Beste allemaal, hieronder mijn verhaal van mijn slecht afgelopen zwangerschappen, met twee bevallingen bij 21 weken. Omdat ik op zoek ben naar antwoorden en hoop dat iemand me in de goede richting kan sturen, beschrijf ik zoveel mogelijk details. Op zondag 12 april ben ik op precies 21 weken zwangerschap bevallen van ons zoontje Stef. Zaterdag rond 12 uur 's middags kreeg ik weeachtige krampen. Om 18 uur waren we in het ziekenhuis, de cervixlengte was toen 35mm. Om 20 uur weer een meting, de cervixlengte was 25mm, ik kreeg een weeenremmer (indocid) en ben opgenomen. Ze hebben m'n urine onderzocht en mijn bloed, maar ik had geen infectie. De pijn werd gedurende de nacht steeds erger, tot hij rond 5 uur 's nachts onhoudbaar werd. Toen weer een meting, de cervixlengte was nog steeds 25mm, dus de artsen hadden goede hoop. Weer indocid gekregen. En tramadol, tegen de pijn. Helaas heeft het niet mogen baten, de pijn werd erger en erger en om 11.19, bijna 24 uur na de eerste weeachtige krampen (die achteraf dus gewoon voorweeen waren), ben ik bevallen. Ik heb Stef daarna de hele tijd in m'n armen gehad. Hij was perfect, 26 centimeter en 340 gram en z'n hartje klopte nog tot 12.30 uur. Zoveel liefde voelen en dan direct afscheid moeten nemen.. In juni 2013 is ons hetzelfde overkomen, op precies de dezelfde termijn, alleen toen duurde het 21 uur van de eerste weeachtige krampen tot de bevalling. En ons zoontje Kai is overleden tijdens de bevalling. In 2013 zijn er allerlei onderzoeken gedaan, we hebben ook obductie laten plegen op het lichaam van Kai. Er is geen oorzaak gevonden bij hem of bij mij. Mijn voorgeschiedenis: In 2012 had ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, waarbij m'n linker eileider is verwijderd. In 2013 was ik dus zwanger van Kai. Deze zwangerschap verliep vrijwel probleemloos. De eerste 12 weken had ik regelmatig bloedverlies, maar dat werd veroorzaak door een hematoom in m'n baarmoeder en dat is vanzelf overgegaan. Daarnaast lag de placenta heel laag. De 20 weken echo was perfect. En toen ging het dus ineens mis. De artsen zeiden achteraf dat het kan gebeuren en dat ze vaak geen oorzaak vinden en dat de kans groot was dat het een volgende keer wel gewoon goed zou gaan. In januari 2014 was ik weer zwanger (direct onder controle bij het ziekenhuis), maar op 7 weken bleek dat het vruchtje zich niet ontwikkelde. Met cytotec is toen een miskraam opgewekt. Eind december 2014 was ik zwanger van Stef. Het begon meteen heftig, met het vermoeden van weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (ik had pijn, er zat vocht in m'n buik en op de echo was geen vruchtje te zien). Tijdens een hele een spannende kerstvakantie, bleek dat het vruchtje toch in m'n baarmoeder zat. Vanaf toen wekelijkse controles in het ziekenhuis, vanaf 12 weken dagelijks progesteron en vanaf 14 weken wekelijkse meting van de cervixlengte. Alle bloeduitslagen waren goed. de huisarts heeft nog extra getest op trombose (maar ik weet niet welke vorm). Stef groeide precies volgens schema, met hem was alles goed, maar de zwangerschap verliep niets bepaald probleemloos. Op 6, 8, 10, 12, en 14 weken (echt bijna op de dag af, steeds in het weekend), kreeg ik menstruatieachtige krampen (vanaf 14 weken was goed te voelen dat m'n baarmoeder ook hard werd tijdens die krampen), na ongeveer 5 uur krampen kreeg ik diarree en weer een paar uur later was er wat helderrood bloedverlies. Na 12 tot 22 uur stopten de krampen.mWe zijn elke keer naar het ziekenhuis gedaan, maar de echo liet steeds een gezond kindje en een lange en dichte cervix zien. Een verklaring hadden ze niet. Bij 18 weken, op zaterdagochtend (alweer) kreeg ik weer weeachtige krampen, met harde buiken. Om 15 uur in het ziekenhuis werd een cervixlengte van 46mm gemeten en ik mocht weer naar huis. De pijnlijke harde buiken bleven doorgaan (maar werden niet pijnlijker) en om 5 uur 's nachts (toen kwamen ze al een uur lang iedere 2 minuten en duurden ze 30 seconden), waren we weer in het ziekenhuis. De cervixlengte was toen 35mm en ik