Hai ik ben nieuw hier en wil graag mn verhaal kwijt en vraag me af of er meerdere zijn die hetzelfde hebben mee gemaakt of wat jullie ervaring hiermee is.... laat ik bij het begin maar beginnen enkele jaren geleden had ik een kinderwens maar het lukte niet dus na wat onderzoek in het ziekenhuis bleek dat er een verkleving zat en de kans dat ik zwanger zou raken vrij klein was... mn relatie liep daarna niet meer zo best dus niet meer verder laten onderzoeken, me eigen in de jaren erna erbij neer gelegd (althans geprobeerd) dat ik geen kinderen kon krijgen nu eindelijk weer eens gelukkig in de liefde en alles begint weer eens een beetje fatsoenlijk te lopen in mn leven blijft mn menstruatie ineens uit, door alle stress van het net verhuisd zijn dacht ik ach dat zal wel een paar dagen later komen! Na 1,5 week dacht ik toch maar eens een zwangerschaps test te gaan doen met nog steeds in mn hoofd pffff zal toch niet zo zijn maar om het uit te sluiten toch maar even doen! En wat denk je een positieve test na die schok verwerkt te hebben samen met mn vriend overal achteraan gebeld om een echo in te plannen enz en toch wel op een roze wolk zitten totdat ik een paar dagen daarna ongelooflijk veel pijn kreeg in mn buik, elke dag een klein beetje bloed verlies dus de verloskundige maar gebeld, na een dag of 2 afwachten zat het me toch niet lekker en heeft de verloskundige geregeld dat ik eerder voor de echo kon! Waarschijnlijk is er niks aan de hand misschien stelt de echo je wat geruster! Nou toen begon de ellende pas snik, sorry we zien niks in je baarmoeder zitten. Toch voor de zekerheid maar naar het ziekenhuis doorgestuurd omdat ik allemaal klachten had! Daar aangekomen weer inwendig onderzoek en ja waarschijnlijk heb je een miskraam mevrouw, kan ook nog een hele vroege zwangerschap zijn of het zit buiten de baarmoeder... nou dan word je ff van de ene emotie in de andere gegooid zeg. Geen pijn meer maar wel elke dag bloed prikken om mn hcg waarde in de gaten te houden, die daalde dus toch een miskraam. Aantal dagen gingen voorbij en ik moest weer bloed prikken en wat blijkt is mn hcg waarde flink omhoog gegaan! Ik snap er niks meer van, je begint net een beetje te accepteren dat het toch een miskraam is en je lichaam gaat verlaten krijg je dit weer! Weer inwendige onderzoeken gehad en blijkt dat ik toch een buiten baarmoederlijke zwangerschap heb, met spoed opgenomen en geopereerd. Daar hebben ze dus mn ene eierstok weggehaald, de andere hebben ze nagekeken en die blijkt goed maar nu dwaalt er toch door mijn hoofd zal ik dan toch ooit nog op de normale manier zwanger kunnen raken?! Er gaat van alles door mijn hoofd en het kan gewoon even geen plekje vinden! Is er iemand die het verhaal herkend, ongeveer hetzelfde heeft gehad?
Hoi, je topic heb je verkeerd geplaatst maar beheer zal het zodadelijk voor je verplaatsen denk ik. Er zijn hier op het forum heel wat vrouwen die (helaas) hetzelfde hebben meegemaakt als jij. Ik zelf heb er geen ervaring mee (wel met verkleving) maar er zijn hier vast meiden die hun ervaringen met je willen delen. Het is in ieder geval zeker niet gezegd dat je nu moeilijker zwanger raakt want je andere eierstok neemt de functie gewoon over. Wel moet je altijd bedacht zijn op herhaling van een bbz dus mocht je weer zwanger zijn dan zo snel mogelijk een echo laten maken om te kijken of het goed in de baarmoeder groeit. Hoe dan ook, veel sterkte!
