Ik vind het mooi om te lezen dat je je zo kan inleven op je vriendin, echt super. Je bent er voor haar maar bewaakt je eigen grenzen.
Ik heb een vriendin gehad met bordeline. Heb sinds een paar jaar bewust afstand genomen. Ik kon niet meer tegen het gelieg en gemanipuleer. En het owwwww ik ben zo zielig... Dan bij me komen uithuilen. En vervolgens mij weer laten valken als een baksteen als het goed ging. Nee het werd mij teveel. Ik werk met psychiatrische mensen. Dus was me heel bewust van haar ziekte. Sterkte met de situatie, blijf aan jezelf denken en let echt op jezelf. Ze kunnen heel goed manipuleren.
Ik zou me niet veel met haar inlaten en dus op collegiaal contact houden en meer niet. Straks heeft ze een ander contact en laat ze jouw vallen en is die ander het helemaal. Maar in de periode dat jij contact hebt krijg je gegarandeerd een boel van haar problemen en jij voelt je verantwoordelijk om haar te helpen. En jij ligt er wakker van, zij niet.
Een hoop kwetsende woorden lees ik hier als "borderliner". Ik wil er niet te diep op in gaan, dit heeft mi toch geen zin. Borderline zou nooit een reden mogen zijn een vriendschap te beëindigen. Wel moet je duidelijk jouw grenzen aangeven en die zullen echt opgezocht worden. En nee, dat gebeurd niet expres wat hier door iemand gesuggereerd wordt. Je kunt beter een been breken, een aantal berichten vind ik echt pijnlijk.
Ik snap trouwens niet waarom sommigen zich zo aangesproken voelen, de meesten (waaronder ikzelf) zeggen er toch juist bij dat niet iedereen met een borderline persoonlijkheidsstoornis hetzelfde is.
Niet iedereen is hetzelfde, maar ondertussen zou het gros de volgende keer geen vriendschap/relatie met een borderliner aangaan. Hoe objectief ben je dan zelf?
Ik heb zelf ook nare ervaringen met mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik heb tien jaar lang vrijwilligerswerk gedaan voor mensen met psychische en psychiatrische stoornissen, maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk geen positieve ervaringen heb die de overhand nemen over mensen met deze stoornis. En ik heb er echt een hoop gekend/meegemaakt. Het is altijd wel wat. Er zit een grote gebruiksaanwijzing in en op het moment dat je denkt van 'ja, nu heb ik hem door', is het alweer helemaal anders. Je kunt er geen touw aan vastknopen en het ergste is nog; veel van deze mensen snappen zichzelf ook niet zo goed. Niets tegenover iemand persoonlijk, maar ik zou een blokje om gaan. Ik heb daar zo geen zin in. Ik kan het niet eens goed uitleggen. Als ik het labeltje al hoor, ga ik liever een rondje wandelen. No offence verder, maar als je na de 20ste poging weer je neus stoot vanwege het één of ander en het altijd 1 specifiek type mens is, dan ben ik er klaar mee. Het is ongetwijfeld niet bewust en kenmerkend voor de stoornis, maar het is dan helemaal aan mij om te beslissen in hoeverre ik daar mee om wil gaan. Leuk, oppervlakkig contact en verder niks dus. In mijn geval.
Nee niet alle borderliners zijn hetzelfde maar als ik het verhaal van ts zo lees lijkt me het toch duidelijk.
Tuurlijk kan dat een reden zijn, als je je grenzen aangeeft, maar er wordt toch steeds overheen gewalst dan is het je goed recht. En objectief? Nee, ben ik in deze waarschijnlijk niet, maar na een paar van deze ervaringen ben ik toch wat voorzichtiger.
Na wat ik allemaal mee heb gemaakt, zou het eerder vreemd zijn als er geen alarmbellen bij me af gingen. Heel jammer voor diegene met bordeline die een leuke vriendin zou kunnen zijn, maar ik neem het risico niet meer om weer in de ellende te komen zitten, die kans is toch behoorlijk groter dan bij iemand zonder bordeline. Vandaar dat ik het contact oppervlakkig houd. Niet objectief, maar gewoon een natuurlijke reactie.
Ik heb een zus met borderline en heftig ook. Maar het is een individu met een stoornis. Ik vind het heel naar klinken en datzelfde geld inderdaad ook voor " adhd'ers".
Ik heb mij best kwetsbaar opgesteld in de app. Misschien is ze daardoor afgeschrikt (bijv dus dat ik haar een toffe meid vind). Ik voel zoveel twijfels.. Wel of geen contact opnemen.
