Hallo allemaal, Aangezien ik nieuw ben hier zal ik eerst even mijn verhaal vertellen. Mijn man en ik hebben bijna 2 jaar geleden besloten om te stoppen met de pil. Uiteraard dacht ik binnen enkele maanden zwanger te zijn. Helaas duurde het steeds langer en langer. Ik ben er eerlijk gezegd altijd vrij nuchter onder geweest als het weer eens niet gelukt was. 2 maanden geleden besloten we toch maar eens de stap te zetten naar de huisarts. Ik wilde nu toch wel eens weten waarom het maar niet wilde lukken. Aangezien mijn cyclus in orde leek te zijn, zou eerst het zaad van mijn man na worden gekeken. In de 2 weken dat we op de uitslag aan het wachten waren, had ik me al voorbereidt dat er waarschijnlijk uit zou komen dat het zaad in orde was of dat we misschien aan ivf moesten gaan denken. Afgelopen donderdag sloeg de uitslag in als een bom. Er was geen zaad gevonden. Niets. Geen dode cellen, nee gewoon niks. Het voelt als een onthoofding. Wat moet je in godsnaam met zo'n uitslag. Mijn man is vroeger toen hij nog klein was geopereerd aan 2 niet ingedaalde ballen. De huisarts gaf aan dat die operatie wellicht te laat heeft plaatsgevonden. Nu moet hij nog naar de uroloog voor verder onderzoek maar ik bereidt me voor op het ergste. Mijn man is helemaal veranderd. Met mijn eigen verdriet kan ik wel omgaan maar als ik zie hoeveel pijn dat het hem doet dan zak ik door de grond. Lotgenoot of niet, mensen reageer hierop want ik heb steun nodig.
He meis wat vervelend zeg! Ik weet zelf wel hie het voelt om een klap in je gezicht te krijgen nadat ik hoorde dat ik niet natuurlijk zwanger kon worden doordat mn eileiders 100% verkleefd waren. Ik kon alleen maar huilen. Natuurlijk waren er voor ons nog andere opties maar ik had er geen vertrouwen meer in. Vl was er ook kapot van, gelukkig hebben we enorm veel steun aan elkaar gehad. Praat met elkaar en met mensen die je vertrouwt. Laat alles bezinken en laat je adviseren over de mogelijkheden als de grootste klap voorbij is. Makkelijker gezegd dat gedaan dat weet ik. Laat je tranen even lopen en gooi je emoties eruit. ik wil jullie heel veel sterkte en succes wensen!
Oh meid, ik kan me je verdriet zó voorstellen. Wat een shock, een nachtmerrie waaruit je het liefst wakker wilt worden. Ook het verdriet van je man is hartverscheurend, en dat bovenop je eigen verdriet. Wat ontzettend oneerlijk. Ik kan jullie niets anders dan heel veel sterkte, kracht, en liefde toewensen. Knuffel!
Hier ook geen ervaring mee, maar wat moet dat voor je man ook een zware klap geweest zijn... Na 2 jaar proberen begin je waarschijnlijk al wel te vermoeden dat er iets mis is, maar dat er helemaal geen zaad te vinden is, zoiets verwacht je zeker niet. Voor jou zal het natuurlijk ook heel zwaar zijn, na zo'n lange tijd te proberen en niet weten waaraan het lag. Maar ik geloof dat je er nu vooral ook mee moet zijn voor je man, hij zal zich waarschijnlijk wel erg schuldig voelen, aanvoelen dat hij gefaald heeft voor je ofzo... Wees er zeker ook voor hem! Ween allebei maar eens goed door, maar laat zeker aan je man weten dat je hem dit niet kwalijk neemt en dat dit ook niet zijn schuld is! Veel sterkte gewenst, praat met elkaar, ween met elkaar en blijf elkaar graag zien en steunen... Nu is het erg moeilijk, maar ooit komt jullie geluk ook! Ik duim voor jullie! Dikke knuffel!
germ ik wens Julie heel veel sterkte steun en troost en dat er nog mogelijkheden mogen zijn en jullie wens alsnog in vervulling mag gaan ,succes !
Ik wens jullie alle kracht liefde en sterkte toe...wat is het leven toch on eerlijk...nogmaals allebei heel veel sterkte en blijven praten met elkaar en het verdriet samen verwerken... Nogmaals heel veel sterkte samen!!!
Ach meid toch! Dat is heftig! Zoals anderen al zeggen: blijf praten en huil samen. Laat daarna alles een beetje bezinken en ga anders even met z'n tweetjes iets leuks doen. Wij vonden dat altijd fijn zodat we ons weer een beetje konden 'opladen'. Veel liefs en een knuffel!
