Eens kijken of iemand hier wat advies voor me heeft want ik weet niet meer wat wijsheid is. Ik zit in m'n tweede jaar ziektewet, ik ben nu het tweede spoor in gegaan omdat ik afgekeurd ben voor de horeca. Even kort; na een val van de trap in februari 2014 heb ik mijn pols gebroken gehad en na veel ellende er chronische dystrofie aan over gehouden. De bedrijfsarts heeft bepaald dat ik, om in het arbeidsritme te blijven, 5X2 uur in de week bij mijn werkgever moet blijven werken. Ik heb een contract voor 12 uur vast, maar in de praktijk was dat altijd 16 uur of meer. Dus het eerste jaar ziektewet beurde ik al minder, nu sinds februari daar ook nog eens maar 70% van. Mijn werkgever heeft al bekend gemaakt mij te zullen ontslaan, of ik nu ander werk heb of niet. Nu moet ik dus gaan solliciteren op banen die ik met 1 arm kan verrichten . Ben 40 jaar, alleen maar horeca ervaring, zeg eens eerlijk: wie wil mij nou? Verder ga ik natuurlijk naar therapie, psycholoog, ondersteuning. En werk ik dus nog 10 uur. Ik mag daar amper iets doen, omdat in het Arbeidsdeskundig Onderzoek staat dat ik niet meer zelfstandig mag werken. Ziek zijn is dus een fulltime baan. Stel dat mijn dystrofie in de loop van dit tweede jaar stabiel wordt (wat ik niet geloof), ontslag krijg ik sowieso. En dan word ik gekeurd door het UWV. Ik ga er maar vanuit dat ik nooit voor 100% word afgekeurd. Nu is mij verteld dat ik dan uiteindelijk afvloei, omdat ik op papier altijd te weinig uren heb gewerkt. Dus ben ik volop vacatures aan het zoeken. Telkens als ik iets vind, laat ik dat de man van het re-integratiebureau weten, en telkens zegt hij; "Nee, dat is niks voor jou met je arm". Daar heeft hij dan wel een punt, maar hee, ik moet toch wat?? Ik zit gewoon niet in de situatie om zonder inkomen te komen zitten! Nu zijn we net pas bezig hoor, maar ik moet dus voor februari volgend jaar ander werk hebben gevonden. Tot die tijd moet ik bij mijn werkgever die 5X2 uur gaan "werken". Begrijp me goed: Ik wil dolgraag ergens aan de slag! Maar ik heb zo geen eerlijke kans op de arbeidsmarkt vind ik! Aan de andere kant; ik vraag me ook ernstig af waar ik in hemelsnaam op moet solliciteren? Morgen komt de man van het re-integratiebureau weer, we hebben tot nu toe alleen maar testen gedaan, enz. Ook moet ik morgenvroeg eerst naar de bedrijfsarts (waarom??). Zit er sterk aan te denken om mezelf beter te melden en me dan maar te laten ontslaan. Ben bang dat dat re-integratietraject niks uit gaat halen. Niet dat ik niet wil. Ik heb het gevoel dat er van alle kanten zoveel druk op me staat! Heb er ook veel stress van, dat ik niet echt helder meer erover kan denken. Iemand tips of ervaringen? Ik heb niemand waar ik dit mee kan bespreken, daarom plaats ik het hier. Alvast bedankt voor het lezen.
Ik heb geen tips voor je wat betreft werk, daar heb ik geen ervaring mee. Maar ik ken wel meerdere personen die chronische dystrofie hadden en hier vanaf zijn gekomen. Zij zijn naar een vrouwtje in Macedonië gegaan (mevrouw Shinka of zo) en zij gaat verder dan de Nederlandse artsen doen. Zij gaat door de pijngrens van een persoon heen en heeft genezende/helende krachten. Ik ben normaal best nuchter in dat soort dingen en geloofde het ook echt niet, maar toen die persoon met een rolstoel heen ging en lopend terug kwam en ik de video heb gezien hoe dat vrouwtje het heeft geflikt, ben ik het toch wel gaan geloven. Google maar eens op mevrouw Shinka, dan vind je vast wel iets.
Lastig.. Praat erover met de bedrijfsarts (mits een sympathieke arts treft) Maar neem geen overhaaste beslissingen! Schrijf eens de dingen op wat je leuk vindt, bekijk wat je nog kan met 1 hand (is het trouwens je linker- of je rechterhand) En wat is er nodig om dat te bereiken.. Meestal heb je niet veel aan zo bureau. Jammer, maar waar.. Je zal het op eigen kracht moeten doen! Maar dit betekent niet dat je gelijk beter moet melden. Je hebt tenslotte nog tot volgend jaar.
