Ik weet het even niet meer... Mijn lieve meisje van ruim 2,5 reageert vaak met slaan. bij mij (als ze zich niet wilt aankleden bijvoorbeeld) en bij vriendjes/vriendinnetjes op de peuterspeelzaal. Nu kwam gisteren de juf van mijn dochter naar me toe dat ze haar niet heel aardig vond omdat ze andere kinderen sloeg. Dat het slaan wel echt een probleem is... Ik heb echt geen idee meer hoe ik mijn dochter hierin kan corrigeren. Boos worden helpt niet, negeren helpt niet en, wat we nu doen, het benoemen dat het pijn doet en niet mag helpt niet. Het lijkt wel een steeds groter probleem te worden. Ze slaat soms uit onmacht of boosheid, en soms om een reactie uit te lokken. Herkent iemand dit? En hoe kan ik haar nou corrigeren? (uiteraard slaan wij thuis niet als straf, dus wij geven dit voorbeeld niet) Het is verder een pienter meisje die op leergebied al vooruit loopt.
Mijn dochter had ook een periode van slaan. Wat ik deed was zodra ze dit deed ik boos en hardop NEE zei en haar hand vastpak buk en in haar ogen keek en dan zei dat doet pijn! niet doen! In het begin begon ze dan tegen te stribbelen of te huilen maar dan liet ik haar gaan. Wat ook bij mij hielp was na haar kamer na elke keer als ze iemand sloeg.. als ze daarna wat rustiger was (2 a 3 minuten) na haar toe en zeggen dat slaan auw doet.. overleg dit ook met de juf zodat jullie dezelfde tactiek kunnen gebruiken. en sorry dat de juf haar niet zo aardig vind omdat ze slaat?? Zoiets vind ik wel grof in de mond.. ze kon het ook gewoon op een nette manier vertellen.
als echt niks meer helpt was het bij mij gewoon een tik terug geven en uitleggen dat het pijn doet en dat je daar verdrietig van word. dat kan echt geen kwaad hoor om een keer een tik te geven.
Ja maar dat vind ik echt het verkeerde voorbeeld geven. jij mag niet slaan, maar ik doe het nu wel even. moedervansafia, zo reageer ik nu ook, maar die fase duurt al een jaar en wordt steeds erger ik snap niet wat ik fout doe.
gaat nu even niet om voorbeeld toch. een tik terug geven kan ze verwachten een ander kindje gaat ook een keer terug slaan. en dan is de lol ervan af. ons meisje doet het niet gelukkig maar heeft wrl andere streken en ja af en toe een tik tegen die billen of handen kan geen kwaad.
Zo leer je een kind toch juist aan dat slaan mag als iemand iets doet wat je niet aanstaat. Ik ga een kind echt niet aanleren dat slaan niet mag maar zelf wel tikken mag verkopen Zoontje stootte zich eens een keer, vriend ging hem troosten dmv gek doen dus hij sloeg op de deur en toen op zichzelf, zachtjes. Tok tok. Hij moest lachen en was getroost maar achteraf was dat onschuldige toktok gedoe een hele grote fout want sinds toen slaat hij zichzelf zachtjes op zijn hoofd en is het altijd tok tok. Hij doet het om te lachen maar dit wilden we niet bereiken. Nu zeggen we altijd neeeeeee niet slaan, aaien, aai aai. En dat doet hij dan ook, zichzelf slaan is nu minder en als hij het eens doet corrigeert hij nu zichzelf en gaat zichzelf aaien Nadeel, hij aait mij nu ook altijd. Haren kammen is geen grapje U dochtertje slaat dus om pijn te doen maar ze weet niet dat dat pijn doet. Ze krijgt zo aandacht. Misschien helpt het aaien ook bij haar. Neeen slaan mag niet, wel aaien en haar handje nemen en u of het kindje aaien en complimenteren. Misschien dat dat werkt?
Tja, ieder zijn opvoeding. Maar ik leer mijn dochter net dat slaan (hoe zacht ook) nooit mag. En die boodschap heeft weinig zin als ik haar zelf af en toe wel een tik mag geven omdat iets mij niet zint. Ts: heb je haar al gevraagd waarom ze slaat? Als ze zo voor is, kan ze dat misschien wel zeggen? En dan samen werken aan het benoemen van emoties, ipv er meteen (figuurlijk) invliegen?
sydneys bedankt voor de aai tip, zal het eens proberen. Ik denk dat ze prima snapt dat het pijn doet. Shakes, ja dat vraag ik heel vaak. dan zegt ze bijv 'ik wil niet pyjama aan doen'. daarom slaat ze dan. Maargoed. dingen moeten ook, zoals pyjama aan, naar bed gaan of tanden poetsen. ze kan ook goed zeggen dat ze boos is of verdrietig. maar toch slaat ze vaak
Vind jij. Mijn man verheft zijn stem snel (en teveel) als hij boos is op de kinderen. Vooral de oudste (7) is daar nu erg gevoelig voor, want zij schreeuwt nu dus terug. Als mijn man daar dan commentaar op heeft, wordt zij nog bozer en zegt dus dat hij ook schreeuwt. Dus slaan of een tik geven lijkt me niet handig. Mijn man werkt er trouwens wel aan om wat zachter boos te zijn.