Helemaal mee eens het zijn geen 'borderliners' maar mensen net als ieder ander die vaak heftige trauma's hebben meegemaakt waardoor ze dit gedrag KUNNEN laten zien, een borderline stoornis kan zich op 10000 manieren uiten.......of niet....iemand kan ook vanbinnen compleet kapot gaan van ellende zonder dat de buitenwereld ook maar iets merkt.....dus mensen, wees alsjeblieft voorzichtig in de dingen die je zegt..
Vreemd genoeg is dat nog niet gezegd in een topic over mensen met adhd of mensen met autisme. Misschien komt dat omdat borderliners zichzelf over het algemeen sneller aangesproken voelen. Ik snap echt niet waarom men nu zo over een woordje valt? Tja dan moet je iedereen mens gaan noemen. Kan je het niet hebben over een caissière, want het is een persoon die tijdens haar werkuren achter de kassa zit... Of niet over buitenlanders, want het zijn mensen die uit een ander land komen... Tja, zo bestaan er nou eenmaal benamingen. Mijn psychologe had het ook wel eens over 'borderliners' en dat was absoluut niet denigrerend bedoeld. Nogmaals, wat de persoon met BPS mij heeft aangedaan vind ik respectlozer dan alleen het feit dat je iemand (zonder bijbedoelingen) een borderliner noemt. Maar de ervaringen van mensen met een BPS'er worden hier dan helaas afgedaan als vooroordelen. Had je ook zo gereageerd als je geen zus had met BPS, vraag ik me af?
Er bestaat ook nog zoiets als zelfbescherming (vooral wanneer je een gezin hebt!) uiteindelijk kan je van de buitenkant niet zien hoe "erg" de borderline bij een persoon is. Voor je het weet kúnnen (lees: kunnen, hoeft dus niet) ze je intimideren, schepen ze je met allerlei grote problemen op en het is maar net de vraag of je dat wel wil. Net zoals iemand in dit topic al zei: als ze zegt "ga weg" wil ze juist dat er genegenheid wordt getoond. Met zoiets kan ik, als ASS'er, absoluut niet omgaan, ik heb al moeite om niet alles letterlijk op te vatten, maar "ga weg" zou ik absoluut niet anders kunnen opvatten dan "ga weg". Of dat wisselende, dan willen ze je steeds zien, ben ik daar eindelijk aan gewend, en dan willen ze je niet meer. Misschien zou het voor iemand zónder ASS nog wel iets makkelijker zijn, maar voor mij is het zowat onmogelijk (mede dus voor mijn eigen stoornis) om met een borderliner om te gaan.
Vriendschappen zijn vaak heftiger. Tijdens het "aantrekken" is het intens close zijn, maar zodra het afstoten begint.... Mijn hart heeft veel kneuzingen opgelopen. Zou ik daarom afstand houden? Nee! Het blijft dezelfde persoon achter deze stoornis. Ja ik vervloek haar soms, maar hou niet minder van haar. Van jongs af aan trek ik vriendinnen met borderline aan. Heb nu nog 2 vriendinnen. Het zal wel zo moeten zijn
Lastig om mee om te gaan kan ik alleen zeggen... Ik zou toch een bepaalde mate van afstand er in blijven houden (waarmee ik niet zeg dat je het moet afkappen hoor!) Omgaan met borderline mensen kan bijzonder vermoeiend zijn, houdt daar wel een beetje rekening mee.
Fijn dat je weet dat ze borderline heeft, dan weet je waar bepaald gedrag vandaan komt. Wat je wel of niet accepteert van iemand is uiteindelijk aan jou. Of je vriendin nou wel of geen Borderline heeft. Ze is volwassen en jij ook. Je hoeft haar toch niet te redden?! Als ze geen zin heeft in contact, nou dan niet. Laat er niet te veel van afhangen. Ze is duidelijk nogal een grillig persoon. T is aan jou of je daar mee om kunt en wilt gaan. Dat dit door een psychische stoornis komt is jammer voor haar, maar heeft feitelijk niets met je keuze om wel of niet met haar om te gaan te maken. Als iemand moodswings heeft, of even alleen aan zichzelf denkt, constant over je heen praat, of als iemand te druk voor je is, enz... Het is aan jou om te beslissen of de voordelen opwegen tegen de nadelen of het onoverkomelijk is, of dat het dingen zijn die je niet zo belangrijk vind en waar je wel mee kunt leven. We zijn volwassen mensen. Stoornis of niet, als een ander het niet kan handelen moet je gewoon kunnen zeggen dit gedrag trek ik niet. Dan is t aan die ander om er wat mee te doen. Lukt dat niet? Tsja dan houdt t op he.