Geen advies wel. Sterkte met deze situatie. Kan je baas je dan hier om ontslaan. Je werkt toch mee aan het arbeidsproces. Weet wel mijn stiefmoeder is 14 jaar geleden hier volledig op afgekeurd. Maar tien idd waren de regels soepeler. Wat vind je leuk om te doen en zou met een hand kunnen? En als je solliciteerde solliciterd vertel wat er aan de hand is. Dacht dat werk gever.s een subsidie voor arbeidsgehandicapte kunnen krijgen. Sterkte.
Er zijn best veel mensen die op de een of andere manier gehandicapt zijn en die werken in een al dan niet aangepaste werksituatie. Als je je schrijfhand niet meer kunt gebruiken, dan zou ik de andere hand leren schrijven. Dat heb je in veel beroepen echt nodig. Ik zou me oriënteren om me te gaan omscholen. Misschien kan je wel een beroepskeuze test doen bij het reïntegratiebedrijf. En moeten die niet met je meedenken en mee zoeken naar wat je wel zou kunnen doen. Ipv bij veel te zeggen dat dat niet kan. Ik denk dat je het moet zoeken in beroepen waarbij communiceren/adviseren/praten met klanten/cliënten de hoofdtaak is. Administratie doen kan dan wel lastig zijn, maar daar zijn aanpassingen voor te bedenken. Een Ergotherapeut kan ook eens meedenken met je.
Wat werk betreft kun je eens kijken bij een klantenservice via de telefoon (inbound callcenter). Daar wordt je redelijk snel aangenomen. En als je het niets vindt kun je vanuit daar altijd nog verder kijken. Maar dan heb je in ieder geval wel een inkomen. Verder inderdaad een eventuele omscholing?
Trainingen volgen om je andere hand zo sterk en soepel mogelijk te maken. Met 1 hand kan je na goede training net zo snel over een toetsenbord vliegen dan met 2 handen.
Als je straks aan het einde van je 2 jaar ziekte bij de arbeidsdeskundige komt hoop ik voor je dat de keuring anders gaat dan bij mij. Er wordt nl alleen maar gekeken naar wat is je uurloon.. en dan gaan ze in een fictieve banenbank op zoek naar werk wat je kan doen en wat je daar zou verdienen. Stel nou dat hij in die bank vind een baan in Boerenhol, waar ze met de linkerhand niets anders doen dan achter lopende bank een klap geven op een stukje stof dat langs komt.. en die baan verdiend 10 euro per uur.. en jij krijgt nu ook 10 euro.. dan heeft hij een baan gevonden die jij zou kunnen doen... verschil in salaris is minder dan 10% dus wordt je goedgekeurd. Ik was en ben onbemiddelbaar, ik kan door aantal fysieke en psychische dingen al het werk dat ik voorheen deed niet meer uitvoeren. Maar werd volledig goedgekeurd doordat mijn arbeidsdeskundige 3 nietbestaande banen vond in zijn magische databank. Ik heb uiteindelijk gekeken of we het konden redden zonder mijn inkomen en het is krap, maar na alles bekeken te hebben toch besloten om niet te gaan werken, zodat ik in alle rust kon werken aan mijn herstel.. bij mij gaan de beperkingen trouwens wat verder dan het missen van gebruik van 1 hand. ik zou me nu idd al laten omscholen, er zijn wel banen die met 1 hand gedaan kunnen worden.. maar wat wel belangrijk is is dat je er op gaat letten dat jij je goede hand/arm niet gaat overbelasten.
