Ik ben op 6 maart 2015 geopereerd. Het bleek dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had, die in mijn linker eileider zat. Ik ben een jaar bezig geweest bij een Fertiliteitskliniek en was eindelijk zwanger door Ovulatie Inductie. Dus een behoorlijk zware domper. Nu zou ik graag ervaringen uit willen wisselen met mensen die dit ook hebben mee gemaakt. En willen weten of er mensen zijn die het na die tijd psychisch en emotioneel ook zwaar hadden. En hoe lang het uiteindelijk heeft geduurd voordat ze de stap richting de Fertiliteitskliniek weer hebben genomen?
Toen ik bezig was voor mn jongste dochter heb ik bij de 7e iui poging een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. We wisten net 10 dagen dat we eindelijk weer zwanger waren toen het goed mis ging en ik accuut geopereerd moest worden. Omdat ze er te laat achterkwamen dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was, heb ik erg veel bloed verloren en duurde het twee maanden voor ik lichamelijk weer hersteld was. We zijn toen na vier maanden met lood in onze schoenen toch weer verder gegaan met iui, omdat we al zo lang bezig waren en verder geen tijd meer wilde verspillen. Na nog een half jaar en 5 pogingen waren we weer zwanger en gelukkig ging het dit keer wel goed (wat was ik bang, die eerste weekjes!). Uiteindelijk heb ik de buitenbaarmoederlijke zwangerschap als heel zwaar ondervonden, misschien nog wel zwaarder dan de hele mmm bij elkaar (ook voor de eerste in de mmm gezeten). Gewoon het idee dat het maar twee uurtjes had gescheeld of ik was er niet meer geweest en mn man en dochter hadden het zonder mij moeten doen. Ik heb het hier nog heel lang moeilijk mee gehad en kwam er eigenlijk pas goed overheen tijdens mn zwangerschap. Ik ben de eerste vier maanden na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook echt depressief geweest en heb een aantal gesprekken met een psych gehad, die me erg goed hebben gedaan. Heel veel sterkte!! Ik hoop toch dat je uiteindelijk de stap weer durft te nemen en je moed dan snel beloond wordt!
Ik had met 7 weken mijn eerste echo, en laatste bij de Fertiliteitskliniek. Hier zagen ze dat er geen vruchtzakje was, wel een placenta. Vervolgens 3 dagen onder controle gestaan in het ziekenhuis en op de 3e dag geopereerd. Ik heb dus gelukkig de echte pijn niet gevoeld. Normaal mocht ik alweer na 3 weken OI voor het echt aan het werk (seks zonder condoom). En dat is iets waar ik nu nog echt niet aan moet denken. Ik loop ook bij een psycholoog om het een plekje te kunnen geven. Pas als ik dat enigszins kan, wil ik weer starten met de behandeling. Zoals ik er nu over denk wil ik pas na de vakantie weer beginnen. Ligt er ook een beetje aan hoe het bij de psycholoog gaat.
Ik heb vrijdag mijn 2e bbz doorgemaakt. De eerste was in feb 2014. Ik dacht een miskraam gehad te hebben, maar werd midden in de nacht wakker met ondraaglijke pijn. Bleef flauwvallen. Met de ambulance naar het ziekenhuis. Accuut geopereerd. 2 liter bloed in mijn buik. Na 5 dagen ziekenhuis mocht naar huis. Het herstel lichamelijk duurde 3 maanden. Toen had ik geestelijk ook meer rust, maar het litteken blijft. 3 april deed ik een zwangerschapstest, omdat ik met de pil voor ivf moest beginnen, en deze was positief. Wat was ik blij. Helaas bleek afgelopen vrijdag dat het weer een bbz was. Gelukkig niet acuut deze keer. Wel meteen opgenomen en zelfde avond geopereerd. Nu net thuis en kan het herstel beginnen. Wanneer we verder gaan weet ik nog niet. Nu even rust. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Als je nog vragen hebt, dan hoor ik ze graag!