Sorry voor het verkeerd plaatsen! Hopelijk word het bericht dan inderdaad naar het goede verplaatst! Bedankt voor de reactie rocketscience
Claudje, Ik kan je helaas wel wat meer vertellen omdat ik hetzelfde ongeveer heb meegemaakt. Wij kunnen heel moeilijk zwanger worden. Dus het heeft uiteindelijk 3,5 jaar geduurd. Mijn eerste zwangerschap was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en het heeft me veel moeite gekost er overheen te komen. Eindelijk zwanger na zoveel moeite en dat je kindje af moeten staan. Ik vond het vreselijk moeilijk en denk nog vaak aan die tijd. In mijn geval hebben ze in eerste instantie geprobeerd het met medicatie te doen. Maar dat lukte niet en dus hebben ze uiteindelijk toch nog geopereerd. Bij mij hebben ze 1 eileider weggenomen. Maar je ziet het... uiteindelijk is het ook hier gelukt. Het wordt er inderdaad niet makkelijker op, maar ik heb het altijd belangrijk gevonden toch positief te blijven. Dat was echt niet altijd makkelijk en ik heb lang veel klachten gehouden (psychisch). Maar uiteindelijk heeft het mij vooral geholpen er eindeloos over te blijven praten. Heb jij iemand bij wie je goed terecht kan? Anders kan je eens op zoek gaan naar Lieve Engeltjes (zo heette dat volgens mij destijds). Daar ben ik een tijdje lid geweest van een mailinggroep. Daar heb ik destijds een tijdje gemaild met allemaal vrouwen die in eenzelfde schuitje zaten. Je moet daar ook wel een beetje tegenkomen, want het is dus niet alleen je eigen verdriet maar ook dat van een ander. Ik vond het heel verhelderend om dingen van mezelf in een ander te herkennen maar ik kan me ook voorstellen dat sommige mensen het te confronterend vinden. Ik wil je hoe dan ook heel veel sterkte wensen! Groeten, Josien
Josien bedankt voor je reactie! Jammer genoeg komt het blijkbaar toch bij meer mensen voor dan dat ik zelf ook ooit gedacht had! Probeer ook zeker positief te blijven maar is soms best moeilijk vooral als je iedereen om je heen zwanger ziet.... het valt nu natuurlijk ook veel meer op dan voorheen omdat ik er nu meer mee bezig ben! Ik heb al op meerdere sites/berichten gekeken en lees dan ook wel eens dingen die ik dan eigenlijk niet wil weten! Mijn kinderwens is nooit weg geweest maar door dit wonder want zo zie ik het nog wel steeds is het wel weer extra geworden omdat ik nu weet dat het toch zou kunnen! De gevoelens zijn zo dubbel op het moment! Je bent blij met het nieuws en dan weer heel verdrietig dat je het weer kwijt raakt! Het liefste zou ik er nu weer vol voor gaan omdat je toch wilt weten of het ook echt wel kan dat zwanger worden weer maar ik weet ook dat ik eerst mijn lichaam en ook wel geestelijk eerst op moet knappen maar het houd je zo bezig.... Gelukkig heb ik een heleboel liefdevolle mensen om me heen die me steunen en proberen te helpen met alles maar wou toch eens kijken of het misschien op deze manier helpt om erover te praten en ervaringen te delen om het makkelijker een plekje te geven voor mezelf
Ik denk dat dat heel verstandig is. Ik zal eens kijken, maar volgens mij was er altijd een groepje mensen op deze site die samen praatten over BBZ. Mocht ik het vinden, dan post ik het hier nog even voor je. Ik herken je gevoel enorm van de tijd dat wij bezig waren om zwanger te raken. In ons geval duurde het 3,5 jaar voordat we zwanger raakten van ons zoontje. Het was een vreselijk moeilijke tijd...
Als je dat zou willen doen graag wie weet idd als ik met lotgenoten praat dat het allemaal wat makkelijker gaat Probeer ook zeker positief te blijven en zie dat net als bij jullie dat het ook best wel goed kan komen maar als je al 10 jaar in de veronderstelling leeft dat je niet normaal zwanger kan raken en dan ineens dit allemaal dan is het ff extra zuur zeg maar.....
Ik vermoed je eileider die verwijderd is. Helaas ervaring met ern bbz, helaas 2x mee moeten maken. Nu overgeleverd aan ivf, onze kleine is ook via ivf.
Ja klopt inderdaad jane1981 aan de rechterkant... Ongeveer een jaartje of 10 geleden hadden ze het erover dat zoiezo de linkerkant verkleefd zat vandaar zo moeilijk enz dus toen ik hoorde dat de bbz in de rechterkant zat was ik extra geschokt maar tijdens de operatie en alle inwendige onderzoeken hebben ze dus gezien dat de linkerkant gelukkig toch goed is dus nu hopen dat het toch op de "normale" manier kan! Vervelend dat je het ook mee hebt moeten maken maar gelukkig al wel een kleine via ivf dus het blijft denk ik wel ook door je hoofd spoken of niet? Het is zo raar en onwerkelijk als je er teveel over na denkt....
Ja bij mij zeiden ze ook dat het er redelijk uit zag maar goed.. Tsja ik weet dat ik nu veel geluk heb gehad dat ik er überhaupt nog ben. Bij de laatste bbz operatie bleek alles verkleefd te zijn, inclusief eierstok aan mijn darm. Ze hebben alles verwijderd op 1 eierstok en baarmoeder na. Ja ik ben boos en verdrietig maar na heel lang proberen en het nodige verdriet hebben wij een gezonde levende dochter. En we hebben nog een kans dus ja we gaan er weer voor.
Jeetje dat klinkt wel erg heftig ja en ik snap dat jullie erg boos zijn en veel verdriet hebben! Gelukkig is het allemaal goed verlopen en hebben jullie een gezonde dochter Zal voor jullie duimen dat het nu ook weer goed komt heel veel succes in ieder geval!!