Met 2 kindjes.... En het kriebelt ook écht niet meer als ik een pasgeboren wurmpje vast mag houden tijdens een kraamvisite! Dus ik kan oprecht zeggen dat ik klaar ben. Vriend heeft zich laten steriliseren afgelopen oktober was toen 32. Totaal geen probleem mee gehad.
Met mijn vierde kindje was mijn wens volledig vervult. Dat " complete" gevoel bestaat voor mij, gelukkig.. Hiervoor was ook natuurlijk ook al ontzettend dankbaar en gelukkig, maar nu voel ik dat ik echt een tijdperk heb afgesloten. Daar word ik soms wat weemoedig van, maar ik voel aan alles in mijn lijf dat het goed is zo.. Het heeft dan ook flink wat te verduren gehad. Nu de streep eronder staat kom ik op negen zwangerschappen en als gevolg daarvan 9 keer op de operatietafel.. Zo graag wilde ik het dus en nu is het af en compleet
Wat leuk dat jullie allemaal reageren! Erg leerzaam al die verschillende meningen toch te lezen. @ maja 246: fijn dat je nu het complete gevoel toch hebt, ondanks alle tegenslagen die jullie tegen zijn gekomen.
Bij de geboorte van de eerste voelde ik me eerst compleet als gezin maar ging het na een jaar toch weer kriebelen. Nu weet ik zeker dat we compleet zijn, met 2 pracht zonen
Met 2 prachtige dochters is ons gezin compleet. Een paar weken na de bevalling overviel mij de gedachte dat dit de laatste is.Ik wilde wel graag een 3e. Nu de hormonen weer wat in balans zijn zegt mijn verstand het is goed zo. Mijn man deelt die mening. Ik heb 2 dochters , en de eerste heeft een andere vader. Mijn wens is vervult
zoals wij er nu over denken is ons gezin straks na de geboorte van ons tweede kindje inoktober compleet
Met twee kindjes was ons gezin al compleet geweest. En toen kwamen er ineens twee tegelijk . Dolblij maar kriebelen doet het hier niet en dat zal ook niet meer gebeuren. Ik kijk zelfs met een gevoel van medelijden naar mama's met piepjonge baby's...
aan de ene kant fijn om de ervaringen te lezen en ook dat er meer mama's zijn met meerdere kinderen waarbij een kinderwens blijft. Aan de andere kant voel ik me ook ondankbaar ik ben gezegend mt 5 kinderen, 2 meer dan ik verwacht en gehoopt had, omdat mijn man 3 echt maximaal vond. En iedere keer hoopte ik het gevoel te hebben compleet te zijn, maar na nummer 5 en alle druk die het gaf op onze relatie doordat mijn man moeite had met het accepteren van ons mannetje (ik ben door de pil heen zwanger geworden), blijft de wens naar nog een kindje heel groot en soms zo erg dat het pijn doet. Maar verstandelijk weet ik gewoon zeker ht is genoeg zo, er zijn zoveel redenen om te weten dat het goed is, maar mijn hart zegt wat anders. maar ik weet ook dat ik na een zesde dit gevoel ook zal krijgen, daarom laten we het bij kinderen, maar toch mocht min man zeggen nog een kindje te willen (wat hij 200% zeker nooit gaat zeggen), zeg ik geen nee en zou er voor ondanks de zware zwangerschappen en zware babytijd van onze 2 jongste, maa.r vooral van de vierde
Na onze eerste dochter heel lang gezegd en gedacht het er bij een te laten. Op vakantie in Frankrijk heel klein schalig hadden we leuk contact met een ander gezin met 2 kinderen onze dochter was toen 3 jr toen begon t te kriebelen bij m'n man en bij mij toch wel heel leuk als ze een broertje of zusje heeft om mee te spelen. In juli 2013 is die droom in vervulling gegaan en heeft ze een zusje gekregen,maar al vrij snel hadden m'n man ik allebei t gevoel dat t nog niet compleet was... Nu na 21 mnd is onze jongste spruit geboren wat achteraf een heel groot wonder was(afwijkende placenta)en na 2 meiden ook nog een jongen wat is t gevoel van trots en verrijking op ons gezin echt de kers op de taart nu is ons gezin compleet,mijn man laat zich binnenkort 'helpen'
Wij dachten dat we ons na Rafi compleet zouden voelen, maar we hebben voor nu beide het gevoel dat we nog niet compleet zijn. Een vierde sluiten we dus beide niet uit!