Klarinet, jeetje wat een verhaal! Sterkte met je herstel! Dat nu even rust klinkt me bekend in de oren! Dat heb ik dus ook heel sterk. Eerst psychisch weer alles op de rit, voor ik het traject weer in ga. Ik loop nu bij een medisch maatschappelijk werker in dienst van de Fertiliteitskliniek. Ze hebben mij verteld dat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap haast nooit 2 keer gebeurd. Voorzorgsmaatregelen hoefde ik niet te nemen,zeiden ze. En mocht het wel gebeuren dan is er nog IVF. Ik ben nog bezig om een eerste kindje te krijgen. Is het daardoor dat het voor mij allemaal zo'n andere beleving geeft? Nu heb ik zoiets van, ik ga nog wel weer het traject in. Als ik er al 1 of meer had gehad weet ik niet wat ik zou doen. Of klinkt dat misschien heel raar? Nogmaals sterkte met je herstel!
Wat zijn er maar weinig mensen die het hebben gehad. Of wordt deze pagina niet veel bekeken? Aangezien er maar zo weinig mensen op reageren.
Volgens mij zijn er juist heel veel mensen die een bbz hebben gehad, ik lees het hier op het forum enorm vaak. En ja, ook ik heb er een gehad helaas. Alleen zit ik niet in de mmm, dus daar kan ik dan weer niet over me praten.
Loenie, dat leek mij ook. Daarom ben ik zo verbaasd dat er maar zo weinig mensen reageren. Ik heb het geluk gehad dat ik bij een Fertiliteitskliniek loop. Ik was 7 weken zwanger en zou mijn laatste echo hebben bij de Fertiliteitskliniek. Hier was echter wel een placenta te zien maar geen vruchtzakje. Vervolgens 3 dagen achter elkaar bij de gynaecoloog gelopen. Dit omdat mijn HCG wel bij een zwangerschap paste. Vrijdags hebben ze door gepakt. Tijdens de operatie zijn ze er achter gekomen. De klachten die bij een BBZ horen, heb ik gelukkig niet gehad. Nu dus 1 eileider minder. En psychisch en lichamelijk herstellen. Is er misschien een manier om dit forum er extra uit te laten springen of zo? Ik ben nog niet zo heel bekend op deze site.
Oh dat weet ik niet of je het topic meer eruit kan laten springen. Zo handig ben ik niet met het forum haha. Mijn bbz was in september '14. Heb er lang mee rond gelopen omdat ik helemaal niet door had dat ik zwanger was. Het lichamelijk herstel is prima verlopen, psychisch vond ik het heel pittig. En nog, maar dat komt meer omdat ik helaas daarna nog niet zwanger ben geraakt.
Het lichamelijk herstel gaat hier ook wel goed. Psychisch is het inderdaad behoorlijk pittig. Ik had niet verwacht zo erg! Bij mij is het begin maart gebeurd. Ik heb een beetje als doel gesteld om rondom de bouwvakvakantie weer het traject in te gaan. Dan ben ik zo'n 4 maand verder. De pijn en angst zullen altijd blijven. Helemaal in zo'n traject. Alles wordt gepland; als het eiblaasje groot genoeg is, moet je eenmalig wat anders spuiten om een eisprong tot stand te laten komen. Dan MOET je de volgende dag klussen, dan krijg je 2 weken onzekerheid zwanger of niet?, dan MAG je testen, vervolgens duurt het dan nog 5 weken voor je de 1e echo krijgt. En daar zagen ze dus bij mij dat er iets niet goed was. Nu praat ik over Ovulatie Inductie. Dit moet ik omdat ik PCOS heb. Hierdoor dus geen eigen eisprong.
