Wij zijn vandaag teruggekomen van een midweek weg en denken ondertussen na over een vakantie in de zomer. Bij thuiskomst staat het vriendinnetje van onze dochter op de stoep te wachten en springt dolenthousiast rond omdat we weer thuis zijn. Zij gaat nergens heen en speelt al twee weken met haar step voor het huis. De meiden gaan spelen en het is etenstijd. Het vriendinnetje eet regelmatig bij ons. Eigenlijk willen we vandaag met z'n drieën eten maar het voelt een beetje raar om vriendinnetje weg te sturen. Ze blijft dus en als we vla eten zucht ze dat zij maar een keer per maand een pak vla kopen. 'Dat vind ik altijd zo lekker', verzucht ze. Na het eten spelen de meiden verder en vriendinnetje refereert aan de logeerpartij die vorige week plaatsvond bij ons. Ze vond het zo leuk, het leukste was dat we naar de schommels gingen. Ik hoor het aan en denk van alles: wat veel verschil in één straat, wat een rijkdom dat je gelukkig kunt zijn met een logeerpartij, bakje vla en schommelen, wat zijn wij eigenlijk mega verwend met al ons geld en bezittingen. Herkenbaar?
Ja zeker herkenbaar zie het bijvoorbeeld al met de buren Hebben een zoontje die wel ouder is dan onze dochter.. maar in die 6 jaar dat we hier wonen zijn ze nooit naar de speeltuin geweest, ik denk 2x naar een pretpark en kind moest altijd maar zelf spelen (Ook buiten) Eten vaak ongezond en moeder heeft geen intresse in dr kind. Heel verschil met ons gelukkig, maar wel sneu
Ondanks dat wij financieel momenteel niets te klagen hebben en onze kindjes alles krijgen wat hun hartje begeerd bij wijze van spreke, zijn ze gelukkig ook nog steeds heel blij met een bakje vla, een logeerpartijtje en een middagje speeltuin.
Ja herkenbaar.. We nodigde haar wat vaker uit.. Namen haar zelf mee met een dagje weg.. Toendertijd hadden we een eigen bakkerij, dus met naar huis brengen ging er regelmatig een tas met lekkers en brood ed mee.
Laat duidelijk zijn dat wij ook heel blij zijn met een bakje vla en de speeltuin, maar daar gaat het me niet om. Het gaat me om het besef dat de levensstandaard zo ontzettend kan verschillen en dat ik me dit op sommige momenten meer besef dan op andere momenten.
Ok duidelijk, maar het kwam even over alsof het raar is dat kinderen tevreden zijn met kleine dingen. Verder niet echt herkenbaar gelukkig.
Ik lees het alsof je het ook wel heel mooi vindt dat een kind zo kan genieten van logeren, schommelen en een bakje vla en dat dat ook een vorm van rijkdom is. Ik zag mijn zoon van 4 vanmiddag vol verwondering kijken naar grote zeepbellen en dacht, het plezier van deze bellen in de zon is net zo groot als die van een dagje pretpark maar dan zonder de de vertrekstress en drukte. Wij kunnen niet zomaar op vakantie, hebben geen auto maar kunnen gewoon eten en hebben wel een groot hart en veel liefde te bieden en dan mist je kind mijns inziens niets. Het is maar wat je gewend bent en hoe je verder in het leven staat. Ik vind vanuit mijn ervaring dat veel mensen maar leven van vakantie naar vakantie, uitje naar uitje en zichzelf niet de kans geven gewoon in het dagelijks leven stil te staan bij de mooie dingen.
Gaat regelmatig dingen doen met mijn dochter. Straks kwam ze thuis met haar vader. Beneden speelden een paar bekende kinderen. Woon op een flat.. prima. Maar dan mis ik soms mijn oude huis met tuin. Ben juist om haar verhuist zo dat ze ook een eigen kamer had. Gillen krijsen ze wilde buiten spelen ik zei c nee! Was bij mijn moeder al geweest en Danny hebben ze pannenkoeken gebakken. Ze wilde buiten spelen. Ze liep weg. Haar vader heeft haar terug gehaald en hoe zielig ik het ook vind wilde toch mijn schoenen aan doen om dan toch naar beneden te gaan. Maar ze was dus weg gelopen en moordt mijn standpunt kracht bij zetten. Kon haar niet belonen. Maar voelde mij verschrikkelijk. Ze is pas vijf en te jong om zonder toezicht buiten te spelen. In elk geval het zit te ver van af mijn huis beneden. Deze week elke dag wel iets gedaan vliegtuigjes kijken en drie keer naar grote speeltuin. Ook niet veel geld maar doet wat ik kan. Mama waarom wonen wij niet benden.. hoorde vraag schat.
Nee gelukkig niet herkenbaar maar ik vind het zó ontzettend sneu voor die kinderen, kan ik echt wel om janken. 😭 Maar helaas zijn het vaak gezinnen onderaan de socio-econmische ladder, (te) veel kinderen in een gezin en dan is er dus geen geld om aan die kindjes te besteden voor de extra's of af en toe iets leuks. Vaak weten die ouders niet beter, heel sneu. Toch ook relatieve armoede in Nederland helaas. Er zou meer en betere voorlichting moeten komen vind ik, maar dat soort dingen liggen natuurlijk altijd erg gevoelig. 😌
Ja herkenbaar. De buren van mijn ouders liggen in scheiding en hij kleed zijn ex volledig uit. Mediator wilde niet meer met hem verder samenwerken, moet je nagaan! Zij verdient bijna niks, hij weigert alimentatie te betalen. Van de week had ze niks gegeten, alles ging naar de kinderen toe. Niks heeft ze nog. Wij hebben het financieel best goed en echt een stabiel huwelijk. Dan is het verschil ook mega mega groot. Voelt dubbel! Maar goed ook hier wel dingen.. Wonen nog steeds op een (grote) flat en daar wil ik uit.. Nog even geduld..
