Dit soort gedrag komt voort uit frustratie en gebeurt impulsief. De ene peuter bijt, de andere peuter gilt, de volgende slaat. Het is niet tegen het kind of de volwassene gericht, maar het gebeurt in een reflex omdat ze boos, bang, machteloos of gefrustreerd zijn. Dmv in dit geval slaan, wilt zij laten zien hoe teleurgesteld, boos of gefrustreerd hij is. Daarnaast moet je er rekening mee houden dat een peuter zich nog niet (goed genoeg) kan inleven in een ander. Ze zijn zich niet goed bewust van wat ze doen, en weten niet wat het betekent als ze een ander pijn doen. Op dat moment voelen ze iets, en willen ze dat kenbaar maken met hun gedrag. Het lukt ze niet goed genoeg om er over na te denken en een alternatief te bedenken. Inderdaad, als zij zich beter kan verwoorden, zal het afnemen. Maar daar heeft zij wel het goede voorbeeld voor nodig. Zelf slaan omdat je boos bent, is niet het goede voorbeeld. Ja ze schrikken er van, of voelen de pijn. En dan kiezen ze soms eieren voor hun geld en houden ze op met slaan of bijten. Maar je geeft wel aan dat pijn doen mag als je boos bent. En wil je dat je kind luistert naar jouw regels, of luistert omdat het bang voor je is omdat je haar pijn gaat doen? Geef duidelijk aan dat je het gedrag niet wilt. Ga naar je kind toe, kijk haar recht in de ogen aan (op je hurken) en zeg: "ik wil niet dat je slaat, dat doet pijn". Geef ook woorden aan haar boze gevoel, erken haar maar leg het ook uit: "ik weet dat jij het niet leuk vindt dat jij er nu niet mee kan spelen maar nu is dat andere kindje aan de beurt, straks mag jij daar weer mee spelen". Zo leer je haar dat je gevoelens duidelijk kan maken met woorden, in plaats van negatief gedrag. Verbind er ook een consequentie aan. Bv op de gang, of in de kinderstoel, of op de mat. Zeggen dat het pijn doet, betekent nog te weinig voor deze kleintjes. Een gevolg, zoals even apart staan, of even het speelgoed wegnemen waarmee ze gooien, wel (op den duur ). En houdt vast aan deze maatregel. Lukt het haar wel om zich enigzins in te houden, prijs haar dan. Of als ze lief is tegen jou, benoem dan dat dit veel fijner is dan slaan. Dat de juf het alleen benoemt naar jou vind ik jammer, fijner was geweest als ze mee zou denken aan een oplossing. Maar het feit dat ze het benoemt, vind ik wel netjes. Het gedrag wat ze nu laat zien is inderdaad niet lief. Of had jij (of de andere forumleden) een andere formulering fijner gevonden?
Bsmits: wat een duidelijke verwoording. Natuurlijk is het goed dat de juf dit benoemt, voor mij is dit gedrag ook niet nieuw dus daar schrik ik niet van. Ik schrik er wel van dat ze dat zo opvallend vonden en ik merk zelf ook dat het slaan meer wordt. Afgelopen middag heeft ze me wel 10 x geslagen.. De dingen benoemen die jij schrijft doe ik ook. Maar in de hoek/gang/etc zetten niet, want dan gaat ze gewoon spelen. En ik snap natuurlijk dat als je kindersloten wordt door een kind op een psz dat dat helemaal niet leuk is, maar evenmin vind ik het leuk dat mijn kind slaat. Nu is het wel zo dat ze natuurlijk niet een keiharde klap verkoopt, maar meer in de rondte slaat uit woede/frustratie Ikdus: hoe dan?
Goed dat je dat al doet! Heb je dan al wel oogcontact met haar, of kijkt ze weg? En spelen met de schoenen die daar staan? Of kletst ze tegen zichzelf of een ruche van haar kleren?
Dat is aan jou/jullie. Ik zette me dochter met 1.5 in de hoek toen ze dit gedrag vertoonde, op de opvang werd ze uit de situatie gehaald. Hoek had veel meer effect. Terwijl moeders op die leeftijd er niet voor kiezen, want dat begrijpen ze niet blabla. Gedrag hield heel snel op. (Op de opvang werd ze uit eindelijk ook in de hoek gezet) Uiteraard benoemde ik haar ongewenste gedrag ook, als ik haar in de hoek zette en als ik haar eruit haalde. Ze benoemde ook heel gauw zelf wat er gebeurde als ze ongewenst gedrag vertoonde
Mijn dochter is pas 17 maandjes, maar zij sloeg tot voor kort ook steeds. Wel lachend, maar ik heb haar geleerd om te aaien ipv slaan. Dus nu krijg ik de hele dag te horen "aai aai aai" terwijl ze over m'n wang wrijft. Ook lachend Misschien kan je dat proberen?
