Ik moet even ergens van me afschrijven. We hebben een schat van een zoon, heel lief, luistert goed maar hij vraagt zo ontzettend veel energie van de mensen om hem heen. Op school wordt hij binnenkort geobserveerd door de orthopedagoog, hij is erg gefrustreerd en boos daar en zit niet lekker in zijn vel. Het is altijd een beetje een bijzonder jongetje geweest, gevoelig en gauw druk in zijn hoofd. Het afgelopen jaar wordt het in zijn hoofdje steeds drukker en als je in zijn buurt bent, trekt hij je aandacht naar alle dingen toe die hem bezighouden. Hij tettert de hele dag door, springt van de hak op de tak, komt niet uit zijn woorden en hijgt er zowat van. Voor even is dat leuk, ik hoor vaak "wat een spontaan en enthousiast kind" maar de mensen die dichtbij staan erkennen dat het zowel voor zoon als voor ons verdraaid vermoeiend moet zijn. En dat is het ook, ik ben uitgeput. Wat goed gaat, is samen lezen en hij kan ook goed alleen rustig spelen maar het lijkt alsof mensen in de buurt hebben, net die prikkel teveel is. Voor zoon zelf zijn we al bezig met kijken wat we kunnen doen maar ik overweeg voor mezelf hulp te zoeken om beter met hem om te kunnen gaan, ik word zo moe van al die doorgegeven prikkels dat ik soms boos word om niets, gewoon omdat ik het gekakel niet meer aankan. Dat is mijn stukje en het enige waar we in deze fase iets mee kunnen. Ik wil niet meer voelen dat ik mijn kind het liefst -hoe veel ik ook van hem hou- af en toe uit de weg wil gaan. Welke wegen kan ik bewandelen? Ik weet zelf niet precies wat ik nodig heb, misschien moet ik mijn ei kwijt, de frustratie en zorg van me af praten. Maar ook hulp om zelf de rust te bewaren en me niet mee te laten slepen in zijn dingen, dat lukt vaak maar kost me (te) veel energie. Is er iemand die iets herkent en goede tips heeft (of een luisterend oor wil zijn, dat mag ook natuurlijk )
Wat goed dat jullie hulp zoeken ! Hier ook een kind wat een hele dag door kletst maar niet vergelijkbaar als ik het zo lees. Echter ook heb wel eens een moment ( gisteravond nog bv ) dat ik er even helemaal klaar mee ben. Dan doet ze iets heel kleins verkeerd en wordt ik ws. onterecht boos. Bij mij is de truc om haar al eerder toch aan te geven dat het te veel aan het worden is. " Schat ik vind je heel lief, maar je MOET nu even of stil zijn of even boven gaan kletsen tegen je knuffels en poppen, want mama heeft even rust aan haar hoofd nodig " Tegenwoordig gaat ze met een vrolijk: "Dat is goed mama" de trap op.. Werkt niet altijd maar vaak wel. Verder zou ik als je voor jezelf hulp zoekt eens beginnen bij de huisarts. Doe daar je verhaal en overleg met hem of haar wat te doen. Misschien is er in de praktijk wel een POH GGZ waar je af en toe je verhaal kan doen en die met je mee kan denken Sterkte in ieder geval. Maar je bent goed bezig !
Ik herken het niet, maar ik zou zeker bovenstaande eens doen. Mijn moeder heeft (om een hele andere reden) ook een tijd bij zo'n medewerker bij de huisarts gelopen. Was prettig, laagdrempelig en niet onbelangrijk, gratis, omdat het gewoon onder huisartsenzorg valt. Zij heeft er veel aan gehad.
Het lijkt wel of je mijn zoon beschrijft alleen zit mijn zoon ook nog de hele dag in zn fantasie....hij wordt smorgens om 5 uur wakker en gaat om zeven uur weer op bed, in de tussen tijd zit hij nooit stil en kakelt hij aan 1 stuk door. Het liefst loopt hij dan de hele tijd heen en weer met iets in zn handen te wapperen. Onze zoon zit dan wel op een speciale school en heeft ass. Ik heb een tijdje bij de huisarts gelopen om te praten over mijn zoon ik vond en vind het nog steeds erg moeilijk... Dikke knuffel ik weet hoe moeilijk dit is....