Misschien dan samen op zoek gaan naar manieren om wél juist met die emotie om te gaan? Mijn dochter heeft het zelf met gillen. Als ze iets niet wilt, dan begint ze keihard te gillen. Ze is ook 2,5 jaar en verbaal heel goed. Dus herhaal ik steeds weer dat ik haar niet begrijp als ze zo gilt, en dat ik graag wil luisteren naar wat zij wilt zeggen, maar dat ze het dan met woordjes moet zeggen. Ik daag haar dan een beetje uit: 'kom nu, je bent al zo groot en je kan zo goed praten, dan kan je het toch wel gewoon zeggen? Gillen is voor baby's die nog niet kunnen praten'. Het heeft enkele weken geduurd voor de boodschap aankwam, maar nu begrijpt ze het stilaan wel. Dan begint ze te gillen, kijk ik haar aan, en zegt ze zelf 'ik moet woordjes gebruiken'. Misschien kan je ook zoiets proberen?
Lastig op die leeftijd, maar ik zou haar denk ik toch op de gang zetten oid. In ieder geval iets wat ze echt niet leuk vind. Boos worden op een kind dat zelf al boos is werkt gewoon niet altijd.
Ben je ook al een stapje verder gegaan in het benoemen? Dus als ze slaat en je vraagt waarom, haar een andere oplossing aan te bieden? Kijk een pyjama 'moet' uiteindelijk aan, maar misschien wil ze een andere pyjama aan? Of eerst iets anders doen? Als ze hier boos zijn zeg ik altijd dat je boos mag zijn, maar niemand pijn mag doen. En stel ook de vraag "zou je het leuk vinden als ik jou sla?" "Zou het pijn doen als ik jou zou slaan en hoe vind jij dat" En bied een oplossing aan. "Stop, hou op" Is een heel makkelijk zinnetje op jonge leeftijd, maar wel duidelijk om eerst de situatie te laten stoppen om erna de oplossing te zoeken. Daarnaast kan je op deze leeftijd er ook consequenties aan gaan hangen. Dus als na het uitleggen het slaan blijft duidelijk vertellen dat als er geslagen wordt er een consequentie aan hangt en ook welke.
Ik denk dat het goed is eerst oorzaak te vinden. Als dat ligt aan niet goed emoties kunnen uiten of laten weten wat ze wel/niet wil daar kan je aanwerken. Ik zou nooit zelf tik terug geven of dergelijke zo leerje haar juist andere terugpijn doen. Straffen/gang zou ik ook niet doen. Ik zou zelf denk ik gaan uitzoeken waaraan het ligt, het frustratie. Laar haar zelf meedenken beslissen en doen. Laat haar zelf aankleden bijvoorbeeld of kleding kiezen. Begin met kleine stapjes en op pzs zal dat ook beter worden als ze weet dat er wordt naar haar mening geluisterd en ze word gewaardeerd. Ik heb gezeged tot nu nu toe met dochter die niemand pijn doen, erg zelfstandig is en doorzettend. Maar zo heb ik haar ook opgevoed: steeds luisteren naar wat ze wil/niet, niets opleggen, zelf laten doen en vallen en fouten maken,zelf leren. Ze als ze iets stout doet dan zeg ik meestaal: NEE, dat mag jij niet doet dat doetpijn/niet van jou is/je moet wachten! En JA, je mag wel lief spelen/aaien/samen kijken/vragen/straks etc. Zo dus laat ik haar weten dat wat ze wil/niet bedoelt en mening is gehoord maar ze moet gehoorzamen of zo moet het niet. In psz hebben ze daar vaak het tijd niet voor en aandacht ze willen dat kinderen niet slaan en verder doen zedaar niets mee.
