Shally, besef je ook goed dat dit kleine kindje in je buik niks heeft gedaan om je vertrouwen te beschadigen. Hij of zei is jouw kindje, en verdiend jouw vertrouwen!
Zoooo herkenbaar. Ondanks twee vroege echo's (6 en 8 weken) bleef ik onzeker. Het enige houvast dat ik voor mijn gevoel had waren de kwaaltjes. Het was de ene dag meer dan de ander. Hoe vaak ben ik de trap op en af gegaan om te voelen of m'n borsten nog zeer doen of er idd in knijpen. In de eerst weken had ik eerst last van maagzuur (later kwam de misselijkheid) en als ik dat een ochtend niet had... 😁 Ik bleef ook nog heel lang m'n toiletpapiertjes checken of er geen bloed was... Maar langzaamaan heb ik m'n lichaam leren kennen en gaf elke goede echo me weer moed en vertrouwen. Sinds een week voel ik de kleintjes en dat is de fijnste bevestiging die er is!
Oh ja persoonlijk ben ik geen fan van de Dopler. Het kan soms lastig zijn om het hartje te vinden. Je Beebje kan overal nog lekker rondzwemmen. Als je t dan niet kan vinden dan zou je nog meer in paniek kunnen raken, terwijl er niets aan de hand is. Maar goed dat is voor iedereen weer anders natuurlijk
Hoi Shally, Ook ik weet precies hoe onzeker jij je voelt. Zelf ben ik nu bijna 7 weekjes zwanger, heb afgelopen week een UITwendige echo gehad maar nog geen hartactie gezien Dinsdag moet ik terug en dan moet er hartactie zijn. Hiervoor heb ik 2 MA gehad dus over bang gesproken........ Ik loop er echt alleen mee rond. Niemand weet deze reis dat ik alweer zwanger ben en mijn partner is geen prater ik heb wel kwaaltjes waaronder pijnlijke borsten maar dat zegt eigenlijk niks. Die had ik de vorige zwangerschappen ook en toen bleek het alsnog mis te zijn...... Dit is voor mij nu ook de eerste keer dat ik mijn angst/onzekerheid van me afschrijf terwijl ik thuis de schone schijn ophoud en doe alsof ik de rust zelve ben Succes meid en op naar de volgende positieve echo Liefs,
Heel herkenbaar. Hier vanaf 7-8 weken pas kwaaltjes en daarvoor niets. Bij 1 van mijn miskramen had ik al vanaf nod kwaaltjes en dit bleef bestaan tot enkele weken nadat op de echo de miskraam was gezien. Dus ook het hebben of juist niet hebben van kwaaltjes helpt niet. Deze zwangerschap was ik ook erg onzeker door miskramen in het verleden en nu vanaf 6-14 weken bijna dagelijks bloedverlies. Gelukkig gaat alles sindsdien prima. Ik heb een doppler gekocht en vanaf 11 weken daarmee zelf het hartje kunnen luisteren (gelukkig kon ik hem altijd snel vinden). Dat tezamen met de gedachte dat ik er echt niets aan kon veranderen (een evt nieuwe miskraam kan je niet voorkomen, medische wereld kan zo vroeg nog niets betekenen) heeft ervoor gezorgd dat ik de weken goed door ben gekomen. Tot op heden moet ik zeggen dat ik het vanaf de 13 weken beter vind gaan. Tuurlijk was de 20 weken echo wel spannend maar heb in de tussentijd wel erg kunnen genieten. Succes, ik hoop op een goede zwangerschap voor je
Wel fijn om te lezen dat er zoveel herkenning is. Gelukkig heb ik de positieve pet weer op dus kan er hopelijk weer tegen! Ik denk ook wel mede door julliw verhalen en opbeurende woorden! Weegschaal, niet opkroppen hoor. Anders gewoon van je afschrijven hier op het forum.