Ik heb een fijne nieuwe huisarts en zal een afspraak maken, hopelijk kom ik daarmee een stapje verder. Kris8, misschien moet ik dat ook maar duidelijker aangeven, of een vast moment inplannen dat hij even boven 'moet' spelen. Heb ik in de vakantie wel gedaan, elke middag op bed een boek lezen en dan een half uurtje op zijn speelkamer geparkeerd, radio erbij en dan zelf even bijtanken. Het is ook sneu, hij heeft last van zichzelf, slaapt slecht in en is vaak erg moe maar kan geen rust vinden. Charlie, die fantasie herken ik al probeert hij ons er de hele dag in te betrekken "Jongens, jongens! De kazerne staat in de fik *hijg* kom gauw *hijg*..." Dan staat hij weer op de piano te rammen "het alaaaaarm!!!" Ik word alweer moe als ik dit typ Hij is niet altijd zo druk, wel beweegt er altijd wat aan hem maar hij kan in een wachtkamer bijvoorbeeld heel rustig blijven zitten. Soms draag ik hem nog op mijn rug en dan voel je hem ontspannen. Ik hoop dat we voor hem iets vinden waardoor hij zich wat minder onrustig gaat voelen.
Alleen een virtuele knuffel, volgens mij ben je een hele lieve mama, en hulp zoeken lijkt me een goed idee. Als jullie allebei handvaten krijgen om met bepaalde situaties om te gaan, zal het hopelijk wat minder belastend worden.
Huisarts is zeker een goede plek. Toen onze dochter een huilbaby bleek moest ik elke week bij de huisarts op de koffie Dan checkte hij dochterlief (vond nooit wat bijzonders natuurlijk) en ik kon even luchten. Was heel prettig moet ik zeggen. Minder zwaar dan professionele hulp maar toch professionele hulp
Stiekem klinkt het wel bekend.. Al wordt hier niet gewapperd maar de hele dag gehuppeld en gedanst. En geen ASS ook trouwens. Maar die fantasie stopt gewoon nooit en ze is er bloedserieus over. Het is ook niet elke dag wat anders... Maar altijd een variatie op 1 "feit".
erg herkenbaar. Alleen lijkt hij er zelf geen last van te hebben dat het druk in zijn hoofd is. Hij is altijd duidelijk aanwezig, heel spontaan. kletst je de oren van de kope. klets tegen iedereen loopt overal zonder probleem naar binnen. In de auto wil hij van elk verkeersbord weten wat het is. of hij verteld mij waarvoor het verkeersbord dient. Ik doe spelletjes met hem wie het langst stil kan zijn. Soms maak ik me ook wel zorgen of er niet iets is. heeft toch het een en ander aan risico's: vroeggeboorte, hersenbloeding Je mag me rustig pb als je even van je af wil praten
Heel veel sterkte. Van zoon heb je denk al wel eens wat van mee gekregen mijn dochter is een meisje met heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeel energie weet het is de leeftijd maar woord soms hor en dol van die meid.Ben ook echt blij als ze op bed ligt s avond.s. Gelukkig slaapt ze de laatste maand in haar eigen bed heeeeeeeeeeeerlijk. Al ben ik de halve dag met haar op pad tien minuten op de bank en hoppa daar gaat ze weer...
Ik denk dat hij heel rustig kan worden om hem zeg maar te borstelen. Er zijn dingetjes te koop waarmee je hem bewust kan laten worden van zijn eigen lichaam. Ik weet niet precies wat het is, maar kindjes uit mijn klas hebben hier ook veel baat bij gehad! Het duurt eventjes voordat hij eraan gewend is maar hij wordt er rustiger van, voelt zijn lichaamsdelen en wordt er bewust van, en misschien juist handig voor het naar bed gaan. Veel sterkte verder, super goed dat je hulp gaat zoeken! Erkennen is al een hele stap! En idd een praktijkondersteuner bij de huisarts is ook top!
@puzzelstukje: dat heet borsteltherapie. Is iets met sensorische integratie. Google weet vast precies hoe dat zit.
