Ik heb 1 goede vriendin. En dan nog 1 die wat verder af staat (en ik eigenlijk heb leren kennen door beste vriendin en met wie ik dus ook alleen afspreek als beste vriendin erbij is). Mijn man heeft niemand. Buiten wat oude kennissen van 25 jaar geleden. Hij mist het duidelijk niet. Af en toe vervloek ik onze beperkte kring wel eens. Maar langs de andere kant ... ik heb quasi niks met losse contacten. Liever 1 goeie vriendin dan 10 mensen waar ik nauwelijks iets aan kwijt kan of telkens moet nadenken van "wat kan ik wel en niet zeggen". Hier bij mij overigens ook een pestverleden, dus ik vertrouw mensen sowieso niet snel. Mijn beste vriendin ken ik al van op de kleuterschool . Man zat overigens vroeger bij een vereniging waar hij wel wat kennissen had. Maar vanaf het moment dat hij uit die vereniging stapte, was het ook gedaan met die kennissen.
Ik heb een paar vrienden en vriendinnen, maar eigenlijk niemand in de buurt. Dat vind ik wel jammer, maar het komt omdat ik verhuisd ben naar de woonplaats van mijn vriend, dus is een eigen keuze geweest
Wat een herkenning! Vriendlief zat over mijn schouder mee te lezen en zei: wow, dit zou jij gezegd kunnen hebben
Mijn zusje is mijn beste vriendin, helaas woont ze 60 km verderop. we appen veel en spreken geregeld bij elkaar af zodat ook de nichtjes elkaar zien. verder wat vrienden met aanhang van mijn man, maar eentje is helaas gescheiden dus haar zien we helemaal niet meer en mijn man ziet zijn vriend nu ook veel minder. en de ander spreekt ie vooral via de app en komen we wel geregeld tegen in het winkelcentrum. Zelf had ik dacht ik een goede vriendin maar toen zij problemen en niet lekker in haar vel zat kon ik opdraven (zo zie ik het nu hoor toen niet) en toen ik bevallen was was het contact over, geen belletje niet langs geweest helemaal niets. Zij heeft niets met kinderen, ze wil ze ook niet tja prima eigen keus maar blijkbaar wil ze dus ook geen vriendin met een kind....jammer..... Verder op school wel vriendinnen gehad maar iedereen ging vanuit school zijn eigen gang en als je beld en afspraak maakte werd er weer afgebeld dus ja daar heb ik na 3 pogingen ook wel genoeg van gehad. Dus tja als ik kijk naar mijn ervaringen voel ik me lekkerder nu zonder vriendin (zusje niet meegerekend), hoef niet bang te zijn om alles te geven en daarna bedankt te worden. ik heb liever geen vriendin dan dat je altijd maar moet geven en nooit iets ervoor terug krijgt. nu mijn dochter op school zit praat ik wel met wat moeders uit haar klas en dat is leuk, ook speelt mijn dochtertje nu bij een vriendinnetje van balletles ook gezellig maar daar blijft het wel bij ga me niet helemaal meer blootstellen en alles geven dat doe ik alleen nog bij mijn zusje mijn allerbeste vriendin. Heb dus Nee, gelukkig niet gestemd.
Een aantal goede vriendinnen, dan verder wat 'gewone' vriend(inn)en en kennissen en sinds de kinderen met elkaar buiten spelen ook steeds meer en beter contact met de (achter)buren. Erg gezellig Mijn man zoekt dat minder op, die zou vrij goed op een onbewoond eiland kunnen overleven Vindt contact met anderen prima en gezellig, maar als dat er niet is, mist hij het ook weer niet.
Ik heb niet veel vrienden. Ik woonde in Rotterdam en ben een paar jaar terug verhuisd. Sommige vriendschappen verwaterde daardoor. Ik mis het soms wel. Iemand met wie je leuke dingen kan doen of samen met de kinderen erbij
Tja zo kan het lopen in het leven soms, gelukkig hebben we wel een goede band met de familie van mijn man en zien we hun regelmatig dus het is niet zo dat we helemaal nergens komen maar ons sociaal leven is verder inderdaad nul.
Vervelend dat je er onzeker van bent geworden! Ik ben er juist niet onzeker van geworden maar trek wel heel erg snel een schild op om mezelf te beschermen merk ik. Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom maar als iemand de moeite neemt om mij te leren kennen en het klikt dan ga ik ook voor iemand door het vuur, sta altijd voor iedereen klaar wat mijn schoonfamilie wel fijn vindt want ze kunnen me altijd alles vragen en ik doe het
Nu met een kindje zal het misschien veranderen inderdaad want heb de afgelopen jaren al van alles geprobeerd! Bij een vereniging of zo gaan kan ik niet aangezien ik lichamelijke beperkingen heb en nooit van tevoren weet hoe ik me een bepaalde dag voel en als je je ergens bij opgeeft of lid van wordt dan moet je niet steeds hoeven af te zeggen. Via internet heb ik al geprobeerd via allerlei vriendschapssite's maar dat leverde niks op of de verkeerde types Dadelijk als hij naar een kinderdagverblijf of naar school gaat zal het misschien anders lopen, zou ik zeker wel fijn vinden.
