Even of topic: maar geen vrienden? Hoop niet dat je het vervelend vind dat ik het vraag, maar hoe komt dat...geen behoefte aan? Ik heb ook geen leger aan vriendinnen, maar wel een paar goeie net zoals mijn man en ik zou niet meer zonder hen kunnen.
Mijn man gaat wel eens eten /drankje doen met collega's of vrienden maar dit gebeurd hoogstens 1 keer in de 2 maanden. een etentje maakt hij nooit nacht werk van en ook een drankje doen met vrienden maakt hij niet zo laat. We doen Ook veel samen met gezamenlijke vrienden.
Je dochter zou zo het tweelingzusje van mijn zoon kunnen zijn, hij is ook autistisch en doet exact wat jij beschrijft van je dochter En daarbij ook een lichamelijke auto-immuunziekte die steeds wisselende ziektebeelden veroorzaakt. Ik geloof heel graag dat je de rust nodig hebt, same here! Als het zou kunnen zou ik het veel vaker doen, lekker iets voor mezelf. Nu kan het gelukkig wat beter, hij heeft een goede band met mijn moeder en hij accepteerd nu ook haar aanwezigheid zonder mij. Ik ben sinds zijn geboorte (6,5 jaar geleden) misschien nu 5 keer uit eten geweest met mijn man, zo fijn. Ik vrat me idd op als ik constant bij hem was, maar het kon niet anders. Nu het wel kan ervaar ik dat als erg bevrijdend. Wanneer ik beter in mijn vel zit, ben ik ook een veel leukere moeder. Daarom moeten we ook goed voor onszelf zorgen
Hier wissels het nog wel is. 2x per jaar team uitje Verder regelmatig pokeren bij vrienden maar drinkt dan niet want moet ook naar huis rijden. Soms 3 maandag niet en soms paar weekenden achter elkaar. Echt stappen niet maar daar geeft hij niks om. Liever ergens thuis met wat vrienden/vriendinnen onder elkaar. 3/4 x per jaar samen helemaal los met stappen, drank etc. Kids gaan dan logeren en voelen we ons weer even 18 Mijn zoon heeft ook autisme maar papa heeft wisselende diensten. Hierdoor hendels hij beter dat pap er dan wel en dan niet is. Ik kan nooit onverwachts weg of ze moeten bijde al op bed liggen. Bijv bioscoop met zus/vriendinnen na 9 uur. Alles moet gepland worden. Mijn man wordt gebeld, en zegt schat kan ik gaan vanavond /). Vind dat ook geen probleem. Hij zuipt zich ook niet lam , Max 2 biertjes
Mijn vriend gaat echt nooit weg. Ik heb kinderen en omdat mijn ex ploegen werkt heb ik vrijwel altijd de jongens in het weekend. Omdat wij niet samen wonen en ik dus niet op stap kan gaat hij ook nooit. Wat dat betreft is hij van de oude stempel: ik heb voor jou en de kinderen gekozem en kun jij niet weg dan ga ik ook niet. We gaan wel geregeld uit eten als ik de jongens niet heb. Maar apart van elkaar dus nooit. Terwijl hij voor hij iets met mij kreeg echt ieder weekend op stap ging.
Ik ga meer stappen dan mijn man (1 keer per maand, soms wat vaker, soms ook met man, man gaat denk ik 1 keer per 2/3 maanden), hij vind het helemaal niet erg, is vaak moe van een drukke werkweek en wil dan lekker lui op de bank met een film. Ik ben dan vaak pas na 22:00 uur weg, dus dan liggen de kindjes al lang op bed en heeft man er geen omkijken na (of ze moeten wakker worden natuurlijk 😉. Vaak laat hij mij dan iets langer liggen op de zondag, maar komt ook vaak voor dat hij iets met werk moet en dan gewoon op tijd eruit....
Hier ook een zorgintensief kind, mijn vriend is gemiddeld 3x per maand op stap, denk ik. Soms een paar weken niet, soms elke week. Hij werkt fulltime en ik werk parttime en zorg grotendeels voor zoontje. Hier werkt het prima zo, maar wel altijd in overleg. Als ik liever heb dat hij thuis blijft, dan doet hij dat. Maar hier slaapt zoontje juist niet zonder mama. Dus hele andere situatie. Ik vind niet dat jouw partner veel van huis is, maar het kan wel in beter overleg. Als jij al plannen hebt en die negatief beïnvloed worden door deze keuze, dan geef ik je groot gelijk. Op stap, prima. Maar niet ten koste van jouw ik-tijd! Hopelijk is hij netjes om 24:00 thuis en heb je morgen een fijne dag!