Mijn dochter kan soms heel druk in haar hoofd zijn. Ik doe weleens een voelspelletje voordat ze gaat slapen, zodat ze 'uit haar hoofd' gaat. Het gaat zo: Mijn dochter ligt in bed met haar ogen dicht. Ik raak met mijn vingertoppen haar lichaam aan (neus, wenkbrauw, oor, pink, etc.) Mijn dochter zegt dan welk lichaamsdeel ik heb aangeraakt. Ze wordt daar erg rustig van. Soms vraagt ze zelf om het aanraakspelletje. Vanuit hier een enorme digitale KNUFFEL voor jou!
Ik herken heel veel van je verhaal in mijn oudste dochter (nu 18). Zij is geobserveerd en getest toendertijd (ze was toen 5) door het GGZ. Zij bleek een informatieverwerkingsprocesstoornis te hebben. Teveel prikkels en dat dus niet aankunnen... Ik had daar ook heel veel moeite mee en was helemaal uitgeput...Ik ben toen 5 jaar lang naar de ouderbegeleiding geweest via het GGZ. Daar heb ik ontzettend veel aan gehad!! Afgelopen december kwam ik deze vrouw die mij begeleidde bij toeval tegen in het ziekenhuis. Zij herkende mij direct en we hebben nog een kop koffie samen gedronken en ze wilde alles weten, over hoe het nu gaat met mijn dochter. Sterkte meid, het is zwaar..
Lijkt me heel vermoeiend! Pak je wel genoeg tijd voor jezelf? Kan soms ook gewoon als hij er is, dat hij even zelf moet spelen. Hier geen vermoeiende kinderen maar soms stuur ik ze gewoon even lekker naar boven (vinden ze niet erg en ze verzinnen altijd wel iets om te doen)
Puzzelstukje, zoon wordt morgen op school geobserveerd, 3 juni volgt een gesprek en 15 juni hebben we een afspraak bij onze klinisch psychologe. Ik hoop dat we een helder beeld gaan krijgen. Zoon is 14weken te vroeg geboren en heeft 2x een hersenvliesontsteking gehad, helemaal ongeschonden uit de strijd komen was niet te verwachten met zo'n geschiedenis. SI therapie heb ik vorig jaar geopperd bij de fysio maar zij achtte dat toen niet nodig, ik wel en ben nog steeds van mening dat hij daar baat bij zou hebben. Hij komt tot rust door aardende dingen, spelen met water en zand, in bad, massages,... Miss T, dat gaan we proberen, hij is wel vreselijk kriebelig dus dat wordt vast wennen Mumija, dat herken ik, het zijn hier ook de prikkels lijkt het, hij reageert daarop door druk gedrag, behoefte aan duidelijkheid en structuur en een vlucht in fantasie. Snoopy, dat probeer ik wel. En gelukkig mag hij met enige regelmaat logeren bij mijn schoonouders, dan kunnen we echt even bijtanken. Vanaf volgende week ga ik werken, ik kijk er eerlijk gezegd wel naar uit. Vind het sneu omdat zoons dagen dan langer worden maar voor mezelf is het wel erg fijn. @allemaal, fijn dat ik hier mijn ei even kwijt kan
Heel herkenbaar. Hier ook een rasechte tetteraar . Ik zeg wel eens hij IS geen seconde stil, hij ZIT geen seconde stil. En vaak is dat ook echt zo... Wij hebben inmiddels al jaren diagnose(s), dus ik weet waar het vandaan komt. Idd een behoefte aan bevestiging, aan duidelijkheid, veiligheid, structuur, omdat het vaak zo'n (beangstigende) chaos in zijn hoofd is en hij dingen niet verwerkt krijgt of daar veel tijd voor nodig heeft. Overprikkeling dus. Ik ben (naar mijn idee) echt niet bijzonder prikkelgevoelig of snel van slag, maar de constante claim op me en de constante aanslag op mijn oren maken mij regelmatig horendol. Dan raak ik zelf ook overprikkeld, dat ik wil schreeuwen: laat me met rust!! Hij is erg intens. En hoewel we al jaren werken aan verbetering hiervan (en ook echt al dingen bereikt hebben), is het gewoon een feit dat het niet vol te houden is hem op te voeden zonder structurele