar dat duurt nog wel ff! met fases, dat wel. Maar mijn oudste zit er nu nog in, 3,5 jaar... Je eigen rust bewaren en consequent zijn, en heel vaak tot 10 tellen
Hier nog 1! En hoe, driftbuien, veel boos en dwars zelfs met vlagen agressief. Veel tot 100 tellen en voor straf heel Veel kusjes 😉. ( hier overigens net een zusje erbij, wat voor veel jaloezie en frustratie zorgd)
Nee, je bent niet de enige Hier gaat het al weken zo, de ene dag erger dan de andere, maar gister..Pff, ik kon haar wel naar bed kijken..Ze wilde bij mij op schoot zitten tijdens het eten, ik zei nee: gillen, dikke tranen. Ze wilde dat ik haar boven de schutting uit tilde om naar de hond van de buren te kijken, ik zei nee: gillen. Ze wilde een cracker maar we gingen 5 minuten daarna eten, ik zei nee: gillen. We gingen boodschappen doen, ze moest in de wagen blijven zitten: gillen. Ik vind het heeeel erg pittig..
Zoontje is sinds een week of twee ook aan't testen.. gister in de C&A ging hij languit op de grond liggen en "aanstel-huilen" zoals ik het noem. Gelukkig geen echt gekrijs, want dat kan hij ook, maar echt leuk was het niet. Even later afgeleid en toen was het weer over. Hij is echt grenzen aan't verkennen. Dit is pas het begin denk ik haha, ik moet nog maar even "genieten" hier van denk ik, voordat hij echt grote driftbuien krijgt
Oh godzijdank. Wij zijn dus niet de enige. Hier ook veel driftbuien. Als ik nee zeg gaat ze gillen of op de grond liggen.
Hier is het moment ook aangebroken, helaas.. Van een lief, vrolijk en meegaand meisje is ze verandert in een wild, driftig en met momenten agressief mini monstertje. Erg heftig vind ik! Wat een verschil. Om de minuut nee dat mag niet moeten zeggen, en dan toch blijven doen terwijl ze best begrijpt wat ik bedoel. Als ze iets niet mag van ons krijst ze de hele buurt bij elkaar, tot paars aanlopen toe. Heel tegendraads, vooral bij dingen als luier verschonen en aankleden. Ontzettend ongeduldig, als ze drinken wil wil ze dat nú en het liefst een minuut geleden al. Ook bij het naar bed gaan 's avonds gaat ze op vol volume. Kost ruim een uur om haar in slaap te krijgen, hoewel in slaap krijgen.. Op het moment werkt helemaal niks, van knuffelen (wat haar eerst in no time liet sliepen) tot erbij zitten (werkt bij papa heel soms nog maar, bij mij helemaal niet). Overdag slapen wil ze of niet, of heel kort en als ik niet snel genoeg (naar haar zin) haar kom halen gaat ze een partij tekeer. Tsja, ik tel heeeeel veel tot 100, soms wel 200. Want zowat alles is een drama, of drama in wording. Ik laat haar duidelijk merken wat ze wel en niet mag, en blijf daar ook consequent in. Als ik toe ga geven aan wat zij wil, zodat ze geen driftbui krijgt, dan is het hek van de dam dat weet ik zeker. Dus nee is nog altijd nee, maar ik troost haar wel veel omdat ik merk dat ze het er zelf ook moeilijk mee heeft. We gaan ook elke dag even naar buiten zodat ze rond kan rennen op een grasveldje hier in de buurt of in het speeltuintje 2 straten verderop. Ik hoop maar dat het wat minder word, want het is wel moeilijk soms. Zeker sinds haar broertje geboren is merk ik aan haar dat ze het moeilijk vind dat de aandacht niet meer alleen voor haar is. Ik vind dat zelf ook moeilijk en probeer haar daar zo goed mogelijk in te begeleiden. Haar veel laten helpen bij alles, van schoonmaken tot luier verschonen scheelt ook. Ik merk aan haar dat ze dan het gevoel krijgt dat ze er echt bij betrokken word en dat ze belangrijk is. Buiten de deur gedraagt ze zich, gelukkig, vooralsnog heel netjes. Maar dat kan nog komen natuurlijk.. Lijkt me ook wel heel lastig!
