Hoi dames, Ik wordt inmiddels echt gek. 6 april heb ik een miskraam gehad na 10 weken zwangerschap, dat is inmiddels ruim 6 weken geleden. De week erna een echo gehad en hierop waren alleen nog wat stolsels te zien en een verdikt slijmvlies. Ik zou onder begeleiding van de verloskundige blijven staan. Maar zo nu en dan werd het bloed verlies erger en vervolgens meer minder. De verloskundige poeierde dit constant af met : dit zal wel het laatste restje zijn wat er uit moet. Nou 2 weken geleden was ik hier echt klaar mee en ben ik langs de huisarts gegaan. Zei stuurde me door naar het ziekenhuis voor een inwendige echo deze heb ik een week geleden gedaan, hierop was te zien dat er nog een stolsel in de holte zit, maar deze is dus op de goede weg en zou er vanzelf uit moeten komen en er zit nog een vocht blaasje bij me eierstok. Maar het bloedverlies houd maar niet op, dus vandaag weer bij de huisarts gegaan, een inwendig onderzoek gehad maar me baarmoeder is niet opgezet of wat dan ook. Vervolgens heeft ze overlegd met de gynecoloog en die zei dat vermoedelijk binnen 2 weken me menstruatie zou komen en de stolsel dan waarschijnlijk mee komt. Dus moet ik maar weer 2 weken afwachten. Daarnaast is het zo dat als ik over 2 weken nog steeds bloed verlies heb dan ze dan in me baarmoeder gaan kijken of er behalve die stolsel nog meer zit. En dan waarschijnlijk als nog de boel moet gaan opwekken met pillen of gecurreteerd moet worden. Ik wordt hier echt zo gek van! Ik wil gewoon dat dit afgelopen is en weer verder! Niemand om me heen die snapt hoe moeilijk het is om al 6 weken lang hier in te blijven hangen, niet te weten waar je aan toe bent, en het niet af te kunnen sluiten. Elke ochtend bij het op staan denk ik weer van ja hoor hier gaan we weer, en ik wil dit gewoon echt niet meer! Ben er echt zo klaar mee! :x
Hè bah wat een rotsituatie en er lijkt vanaf de hulpverleners ook weinig begrip naar jou toe logisch dat je dit achter je wilt laten zodat je verder kan. Sterkte! Ik leef met je mee
Pfff vreselijk. Heb bij de eerste ma 3 maanden dit geklungel gehad. Werd maar niet ongesteld en wel bloedverlies. Uiteindelijk afspraak bij de gyn en werd paar dagen voor de afspraak ongesteld... Nu zit ik weer in due wachtfase.. Rommelende buik humeur onstabiel, moe etc. Was alles maar weer normaal.. Sterkte en zorg goed voor jezelf
Dankje wel voor de lieve worden en het begrip. Het is heel vervelend dat de mensen om me heen alle maal maar zeggen dat ik verder moet enzo, en dat ze niet begrijpen dat zolang dit nog bezig is je niet verder kan, maar je weet pas hoe het is als je het zelf heb mee gemaakt. Het doet pijn en het is niet eerlijk!
Hoi... Ik ben ook al 6 weken bezig. Ik heb 8 april een miskraam gehad. Alleen bij mij was het nog heeeeel pril, 5 weekjes. Maar ik begrijp wel hoe je je voelt! Ik loop bij de gynaecoloog ook. As week weer bloed prikken en bespreken dat ik nog bloedverlies heb. Soms kan het wel 9 weken duren lees ik soms. Neemt niet weg dat het echt heel erg is. Blijf positief! Komt goed
Dankje wel voor je berichtje. Sorry het spijt me dat ik het zeg, maar ik vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben waarbij het zo lang duurt. Maar ik vind het uiteraard echt heel erg voor je. Je bent 2 dagen na mij geweest, en dat jij minder ver was neemt niet weg dat dit echt verschrikkelijk is! En dat alles zo lang duurt maakt alles alleen maar erger. Wat zegt de gynecoloog er bij jou van?
Inmiddels denk ik wel dat je mentale situatie enorm van invloed kan zijn op je hormoon huishouding. Hoe meer ik bezig ben met zwanger en baby's hoe meer kwaaltjes ik heb. Hoe moeilijk ook begrijp me niet verkeerd maar probeer het een plekje te geven. Alleen dan kun je verder. Lichamelijk en geestelijk. Ben nu zelf aan het opletten dat mijn gedrag niet obsessief wordt. Als wbt zwanger zijn valt ineens zoveel meer op, gevoel van jaloezie etc. Ben erg m'n best asn het doen om niet aan deze gevoelend toe te geven. Heb mezelf er uiteindelijk alleen mee. Tuurlijk heb je je momenten maar probeer hier boven te staan. Inmiddels weten we dat we geen afwijkend chromosoom patroon hebben. Weer iets wat we van het lijstje oorzaken af kunnen strepen. Geeft ook weer wat hoop voor de toekomst.. Als je je verhaal kwijt wil mag je altijd een pb sturen.