Zo werd er vroeger met mij om gegaan wij gingen nooit weg, niet eens dagjes weg en de keren dat ik op vakantie ben geweest kan ik nog op een hand tellen. Toen ik klein was vond ik het geweldig om mee te gaan met anderen naar een pretpark of grote speeltuin. Op de middelbare school voelde ik me eigenlijk alleen maar vreselijk. Iedereen had mooie, leuke kleren aan en ik had hooguit 2 broeken en maar een paar schoenen. Toen kwam het besef pas door dat we echt arm waren. Gelukkig werd ik zelden gepest, en had ik vooral op het einde een grote groep vrienden, maar oh wat was ik jaloers op al die prachtige en dure kleren. Waar ik het nu nog aan merk is mijn totale onvermogen om kleren te combineren, en de extreem volle kasten van mijn dochter. Daarentegen ben ik wel bizar goed in bezuinigen en met geld omgaan, dus ik hou, in tegenstelling tot mama toen ik Jong was, meer dan genoeg over om leuke dingen van te doen en lekker en gezond te eten (ps, wij eten zelden een toetje, ik ben het van huis uit niet gewend en vergeet het dus vaak. Voor mij zijn dat enorme luxe artikel Haha)
Helaas zijn het tegenwoordig NIET alleen gezinnen onderaan de socio-economische ladder met teveel kinderen in een gezin . Ook eenoudergezinnen en vandaag de dag door al die bezuinigingen hebben sommige gezinnen met twee werkende ouders het zelfs moeilijk! Ook wij, keurig gezin met twee kids, allebei werkend (maar geen dikbetaalde banen), kunnen niet zomaar op vakantie of desnoods een week weg, laat staan naar een of ander duur pretpark. Daar moet net geld voor zijn of voor gespaard zijn. Wij gaan vaak naar speeltuintjes hier in de buurt of naar de kinderboerderij. Of we op vakantie kunnen, moeten we nog even afwachten.
Dat geloof ik meteen, ik hoor van onze familie en vrienden hoe erg het bergafwaarts is gegaan economisch gezien in EUR/NL, wij krijgen dat hier niet zo mee. Maar dat bedoel ik dus met de verborgen armoede, het is natuurlijk van de zotte dat tweeverdieners met twee kinderen in een welvarend land als Nederland niet een dagje naar een pretpark o.i.d. kunnen.
Dat ze nooit eens ergens heen kunnen, op vakantie, iets extra's krijgen of zelfs een simpel toetje al teveel is. 😔
Insomniac: vond je het juist wel fijn om vroeger mee te gaan? En wat vonden je ouders er van? Ik vraag het omdat onze dochter enig kind is en nu op de leeftijd komt dat het leuker is als een vriendinnetje mee gaat met een dagje weg. Dit is wat ons betreft ook prima, maar ik wil ouders niet in verlegenheid brengen. Ik zie het verschil in de straat, en daarmee bedoel ik het verschil in levensstandaard. Ik zie ook dat sommige mensen keuzes maken die ik niet zou maken als ik weinig tot geen geld heb. Bijv. wel een hele dure auto of vier kinderen die vervolgens geen normale kleren, eten kunnen krijgen. Moeilijk hoor.
De verschillen in welvaart kunnen idd best groot zijn helaas. Maar ik vind wel dat niet veel geld hebben niet gelijk hoeft te staan aan geen leuke dingen doen als gezin of geen vla in huis. Wij hebben het helaas ook niet bepaald breed maar dingen als wandelen of de kinderboerderij kunnen samen toch altijd? Wij foen heel veel leuke dingen die niks kosten. En op mp en op beurzen heb je best goede en goedkope kleding, weet niet of ik het zelf mag zeggen maar zl is altijd netjes en mooi gekleed voor een habbekrats. Ik heb voorheen gewerkt met mensen die weinig inkomen of schulden hadden en wat ik daar vaak merkte is dat veel mensen het moeilijk vinden om te budgeteren en weloverwogen keuzes te maken. Dat is voor veel mensen in de praktijk toch lastig. Je kunt best redelijk goed met weinig rondkomen maar dan moet je je bewust zijn van iedere cent die je uitgeeft. Mss een beetje offtopic maar ik vind dat dingen zoals budgetteren eigenlijk op school geleerd zou moeten worden...leren inzicht te krijfen in vaste lasten, hoe hoog is minimuminkomen, wat kosyen gezonde boodschappen etc. Denk dat dat echt helpt want bij veel mensen is er geen onwil, maar ze vinden het moeilijk. Waar ik persoonlijk wel moeite mee heb (maar iedereen mag natuurlijk zijn eigen keuzes maken) is dat er in sommige gezinnen wel sigaretten en alcohol worden gekocht, maar geen vers fruit.