Hier valt het mee, ik kies er ook voor om niet telkens de strijd aan te gaan. Maar ik leid dus een hoop af en meestal werkt dit wel. Ik zou zelf nl ook knetter worden als ik alleen maar NEE zou horen. En ik bedenk altijd waarom ze zo lastig doet, meestal is het vermoeidheid die parten speelt.
En als ze dramabuien buitenshuis heeft, op de grond ligt te spartelen negeer ik het compleet, dan stap ik letterlijk over haar heen. Vaak werkt het wel haha.
Hier is het ook begonnen Gisteren hebben we er een kwartier over gedaan om van de achterdeur naar de auto te lopen.. ze wilde liever op avontuur en vooral niet mama's hand vasthouden.. zennnn
Yup, hier ook. DL reageert wel heel braaf op al mijn truukjes (maar gooit dan last minute opeens een hele bak water over zichzelf heen bijvoorbeeld).
Hier ook drama!! Vooral aankleden en luier verschonen. Duizend maal nee zeggen en dan toch doen. Gekke is bij oma is dit geen probleem. Nee zeggen betekend huilen. Troosten doe ik ook en probeer consequent te blijven, vind dat soms lastig. Vooral bij moe zijn is het hier erg maar dat is geen reden om toe te laten. Ben zelf ziek geweest een week even minder mama het lijkt wel veel erger geworden. Gisteren boos toen ik na een dag werken hem ophaalde heel vreemd. Zojuist uit de creche wilde hij lopen alleen de weg is te druk dus mama tilt, huilen boos wegdraaien en heel fijn. Ohh en jas en schoenen aan doen is ook een drama. Is een nieuwe fase waarin ik het consequent zijn en tot 100 tellen moet gaan leren
Ik moet stiekem een beetje lachen. Ja hier ook een peuter puber! Maar deze fase duurt wel een jaar of 2 hoor hahaha. Dus maak je borst maar nat. Mijn tactiek? Ik speel geen politieagentje, ik probeer creatief te zijn in mijn oplossingen. Hoe meer ik in het negatieve zit ( nee, mag niet, hou op, pas op, niet doen, kijk uit), hoe meer dl denkt; jeetje wat een geweldig idee! Dus we buigen om, denken mee, troosten bij frustratie en doen aan time-ins ipv time-outs. Succes!
Hier zitten we nu geloof ik op het hoogte punt hahaha! Brutaal ongelofelijk.. Ze ligt bijv nu in haar badpak te slapen, weer een gevalletje pick your battle..
Wat fijn weer een stukje herkenning. Zl vandaag..we gaan zwemmen, nee niet zwemmen!! Uiteindelijk erin, vind het leuk. Gaan we naar huis, nee niet eruit!. Uiteraard daar douchen, nee niet douchen!. Uiteindelijk onder de douche, wilt hij er weer niet onder vandaan....hele diepe zucht En deze fase duurt nu bijna driekwart jaar
Hahaha fantastisch! Ik weet niet of het peuterpuberen begonnen is of dat dit een verlate 15 maanden sprong is, maar man man man waar is mijn lieve mannetje gebleven? Alleen maar hangerig, heeft het gillen ineens uitgevonden en aanstellerig huilen. Helaas ook snachts :x Ik hoor aan zijn huil dat er niets is en als ik hem oppak, valt hij ook gelijk weer in slaap. Ook overdag om het minste gillen, zeurderig huilen en zichzelf achterover gooien. Ppff, vermoeiend zeker omdat je niet in zo'n negatieve spiraal wil komen. Ik waarschuw hem nu 3x, doet hij dan nog iets dat niet mag, dan gaat hij een minuutje in de box. Niet een echte straf, want die ligt nog vol met speelgoed. Maar het is een beginnetje naar een "echt" strafhoekje en zo haal ik hem wel uit de situatie. Ik blijf elke avond hoop houden dat hij die nacht wel gaat doorslapen, zoals hij het afgelopen half jaar netjes deed. Maar voor nu ga ik zo ook even een middagdutje doen...gaaaaap.