Verschil in één straat....

Dit inderdaad. Een gelukkige jeugd hangt denk ik niet af van hoe vaak je met je kinderen op vakantie gaat, hoe duur hun kleren zijn, en hoeveel ze krijgen. Wij gaan zeker 3x per jaar... en mijn oudste vindt dat heel leuk, maar als we weer thuis zijn en hij achter het huis met de buurkindjes kan spelen is hij net zo gelukkig. En vla, tja... ik weet niet of dat nu met geld te maken heeft want vla is net zo duur als yocherd en melk... maar hier krijgen ze dat ook niet vaak omdat het gewoon niet zo gezond is .... uiteindelijk gaat het om liefde en aandacht ..... tot op zekere hoogte natuurlijk, want als je echt arm bent is het wat anders.

 

Ligt aan de ouders en niet aan de hoeveelheid kinderen.
Mijn vriendin, vier kindjes en 1 inkomen. Elke dag een toetje na het eten en paar keer per week naar de speeltuin. Koekjes bakken met de oudsten.
Vader gaat paar keer per week vissen met ze.
Buren, 1 kind en krijgt amper aandacht, ouders werken allebei en heeft bijna geen speelgoed. Word meer voor de tv gezet dan iets met het kindje doen.

 

Wij hebben niet super veel te besteden, maar zorgen wel dat dl niks 'te kort' komt.

Ik kom uit een bijstands gezin, ouders gescheiden..
Een hele andere levensstandaard had ik toen als nu.
ik moest het ook vaak maar "zelf uitzoeken".
Dus alleen buitenspelen,nooit wat leuks doen, weinig aandacht enz.
extra's kregen we weinig, dus bijv een toetje was luxe
En het gaat helemaal niet om geld, het is toch kleine moeite om even naar een speeltuin,park,bos o.i.d te gaan ?

zo zie ik dat bij iemand , vind het gewoon sneu.
Bij hun is het ook letterlijk wel de nieuwste telefoon maar niet met de auto weg kunnen/gaan omdat ze geen benzine kunnen betalen
alles voor de schijn dat het goed gaat helaas

 

soms vind ik het wel lastig om in te schatten of het echt armoede is of gewoon 'niet doen'. Wij eten bijvoorbeeld 1 keer in de zoveel tijd vla maar nooit standaard. het is niet dat ik die paar euro niet kan missen maar wij eten niet standaard een toetje na het eten. De laatste keer dat ik vla heb gekocht is misschien wel 3 maanden ofzo geleden. Ik kan me dan helemaal voorstellen dat onze kleine ook bij vriendjes zal zeggen dat hij zo blij is met vla omdat hij dat thuis zo weinig krijgt
zo had ik een vriendinnetje wat standaard vroeg of ze bij ons thuis 2 snoepjes mocht pakken omdat ze thuis nooit snoepjes hadden. Ze bewaarde er dan eentje voor thuis. mijn vriendinnetje kwam uit een gezin wat totaal niet onderaan de sociale ladder stond, eerder bovenaan. Wij zullen bijvoorbeeld ook niet zo vaak naar een pretpark gaan omdat mijn man absoluut niet houd van drukte en ik het absurd duur vind. een kaartje bij een pretpark voor 30, 40 of 50 euro? dan ga ik liever 20 keer naar de speeltuin voor hetzelfde geld.

Soms vind ik het wel sneu als mensen het echt niet breed hebben maar aan de andere kant maakt dat kinderen niet standaard ongelukkig. je hebt als je jong bent niet zoveel nodig om gelukkig te zijn. daarom vind ik het altijd zo leuk om te zien dat kinderen gelukkiger zijn met een bellenblaas dan een barbie.

Wat je ook niet kunt inschatten is waar mensen waarde aan hechten waardoor je kan denken dat mensen het niet breed hebben. Ik wilde perse een Joolz kinderwagen, mijn vriendin heeft de 2de hands kinderwagen van de buren gratis gekregen. haar interesseert het niet zo want ze heeft een vervoermiddel voor haar kind en ik was in totale shock omdat ik mijn kleine niet in een wagen van een onbekende wil. Daar had ik ook geen Joolz voor hoeven kopen maar die vond ik mooi (terwijl ik dus geen geld kan uitgeven aan een bijpassende luiertas ofzo want dat vind ik dan weer duur )

maar; ja, echte armoede vind ik wel sneu en verdrietig. als je s avonds met honger in je bed ligt als kind omdat er geen eten is of je schoenen uit elkaar vallen en drie maten te klein zijn en je ouders geen nieiwe kunnen kopen .. dat vind ik wel erg.