Ik denk dat het slaan dat je meisje doet misschien wel frustratie is. Je schrijft dat ze erg pienter is en op leergebied wat voorloopt, tel daar bij op een peuter van 2,5 jaar die nog niet al haar gevoelens kan benoemen en je hebt voor het kind een verschrikkelijke moeilijke combinatie. Wat wij toen hadden was een trommel en daarop mocht eerst de boos worden weg geslagen. Zo kon onze zoon zijn - ik moet slaan- gevoelens weg meppen zonder dat er iemand pijn gedaan werd. Ook hadden we dan een raadspelletje waarin ik moest raden waarom hij boos was (klinkt heel raar maar zo hielp ik hem in het benoemen van dingen) Dan ging het letterlijk van Ben jij boos omdat je naar bed moet en hij kon dan simpel met ja of nee antwoorden. Was het dan Nee dan ging ik door met de volgende vraag Ben jij boos omdat je deze pyama niet aan wil? En als we dan de reden van boos worden hadden gelokaliseerd dan konden we ook gaan bekijken hoe we dit op konden lossen. Wat betreft de peuterspeelzaal. Vind het heel vreemd en not done van een juf om tegen een ouder te zeggen dat ze hun kind niet zo lief vind omdat het slaat. Dat kindjes dat tegen elkaar zeggen vind ik normaal maar een volwassene over een kind. En hoewel je het probleem ook thuis ondervind is dit ten tijde van de peuterspeelzaal uren iets wat jij niet kunt aan pakken simpelweg omdat je er niet bij bent. Je kunt met de juf overleggen met welke 'straf' aanpak je het eens bent (b.v even naast de juf op een krukje voor b.v 4 minuten met een time timer erbij zodat ze zelf kan zien wanneer de tijd over is) en waar je het niet mee eens bent. Maar uiteindelijk zal de juf het gedrag zelf moeten corrigeren. Wat wel heel handig is , is dat je je kind en haar gedrag gaat scheiden. Je kindje is en blijft gewoon heel lief alleen het gedrag (het slaan ) is stout/gemeen en dat willen papa en mama niet hebben.
bedankt voor de tips ik denk dat het vaak uit frustratie is als ze mij slaat. als ze andere kinderen slaat, dan is het meestal omdat ze zelf wilt spelen met het speelgoed en het niet wilt delen. samen spelen is moeilijk, maargoed dat is een van de redenen waarom ze naar de peuterspeelzaal gaat natuurlijk, om dat te leren. het is echt moeilijk ik twijfel aan de ene kant of ik niet strenger moet zijn, en aan de andere kant of ik niet juist losser moet zijn en haar meer vrij moet laten (misschien is ze daar wel aan toe). dat zal ook schelen in frustratie
Het is soms zoeken naar de juiste oplossing. Zo kwam we er bij mijn jongste achter dat ze gewoon liever eerst ontbijt en zich dan pas aankleed. Willen we dat ze het andersom doet wordt het gewoon een strijd. De oudste kleed zich het liefst beneden aan ipv boven, sinds hij het gewoon beneden mag doen is er ook een stuk minder strijd. Mijn oudste wordt boos als we niet snel reageren als we zien dat hij hulp nodig heeft, de jongste wordt juist boos als we te snel reageren als we zien dat ze hulp nodig heeft Erken haar gevoelens (bevestig dat je ziet dat ze heel erg boos is) maar bewaak wel de grenzen (hoe boos je ook bent slaan mag niet)
bedankt, geen idee hoe ik daar achter kom maar ik ga mijn best doen. Ik heb gelukkig nu 2 weken vakantie dus heb alle tijd met haar.
Mijn zoontje is nog een stuk jonger, maar hij was ook in een fase beland dat hij begon te slaan. Hier werkte de aai techniek ook heel erg goed. Als hij per ongeluk slaat dan corrigeert hij zichzelf gelijk en roept dan aai aai, om vervolgens te aaien. Ik weet natuurlijk niet of hij dit altijd vol gaat houden, maar hij heeft nu al een aantal weken niet meer geslagen.
Ik zeg tegen de peuters altijd: 'mephandjes zijn van mij' en dan hou ik het handje waarmee geslagen wordt even stevig vast. Vinden ze niet leuk want dan kunnen ze dus geen kant uit. Boodschap is simpelweg: áls jij iets doet met dat handje wat ik niet leuk vind doe ik er iets mee wat jij niet leuk vindt. wil je dat ik dat niet doe? Dan niet ermee slaan dus. Dochter van ruim 5,5 kan als ze mept mooi even op de trap gaan zitten 'nadenken', die weet prima dat het niet de bedoeling is. Maar moet zeggen dat hier niet veel geslagen wordt dus geen idee of het bij fanatiekere meppertjes helpt.
Goed voorbeeld doet volgen. Dus hoe je het nu doet, is volgens mij een prima aanpak. Echter moet je consequent blijven en dat kan oh zo moeilijk zijn, want mama's geduld is ook wel eens op. Ik herken het trouwens, mijn jongste deed het ook, vooral naar mij toe, recht in m'n gezicht *pats*! Oh en dan proberen opvoedkundig te blijven, grrrrrr. Maar geduld wordt beloont, hij slaat nu als hij gefrustreerd is hooguit op de grond, maar niet meer op mensen/kinderen.