Hier ook dat stadium gehad en volgens uwv is er werk aangepast (heb whiplash en bekkeninstabiliteit ) en ben dus goedgekeurd Maar kom niet aan t werk. Dus moeten we op een salaris doen
Pff UWV en reintegratie begeleider gaan niet verkomen. Heb met me man 10 gevochten om werk te krijgen leek wel of alle bedrijven de deur dicht hielden. Zelf gratis willen ze je nog niet hebben met een beperking. Kan me er zo boos over maken. UWV is een instandsie die niet veel doet voor mensen die echt willen, gelukkig zijn wij er nu vanaf en hebben een heel goed lopen schilders bedrijf wat volgens hun nooit meer zou kunnen van zijn leven, je zal het echt zelf moeten doen. Wens je ook enorm veel succes maar geef niet op,
Ik zou me zeker niet beter melden. Wacht de keuring af, solliciteer ondertussen op functies die jij wel ziet zitten. Ik heb tot nu toe eigenlijk best goede ervaringen met het UWV. Ben vorig jaar tijdelijk volledig afgekeurd door de arts ( lich beperkingen en vrij ernstige depressie) , ben niet eens bij een arbeidsdeskundige van het UWV geweest ( wel via mn werk) Zou eigenlijk al herkeurd moeten worden maar daar heb ik geen oproep voor gehad. Voor die herkeuring heb ik wel weer buikpijn als ik andere verhalen lees.
Nee, ik zou mij ook niet beter melden en mij laten ontslaan. Ga kijken met de reintegratiemeneer naar de mogelijkheden en niet naar wat je niet kunt. Sterkte!
Is iets richting verkoop (of televerkoop) geen optie? Je hebt je horecaskills waarschijnlijk wel mee, dus die kan je voor een stuk gebruiken als referentie. Overigens kan die man van reïntegratie wel zeggen dat bepaalde jobs niks voor jou zijn met je arm. En bepaalde jobs zijn dat waarschijnlijk ook echt (als kapper moet je geen werk willen gaan zoeken of als tekenaar). Maar uiteindelijk moet jij de job vooral zien zitten! Ik zou dus vooral nagaan of het met je arm mogelijk is en of je het graag wilt doen / wil uitproberen. Zelf ontslag nemen zonder andere job achter de hand zou ik voorlopig niet doen. Hoe jammer het ook is voor je baas. Kom je misschien via het UWV en reïntegratie niet in aanmerking voor stages of financiële ondersteuning naar een nieuwe baas toe?
Niet betermelden! Reïntegratie is echt ***.. ik heb er ook in gezeten Heb een herseninfarct gehad, veel krachtverlies in mijn arm en kan totaal niet tegen prikkels / drukte.. Ze hadden de perfecte baan voor me.. badmeester! 😂
Haha.. Tuurlijk.. Lekker relaxed met al die gillende kinderen! En je zwemt vast heel goed en vooral snel.. Haha.. Hoe kunnen ze het verzinnen..
Hier precies het zelfde gehad. Dystrofie in mn rechterarm, werk wat ik deed ging niet meer. Goedgekeurd (want parkeerwachter kon ik doen, veel lopen weinig hand gebruiken) na 2 jaar maar wel arbeidsgehandicapt stempel gekregen zodat bedrijven geen risico lopen. Wordt je ziek dan betaald het uwv jouw salaris door. Uiteindelijk werk gevonden als receptioniste parttime, dat ging onwijs goed met mn arm. Inmiddels dystrofie vrij en in het zelfde bedrijf alweer 8 jaar werkzaam in inmiddels een andere bureau functie. Heel veel sterkte en succes, het is niet niks.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben inderdaad zelf hard op zoek naar ander werk..De man van het re- integratiebureau is gister geweest en nu gaan ze eindelijk beginnen. Ik ben hard op zoek naar een baan in een winkel, kantoor, gastvrouw etc. Ik moet deze week punten opschrijven die mij aanspreken in een vacature en dan gaat de meneer van het re integratiebureau bedrijven bellen hier in de buurt of ze iets met me kunnen. Eerlijk gezegd lijkt me dat te lachwekkend voor woorden, maar goed; ze doen hun best maar. Wie weet levert het nog wat op! Verder zit ik zelf totaal niet stil. Heb wel weer een beetje hoop dat ik aan een baan kan komen. Ik besef zelf ook wel dat als ik er zo negatief aan moet beginnen, dat het nooit iets zal worden. Ik ben in ieder geval bemiddelbaar. Maar ik geef toe dat het me allemaal erg zwaar valt; ik heb het gevoel dat ik gestraft wordt omdat ik "ziek" ben. Dat moet natuurlijk veranderen, die instelling. Volgende week komt die man weer en dan hoop ik dat er wat schot in de "zaak" is gekomen..
Hartstikke fijn dat het bij jou uiteindelijk goed af is gelopen!! Ik hoop dat het bij mij ook lukt. Maar ik vind het hele ziektewetproces erg stressvol hoor. Je zou er overspannen van worden..