Ik heb vorig jaar een BBZ gehad, gelukkig met behoud van mijn eileider, maar oow wat vond ik het allemaal spannend.. Ik zat toen niet in de MMM, dus daar kan ik niet over praten.. Wij zijn toen wel weer snel begonnen met proberen, maar achteraf heb ik het gewoon domweg weggestopt en dat heb ik later in het jaar wel een klap van gehad.. Inmiddels gaat het hartstikke goed, maar het is wel iets wat in mijn hoofd blijft zitten.. Wat als ik weer zwanger ben? Sterkte
Silverwings Een vriendin van mij die ook in de MMM zat heeft een keer een miskraam gehad en is daarna ook gelijk door gedenderd. Toen ze uiteindelijk wel zwanger was, kregen hun de klap pas. Ze heeft mij als advies gegeven om het eerst een plekje te geven voor ik weer de MMM in ga. Dit advies heb ik van harte aan genomen, ook omdat ik al een verleden heb met overspannenheid. En inderdaad, nu weer die MMM in gaan vind ik doodeng. De gedachte aan de onzekerheid die volgt nadat je weer hebt mogen klussen maken mij emotioneel. Dit is voor mij een teken dat ik er nog niet weer aan toe ben.
Ik heb het ook gehad. Alleen psychisch ging het mijn goed af. Misschien ook wel om het feit dat ik al 3 kinderen heb. Lichamelijk zat ik er door heen. Veel pijn door het herstel van binnen. Heb echt krom gelegen de eerste weken. Ik was al 10 weken zwanger toen ik zelf heel hard riep bij de HA dat het misschien wel een bbz kon zijn. Daarna is alles heel snel gebeurd en 2 dagen verder was ik weer thuis. Nu zijn we weer aan het proberen voor een 4de kindje
Akkie..Bij mij is het ook 2x gebeurt..allebei mijn eileiders eruit met spoed.. ertussenin zat er een zs op de goede plek maar dat werd een missed abortion met 9.5 week.. Nu in het ivf traject helaas.. Het heeft veel impact en overal om je heen gaat het zomaar goed..lijkt dan luister goed naar je lijf want de 2e bbz voelde ik al na 4 weken maar wilde heet zh niet luisteren... ben er van overtuigd dat je je beter gaat voelen.... Mij hielp het om er heel open over te zijn en veel over te hebben.. heel veel sterkte hoor
Lillypie Dat is het hier ook, wij zijn ook bezig voor kindje 1. Dan is het gelukt en dan gaat het nog mis! 2 x bbz komt dat vaak voor? Volgens mijn arts niet maar lees het steeds meer. Rae Misschien inderdaad omdat jij al 3 kinderen hebt, dat je het dan anders beleefd. Maakt het niet minder erg natuurlijk! En inderdaad iedereen om je heen wordt 'zomaar' zwanger en wij moeten er zoveel moeite voor doen. Moeilijk te verkroppen soms.
En ik heb de eerste afspraak in de Fertiliteitskliniek weer staan! Ik ga 2 juni weer beginnen met OI. Vorige week een lang gesprek gehad met mijn arts. Dat heeft mij ook wel opgelucht. Ik had na de operatie nog geen inwendig onderzoek weer gehad en liep weer met dezelfde klachten rond als toen ik nog zwanger was. Zodoende ben ik weer bij haar geweest. Bijna een uur binnen gezeten.
Hoi, Ik ben vorige week zondag geopereerd aan een bbz... ook eerste kindje van zooooo blij naar zooo verdrietig! Ik denk dat ik de echte klap nog ga krijgen, ben het denk ik onbewust aan het blokken... Wij willen wel zo snel mogelijk Door we zijn bezig met icsi. Ik was pas bijna 7 weken zwanger maar toch was dit ons eerste kindje.. Iedereen verwerkt het anders luister naar jezelf en pak je rust en tijd die je nodig hebt. Groetjes cheyenne
Cheyenne1234 Ik was ook 7 weken. Had mijn laatste echo bij de Fertiliteitskliniek. Toen kwamen ze er achter dat er iets niet klopte. Vervolgens 3 dagen onder controle bij de gynaecoloog. 'Het kan in de baarmoederwand zitten. Dit is een goede zwangerschap alleen kunnen we dat niet zien op de echo' Voor ons ook het eerste kindje. Precies een week na de operatie ben ik geknakt. Ik ging de dag herbeleven. 2 juni gaan we weer beginnen! Eerder had mijn arts geen plekje.