werd opgenomen. Ik had toen eigenlijk geen slecht gevoel, ik voelde dat de pijn niet erger werd, ondanks de hoge frequentie van de weeen. Zondagochtend was het al bijna gestopt en maandag, na een gemeten cervixlengte van 38mm mocht ik weer naar huis. Bij de controle 4 dagen later was de cervixlengte 50mm, dus m'n lichaam had zichzelf weer hersteld. Ik was blij en we hadden vertrouwen dat het goed zou komen. Bij 20,5 week, op een dinsdag, hadden we een goede 20 weken echo en nog meer vertrouwen in een goede afloop. En zaterdagochtend begonnen dus de niet te stoppen weeën, met intens verdrietige afloop op zondag, op exact 21 weken. Ik hoop zo dat er nu wel een oorzaak gevonden kan worden, ik geloof niet dat 2 keer op precies dezelfde termijn en op exact dezelfde wijze bevallen, toeval of gewoon pech kan zijn. De standaard oorzaken zijn uitgesloten. De artsen die ik tot nu toe heb gesproken, hadden dit nog niet meegemaakt (2 keer achter elkaar op deze termijn bevallen door weeen die zomaar ontstaan, als de tweede keer progesteron wordt gebruikt). Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat iemand met een soortgelijke ervaring mij in de goede richting kan wijzen, wellicht een bepaald ziekenhuis of een bepaalde arts die hier veel ervaring mee heeft. Zodat er een oorzaak wordt gevonden, die hopelijk behandeld kan worden, zodat ik niet de hoop hoef op te geven. Alvast heel erg bedankt!
Jeetje wat een heftig verhaal Heel veel sterkte! Misschien de volgende keer gelijk zodra het kan een cerclage laten zetten? Ze vinden helaas niet altijd een oorzaak..
Wat een verdrietig verhaal. Mijn vroeggeboorte was veel later waardoor ik mijn zoontje uiteindelijk mee naar huis kon nemen, maar wat mij heeft geholpen is praten met een gynaecoloog gespecialiseerd in vroeggeboorte in het Wkz. In het Wkz bestaat sinds een paar maanden een poli vroeggeboorte, in het AMC bestaat deze al langer. Misschien dat je daar op de goede plek bent?
Dank je! Ik kan alle sterkte gebruiken. Een cerclage schijnen ze niet te kunnen zetten als je weeën krijgt. Je baarmoeder zou dan kunnen scheuren. Ik weet dat er regelmatig geen oorzaak wordt gevonden, maar 2 keer op dezelfde termijn wijst hoop ik wel in een bepaalde richting.
Sleepy, gelukkig is het bij jou uiteindelijk goed gegaan. Welk ziekenhuis is het Wkz? En het Umc Amsterdam?
Wat een ellende voor je! Sterkte! Ze bedoelt een cerclage die na een bepaald aantal weken uit voorzorg word geplaatst, niet pas als je weeen krijgt
Dank je, het is een echte nachtmerrie.. Omdat m'n cervixlengte wekelijks gemeten werd en mooi lang bleef, wilden ze dat niet doen. Pas als ik (zonder weeën) naar de 25mm was gegaan, hadden ze dat gedaan.
Wkz hoort bij het UMC Utrecht en AMC is het academische ziekenhuis in Amsterdam. Het Wkz is een kinderziekenhuis, maar is ook gericht op Verloskunde. Ik heb er goede ervaringen en ze weten er echt heel veel van vroeggeboorte, ook veel vroeger dan de termijn die ik heb gehaald. En ik heb zelf geen ervaring met cerclage (mijn cervixmetingen zijn deze zwangerschap goed), maar ik weet dat je deze na 2 te vroeggeboren kinderen met jouw termijn in een volgende zwangerschappen een cerclage preventief mag laten plaatsen bij ongeveer 13 weken. Bij mij was nu ook de richijn bij korter dan 25 mm, maar jij hebt niet meer te maken met alleen pech denk ik.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje Stef*, wat verschrikkelijk dat jullie hem weer hebben moeten laten gaan. Ik heb het één keer mee moeten maken met 21 weken, onvoorstelbaar dat jij dit nu een tweede keer mee moet maken. In Nederland zijn er verschillende Nicu's en daar omheen veel kennis over het voorkomen van een vroeggeboorte. Ik zou me kunnen voorstellen dat je een verwijzing vraagt naar één of meerdere van deze academische ziekenhuizen en hen vraagt of ze een idee hebben om je enige hoop te geven. Ikzelf heb 2 maal een cerclage gekregen in het Radboud, door professor Lotgering. Maar mijn verhaal was heel anders destijds, ik had ontsluiting zonder ook maar iets gevoeld te hebben.
