Dag allemaal, ben wat aan het dubben.... Heb diverse topics gelezen over dit onderwerp, maar kom er net niet uit (het is dan toch altijd net anders dan de situatie waar je zelf in zit...) Na veel gedoe en mmm nu 8 wkn zwanger. Geloofde er niet meer zo in na vele teleurstellingen en met regelmaat slechte boodschappen. Besloot dus eerder dit jaar niet alles in mijn leven on hold te zetten i.a.v. gezonde zwangerschap. Ik heb momenteel wel een baan maar zit dat al jaren en wil verder. Heb daar mijn plafond bereikt en wil voor goede ontwikkeling vervolgstappen maken. Paar weken geleden zag ik mijn 'droombaan' voorbij komen. Rond die tijd kreeg ik ook een korte bloeding en gezien ivf traject met hogere kans op mk in eerste 12 weken, dacht ik.... Ik moet solliciteren, want de kans dat deze zwangerschap alsnog niet goed loopt is redelijk aanwezig en ben bang dat ik er anders spijt van krijg... Zo gezegd, zo gedaan. Vorige week woensdag uitgenodigd voor eerste gesprek. Met recruiter, dus heb te maken met tussenpersoon. Gesprek verliep erg goed en van de 12 kandidaten die op gesprek kwam was ik 1 van de 4 die naar ronde 2 gaat (komende dinsdag) Dan pas gesprek met hele gading van de organisatie waar het om gaat. Een week ma die bloeding heb ik overigens vervroegde echo gehad. Bleken er 2: 1 gezonde en 1 zwakke met groeiachterstand. Woensdag (dag na gesprek) weer echo. Vermoedelijk is er dan nog maar 1 levende. Omdat het allemaal nog in de kritieke fase zit en we ook nog niet goed weten wat er wel en niet doorzet in de groei ga ik dinsdag nog niets zeggen, moet echt die echo afwachten. Als ik het dinsdag zeg ( en ik ben de eerste die dag!) dan beïnvloed ik direct (bewust of onbewust) hun blik op alle kandidaten en waarschijnlijk in mijn nadeel (bij gelijke geschiktheid zit het dan toch in hun hoofd dat ik wat gedoe rondom verlof mee breng). Mijn idee is om dinsdag af te wachten (hoe verloopt het gesprek en hoe voelt het?) en daarna woensdag de echo eerst. Mochten zij mij bellen met goed nieuws om het dan toch te zeggen en ook uit te leggen dat ik gezien kritieke fase deze echo af wilde wachten. Zal helaas via die recruiter gaan dus het ontneemt mij wel de kans om het hen zelf mee te delen. Ik dub erover omdat ik denk dat ik het het beste zo kan doen, maar ook hen mogelijk klem zet als ze wel voor mij kiezen en het dan pas horen ( zij weten ook wel dat ze formeel daar niet op af mogen wijzen). Het niet zeggen is voor mij geen optie. Dat zou een vertrouwensbreuk teweeg kunnen brengen nog voor ik gestart ben. Niet goed. Iemand hier nog betere tips voor mijn strategie? Benieuwd naar jullie mening over deze aanpak.
@Maya: lastig, hè? Ik zou ook eerst even de echo afwachten woensdag. Je gaat nu ook pas met de mensen van het bedrijf zelf in gesprek, dus ook daar moet van beide kanten een klik zijn. Dus ook daar zou ik eerst even blanco ingaan. En ik denk dat als het van beide kanten goed voelt en ze kiezen voor jou en je gebruikt de argumenten zoals je nu ook hier beschreven hebt, dat ze daar alle begrip voor hebben. Ik denk dat een zwangerschap niet zo zeer een probleem voor een bedrijf is, maar wel als je evt. nu op een fulltime baan solliciteert en na de bevalling minder wil gaan werken. Ik denk dat het in dat geval voor een bedrijf wel essentieel is om dat te weten, alvorens ze een keuze maken.
Hoi Maya, ik zit in een soort van gelijke situatie hoewel ik niet zo'n traject ben doorgegaan en ook geen bloeding heb gehad. Maar vrijdag dus 2e ronde in sollicitatieprocedure ben dan 7.1 zwanger. Ik ben eigenlijk niet van plan om het te zeggen.. Waarschijnlijk omdat er nog een 3e ronde is en misschien dat ik het dan zeg.. Als ik jou was zou ik dinsdag niets zeggen. Eerst maar eens die echo afwachten en inderdaad wat sneeuwmees zegt, als het voor het bedrijf niet essentieel is om te weten dus je werk gedurende je zwangerschap kunt uitvoeren en dezelfde aantal uur wil blijven werken hoeft het geen probleem te zijn.. Afwachten dus.. Veel succes met je gesprek! En ik hoop dat het goed komt met je zwangerschap..
Dank voor jullie reactie! Hou me dan inderdaad maar aan het plan 😃 Suzanneke, succes vrijdag!
Spannend, beide situaties. hoop dat beiden goed komen voor je. Inderdaad lastige situatie, maar ik zou niks zeggen. Wellicht tijdens het arbeidsvoorwaardengesprek, maar het blijft een lastig onderwerp inderdaad. Vertel je het wel, vertel je het niet. Officieel ben je niks verplicht tot zes maanden (als je een zwangerschapsuitkering wilt). Maar ja, er is ook nog zoiets als verantwoordelijkheidsgevoel en eerlijk heid he... Succes!!
