Heel goed van jou dat je eerlijk bent geweest naar je partner toe! Maar ook chapeau voor hem, hoe hij er mee omgaat... Hopelijk kom je snel tot jezelf en daarmee tot de enige juiste beslissing. Je wilt je leven ook niet twijfelend doorbrengen.
Ja, het lucht inderdaad ergens wel op dat hij het nu weet. Aan de andere kant voel ik me nù al schuldig, omdat ik weet dat ik hem hiermee kwets. Wat normaal gezien een mooie tijd moet zijn (verhuizen), krijgt nu een serieuze domper. Ik hoop echt dat ik hem snel duidelijkheid kan geven, dit is enorm dubbel. Ja, de manier waarop hij reageerde en wat hij soms zei (zonder aan emotionele chantage te doen), heeft me zo geraakt. Wat een fantastisch iemand... Ik hoop daarom ook deels dat het gewoon werkt tussen ons, dat er gewoon bij mij iets scheelt dat opgelost moet worden. Maar als het is wat ik vrees... Dan is dat zo jammer
Hey unknowable (en andere meelezers). Goh... Nog altijd niet al te best. Zoals je misschien gelezen hebt heb ik het er met hem over gehad vrijdag. Het sloeg in als een bom. Gisteren bij het avondeten initieerde hij zelf het gesprek. Da's op zich al een unicum; vroeger werd er na 1 gesprek niet meer verder gepraat en was alles "ok". Hij zei dat hij vanalles had opgezocht online, over zulke situaties (en geloof me, hij Google't niet snel). Dat hij, hoe zwaar dat ook is voor hem, mij tijd wil geven om uit te zoeken wat ik wil. Hij zei letterlijk alles over te hebben voor mij. Hij hoopt natuurlijk dat het goed komt, maar wil mij de tijd ervoor geven om (samen met de therapeute) aan mezelf te werken. Hij zei zelfs op een gegeven moment: als je even alleen wil zijn en ook fysiek apart wil wonen, dan wil ik gerust jouw deel van de lening een tijd betalen. Hoe mooi dat gebaar ook is, ik kan nergens terecht en dat heb ik hem ook gezegd. Het is niet dat ik hem opeens verafschuw ofzo... Ik heb hem gezegd dat hij ook maar met iemand moet praten als hij daar nood aan heeft. Dat doet hij niet snel, maar ik denk dat deze situatie iets te heftig is om alleen te dragen. Rond 17u kan ik eindelijk terug naar de therapeute. Heb er nog nooit zo'n nood aangehad als nu.
Ik heb echt in precies dezelfde situatie gezeten als jij!! Ook jaren gehad dat ik wel met hem leefde in een huis maar eigenlijk alleen leefde. Alles was toch in orde, behalve mijn gevoel. Hij deed me niets aan waardoor ik een directe reden had dat ik bij hem weg zou gaan.. ook een huis gekocht en vanzelf ga je je dieper in de put voelen zitten. Ik wilde ook dolgraag trouwen en kinderen maar eigenlijk niet met hem. Ik zag hem gewoon niet als de man waar ik oud mee wilde worden en vreugde en verdriet mee wilde delen in het verdere leven. Ik kreeg ook dromen s'nachts dat iedereen op de dag van de trouwerij door slecht weer afbelde en ik tegen mijn moeder zei.. we gaan het cancelen. En ik werd zo opgelucht wakker. Ook na bepaalde gebeurtenissen in zijn gedrag besefte ik echt dat ik niet wilde dat mijn kinderen zo'n vader zouden hebben! Dat idee benauwde me zo erg. Ik zelf kon nog wel met zijn beperkingen leven maar het idee dat ik mijn kinderen daarin moest betrekken gaf me echt de doorslag om een keuze te maken. Al met al ook bij hem weggegaan. Het was heeel zwaar. Samen een koophuis, hij weigerde eruit te gaan of om en om in het huis te gaan en hij weigerde om een oplossing financieel te bedenken waardoor ik op mezelf kon. Ik heb maanden bij mn ouders gewoond ook nog 2 jaar de volle hypotheek betaald omdat hij zo stug volhield. Eindelijk is mijn leven nu weer op de rit. Ik heb de liefde van mijn leven ontmoet. En geloof me dit voel ik!! Ik heb nog nooit zoiets gevoeld. We wonen alweer een paar jaar samen en we verwachten bijna ons kindje. Ik wist niet dat ik ook op een manier als deze kon leven. Echt hoe zwaar het ook is geweest ik ben zo trots op mezelf en nu ben ik stikgelukkig!! Ik wens je enorm veel sterkte!!! En geloof me ooit ga je terugkijken op deze periode in je leven (kun je je nu niet voorstellen) en bedenken dat je ZO de juiste keuze hebt gemaakt. Dan ben je (net als ik) elke dag dankbaar omdat je anders niet zou hebben wat je dan verdient. Hou vast aan die gedachte!!