 

Jeetje, rare reacties staan hier tussen zeg... Ik kom zelf uit een boerengezin met 7 kinderen. Vakantie voor het eerst op mijn 12e (weekendje centerparcs), niet elke dag vlees, lekkere koek alleen in het weekend, en al mijn kleren waren eerst al gedragen door mijn nichtje. Oh en ik heb tot ik het huis uit ging mijn slaapkamer gedeeld met mijn zusje.

En man wat heb ik een geweldige jeugd gehad! Mijn moeder was er altijd voor ons, we konden onszelf prima vermaken en die vakanties heb ik echt niet gemist hoor...

Ik vind het nogal veelzeggend dat sommige/veel reacties hier blijk geven van neerkijken op grote gezinnen. Alsof je je kinderen niks te bieden hebt als je niet 3x per jaar op vakantie gaat en regelmatig naar een duur pretpark of dierentuin.... Of dure merkkleding aantrekt, een eigen kamer garandeerd inclusief prinsessenbed, etc etc... Vraag me wel eens af wat er bij die 'luxe'gezinnen achter de voordeur gebeurt. Kindje achter de ipad, dumpen bij de oppas zodat papa en mama wat tijd voor zichzelf hebben?

Nou doe mij dan maar het eens per week toetjesgezin waar aandacht en liefde belangrijker is dan geld en vakantie.

(Ps. Ik heb het nu ecen heel zwart wit geschetst hoor dat weet ik wel, ik wil niet beweren dat iemand die veel geld heeft slechte ouders zijn, maar even om aan te geven dat het niet veel hoeft te zeggen...)

 

ik ben alleenstaande moeder met 2 kinderen.. en toch krijgen mijn kinderen gewoon alles hoor..

iedere dag fruit ! dat vind ik gewoon belangrijk.. dus dan laat ik liever andere dingen (zoals eten bestellen wat je ook vaaaaak ziet bij mensen die zeggen niet veel te hebben)

iedere dag lekker vers eten koken..
speeltuin kopen we een abonnement voor, en lekker over de hei rennen, koek bakken met vriendjes of bij vriendjes spelen is ook leuk

snoepjes, ijsjes, toetjes worden hier ook gewoon gekocht alleen niet iedere dag omdat ik dat niet echt belangrijk vind.

gelukkig rent mijn dochter vanuit school naar binnen, roept 'mam mag ik iets lekkers?' en pakt dan een banaan uit de schaal

dus ik snap het voorbeeld van ts ook niet.. ik zou het schokkender vinden als het meisje nooit fruit at inplaats van nooit een toetje..

ook kunnen wij gewoon naar de dierentuin of een pretpark, maar dan word er wel eerst gespaard of van het kindergeld (dat krijgt ook iedereen.. en waarom zou je de kinderen daar niet blij van maken door naar de efteling te gaan?)

vakantie zit er dit jaar niet in..

maar wat is er mis met 1x per jaar lekker naar een camping.. of tussendoor een weekendje weg via vakantieveilingen? of gewoon niet op vakantie.. dat maakt kinderen echt niet ongelukkig

ik vind het TOTAAL onbelangrijk om ieder jaar met het vliegtuig weg te gaan of 3x per jaar op vakantie... en dat is ook echt niet zielig hoor voor kinderen die dat niet doen

 

Ik moet nu ook echt denken aan het feit dat ik vanaf mijn 6de ieder jaar met mijn ouders op vakantie ging naar Amerika.. toen ik 12 ofzo was ik zo boos geworden dat we ieder jaar naar Amerika gingen dat mijn ouders vroegen waar ik dan naartoe wilde; naar Zeeland, op de camping zoals alle kinderen uit mijn klas.
Op school keek iedereen me aan of ik niet spoorde omdat ik naar Zeeland wilde ipv Amerika toen zeiden er een paar zelfs; naar Nieuw Zeeland dan?
dat jaar zijn we naar de camping in Zeeland geweest en man, ik vond het misschien we de meest geweldige vakantie waar we in jaren waren geweest.

 

Vindt het ook lastig in te schatten of het echt armoede is ofzo.

Hier eigenlijk ook nooit vla ( ze eten het niet maar bijv bij opa en oma wel en dan zijn ze ook intens gelukkig terwijl thuis dan raken ze het niet aan... ). Kids ook blij met even naar de schommels of speeltuintje.