Sleepy, dat is goed om te weten. Ik kan zelf nu al naar het Erasmus MC in Rotterdam, maar ik heb het gevoel dat het heel erg persoonsafhankelijk is, welke arts je ziet. De een gelooft wel in bepaalde verbanden en de ander niet. Berte, dank je. Ook vreselijk dat jij het hebt moeten meemaken. Een keer is erg genoeg. En wat fijn dat de cerclages hebben gewerkt!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon maar wat intens verdrietig dat jullie hem moeten laten gaan. Welke stollingsonderzoeken heb je gehad?
Beste zomerr, dank je.. volgens mij gewoon standaard trombose onderzoek, via m'n huisarts omdat ik daarom had gevraagd. Ik zie bij jou 6 sterretjes, heftig. En daarna twee keer achter elkaar goed gegaan? Dat zien geeft mij dan ook weer hoop. Met medische behandeling?
Ach buba, mama van twee prachtige zoons en ze dan allebei niet meer bij je kunnen hebben. Wat verschrikkelijk verdrietig. Ik snap dat je heel graag wil weten waarom. Ik hoop dat je daar een antwoord op krijgt. Ik wens je heel veel licht en liefde!
Lieve buba gecondoleerd met jullie zoontje. Jullie verhaal lijkt heel erg op de onze alleen zijn wij 1 kindje verloren, ondenkbaar om dat nog een keer mee te moeten maken Ik heb bij mijn laatste 2 zwangerschappen ook een cerclage gwhad met 13 weken, geplaatst in nijmijgen door professor lotgering. De 2e zwangerschap liep vreselijk. Met ongeveer 16 weken in het zh met weeën vanaf toen bedrust. Preventief vamaf 16 weken, wekelijks proluton injecties. Met 22 weken leek het bijna door te zetten en aan de weeenremmers dagelijks 4x adalat . Het is tot week 30 zh in en uit gegaan. Met 30 weken was er geen houden meer aan met de weeen en is onze zoon geboren. Ik had ondanks de cerclage al 4cm! ontsluiting. Onze zoon is geboren met 30,2 weken heeft 7 weken in het zh gelegen en alles gaat goed met hem. Ik durfde het niet meer aan maar naar gesprekken met artsen en familie toch weer geprobeerd. Er is besproken dat ik weer een cerclage zou krijgen en wekelijks vanaf week 16 proluton en nog rustiger aan. Bij 14 weken kreeg ik weer weeen en kreeg vanaf toen dagelijks adalat (weeenremming) en bedrust. Maar ook echt bedrust net als mijn vorige zwangerschap. Ik had een po stoel naast mijn bed koelkastje. Ik stond alleen op om te douche en als ik controle had in het zh. De zorg voor mijn zoontje moest ik uit handen geven. Het was een vreselijke tijd maar deze keer bevallen met 35 weken! Het is het allemaal waard geweest. Het was weer een spannende zwangerschap met zh in en uit. Zodra ik een zh controle had was het al te veel voor mijn lichaam dan had ik gelijk last. Heb jij bedrust gehouden of adviseerde ze jou dat? Sterkte meis!
Dank je Vlinder84! En liefde88, bedankt voor je verhaal, het lijkt inderdaad heel veel op het mijne. Gelukkig is het bij jou wel goed gegaan de 2e en 3e keer. Ik heb wat vragen voor je, ik stuur je even een persoonlijk bericht!
