Momenteel wordt mij dagelijks gevraagd of ik al zwanger ben of dat we aan het proberen zijn of dat we nog geen kinderen willen. We zijn zo een 3 jaar geleden getrouwd en sindsdien wordt die vraag regelmatig gesteld, maar de laatste tijd wordt het steeds erger. Mijn zwager vroeg het vorige week op een familiefeestje zelfs 2 keer, terwijl ik hem een week daar voor al had verteld dat hier nog geen sprake van was. Bij ons weet niemand dat we bezig zijn en heb ik mijn zwager afgesnauwd met de vraag of hij soms mee wilde helpen, omdat hij het zo vaak vroeg. Hoe gaan jullie met die vraag om?
,uhm ja hier ook last van. Soms echt hele vervelende mensen die het steeds vragen . Zoals laatst op een housewarming zei me zusje en zwager o ben je zwanger . Zeg nee hoor ,en door blijven vragen. Toen ving de buurman iets op en riep door het hele huis ze is zwanger . K gelijk een rood hoofd en nee nee nee zeggen . En sinds dien zegt me zusje steeds wordt ik al tante ,jullie zijn bezig he !!! Het lijkt wel alsof je gestopt ben met de pil dat iedereen het ziet aan je ofzo, iedereen vraagt erna ,overal gaat het over babys en zwanger. Heel vervelend soms
Ik ken dit gevoel en die vragen altijd, enorm vervelend.. Ik heb een zus en een schoonzus met kids en ik zeg meestal 'nee hoor eerst nog even lekker van het tante zijn genieten..dan kun je ze terug geven als ze huilen' en zo lach ik het meestal maar weg Wij zijn nog niet zo lang bezig dus het raakt me niet echt ..kan me voorstellen na lang proberen en zh bezoeken dat dit vreselijk zeer doet.. maar tot nu toe lach ik het weg en af en toe eens een blik richting mn vriend van ' ze zouden eens moeten weten '
Op mijn werk vraagt ook iedereen zich af wanneer ik eens aan kinderen ga beginnen. Heel irritant. Ze moesten eens weten dat ik al een jaar aan het proberen ben..... Als ze het vragen poeier ik ze af met "nou er zijn hier al genoeg zwangeren, dus wij wachten nog even" (momenteel zijn er erg veel zwanger bij ons op het werk). Of ik zeg "nou ik zal het even met mijn vriend overleggen". Maar het is inderdaad zeer irritant en confronterend... Ik was daar vroeger ook niet echt subtiel in, nu zie ik hoe pijnlijk en vervelend het kan zijn!
bij mij was het regelmatig toen dl een jaar was, wordt het niet eens tijd voor een 2de? dat vond ik al erg vervelend al waren we er niet eens mee bezig. dus kan me voorstellen dat je de vraag niet erg leuk meer vind en dat je er chagrijnig van kan gaan doen als er weer iemand komt vragen. ik gaf altijd een heel bot antwoord dus de vraag over een 2de was dan snel klaar
Inderdaad zeer vervelend! Bij ons ook steeds de vraag. Maar meestal antwoord ik gewoon dat we nog wat willen profiteren van het reizen en het lang uitslapen . Maar inderdaad hoe langer je aan het proberen hebt hoe gefrustreerder je komt van de vraag... Heel vaak vraag ik me ook af: waar bemoeit iedereen zich eindelijk mee. Zelf zou ik dit nooit zomaar durven vragen aan iemand. Je weet toch nooit of er eventueel problemen zijn... M'n collega zei ooit dat zij die vraag ook superveel kreeg (terwijl ze nog niet aan kinderen toe was) en dat ze het ooit zo beu was en gewoon gezegd heeft: het lukt niet. Ze geeft nooit meer de vraag gekregen
Ik had een heel lijstje aan voorwaarden voordat ik aan kinderen wou beginnen. Groter huis zodat kindje(s) eigen kamer en ruimte zou hebben, partner afgestudeerd en een baan, zelf "carrière " maken. (aantal jaar op dezelfde plek werken, beetje vastigheid ) en nog backpacken in Cambodja en Thailand Mijn moeder werkte ook altijd goed mee. Jolien, kinderen? Nee dat wil ze niet in dat kleine huisje.(60m2).. eerst meer ruimte. Voor de familie was het grote verrassing dat ik zwanger ben terwijl ons huis nog in aanbouw was. Niemand ging ons pushen omdat het heel duidelijk was wanneer we er klaar voor waren . Stel kindje zou onverwachts wel eerder gekomen zijn hadden was het net zo welkom. (Geen verwijt naar moeders die studeren, klein wonen etc. Ofzo ) stoppen met de pil was gewoon te plannen. en van die luxe heb ik gebruik gemaakt.
Hier speculeert m'n familie heel erg (ooms, tantes, oma en neef/nichtjes) Ze vragen t vaak aan m'n moeder, en die ene keer dat ik op een familie feest ben... Sommige vrienden vroegen t ook af, maar die hebben we net als onze ouders toch maar op de hoogte gebracht Het is en blijft een irritante vraag... Soms wil ik ze afsnauwen... Maar dan weten ze voldoende...
