Bedankt voor al jullie reacties! Ik heb hem de keus gegeven, of hij gaat de komende weken niet meer naar dat meisje, zet het even op een laag pitje, en kijkt wat hij zelf nou echt wil. Die twijfels die ik steeds bij hem zie moet hij maar voor zichzelf gaan uitzoeken inderdaad, ik kan er zo weinig mee en krijg er zoveel hoop van. Heb hem aangegeven dat ik hem graag bij de bevalling wil hebben, maar niet in deze situatie. Of hij kiest ervoor wel met haar verder te gaan, maar dan hoeft hij niet te verwachten dat ik hem bij de bevalling wil hebben. Hij was eerst kwaad 'dat ik hem voor die keuze zette' maar nadat hij wat bedaard was begreep hij het goed. Ik hoop dat hij de keus straks gaat maken toch er nog wat voor te willen doen, maar we zullen zien. Hij heeft wel aangegeven ervoor open te staan om ergens te gaan praten. Hij heeft van mij het telefoonnummer van een goede therapeut gekregen, en zou binnenkort contact opnemen. Ik hoop dat hier nog iets uit komt. Jullie reacties over dat hij mij manipuleert kan ik heel goed indenken. Mijn gevoel gaat ook van de 1 naar de andere kant. Maar ik voel me erg op mijn gemak bij hem en vind het fijn als hij wel mee gaat naar afspraken enzovoorts. Ik hoop dus ook dat hij dit blijft doen, al is het voor mij soms verwarrend (omdat ik nog zo hoop dat het goed komt)
Pittig zeg. Gemeen dat liefde zo'n pijn kan doen. Ik verwacht dat als je baby er is je in ieder geval heel veel liefde daar kwijt kan een ik hoop dat de relatie met je ex daar niet te veel aandacht gaat opeisen. Sterkte!
Ik kan me goed in jouw situatie herkennen. Ik zit nu ook middenin een situatie waarbij mijn man voor een andere heeft gekozen, tijdens mijn zwangerschap. Een aantal weken geleden had ik elke dag de hoop dat hij spijt van zijn keuze krijgt en alsnog voor zijn zoontje en vrouw kiest. Hij geeft ook dubbele signalen. De ene keer is hij vastberaden en wilt hij met haar een nieuw leven opbouwen (en dat met een strak gezicht). En de andere keer geeft hij toe dat hij te ver is gegaan met de andere vrouw, maar geen andere uitweg ziet ( zijn favoriete zin). Ik heb twee weken geleden besloten om een huis te vinden voor mijn zoontje en mezelf. Ik zit er nu in en het voelt goed. Al wilt hij bij elke echo zijn en wanneer we afspreken een kus of een knuffel hebben: genoeg is genoeg. Zoals ik al zei ik zit er middenin, maar ik heb nu geleerd om mijn grenzen te stellen. Hoeveel je ook van hem hou, hij is degene die je in de steek laat voor een ander. Ik weet het, het doet echt heel veel pijn en je hebt dagen dat je moet huilen en hoopt dat hij terug komt. Maar meid, je kunt dit. Je kunt grenzen aangeven en laat hem op zijn bek gaan. Als hij besluit terug te komen, dan moet je goed nadenken of JIJ dat wel wilt. Heel veel sterkte.
Pff echt precies de zin die hij ook steeds zegt, hij weet dat ie te ver is gegaan met haar, maar ziet geen andere uitweg. Vind het echt lastig allemaal hoor. Zit gelukkig wel in ons huis, is even geen andere optie want de hypotheek kunnen we beide niet alleen betalen. Hij betaalt nu de helft, en woont bij zn vader. Ik woon in ons huis en betaal de helft van de hypotheek en neem alle andere kosten voor mijn rekening. De hoop dat t goed komt is er nog steeds, maar begin ook wel in te zien dat de kans steeds minder wordt. Hij maakt het zichzelf steeds moeilijker. En al weet ik dat ik t alleen ook wel kan, wat doet het verschrikkelijk veel pijn. Weet jij al hoe en wat met je bevalling?
Ik snap wat je bedoeld. Het is allemaal ook lastig en soms heb je van die dagen dat je het niet begrijpt. De vragen: "Waarom doet hij ons dit aan?, Waar is hij mee bezig?, Krijgt hij spijt" spoken ook nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Alleen is het feit wel dat je zijn gedrag en keuzes niet kunt bepalen, hij moet zelf inzien waar hij mee bezig is. Dat doe je door grenzen te stellen. Voorbeeld: ik moest gisteren nog iets met hem regelen en dan wilt hij nog graag een kus of knuffel. Door dit gedrag te negeren en duidelijk je grenzen te stellen, weet hij op den duur dat zijn gedrag niet door de beugel kan. Ik heb veel steun aan mijn familie en vrienden. Je kan het aan, je bent een sterke vrouw en ja het doet onwijs veel pijn. Tuurlijk.. het gevoel zomaar aan de kant gezet te worden voor een ander terwijl je zwanger bent is vreselijk. Maar meid, je komt er veel sterker uit en je hebt straks een geschenk uit de hemel waar je al je liefde kunt geven. Wat betreft de bevalling, ik heb tegen hem gezegd dat ik hem er niet bij wilt hebben gezien hij nu lekker zijn gang wilt gaan en mij niet 100% steunt. Het is voor hem moeilijk te verkroppen, maar dit zijn de consequenties. Een bevalling is al zwaar zowel lichamelijk en emotioneel en dan staat er iemand naast je die je tijdens de zwangerschap in de steek heeft gelaten. Maar mijn advies is: doe wat JIJ wilt, wat JIJ het prettigst vindt. Anderen kunnen je advies geven, maar luister ook naar je eigen gevoel.