Herkenbaar, hoor!! Ik vind het ook nog heel spannend, ondanks een goede echo bij 8+2 weken. Maar leer wel steeds meer mijn lichaam (met baby) vertrouwen. Wij hebben wel een doppler, gewoon voor de lol, omdat het zo leuk is om naar het hartje te luisteren. Heb wel met mezelf afgesproken dat ik hem echt niet als paniekdemper mag gebruiken, want het kan inderdaad gebeuren dat je het hartje niet of met moeite vindt en dat zegt dan helemaal niks... Gelukkig is mijn vriend in dat opzicht heel streng voor me
heel herkenbaar hoor...vooral de eerste 14 weken waren een hel qua onzekerheid...ik heb al vrij vroeg een dopler angelsounds aangeschaft en kon het hartje zelfs voor de 12 weken vinden mijn placenta ligt achter...*(de 1ste x duurde wel minstens 15 min hoor)dat stelde mij echt gerust... ik heb afgegoogled of het kwaad kon, en toen mijn vk zelfs zi dat het geen kwaad kan (als ik maar niet te lang doe...gewoon na het hartje horen stoppen) kon het echt geen kwaad...zo'n apparaatje werkt op een batterijtje...telefoonstralingen lijken me nog schadelijker.. Nu ben ik de 20 weken echo mijlpaal voorbij en wacht ik tot het levensvatbare moment...daarna wort het d ebevalling wat ik doodeng vind...het houd nooit op maar nu kan ik gelukkig wel genieten en niet alleen bang zijn...ik hoop dat die tijd voor jou ook snel aanbreekt en je die 13 weken mijlpaal snel hebt bereikt! Suc6 ermee
@ Shally, door jouw topic gelezen te hebben, heb ik voor de eerste keer mijn gevoelens omschreven hier Alhoewel ik deze reis wel meer zwangerschapskwaaltjes heb dan de 2 voorgaande keren en ik me ook "anders" voel, komt de angst zo uit het niets opzetten als ik al aan dinsdag denk. ik heb om 11.20 uur de afspraak staan bij de vk! Ik heb 5 gezonde kindjes dus een zwangerschap uitdragen kan ik.....het is volgens de gyn. mijn leeftijd (42) waardoor het moeilijker wordt ivm een goede samensmelting van eitje/zaadje. m.a.w mijn eitjes zijn al "oud" en er moet maar net een kwalitatief goed eitje loskomen. Dan te bedenken dat we na onze MA en curretage in febr helemaal klaar waren met t hoofdstuk babies krijgen. We hebben een condoom gebruikt die dus achteraf gescheurd bleek te zijn en ja hoor, zwanger!!!! Ergens echt ongelooflijk.......in 2013 een MA gehad, daarna 15 mnd bezig geweest om weer zwanger te raken terwijl ik eentje ben van ......kijk me maar aan en het is raak, en nu na een curretage hoppa meteen raak en dan ook nog met een voorbehoedsmiddel Vandaag in ieder geval afleidig genoeg maar morgen zal zwaar worden. Ik ben er onbewust zo mee bezig dat ik er vannacht over gedroomd heb........
Zo ontzettend mee eens Mijn tip: kiezen op elkaar en doorgaan. Koop vooral GEEN doppler. Dat soort zaken kun je beter aan de experts overlaten ipv zelf als leek gaan zoeken. Er loopt inmiddels al een topic van iemand die in de stress zit omdat ze de hartslag niet kan vinden. Krijg je dat weer. Nee, ik zou dat niet willen.
Donderdag toen ik de echo had was ik volgens eigen berekening (dag van iui) 6w 6d. De echo gaf aan 6w 4d. Dit is toch niet heel erg zorgwekkend, 2 dagen minder ver?
volgens mij niet Shally.....het is zo,n nauwkeurig werk. 1 mm ernaast gemeten dan krijg je meteen een heel ander termijn. Ik zou me daar niet druk over maken
Probeer te relaxen meid! Zoals sommige al zeggen die bezorgdheid gaat nooit meer weg. Eerst hoop je dat alles goed is voor de eerste echo en vanaf dan hoop je dat elke keer het hartje klopt. Met de 20 weken echo hoop je dat alles goed is. En ga zo maar door. Na de geboorte gaat dit echt niet weg. Want wat als ze vallen, ziek zijn etc Maar probeer wel te blijven relaxen en te genieten anders krijg je later spijt dat je dat niet heb gedaan.
Ik had ook (nog steeds wel in lichte versie) dat ik mij heel zenuwachtig maakte.. Maar probeer vertrouwen te hebben in je lichaam. Jij kunt dit.. En ga anders een keertje vaker straks een pretecho maken of vraag de verloskundige of je het hartje mag horen. Ik had bijna wekelijks dat in in paniek schoot, de verloskundige had als oplossing dat ik 1 keer per week even langs mocht komen om naar het hartje te luisteren, toen viel er zo'n last van m'n schouders, toen ik haar eenmaal begon te voelen heb ik het zelf weer stop gezet. Maar het gaf mij dat extra stukje vertrouwen en daar schaamde ik mij best voor, maar de verloskundige gaf aan. Ik heb liever dat je vaker komt en rustig weg gaat als dat je 1 keer per maand komt en voor de rest alleen maar aan het stressen bent. En idd geen Doppler kopen, je baby kan alle kanten nog op zwemmen en dat is al een heel gezoek voor de verloskundige.. Als je dat zelf gaat doen raak je elke keer in paniek als je geen hartje hoort. Je hebt vast een goede echo! Liefs xx
De echo was goed!! Donderdag was het nog 6w 4d en nu kwam de meting uit om 7w 5d. Over 3 weken de termijnecho. En we hebben besloten geen echo meer te doen in die 3 weken. We moeten nu gewoon het vertrouwen hebben!!
Ben inmiddels weer goede echo's verder, morgen de termijnecho en ben weer zo gespannen. Sinds zondag zo'n rugpijn dat ik er nauwelijks van kan slapen (midden rug), maandagavond kreeg ik er kramp bij in m'n buik en dacht echt 'nu gaat het mis'. Achteraf gezien denk ik dat het m'n darmen waren want heb er gisteren ook een hele dag last van gehad, al kwam dat waarschijnlijk ook door m'n broek die te laag zat en niet meer lekker zit. Zere borsten komen en gaan, moeheid is er nog steeds, en andere kwaaltjes ook nog maar goed, zegt ook niks. En toch maak ik me elke keer weer zo onzeker en bang.. Aan de ene kant vind ik het fijn dat morgen voorlopig de laatste echo is want zo kan ik niet genieten. Ik moet er vertrouwen in hebben dat die kleine kruimel in m'n buik bij ons gaat komen.