Herken het helemaal Drieka, hier dezelfde, Schild. ga door de vuur voor anderen. maar soms neem ik teveel hooi op de vork. en dan word ik onzeker. ik hoop ooit een keer echt vrienden te hebben wat je uiteraard gewoon moet opbouwen
Gelukkig heb ik wel vrienden! Sowieso een beste vriendin! Verder wat kennissen. Niet zoveel meer als vroeger aangezien ik ook verhuisd ben naar mijn man zijn stad. Dat is ruim anderhalf tot 2 uur rijden van mijn stadje dus het meeste wat ik daar had is verwaterd. Ik vind het niet erg, ik ben gelukkig nu met de mensen die ik wel heb! Maar ik sta altijd open voor nieuwe vriendschappen
Ik/wij hebben gelukig ook vrienden. Het is best een aardige club en er komen er steeds meer bij. Ik hou van al die gezelligheid.
Hier gelukkig wel! 4 hele goede. waarvan 1tje al sinds groep 7. Die zie ik overigens t minst want 2 van hun wonen niet hier en eentje heeft een drukke baan. 1 zie ik sowieso 2x pw omdat onze dochters op dezelfde psz zitten. Maar appen gelukkig veel. Daarnaast nog een aantal meiden waar ik leuk contact mee heb en regelmatig zie. En daarnaast nog een leuke groep meiden van zp.
Ik zou niet zonder mijn vriendinnen kunnen. Heb 1 beste vriendin, wat goede vriendinnen en dan hebben we nog vrienden waar mijn man en ik samen bevriend mee zijn. Hun zijn dan ook getrouwd en hebben een vriend/man of vriendin/vrouw. Mijn mans beste vriend en zijn vrouw wonen boven ons en we lopen dagelijks bij elkaar binnen.
Ik heb gestemd nee gelukkig niet! Mijn man werkt op zee en is 2 weken weg en thuis...als hij thuis is zijn we gewoon lekker samen en ik heb mijn zus en moeder...dat zijn mijn vriendinnen.. Ik heb wel een vriendin gehad waar ik veel mee omging, maar dat kost natuurlijk ook tijd op de momenten dat mijn man thuis was...en het gekke was als haar man dan eens een weekje vrij had, wou ze graag bij hem zijn en niks afspreken Nee toevallig is dat een paar wekwn geleden stuk gelopen en ik ben er totaal niet rouwig om.... Vind het prima zo...druk zat
Wij hebben best veel vrienden. Vrienden die er voor ons zijn in goede en slechte tijden. Vrienden die er nu zijn, die weten wat we nu doormaken. Groepje wat we nu hebben is voor altijd dat weet ik zeker.
Ik heb 3 vriendinnen die ik allemaal al meer dan 20 jaar ken en ik echt als familie zie (incl hun moeders), 5 vriendinnen die al zo'n 10-15 jaar mee gaan, 4 van mijn hbo opleiding (7 jaar geleden) die ik nog wekelijks spreek. Zij wonen allemaal 150km verderop dus zien gaat niet altijd even soepel en nog 1 nieuwe vriendin. Daarnaast nog 4 hele goede mannelijke vrienden en vanaf zp en fb nog een groepje meiden op WhatsApp en messenger waarvan ik een aantal inmiddels ook al gezien heb! De laatste spreek ik dagelijks. Heb 't er maar druk mee als k 't zo opnoem xD kennissen heb ik ook veel, maar daar heb ik niet zo veel tijd meer voor en spreek ze met vlagen, vaak nav een update op Facebook oid eventjes, houden we elkaar op de hoogte en dan weer een hele poos niet, Dit zijn zowel mannen als vrouwen. Ik noem vriendinnen alleen vriendinnen als ik heb gemerkt dat ze er Altijd zijn of proberen te zijn als ik ze nodig heb. Bovenstaande groep heeft dit ook meermaals bevestigd. Ik ga nu bijvoorbeeld verhuizen en ik heb meer hulp dan klussen. Dat zegt voor mij eigenlijk wel genoeg... Ik ben super tevreden zo ik ben niet iemand die dagelijks bij iemand over de vloer hoeft, maar ik vind het heerlijk dat ik ze een poosje niet kan spreken zonder dat er iets veranderd, terwijl we allemaal verschillende levens hebben.
Ondanks dat ik al 9 keer verhuisd ben naar verschillende plaatsen en een periode in het buitenland gewoond heb ik altijd wel vriendschappen op kunnen bouwen. Wel is er een hele hoop verwaterd de afgelopen 15 jaar. Maar ik vind het prima zo. Ik vind het altijd erg gezellig om wat af te spreken maar ik kan ook best erg op mij zelf zijn. Ik hoef niet elk weekend per se wat te gaan doen ofzo.