Mijn huisarts (dus de echte die de praktijk al heel veel jaren heeft) ging ook met mij mee ''googlen'' en boekjes kijken toen ik met een probleem met mijn baby zat. ik vond dat helemaal niet vervelend maar juist fijn dat ze het zo uitzocht. Ik word altijd bij mijn eigen huisarts geplaatst behalve op woensdag dan bij een arts in opleiding. En dat is eigenlijk de enige dag dat ik naar de dokter ga omdat ik de rest werk. Ik vind het nooit zo erg.
Tja, het blijven mensen. In de vakantie tijd krijg je altijd een vervangende praktijk en daar heb ik slechtere ervaringen met de artsen, dan met de artsen in opleiding bij onze eigen praktijk. Je kunt altijd om je eigen arts vragen maar dan kan het wel zijn dat je langer moet wachten. Ik ben zelf altijd heel makkelijk, iedereen moet het leren. Gaat het mis koppel ik dat echt wel terug.
Er zit enorm veel verschil in haio's. Degene die na hun afstuderen direct in opleiding gaan moeten nog veel leren, mijn ervaring is dat haio's die al een werk verleden hebben als basisarts veel kundiger zijn! Het is trouwens je goed recht om naar je eigen huisarts te vragen.
Ik vond het juist erg fijn. Waar mijn eigen huisarts me altij wegstuurde (herhaaldelijke schimmels bij zoontje) heeft de arts in opleiing mij elke twee weken terug laten komen zodat hij het genezingsproces kon volgene en na de derde keer was het echt over voor het eerst. Hij riep er ook bijna altijd een arts bij of pleegde telefonisch overleg over wat er aan de han was en wat hij concludeerde en adviseerde.
Hier is de ervaring ook juist andersom. De artsen in opleiding moeten wel eea meer opzoeken maar ze vinden het juist interessant om nieuwe dingen tegen te komen en doen extra moeite om te helpen en gerust te stellen. Nemen veel tijd om de research te doen en we gaan er nooit weg voor er een passende oplossing is. Als ze niet zeker zijn bellen ze even naar voor of naar een andere arts voor overleg. Jammer dat je het gevoel hebt dat het daar anders is, maar ik zou het wel even aangeven daar leren ze ook weer van toch?
Die extra moeite erin steken: dat herken ik wel. Ze zijn idd vaak erg gemotiveerd om de goede diagnose te stellen. Maar als ze dan een wat atypisch beeld tegenkomen, weten ze het al snel niet meer en gaan dan door gebrek aan ervaring de plank mis slaan. Kan ik ze niet kwalijk nemen, toen ik startte als hulpverlener kon ik met de moeilijke gevallen ook minder dan collega's die jarenlang ervaring hadden, (uitzonderingen daargelaten, soms had al die ervaring niks geholpen ). Maar goed, ik kon als startende hulpverlener ook gewoon aangeven dat ik bepaalde clienten niet wilde begeleiden, omdat het gewoon een brug te ver was nog. En dat zie ik artsen in opleiding echt veel te weinig doen: hun eigen grenzen kennen en daar ook naar handelen...
Hier ook een arts in opleiding gehad bij uitslag van mijn kereltje. Dat was me nog eens een verrassing zeg. Hij had een schimmeltje wat je op kunt lossen met micro-nogwattes (micorazon?), dat je gewoon kunt kopen bij de Kruidvat of andere drogist. Maar dat wist ik toen nog niet... Mijn gastouder zei: volgens mij heeft hij een schimmeltje, want dit is geen luieruitslag -> whoppa, dezelfde dag een afspraak bij de huisarts. Dus ik loop daar binnen bij die AIO en ze werd rood en begon goed te kijken naar die uitslag rondom zijn geslachtsdeel(tje) en begint wild te bladeren in zo'n boek. Vervolgens vroeg ze naar de rest van zijn lichamelijke gesteldheid, ging ze weer wild bladeren, bladeren, bladeren. Maar ik kreeg er geen diagnose uit; ik zat er al bijna dubbel de tijd die er voor staat van zo'n consult. Vervolgens loopt ze weg, komt ze terug met de huisarts... Zegt de huisarts: nee, het zijn geen eilandjes of *noemt nog 3 verschillende dingen*, dit is gewoon een schimmeltje - en verteld mij dat ik naar de Kruidvat moet gaan voor zo'n tube zalf. Dertig seconde daarna kon ik gaan. Het duurde lang joh, alsof ze elk mogelijk vlekje uit het boek aan het bekijken was voor een exacte match.