Mijn partner gaat bijna nooit stappen. 2-3x per jaar ofzo? En dan moet ik hem dwingen. Voor mijn gevoel zou het beter zijn als hij eens zou gaan. Ik zou denk ik zelfs geld toeleggen Gewoon om hem een avond NIET achter de computer te laten zitten, maar met vrienden eruit te gaan. Ga maar lekker een biertje drinken, neem een taxi terug. Doeg! Maar nee, hij baalt nu al omdat het vrijgezellenfeest van zijn beste vriend/neef morgenavond tot 3 uur 's nachts duurt want hij wordt altijd moe rond 23:30 en dan moet hij nog zo lang De schat. Echt zo'n huiselijk gezinnetje zijn we. Met zo'n doorgezakte bank Ik probeer zeker 3x per maand weg te gaan; mja, ik ga dan bij vriendinnen thuis zitten - dus ook niks te stappen nu ik erover nadenk.
Ik weet niet of jullie wel eens gehoord hebben van een logeerhuis, maar is zoiets niet fijn voor jullie zoon en ook voor jullie. Het lijkt mij zo ontzettend zwaar om echt 24-7 zo intensief te moeten zorgen. Hier is mijn man of ik 1-2-3 x per week weg. meestal tot 00:00-1:00 uur. Als mijn man een week niet weg gaat wordt ik gek haha. Al gaat mijn man niet naar de kroeg ofzo, maar gewoon naar vrienden en ik soms naar een restaurantje voor een wijntje/bakkie of iets.
Wij gaan nooit samen of alleen de kroeg in. Hebben geen vrienden. Onze familie bestaat uit 11 personen waarvan 3 onder de 4 en 3 boven de 60. En alleen met hun houden we feestjes ed. Bevalt ons, dus prima.
Sinds 2 jaar getrouwd. Manlief 26 jaar oud. In het begin ging hij elke week borrelen met zijn vrienden maar dan was ik er 9 van de 10 keer bij. Nu 2 jaar later heeft hij er totaal geen behoefte meer aan en gaat hij hooguit 1 x in de 2/3 maanden ergens heen. Zeker nu ik zwanger ben vind hij het leuk om zo vaak mogelijk bij me te zijn en klusjes te doen (denk aan zware dingen) Kan me niet eens herinneren wanneer hij voor het laatst is weggegaan... moet denk ik met oud en nieuw zijn geweest. Maar de werk tijden zijn hier 12 tot 14 uur per dag werken, 7 dagen in de week en 1 dag per maand vrij. Dus veel tijd en puf heeft hij er niet echt voor!
Ik vind je zeker niet unfair, ik kan me heel goed voorstellen dat je dit van hem vraagt. En het is een mooie compromis vind ik. Jullie krijgen, in mijn ogen, zo beide een beetje wat jullie willen. Een dagje/avondje weg is bedoeld om van te genieten en ik snap dan ook goed dat je dan niet gammel wil zijn. Een aangezien je 's ochtends vroeg eruit moet vind ik 12 uur nog een zeer schappelijke tijd. Tsja, kinderen hebben (en zeker zorgintensieve kinderen lijkt mij) vraagt soms om planning en aanpassen. Wij hebben geen zorgintensieve kinderen dus wat dat betreft zou ik niet weten hoe dat dan hier zou verlopen. Mijn man gaat nooit echt stappen zoals vroeger, een biertje drinken in het café gebeurd hooguit 1 keer per 2 maanden, in de zomermaanden iets vaker (of op het terras). Dan werkt hij ook minder uren en heeft hij meer vrije tijd. In de wintermaanden is hij heel druk met zijn werk, en dus ook vaak laat thuis. Dan heeft hij niet veel vrije tijd en die tijd besteed hij het grootste gedeelte aan ons en klusjes in huis. In de zomermaanden zijn zijn vrienden vaak hier te vinden. Wij zijn de enige met kinderen, mijn man zijn vrienden zijn allemaal vrijgezel. Overigens heeft hij 3 goede vrienden, de rest zijn meer kennissen en komen hier niet op visite. Zelf ga ik eigenlijk nooit weg, vriendinnen heb ik niet en om iets alleen te ondernemen dat is niks voor mij. Ik zou liever zeggen dat ook ik 1 of 2 keer per maand lekker een avondje weg ging of een dagje uit maar helaas is dat niet zo. Mijn tijd voor mezelf, als het ervan komt, bestaat uit uitgebreid in bad met wat te drinken, een muziekje op en m'n ogen dicht van de rust genieten.