ondersteuning en ontlasting (= dat iemand het even overneemt). Wij hebben dus een PGB-er die zich wekelijks een paar uur over hem ontfermt. Momenteel zit hij ook (om tig redenen) op naschoolse dagbehandeling en is relatief veel van huis. De rust in huis is bijna schokkend (wat een verschil zijn aan- of afwezigheid maakt ), maar wel wat ik (en mijn dochters) nu nodig hebben. Bijkomen, bijtanken... Als de dagbehandeling voorbij is, dan zal er gedeeltelijk wat voor in de plaats moeten komen, dat hij structureel meer van huis zal zijn (bijvoorbeeld speciale BSO of zo), zodat het leefbaar blijft. Wat ik tegenwoordig voor het tetteren inzet (en redelijk werkt, afgekeken van school, speciaal onderwijs): het stoplicht. Ik heb een kaartje met een rode cirkel aan ene kant en groene aan andere kant, deze hangt op het planbord. Als het op groen staat mag hij tegen me praten, zet ik hem op rood dan mag hij niet tegen me praten tot het wekkertje gaat (die zet ik meestal op 20 min, dan kan hij ook zien hoe lang hij nog moet wachten voordat hij weer mag praten). Dat werkt goed. Afhankelijk van mijn eigen behoefte (hoe goed of slecht ik er tegen kan ) zet ik hem regelmatig op rood, of maar af en toe. Wat betreft dat borstelen: dat zou ik niet op eigen houtje gaan doen! Dat is onderdeel van SI-therapie en zeker niet voor alle kinderen geschikt. Bovendien moet je het, zover ik weet, voor goed effect op een bepaalde manier doen (iedere 2-3 uur geloof ik). Ik zou eerst meer inzicht willen hebben in SI (ooit vragenlijst daarvoor ingevuld?), dat je weet wat hij prettig of juist niet prettig vindt. Veel succes. Hopelijk krijg je snel meer duidelijkheid en dus ook meer handvaten (diagnose was hier echt belangrijk om verder te kunnen komen!).
Wat goed dat je hulp gaat zoeken. De ha is zeker een goede optie. Ik zou alleen wel beseffen dat het verschil tussen een huisarts, een ggz ondersteuner en een psycholoog best wel groot is. Het ligt er net aan wat je nodig hebt. En wie weet kun je de hulp ook vinden bij de mensen die je zoontje onderzoeken? Die borsteltherapie die hierboven genoemd wordt, klinkt ook wel goed. Is een soort van mindfullness /haptonomie denk ik. Verder denk ik ook dat even jezelf een time-out gunnen op een dag niet verkeerd is. Dus even naar boven lopen, uitleggen aan de kinderen en even niets als het je te veel wordt.
Kache, pfoee, heftig bij jullie. Het lijkt me niet makkelijk om de zorg uit handen te moeten geven en te erkennen dat het alleen niet lukt. Misa, een psycholoog heb ik denk ik niet nodig, zoon is wie hij is en dat is goed. Ik vind het soms verdrietig dat het net dat beetje anders gaat maar de acceptatie daarvan is al flink gevorderd Wel moet ik ergens mijn ei kwijt bij iemand die gewoon even naar mij luistert, erkent dat het niet simpel is en mij de ruimte geeft. Als je de hele dag bezig bent met aanpassen aan je kind (extra uitleggen, duidelijkheid scheppen, aansturen, begeleiden in het vasthouden van de concentratie,..) vergeet je jezelf inderdaad makkelijk. En om de een of andere reden krijg ik daar de laatste tijd last van en heb ik de neiging soms te roepen "en ik dan?!
Ik herken zoveel in je verhaal... ik zat er helemaal doorheen en na een goed gesprek met mijn man hebben we Hulp gezocht want dit konden we niet alleen.. ik ben geen mama geworden om er onderdoor te gaan .. en wat ben ik blij dat we Hulp gezocht hebben ... we kunnen beter met verschillende situaties om gaan. Ik kan hem beter benaderen ... etc en ook hij kan beter met situaties om gaan gelukkig. ..