Morgen is ze weer naar school en zal ik even gaan nadenken wat het beste bij ons past. Fijn alle reacties, en ook fijn dat het soms herkenbaar is. Helaas morgen andere juffen maar ik zal eens duidelijk vragen wat de juf morgen er van vindt. Verder is mijn dochter echt superlief en leuk. Meestal luistert ze ook goed en ze eet en slaapt goed. Alleen als het haar niet zint is het een driftbui en/of slaan. Dat is zo gek.
Maar wat zint haar niet ? Hier mag ze best veel. Kleding uit kiezen, haar los of vast, wat wilt ze als ontbijt, welke laarzen/schoenen ze aan wilt. Bij het eten heeft ze haar eigen bordje, soms eet ze van mijn bord mee, soms moet ik haar voeren,soms eet ze niets en soms eet ze prima zelf. Voor mij ook geen discussie meer. Waar ze in slaapt ook niet meer, behalve paar jurkjes. Ze doet verder ook alles zelf qua aankleden etc. Dat levert al zoveel minder boos gedoe op. Want deze dingen zijn het in mijn ogen niet waard om een discussie over te voeren.
Het zint haar niet als ik haar luier moet verschonen, tanden moet poetsen of als we naar de winkel moeten/school/bed/uit badetc. Ik maak niet van alles een drama maar ik kan bijvoorbeeld moeilijk haar tanden niet meer poetsen
Tanden poetsen een spel van maken ? Al het eten benoemen van die dag. Bad is hier ook inderdaad discussie soms al gaat ze nu steeds graager in bad omdat ze een ander speelgoedje mee mag nemen. Luiers was hier snel over, met 20 maanden was ze dag zindelijk. Wellicht toe aan het potje ?
goede uitleg en mooi beschreven, ook vanuit de gevoelens van het kind. ik zit niet met dit probleem maar leuk om te lezen hoe je erover denkt en ook wat bijgeleerd
Gewoon in het zicht zetten uit eindelijk wilt ze wel. Of gaa haar knuffels poepen en plassen Peuters zijn ook lastig vooral het zoeke wat werkt nou wel 😥 Succes met het zoeken wat bij jullie past, onthoud wel het werkt niet na 1 week of 2.
Ikdus, helaas werkt dat niet. Potje staat al maanden in zicht en ze kijkt altijd mee. Maar ze wilt het niet, komt wel
Maar wat leert een kind uiteindelijk van als de ouders alle oorzaken van driftbuien maar wegnemen/leuk spelletje van maken enz Natuurlijk heeft een kind dan vaak driftbuien, want ze werken blijkbaar!
Praten praten praten. Wij nemen ze echt 3 minuten mee naar de andere kant van de kamer, moeten ze ons aankijken en vragen we het een en ander. Duurt soms erg lang, voordat zij of wij het begrijpen, maar we merken nu al dat ze sneller iets proberen uit te leggen (natuurlijk zijn ze nog ooit "stout" daar zijn ze kind voor haha), weten wat boos of verdrietig is omdat het zo vaak benoemd is en zeggen nu: niet leuk! Ipv dat ze een mep geven of duwen. Maar dat duurde echt een hele poos, voordat dit lukte en nog steeds zijn er wel eens ruzies hoor! Succes het is echt heel erg vervelend! Hou vol je komt er wel.
Vind jij het die dingen waard om driftbuien/huilbuien van te krijgen. Ik niet hoor. Heb daar bovendien geen tijd voor in de ochtend. Ik ga niet 4 uur opstaan zodat ze aan doet wat ik wil, eet wat ik wil, haren vast heeft zoals ik wil etc etc. Want ik win er niks mee. Als ik zeg ze moet dr haar vast omdat ze in de zandbak gaat accepteert ze dat. Als ik zeg iets anders aan moet omdat het koud is accepteert ze dat ook. En ik heb helaas nog genoeg ochtende dat ze niks wilt maar het is nu vele malen minder.
Ieder heeft zn eigen methode maar ik voel persoonlijk niks voor de manier om dingen maar te laten gaan zoals de peuter het wil. En geloof mij...ik weet waar ik over praat met dwarse pittige peuter. Ik heb bij mijn eigen peuter, maar ook bij heel veel peuters op het werk door de jaren gemerkt dat grenzen stellen, maar meedenken met peuter het beste werkt. Zeker om de frustratie weg te nemen, ondanks dat het tegenstrijdig klinkt hebben ze hier veel behoefte aan...als de grenzen verlegd en verruimd worden weet een peuter nog niet goed waar die aan toe is. Het voorbeeld van ikdus (niet om haar persoonlijk af te vallen, maar dat was even een duidelijk voorbeeld) over het eten...dat zou ik anders doen. Niet dan voeren,dan eigen bord, dan van mama's bord....je buigt zo heel ver mee met je peuter. Ik zou als duidelijke grens maken: ieder eet van zn eigen bordje..maar als meedenken: maar mama weet niet hoeveel jij op kan dus je mag zelf opscheppen. Verder geen woorden meer aan vuil maken...eten ze dan eten ze en anders maar niet.