Nou het is allemaal echt absurd verlopen! Dinsdag gesprek, niets gezegd over zwangerschap. In de middag werd ik gebeld (voicemail): ze wilden mij heel graag hebben. Ik was heel blij, maar schoot ook in de stress. Ik zou woensdag de echo afwachten en hen inlichten, maar ze hadden haast en wilden me zelfs vrijdag al zien voor laatste losse eindjes... Het voelde niet goed, ik ben normaal heel eerlijk vanuit mezelf en ik voelde echt een soort van schuldgevoel en schaamte alsof ik dan de boel bij elkaar loog (was niet zo, maar toch..) Ik gebeld die middag naar de tussenpersoon (recruiter) en alles uitgelegd. Ook dat dit een lang traject is geweest in mmm dus dat het niet zo vreemd was dat wij inmiddels besloten hadden om onze focus te verleggen op werk e.d. ipv alles on hold i.a.v. dit traject. Hij begreep wel dat ik het niet had gezegd in de gesprekken en ging in overleg met werkgever. Alles ook nog op de mail gezet zodat hij het in mijn eigen woorden kon vertellen aan werkgever, waarbij ik het belangrijk vond dat werkgever hierin de ruimte voelt om te kiezen hoe verder ipv ermee opgescheept te zitten (je kan wel op je rechten gaan staan, maar dat keert zich later tegen je in proeftijd of aan einde van contract). Tevens vroeg recruiter wel of ik voornemens was 32-36 uur te blijven werken na verlof en dat was ik. Werkgever vond het geen probleem, dat risico was er nou eenmaal met mijn leeftijd en ze wilden mij wel echt graag in huis halen. We zouden nog even woensdag middag face to face hierover spreken. So far... so good.. Woensdagochtend echo. Bleken er 2 te zijn en beide gezond. Eerder was wel een tweede vruchtzakje gezien, maar met achterstand en zwakke hartactie dus wij en de arts waren er allemaal vanuit gegaan dat die het niet zou redden en dit een zwangerschap van eenling zou zijn. Dat was dus eigenlijk toch flink schrikken en heel erg dubben... Want: - In een 2ling-zwangerschap zijn meer kansen op complicaties en klachten waardoor ik mogelijk tot verlof toch eerder soms uit zou vallen of rustig aan moest doen - Met grote waarschijnlijkheid zou er sprake zijn van vervroegd bevallen en dus vervroegd met verlof waardoor 'inwerktijd' erg ingekort werd (had tenslotte ook nog opzegtermijn bij huidige werkgever) - Tweeling lijkt mij zwaar de eerste periode, dus grote kans dat ik eerste jaar/jaren toch dag minder wilde werken. In de middag open en eerlijk gesprek gehad hierover met werkgever. Uitgelegd dat dit echt wel mijn droombaan was en ik deze heel graag wilde hebben, maar ook het gevoel had dat ik het nu mogelijk niet waar kon maken. Als ik eerder uit zou vallen zou ik daar veel last van hebben omdat ik mij schuldig zou voelen. Dat zou maken dat ik het heel moeilijk zou vinden om te balanceren tussen wat lichaam vraag en wat mijn loyaliteit naar werk toe vraagt. Zij begrepen mij wel helemaal en uiteindelijk kwamen we erop uit dat ik nu nog even bij oude werkgever zou blijven (ik heb daar voldoende credits opgebouwd om mij ook niet schuldig te voelen als ik deze zwangerschap tandje rustiger aan moet gaan doen) en dat ik volgend jaar contact met hen op zou nemen en we opnieuw rond de tafel gaan. Zij gaven aan dat zij me nog steeds graag binnen zouden halen, dus wanneer ik volgend jaar beter weet wat ik kan en wil en als er bij hen ruimte komt dan zijn daar nog mogelijkheden... Ik denk dus dat dit het meest haalbare en de best mogelijke uitkomst was. Het voelt goed zo. En ik heb het alleen maar als prettig ervaren met hen. Er volgt nog wel een kans... MAAR... en daar draaide dit om: het leert ook dat het loont om wel tijdig eerlijk te zijn. Nu hadden ze veel begrip en het stond zelfs de baan niet in de weg. Als ik het eerder had genoemd, dan had het mijn kans natuurlijk wel in de weg gestaan, dus de timing lijkt goed zo.
Maya, ten eerste van harte gefeliciteerd met deze tweelingzwangerschap! Wat ontzettend speciaal! Daarnaast ook fijn dat deze mensen zo goed met je meedenken, ik denk dat het inderdaad op deze manier de beste oplossing is voor alle partijen. Leuk dat ze voor je open blijven staan! Hopelijk kun je er volgend jaar alsnog terecht misschien voor wat minder uur.. Ik heb gisteren in mijn 2e gesprek niets gezecht, ik ben nog 1 van de 2 en mochten ze positie zijn moet ik nog steeds een persoonlijkheidstest maken en is het alsnog afwachten. Ik wil het eigenlijk pas zeggen als ik bijna zeker weet dat ik de baan krijg.
Hoi Suzanneke, ja dat snap ik helemaal. Beetje zelfde strategie dus... Eerder zeggen beïnvloed hun oordeel alleen maar en bij jou zullen ze dan ook wel snappen dat je nog niets had gezegd. Het is tenslotte nog pril en de kritieke eerste 10 weken nog niet voorbij... Spannend! Wanneer hoor je de uitslag van je laatste gesprek?