Bij ons is dat ook zo! Mijn schoonmoeder zegt bij ieder leuk schattig klein meisje: kijk zo'n kleindochter wil ik nu ook. En dan gaat ze bij baby kleding kijken en zeggen: ach kijk nou wat leuk voor als ik een kleindochter heb. Mijn moeder zegt het minder vaak maar als ze het zegt zegt ze van: je hebt wel de leeftijd nu om kinderen krijgen. En een neef van me vriend heeft al een dochter en daar krijgen we de vraag: waneer beginnen jullie aan kinderen anders blijft onze dochter alleen. En heel veel andere vragen willen jullie ooit kinderen, maar dan reageer ik gewoon: Ja willen we wel maar nu.nog niet. In het begin waren we er nog niet mee bezig, maar nu we er wel mee bezig zijn vind ik het ook heel irritant iedere x weer die vraag, of er worden dingen gezegd als ze kleine kinderen zien...
Hier ook hetzelfde verhaal. Zijn inmiddels 4 jaar getrouwd en ze laten er geen gras overheen groeien! Tot mijn ergernis... Heb al mk gehad vorig jaar. Dus dan begint nu de vraag; willen jullie geen kinderen meer na de mk? Is het een bepaalde angst? (Grrrrrrrrrrrrr!) We zijn gewoon aan het proberen hoor
Ooh ja hier ook om gek van te worden! Wij gaan binnenkort trouwen en krijg nu steeds de opmerking... Na trouwen komen de kindjes! Ook op mijn werk maken ze er wekelijks grapjes over. Ben pas net een maandje aan het proberen maar lijkt me vrij pijnlijk als je al lang bezig bent en het maar niet wil lukken.
Toen wij aan het proberen waren wist ook niemand het. Ik had dan ook het gevoel dat toen de pil de deur uit was er met grote letters op mijn voorhoofd stond: ik wil zwanger worden... het viel mij toen veelmeer op dat we de vraag kregen. Ik zei altijd: neeee we willen nu nog niet hoor, we hebben nog zoveel andere wensen(auto,zonnescherm, etc) Toen we dus vertelden zwanger te zijn reagerden familieleden dan ook erg verbaasd. Schoonmoeder keek even geschokt en zei toen voorzichtig: maar was het wel gepland dan, of was het een ongelukje??
Ook hier de vraag regelmatig gehad. Ik reageer gewoon met 'het lukt niet, we lopen in het ziekenhuis en hopen heel erg dat het ooit lukt'. De meeste mensen zijn stil daarna en ondertussen krijgen we de vraag eigenlijk nooit meer
Wij wonen 4,5 jaar samen en worden allebei bijna 30 jaar (ik al over een maandje ) Hier nu 9 maanden bezig en krijgen de vraag ook heel vaak. Vooral omdat alle vriendinnen momenteel allemaal een kleine hebben. Ik zeg de laatste maanden: 'het werkt niet zoals Wehkamp, voor 8 uur besteld, morgen in huis'...dan zijn ze eigenlijk altijd stil Onze naaste familie en vrienden weten ervan en krijgen dus geen vragen van.
Wij zijn altijd vrij open geweest over dat we kinderen willen, en in onze directe omgeving weten ze ook dat dit nog niet zo wil lukken. Wat mij juist verbaast, is dat sommige mensen nu het langer duurt er niet meer naar vragen... Als je weet van een wens, en je hoort maar steeds en blije berichten, dan ga je daar toch wel iets van denken? Blijkbaar durven mensen dan juist niet meer te vragen...
Dat snap ik wel hoor Dreamer! Iedereen snapt wel dat jullie eraan werken en dat je echt niet kan zeggen wanneer je zwanger zal zijn. Mensen zijn gewoon nieuwsgierig of je kinderen wil of misschien zelfs al bezig bent. Hier weten veel mensen van mijn mk en dus gaan ze ervan uit dat er een tweede in de planning zit. Geen vragen over wanneer er een tweede komt want de enige variabele is wanneer het raak is, heerlijk
Wij zijn er altijd eerlijk over geweest dat t niet zo makkelijk ging. En als ze vroegen wanneer beginnen jullie aan kinderen? Dan was meestal de reactie, 1,5 jaar geleden ( of hoe lang we toen al bezig waren). En als ze vroegen wanneer we een kind zouden "nemen" was het antwoord, zodra ze bij de Appie Heijn in de aanbieding zijn grrr! Maar we hebben het nooit onder stoelen of banken geschoven, dat we erg graag wouden maar dat we er ook nog steeds op wachtten.
Hier ook bijna een jaartje getrouwd en de vraag inmiddels al ontelbaar veel keer gehad... Hier pas ronde 5, dus nu zeg ik vol enthousiasme dat we nog aan het 'oefenen' zijn of dat we momenteel zelfs geen zicht hebben op een kinderkamer (volop aan het renoveren) En ooh wee als mijn mama en schoonmama samen zijn, die zijn er beide zo klaar voor om hun eerste kleinkind welkom te heten...
Ik ben pas getrouwd toen ik 7,5 maand zwanger was. Echt een aanrader Maar ik vind het echt vreselijk dom van mensen dat ze daar niet over na denken. Een paar jaar geleden was er een programma op tv, babyboom. Dat programma liet goed zien dat een kindje krijgen echt niet vanzelfsprekend is en hoeveel tranen hierom geplengd worden achter gesloten deuren. Er mag nog wel wat aan dat bewustzijn gedaan worden wat mij betreft.