Allereerst, mijn oprechte deelneming en alsook proficiat. Je bent tenslotte ook mama geworden van die 2 lieve engeltjes. Bij mijn vorige zwangerschap kreeg ik op 18 weken harde buiken en op 20 weken had ik amper 1,7 cm bmh over. Omdat echte weeenremmers pas aanslaan rond 22 weken kon ik ook enkel indocid krijgen en spierverslappers. Indocid, werd mij verteld, is geen echte weeenremmer maar een medicijn tegen reuma met als bijwerking dat t harde buiken kan afremmen. Risico, dat de dictus in het hartje van de baby vroegtijdig sluit. Dus eigenlijk is het heel moeilijk om weeen te stoppen op die termijn. Gelukkig liep het bij mij anders af dan bij jou, op 22 weken kon ik starten met prepar EN indocid EN promagnor EN utrogestan. Op 26 weken en 28 weken longrijping gekregen samen met een kuur tractocile, ook een weeenremmer (hele goeie). Uiteindelijk hebben we de zwangerschap kunnen rekken tot 38 weken. Dankzij mijn gyneacoloog die gespecialiseerd is in high risk zwangerschappen. Uiteraard kunnen ze geen mirakels verrichten en gaat het soms anders. Nu ben ik opnieuw zwanger. Op 5 weken had ik al bloedverlies. Rust genomen en utrogestan. Alles is goed blijven gaan, ze wou normaal gezien een cerclage aanbrengen maar het ging zo vlot dat we het niet gedaan hebben. Dit doe je best vóór 16 weken. Op 16 weken ben ik gestopt met werken en platte rust gehouden preventief. Om de 2 weken controle. En deze zwangerschap heb ik amper harde buiken gehad. Wat de oorzaak was in de vorige zwangerschap hebben ze ook niet kunnen achterhalen. Vervelend, zeker als het fout afloopt. Ik zou bij een volgende zwangerschap heel snel rust nemen en een cerclage vragen.
Beste Sam, dankjewel voor het delen van je verhaal. Gelukkig is het bij jou uiteindelijk wel goed gegaan en fijn en hoopvol om te horen dat je huidige zwangerschap goed verloopt, met bedrust. Welke spierverslappers heb je gekregen bij je vorige zwangerschap? Je hebt dus niet gekozen voor een cerclage deze zwangerschap? En je hebt deze keer dus ook weer Utrogestan gebruikt, welke dosering, en tot welke termijn? Ik weet dat ze vaak de oorzaak niet kunnen achterhalen, maar als het twee keer fout op exact dezelfde manier misgaat op 21 weken (en de tweede keer wel met Utrogestan en bedrust vanaf 19 weken), wijst dat wellicht in een bepaalde richting. De eerste keer zeiden ze nog dat het pech was. Ik heb inmiddels contact gehad met een gespecialiseerde arts van het Radboud in Nijmegen (helaas niet een ziekenhuis bij mij in de buurt). Ik heb een afspraak met hem op 21 mei, maar hij heeft al gezegd dat hij in ieder geval denkt bij een volgende zwangerschap aan een preventieve cerclage bij 13 weken en nifedipine (adalat) bij weeen, op welke termijn ze ook starten. Dus dat is hoopvol. Alvast bedankt voor je reactie!
De naam van de spierverslapper ben ik vergeten. In elk geval, ik had een zak vol medicatie om de dag door te komen maar mijn dochter is perfect gezond ter wereld gekomen. Ik moet ook zeggen dat mijn ingesteldheid bij deze zwangerschap rustiger was doordat het uiteindelijk goed gekomen is. Ik voelde me kalmer en niet zo snel in paniek en ik geloof er wel in dat dit kan helpen. Uiteraard bij jouw ervaringen zou ik dit ook niet kunnen. Deze keer ben ik met 2 tabletjes begonnen tot aan 20 weken en dan ben ik ermee gestopt. Ik ben enkel nog magnesium blijven nemen. In tussentijd wel schildklierproblemen ervaren die voor overmatig overgeven zorgde, en hartkloppingen. Dat was mijn grootste probleem deze keer. Die schildklieraandoening (hyperthyroidie) heb ik overgehouden aan de eerste zwangerschap. Misschien ook eens je schildklier laten controleren. Ik vind het ook vreemd dat het telkens op dezelfde termijn is dat het fout gaat. Mijn enigste raad is, rust rust rust van zo vroeg mogelijk, utrogestan en foliumzuur nemen, en wat wij ook gedaan hebben is geen sex meer. Zodat de baarmoeder geen extra prikkels meer krijgt. Als je een goeie gyneacoloog hebt zal die zeker en vast een cerclage plaatsen, ik zou geen derde zwangerschap aangaan zonder. Dat geeft je toch een extra zekerheid. Voor velen is zwanger zijn geen ziekte maar voor sommigen is een zwangerschap een heuse aanslag op ons lichaam. Ik voel me niet meer 'levend' want al wat ik doe en kan doen is in bed liggen. Maar ik weet dat dit allemaal dubbel en dik de moeite waard is. Er komen veel emoties bij te kijken, je leven stopt een beetje. Ik hoop van harte dat jullie een gezonde baby krijgen, en over de grens van 26 weken raken. Nog 1 tip. Lees niet te vaak op forums want dat kan tot onnodig piekeren leiden.