Tja mensen moeten ook de tijd en ruimte krijgen om te leren en natuurlijk gaat dat niet altijd vlekkeloos. Er is wel een verschil tussen de theorie weten en daadwerkelijk iets herkennen. Juist goed om zo grondig te zijn als je niet zeker bent, een foute diagnose kan ook niemand waarderen.
Lees even al m'n berichten in dit topic Enneh... ze zouden ook gewoon langer onder directe supervisie kunnen werken. Krijg je hele goede artsen van, (beter nog dan als ze veel zelfstandig mogen doen en daar geen directe feedback op kunnen krijgen), en je voorkomt de missers die nu vaak gemaakt worden...
Ik ben de laatste keren altijd bij de haio op consult geweest. Mijn eigen huisarts is nogal een botte boer en daar heb ik geen zin in.
Zelf geen voorkeur. Heb zowel slechte aiossen als goede meegemaakt. Mijn revalidatie arts in opleiding kwam met het verhaal dat mijn klachten tussen mijn oren zaten. Huisarts in opleiding nam mij wel serieus en heeft mij doorgestuurd naar de neuroloog. Daar bleek dat het niet tussen mijn oren zat
Ik heb ook juist goede ervaringen met artsen in opleiding. Bij de huisarts zit een jonge man die echt nog leergierig is, die ook echt luistert, die ik 20min met je afspreekt in plaats van 5 min. Hij verontschuldigde zich diep toen hij even moest rekenen wat dan bij het gewicht van mijn dochter de juiste hoeveelheid AB was, sterker nog hij woog mijn dochter zelfs ipv van gewoon te vragen hoe zwaar ze ongeveer is. Hij vroeg na de diagnose ook hoe we het consult ervaren hadden en of we misschien tips of feedback hadden. Ook onze eigen HA heeft hier een formulier voor meegegeven. Hartstikke prettig. Met mijn bevalling ook een co-assistent, een hartstikke leuke meid die echt oprecht geintreseerd was, vragen stelde, goed keek, mij op mijn gemak stelde en ook vooral haar eigen grenzen aangaf. En heel erg beleefd vroeg of ze mocht assisteren met mijn KS, ik heb toen zelfs geantwoord dat ze hem mocht doen als ze dat kon.
Het is denk ik een bepaalde verwachting dat mensen hebben van specialisten? Ik heb veel liever een co assistent, die nemen juist tijd voor je, schrijven alles op en gaan dan op zoek naar diagnose die bij al je symptomen past. Veel liever dan een eigenwijze ouderwetse huisarts die gelooft wijsheid in petto te hebben en iedereen naar huis stuurt met paracetamol en mededeling even rust te nemen.
Ik heb een co assistent gehad die mij vertelde dat ik onvruchtbaar was en niet zwanger kon worden. Zelfs toen ik hem een dag later nog een keer sprak bevestigde hij dit nogmaals. Bovendien had ik gelezen dat de afwijking waar ik aan 'lijd', zeg maar, iets anders veroorzaakt. Vervolgens bleef hij maar herhalen dat dat 'andere' de afwijking veroorzaakte. Kortom; dit was een slechte co assistent en hij werkte in het AMC. Dus wanneer het om moeilijke, intensieve dingen gaat waar echt inhoudelijk veel kennis voor nodig is, ga ik ook niet meer voor een co. Heel mijn zwangerschap was voor mij onverwachts, want ja, ik kon niet zwanger worden. Ik voel nog steeds de behoefte om die man voor te stellen aan mijn zoontje, maar grote kans dat hij me toch niet meer herinnert.
Ik denk dat je arts assistent bedoelt. Co-assistenten mogen niet zelfstandig contact hebben met patienten.
Ik vraag ook altijd om mijn eigen huisarts, dat terwijl de andere artsen geen studenten zijn maar gediplomeerden. Ik heb me destijds ingeschreven bij hem en niet bij een samenwerkend arts dus verwacht ik ook dat ik hem krijg als behandelaar. Heb je recht op, dus gewoon doen.