Ik wilde geen kinderen... Totdat ik 32 was. Na de eerste ( te vroeg en een jaar vol problemen), keken we elkaar aan op vakantie en waren het er snel over eens, er mocht nog eentje bij. Vanaf de kraamweek van de jongste wil ik al een derde... Man niet en daar veel verdriet van gehad... Ook zelf heel lang gehoopt dat het de hormonen waren, maar na 1.5 jaar nog steeds die sterke wens. Ik zag drie kindjes op de achterbank voor me. Maar nu is toch nummer 3 op komst hopelijk... Hierna is het voor mij gevoelsmatig ook helemaal klaar... Ook qua mijn leeftijd etc. wil ik dan liever niet meer....
Wij zijn compleet met 2 ontzettend lieve boys! De oudste was een huilbaby en de eerste 1,5 jaar hebben we veel zorgen om hem gehad. Ondanks dat bleven de kriebels voor een 2e sterk aanwezig. Deze wens werd snel vervuld, maar ik merkte dat het traject met de eerste me niet in mn koude kleren was gaan zitten. Na de 2e bevalling slecht in mn vel gezeten en dat werkte ook niet mee... Onze jongste is net een jaar. En ook voor hem een pittig eerste jaar... Ik kan nu echt oprecht zeggen dat ik geen kriebels heb. We voelen ons voor nu compleet en gezegend!!!
Wij hebben nu 2 kinderen maar willen wel voor een 3e gaan. Ik ben benieuwd of ons gezin dan compleet is..... Ik zeg nu nog geen nee tegen een mogelijke 4e! Zelf ben ik enigst kind...
Met 3 kinderen waren wij compleet, maar we kregen nog een vierde. We zeggen dan ook vaak dat ons gezin niet compleet is, maar overcompleet .
Ik ben nu zwanger van de 2e, en heb altijd gezegd het bij 2 kindjes te houden. Maar dat voelt nu toch anders, we houden de optie open mocht het zo zijn dat het toch weer gaat kriebelen dan is een 3e zeer welkom. Mocht dat uberhaubt ook lukken. Onze eerste is door middel van IVF bij ons gekomen, en deze is spontaan gelukt. Of ik voor een derde de MMM weer in wil gaan weet ik zo net nog niet. Ik ben wat dat betreft nog jong (28) maar mijn man is 36 en wil geen "oude" vader zijn. We zien dus wel hoe het loopt.
Ik dacht dat we ons compleet zouden voelen na de geboorte van onze derde. En ik ben ook even helemaal klaar met zwanger zijn voorlopig (erg klein leeftijdsverschil tussen nr 2 en 3 naar mijn idee)... maar ik zie ons in de toekomst nog zeker wel een vierde overwegen.
Ik voel me nu wel echt compleet, maar ook omdat we het nodige achter de rug hebben qua zwangerschappen en geboortes. De eerste een vreselijke bevalling van 33 uur, ons tweede kindje zijn we verloren na 23 wkn zwangerschap, de derde was ook een pittige bevalling (sterrenkijker) en na de vierde ben ik sowieso bang geworden om überhaupt nog zwanger te worden haha.. De placenta liet los dus een bloedbad in onze slaapkamer met ambulance naar het zkh en met een spoedkeizersnee werd hij (te vroeg) geboren.... Ik kan écht zeggen: wij zijn compleet!
Volgens mij krijg ik dat gevoel nooit..Ben net bevallen van onze 3e, dacht dat het echt compleet zou zijn.Maar nu twijfel ik daar alweer aan.Die hormonen ook.Komt dat je zwanger zijn ook gewoon mist.Wat als na de 4e nog niet klaar is.Kan wel door blijven gaan.Ik denk dat ik het gewoon "moet" gaan verwerken dat het eens x klaar is..
Haha dat heb ik dus ook Al wil ik wel echt voor een 4e gaan maar daarna moet het ook klaar zijn idd. Hoop toch wel dat ik mocht die 4e ons gegund zijn, het gevoel krijg dat het goed is. Ook hier nog hormonen maar denk dat ik na 9 maanden ontzwangeren nog steeds naar die 4e laatste verlang...