Allereerst heel veel sterkte toegewenst in deze verschrikkelijk moeilijke tijd. Ik heb niet alle reacties gelezen, dus als ik dubbele dingen zeg of niet goed heb gelezen mijn excuses. Ik ben twee keer bevallen met 22,5 weken en 23,5 weken. Ook heb ik een miskraam gehad met 8,4 weken. Bij mijn miskraam had ik opeens erge krampen en bloedverlies, ik kreeg een echo en daar zagen we een mooi kloppend hartje maar een hematoom. Diezelfde dag is het nog fout gegaan, door de hematoom dus. Mijn vroeggeboortes begonnen beide met weeen. Na de eerste keer met 22,5 weken dachten ze dat het door een virus kwam. Die zwangerschap erna zat ik aan de proluton en kreeg ik elke twee weken cervixmetingen. Helaas mocht het niet baten en ben ik 7 maanden later weer bevallen met 23,5 weken. Weer door vroegtijdige weeen. Ook wij wilde heel graag antwoorden en toeval geloofde we uiteraard niet meer in. Ik kreeg allemaal onderzoeken en die kwamen allemaal goed terug. Ik vroeg zelf na onderzoek op internet of het met een stollingsafwijking te maken kon hebben. De gynaecoloog verzekerde mij dat dat niet kon. Uiteindelijk heeft ze mij doorverwezen naar een arts die erg veel onderzoek doet naar dat soort dingen en die wilde mij toch testen op stollingsafwijkingen. Het duurde een half jaar voordat ik uitslagen kreeg, maar ik scheen dus toch een stollingsafwijking te hebben. Ik heb het antifosfolipidensyndroom, maar omdat er nog vrij weinig over bekend is en het vaker doodgeboren kindjes en pre eclampsie veroorzaakt ipv weeen werd het weer bijna gemist bij mij. Ik adviseer je echt om alle mogelijke oorzaken af te gaan. En naar een goede arts te gaan. Ik liep op de herhaalde miskramen poli in het LUMC en dankzij bloedverdunners heb ik een goede zwangerschap gehad. Als je vragen hebt ofzo mag je mij altijd een berichtje sturen.
Wat vreselijk voor jou en jullie dat je deze nachtmerrie ook twee keer door hebt moeten maken. En wat fijn dat jullie ondanks alle tegenslag hebben doorgezet en nu een kindje hebben. Dit lijkt wel heel erg op wat er bij mij gebeurd is. Ook de behandeling bij de tweede zwangerschap (al had ik Utrogestan ipv Proluton). Jij bent nu al de tweede die ik hoor over het antifosfolipidensyndroom. Dit komt bovenaan m'n lijstje voor m'n afspraak met de gynaecoloog volgende week. Wil ook dat ze m'n schildklierwaarden onderzoeken en m'n baarmoeder nog een keer goed onderzoeken (een septum kunnen ze niet zien op een echo, maar dat kan ook vroeggeboortes veroorzaken). Ik las inderdaad dat dit syndroom meestal groeiachterstanden veroorzaakt door problemen met de placenta. Maar problemen met de placenta kunnen natuurlijk ook weeen veroorzaken. Ze hebben toen bij jullie niets in de placenta gevonden? Je zou denken dat er dan iets met de bloedvaten is en dat ze dat zouden moeten kunnen zien, maar misschien komt het zo weinig voor dat ze daar niet echt naar kijken. Welke bloedverdunners heb je gehad tijdens je zwangerschap? En toen ook nog proluton? Geen cerclage gehad? En hoe vaak moest je op controle? Bedankt voor je antwoorden!