in dit geval geef ik je gelijk. jij hebt al een afspraak staan voor morgen, dus is het heel schappelijk dat hij dan op een fatsoenlijk tijdstip thuis is zodat jij morgen ook uitgerust aan je dagje uit kunt beginnen. Hier gaat mijn man ook vaker 'stappen' of op bezoek dan mij. De ene keer is dat 3x in de maand en dan ineens een half jaar niet. Als er hier feestweek is zit ie elke avond in de feesttent met zwager. Ik geef er niet om en gelukkig heb ik een verstandige man die niet laveloos thuiskomt en de volgende dag ook zijn mannetje staat als dat nodig is. Ik ga liever overdag weg, ben niet zo'n avondmens . Maar we houden wel altijd rekening met elkaars agenda.
Ik vind je niet onredelijk, 1 keer per maand lijkt me prima en als je een goede reden hebt om hem te vragen een beetje op tijd te zijn zou ik het wel schappelijk vinden als hij daar rekening mee houdt. Mijn man gaat overigens zelden stappen, af en toe een biertje na het werk met collega's, en eens per half jaar of zo eens met vrienden wat langer, maar ook dan wordt het geen 6 uur 's ochtends meer.
Voor wij aan kinderen 'begonnen' hebben wij heel veel gesproken over hoe wij onszelf als ouders zouden zien, maar ook als partners EN als individu. Alles hangt met elkaar samen vinden wij...je kunt jezelf zo makkelijk verliezen in het ouderschap en als je dan 'vergeet' dat je ook iets anders bent dan een papa of mama, kun je heel ongelukkig worden. Dus tja...als ik het zo eens lees, gaan wij heel vaak alleen weg. Mijn man gaat dit jaar naar twee muziekfestivals met vrienden, waarbij hij dus ook een paar nachten weg is, hij gaat vaak naar een concert met een vriend, pokert eens in de zoveel tijd. Nou ja...meer dan eens per maand is hij wel de hort op. Ikzelf ga 1 keer per jaar een dag of 5 helemaal in mijn uppie op vakantie, ga nog wel eens nachtje stappen, waarna ik niet thuis slaap, pak ook een concertje of wat per jaar mee en ben dus ook zeker meer dan eens per maand alleen de hort op. Daarnaast doen wij ook nog 1 muziekfestival per jaar samen (paar dagen)en gaan we ook nog af en toe samen naar een los concert of lekker uit eten. En geloof het of niet...onze kinderen staan echt op nummer 1 Juist door het hebben van een leven naast het gezin, kunnen wij (vinden wij) nog toegewijdenere ouders zijn en zijn wij als partners ook niet helemaal vergroeid, wat onze relatie alleen maar goed doet.
Wij doen nooit iets apart eigenlijk beide geen behoefte aan. En ik denk ook niet mijn man het leuk zou vinden als ik met vriendinnen zou gaan stappen maar heb er ook geen behoefte aan.
Echt 'stappen' zou ik het niet willen noemen. Maar mijn man zit wekelijks in een oude jeweetwellen stamcafé te kaarten met collega's-die-vrienden-zijn-geworden. Meestal rond middernacht thuis ofzo? Geen idee eigenlijk, ik slaap dan. Een paar keer per jaar doet hij mee aan een muziekquiz of gaat hij naar een concert. We gaan allebei ook wel eens apart van elkaar uit eten met collega's of vrienden. Altijd in overleg en we zijn hier allebei tevreden mee. Bij ons zal het allemaal makkelijker zijn, omdat wij kinderen hebben die niet meer zorg nodig hebben dan gemiddeld. Maar juist als je een zorgintensief kind hebt, denk ik dat het goed is dat je ook regelmatig je tijd hè t buiten het gezin om even op te laden. De één zal hier meer behoefte aan hebben dan de ander. Maar ik zou dan 1 of 2 keer per maand wel redelijk normaal vinden. Zeker niet veel in ieder geval. En als je man altijd degene is de verantwoordelijk is voor het slapen van jullie zoon, kan ik me best voorstellen dat dit voor hem soms ook erg veel is en dat hij daar even kort aan wil 'ontsnappen'. Dat zo'n avond / nacht voor jou dan zwaar is, begrijp ik ook. Maar ik zou het mijn man gunnen. Misschien zou ik het zelfs zien als een soort 'investering' om ervoor te zorgen dat mijn man het ook op lange termijn kan volhouden.
Wij gaan allebei veel weg, niet stappen maar wel weekenden weg met vrienden. Mijn man is dit jaar al 5 keer weg geweest en ik 3 keer. Ik ga vandaag toevallig weer en ben morgen weer thuis.