Of je hebt een kind zoals onze oudste die niet goed kan inschatten wat nooit is of altijd en vaak al vergeet wat ie de dag ervoor heeft gedaan ookal was dat het pretpark.
Vaak staren mensen mij ook aan als zoonlief weer eens wat zegt. Zo waren we vorige week naar de bioscoop gegaan met zijn vriendinnetje. Hartstikke leuk.
Dag erna fysio en hij moest een oefening doen op een wiebelkussen. Daarna zei hij met haast tranen in zijn ogen : dit was de mooiste dag ooit!! ( vanwege de wiebelkussen )
waarna ik vragende blikken kreeg van de fysiotherapeute van : jeetje, zo enorm blij met een oefening doen op een wiebelkussen.
Dus ik maar vertellen dat we gisteren nog naar de bios zijn geweest enzo. Maar dat verteld zoonlief dus niet.

Of 'n keer waren we naar een pretpark geweest. Paar dagen erna op school gingen ze in een poedelbadje spelen waarna zoon ook weer zei : dit is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt.
Van het hele pretpark heeft ie niks gezegd tegen de juf. Dus die dacht dat ie nooit in een zwembadje speelde ( we hadden toen thuis er ook een staan ) en nooit ergens heen gingen met hem omdat hij om zoiets kleins al helemaal hoteldebotel is.

 

hahaha... dat is wel herkenbaar.

 

Hier precies zelfde verhaal! Daarom kan ik redelijk goed overweg met geld. Zelfs nu we in de uitkering terecht zijn gekomen, kan ik nog leuke uitjes verzinnen en goed/gezond blijven eten

Ml heeft volgende een sollicitatie gesprek voor een werk/opleiding. Duimen draaien hier hard vind de uitkering maar niks, vooral omdat mensen tegenwoordig al een oordeel klaar hebben dat je gewoon lui bent. Onze buurvrouw is ook zo eentje sinds we werkloos zijn. Iedere keer als we haar nu tegenkomen is het opeens weer van ja ik heb de hele dag hard gewerkt (natuurlijk met bedoelingen). Alsof wij uit onze neus zitten te vreten & ons niet suf aan het solliciteren zijn pffff...

 

Ja zo, ik begrijp wel wat je zegt. Ik vind het heel lastig om de juiste nuances in deze discussies eruit te halen. In grote lijnen denk ik niet dat het gaat om wát je je kinderen kunt geven, maar dat het belangrijk is hóe je omgaat met de dingen die niet kunnen zeg maar.
Het zit hem in oplossingsgericht denken en handelen.

Wij zijn al vier jaar niet op vakantie geweest. Althans, niet op vakantie als in huisje huren, vliegtuig pakken of hotel etc. Wij kunnen dat echt niet betalen. De efteling zijn we ook nog niet geweest met onze dochter. Simpelweg omdat het enorm duur is en we bewust kiezen voor parken die wat beter aansluiten bij haar leeftijd. Een dagje efteling kost al gauw 100 euro en dan doe je het zuinig aan. Wij hebben dat niet over. We kunnen er voor sparen, maar we kiezen nog voor andere dingen. En heus, afgelopen keer, toen de mei-vakantie begon en ik op het schoolplein stond tussen heel veel ouders die een week naar Frankrijk gingen, Portugal en weet ik waar naartoe of roepen "oh, we hebben een last minute gepakt, kost maar 150 euro voor 3 dagen". Dan heb ik daar wel even moeite mee. Maar dan meer omdat ik gewoon baal dat wij al zo zuinig leven en dit soort dingen echt niet kunnen. Maar eenmaal thuis kan ik dat loslaten. We hebben een fantastische tuin, met een complete hoek voor onze dochter (trampoline, picknicktafeltje, materiaal om hutten te bouwen, speeldingen, stoepkrijt etc. etc.) en andere kinderen zijn hier ALTIJD welkom. Ik zoek naar oplossingen. Vaak moet mijn man werken en heb ik wel vrij, dan trek ik er alleen op uit met mijn dochter. Vorig jaar heb ik ons tentje ingepakt en ben ik naar de camping gegaan in de woonplaats van mijn ouders. Even weg, leuk voor mijn dochter en ontbrekende spullen leende ik her en der. Vorige week is er een logeerpartijtje geweest, zijn we zelf twee dagen uit logeren geweest in het huis van een vriendin die op vakantie was (vol met spelletjes en een bad, een paradijs voor mijn dochter). Lekker vrij bij de natuur en dus feest weer voor mij. We zijn gaan zwemmen (zij kan gratis, want heeft er zwemles, scheelt weer vijf euro). Ik ga picknicken met haar, naar de kinderboerderij en bedenk goedkope oplossingen en alternatieven voor dingen die anders niet zouden kunnen.
En ik denk dus dat het daar een beetje in zit. Hoeveel emotionele aandacht gaat er naar uit? Want als ik een bult geld had en op vakantie ging en daar ter plekke een nanny zou inhuren zodat ik kan zonnen, dan weet ik niet of wij daar als gezin blij van worden.