Ik volg je topic ook, had nog niet gereageerd. Ik vind dat je het heel goed oppakt. Want waar ik ook aan zat te denken, het kan misschien best aan jou liggen en als je een nieuwe relatie krijgt, je na een paar jaar weer een sleur ervaart en je in hetzelfde pakket zit. Maar het kan ook dat je een nieuwe relatie krijgt waarbij je wel het 'wow' gevoel blijft houden en dat je denkt, dit is het dus wel, wat ik in mijn vorige relatie miste. Hoop dat je er snel uit bent. Lijkt me een slopende situatie voor jullie allebei...
Heel erg bedankt om je verhaal met me te delen. Ik herken er zoveel in... Zeker je eerste alinea: er is niet echt iets, en ik kan hem ook nergens voor aanwijzen. Het is een goede relatie (of zoals ik het soms noem: een goede samenleving) en wij zouden het echt fantastisch kunnen hebben samen. Het is echt zo'n schat... Rationeel gezien wil ik écht wel dat het gewoon werkt tussen ons. Dat ik nu gewoon voor eens en voor altijd resoluut voor hem kan kiezen zonder binnenkort weer te twijfelen. Maar ook in het andere geval, als we uit elkaar zouden gaan, dan wil ik daar ook volledig achter kunnen staan. Ik wil ook dat hij beseft dat ik het niet "zomaar" opgegeven heb. Dankje, Snoopy1979. Het kan inderdaad ook gewoon aan mij liggen. Het is precies dat wat ik wil uitzoeken via therapie. Mijn vriend zei het gisteren zelf: ik heb de indruk dat je met meerdere dingen worstelt, en niet alleen met de relatie. Dat ik daardoor ook onze relatie in twijfel trek.
Je bent nog te jong om ongelukkig te zijn! Je hebt nog een heel leven voor je en dat wil je neem ik aan met de juiste persoon beleven. Het is nu natuurlijk moeilijk omdat je net een nieuw huis hebt maar anders zul je je hele leven wellicht spijt hebben. Succes!
Ik las het verhaal en dacht ook in deze lijn. Zijn de veranderingen niet dat wat je angstig maakt. Elke dip die je omschrijft heeft met het vaster worden van je relatie te maken. Zou eerder bindingsangst denken maar ja is lastig vanaf een afstandje zien natuurlijk
Dankje, Koraal82. Net daarom wil ik ook deze keer definitief beslissen, en niet "verdergaan omdat het hoort", of omdat het de makkelijkste oplossing is op korte termijn. Soms denk ik van wel, ja.. Ik heb daar ook al aan gedacht. Heb ook al heel wat opgezocht over bindingsangst en ik wil het ook meenemen naar de therapeute. Als het zoiets is, zal ik dat in elke relatie hebben. Dan ben ik nu niet 'objectief genoeg' naar mijn relatie aan het kijken (in hoeverre dat natuurlijk al kan als je er middenin zit).
Hey, even een korte update. Ik zit intussen in intensieve therapie omdat er duidelijk meerdere dingen aan de hand zijn die opgelost moeten worden. De (heel vurige) kinderwens staat on hold en hij geeft me de ruimte die ik nodig heb. Ik ben nog niet (zelf)zeker genoeg om eender welke stap te zetten. Therapie gaat me hierbij helpen. Ik voel nu al dat het me goed doet, en dat er nog veel werk is. Niet alleen aan de relatie, integendeel, ook veel werk aan mezelf. Ik heb het 'geluk' dat mijn vriend het geduld wil opbrengen om mij hiermee aan de slag te laten gaan. Intussen leven wij samen, zonder ruzie, en als 'mooi koppel' voor de buitenwereld. Geen houdbare situatie, dat beseffen we allebei, maar ik vrees dat ik op dit moment niet de extra miserie aankan van het uit elkaar gaan, àls dat al gebeurt. Ik werk dus nu aan mezelf en ook aan onze relatie. Een laatste, maar zeer serieuze poging. Het is nu of nooit. Ik zeg niet "vandaag of nooit", want deze "nu" is een heel proces...
Ik wil je heel veel sterkte wensen en vind het heel goed hoe je hier mee om gaat. Misschien heb ik er overheen gelezen, maar is je vriend inmiddels van je twijfels op de hoogte aangezien jullie in augustus jullie nieuwe woning zullen gaan bewonen?
Wij hebben in augustus 2014 de compromis getekend en wonen er nu in sinds 29 april, een week dus. Ik heb het er met hem al over gehad, nog ruim voor we verhuisd zijn, net daarom dat hij me die ruimte wil geven om het allemaal wat uit te zoeken. Hij wil natuurlijk niets liever dan me zijn liefde bewijzen en helemaal aanhankelijk gaan doen, maar ik vrees dat dat op dit moment averechts gaat werken...