Wat ontzettend verdrietig voor jullie! Een hele dikke knuffel voor jou. Veel sterkte met de dingen die gaan komen.
Jouw verhaal komt aan zeg...heftig ! Ik heb geen ervaringen, maar misschien dat er online of via de HA wegen te bewandelen zijn om lotgenoten te vinden? Want ik kan mij heel goed voorstellen dat je behoefte hebt aan lotgenoten. Dikke knuf voor jullie
jeetje wat een verhaal! Ik wist wel dat niet ingedaalde teelballen voor verminderde onvruchtbaarheid kunnen leiden, maar totaal geen zaadcellen . wat moet dit ongelooflijk moeilijk zijn! sterkte allebei en fijn dat jullie steun hebben aan elkaar.
Hey smoeteske, misschien niet precies een lotgenoot omdat het bij mij niet aan mijn man ligt, maar ik maak 'zijn kant' nu andersom mee; ik ben onvruchtbaar en zal mijn man nooit zelf een kindje kunnen geven. Ik kan me je verdriet, en het zijne, dus heel goed voorstellen. Het is een ontzettend harde klap en het zal echt tijd kosten voor jullie die te boven zijn. Ik heb trouwens wel een tip om lotgenoten te vinden, maar misschien heb je dit zelf ook wel al uitgevonden: De besloten groep van Freya op Facebook.
Dat moet echt een enorme klap geven.. Dat is niet iets waar je van te voren stil bij staat dat dat ook nog een optie kan zijn. Heel heftig voor jullie. Ik heb er verder geen verstand van, maar is het niet belangrijk om echt uit te zoeken waar de oorzaak ligt? Misschien via een uroloog? Ik las toevallig net hier op een forum iets over een pesa behandeling. Dit wordt gedaan als het ontbreken van zaadcellen komt door een obstructie. Ik hoop niet dat ik nou wat stoms of kwetsends zeg of valse hoop geef, het is dat ik dit net ben tegengekomen op het forum. Veel sterkte in ieder geval.
Sorry lees nu dat hij naar de uroloog gaat voor verder onderzoek. Veel succes en sterkte, ik hoop van harte dat er íets aan te doen is....... Knuffel
Hoi meid, Hier wel iemand met ervaring. Wij kregen hetzelfde nieuws in oktober 2013. De grond slaat onder je voeten Weg. Wij zijn doorverwezen naar het radboud in Nijmegen. daar zijn een aantal onderzoeken gedaan Door de uroloog en uiteindelijk heeft mijn man een tese operatie ondergaan in april 2014. Wonder boven wonder hebben ze zaadcellen gevonden. Wij hebben ondertussen onze eerste icsi behandeling achter de rug. 3 keer zwanger geweest maar helaas miskramen. Volgende maand starten wij met onze volgende icsi behandeling. Wat ik hiermee wil laten weten is dat er nog mogelijkheden zijn, de kans dat er met tese zaadcellen gevonden worden is niet super groot, maar dus niet onmogelijk! Praat goed met je man en doe dit samen, jullie hebben elkaar juist nu heel hard nodig. heel veel sterkte!
Ik vind het vreselijk verdrietig voor jullie. Zelf geen ervaring. Ik wens jullie liefde en kracht in deze barre tijden.
Jeetje wat naar.. Voor jou maar ook voor hem. Ik heb hier geen ervaring mee, maar wil jullie wel heel veel sterkte wensen! Hopelijk kunnen jullie een manier vinden om toch een kindje te krijgen.
Iedereen echt super bedankt voor jullie reacties. Het betekend heel veel voor mij dat er lotgenoten zijn die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Maar ook degenen die me gewoon zomaar een hart onder de riem willen steken. Op dit moment probeer ik het nieuws aan mijn kant van de familie beetje voor beetje rond te vertellen. Het is een hele opluchting na 2 jaar alles geheim te hebben gehouden. Het ene moment kan ik er ronduit over praten en het andere moment wordt ik ineens overspoeld door emoties. Mijn man is helaas niet zon'n prater en dat vind ik erg moeilijk. Ik probeer er gewoon voor hem te zijn. Ik denk dat hij dit gewoon op zijn eigen manier moet verwerken. Ik wil hem ook niet onder druk zetten om een afspraak te maken met de uroloog. Als hij daar klaar voor is moet hij het maar aangeven. We zijn al bijna 9 jaar samen en ik heb hem nu voor het eerst zien huilen. Wat doet dit pijn. Daarnaast wil ik iedereen die hier ook mee worstelt natuurlijk heel veel sterkte wensen. Je bent niet alleen.
Hier geen ervaring gehad helaas maar toch, het spijt mij voor jullie beide en te hopen dat jullie er uiteindelijk toch wel uit zullen komen en probeer positief te denken. Veel sterkte voor jullie beide Xx