Oh ja .. toetjes; die hebben wij niet elke dag. Hoewel ik altijd waterijs in de vriezer heb. Vaak maak ik ze zelf van vers fruit en standaard heb ik ook wel die ijslollies in zo'n zakje. 50 cent voor zo'n pakje ijs. Kan de hele buurt van mee-eten. Fruit is er altijd.

Dus wat mij betreft is het niet "wát geef je, maar vooral hóe".

 

tja hadden zelf vroeger geld genoeg maar gingen nooit op vakantie. iedereen vond het raar dat ik niet wist wanneer vakanties waren op school. boeide me niet zo veel... vond het toch nooit leuk.
hier zeker geen brede portemonnee met een klein enkel-inkomen gaan we toch elk jaar op vakantie (laatst voor maar 130 euro een midweekje weggeweest) of gaan leuke dingen doen zoals naar de kinderboerderij of lekker 1x in de zoveel tijd in een pannenkoekenrestaurant eten wat gewoon prima te veroorloven is. tja kleding is meestal hier allemaal tweede hands, maar dat is niet eraan te zien gelukkig heb beide kanten gezien iig en weet dat geld absoluut niet altijd dé factor hoeft te zijn van een leventje met leuke dingen. wij gingen bijv vroeger niet op vakanties, uit eten, dierentuin was zo zelden dat ik het me nauwelijks nog kan herinneren.... maar dat lag aan mijn ouders en niet aan het geld...

 

Ik denk dat het kindje wat hier bij de TS een gevoel weergeeft wat ze nog niet kan omschrijven. Natuurlijk is iedere dag vla niet de clou.

De clou is dat het kindje merkt dat de ouders niet erg geïnteresseerd zijn. Want een vlaggetje in een appel is ook een feestje.

En ouders die hun kind verkopen dat er geen geld is voor de speeltuin maar wel bakken shag wegpaffen, een kind voelt wanneer het niet oprecht is. En een 'rijk' gezin wat een kind met nanny dumpt om zelf iets leuks te doen idem dito.

Net zoals kinderen van mensen met een kleine beurs maar een creatieve, warme geest wel voelen dat het oprecht is.

Kinderen voelen alles, ze kunnen het alleen niet verwoorden als volwassenen.

 

Zeer herkenbaar, helaas ben ik er wel altijd mee gepest en hoewel ik het goed verwerkt heb, dat blijft toch een stempel drukken op je leven...

Wij gingen wel elke zomer op vakantie, waar ik altijd erg naar uitzag en van genoot, maar de rest van het jaar was er dan gewoon weinig. Niet dat ik dit op zichzelf als iets negatiefs zag, want geluk ligt en lag voor mij niet in zulke zaken. Maar toch als kind geen enkele mogelijkheid tot ontwikkelen hebben gehad is wat mij nu nog erg frustreert en belemmerd.

 

Helemaal mee eens

We gaan ook weinig op vakantie (2 keer nu sinds dochter geboren is), omdat ik het gewoon teveel gedoe vind met kleine kinderen. Efteling 1 keer geweest maar vind dat echt het geld niet waard. Tweedehands fietsen voor die korte tijd dat ze ermee doen, zo kan ik nog tig dingen opnoemen. Ik ga liever een middag op avontuur door het bos dan naar de Efteling

 

Ik weet niet hoe oud het meisje uit het berichtje van de TS is?

Maar wij hadden een superleuke vakantie achter de rug en de kinderen hadden zich opperbest vermaakt en hen ontbrak niets...... Het enige wat mijn dochter vol trots op school in de kring vertelde na deze vakantie was dat ze een nieuwe onderbroek aan had

Dus tja.... Kinderen kunnen ook wel eens een andere weergave van feiten geven en leven vooral in het nu

 

klopt

hier afgelopen donderdag naar een aardbeienboerderij geweest. de man een pond aardbeien op, een oude boerderij met wat speeltoestellen en een oude caravan waar ze in konden..heb ze heel de middag niet gezien en waren zeer boos toen ze naar huis moestten