Mijn eerste grote liefde trouwt vandaag met zijn vriendin. Ik ken zijn vriendin niet en heb, behalve het bevriend zijn via fb, geen contact meer met hem. Ook ben ik zelf al een jaar happy getrouwd, maar toch voelt het raar! Ik schaam me dr zelfs een beetje voor hoe ik me voel. Om het toch ff kwijt te zijn, schrijf ik het hier maar ff van me af. Zal ik hem een berichtje sturen om te feliciteren of het lekker laten?
Hangt er vanaf hoeveel contact je nu nog met m hebt, maar anders zou ik het lekker laten! Ben je lang met m samen geweest?
Ik herken het wel hoor. Mijn eerste grote liefde heeft ook een plekje in mijn hart. Waarschijnlijk ook omdat we niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan, maar gewoon beide beseften dat onze werelden te ver uit elkaar lagen. daarna zijn we elkaar even uit het oog verloren, maar sinds Facebook er is hebben we weer contact. Mijn man heeft het er best wel moeilijk mee gehad in het begin, zag hem echt als een rivaal. En natuurlijk, als ik hem zie voel ik wel iets van binnen, maar dat is niet te vergelijken met de liefde die ik voor mijn man voel. Het is misschien ook een beetje weemoed naar die tijd feesten, weinig verplichtingen, lang leve de lol.. Als je elkaar nog wel eens spreekt of via Facebook of zo, dan zou ik een berichtje sturen. Anders niet..
Ik zie niet in waarom een felicitatie niet gepast zou zijn? Of je elkaar nu wel of niet veel spreekt is een felicitatie toch altijd leuk?
Eens! Jullie zijn beiden verder gegaan met iemand anders. Lijkt me gewoon leuk bedoeld om hem te feliciteren, wel zo vriendelijk toch.
Ik vind het niet raar hoor, en ik zou ook een berichtje sturen. Waarom niet? Ik heb twee jeugdliefdes op FB. In het begin was het raar om elkaar weer te "volgen", maar nu is het alleen maar leuk.
Je eerste liefde mag speciaal zijn hoor. Hoe je je ook niet voor te schamen een gefeliciteerd is zeker leuk. Hij zit ergens nog in je hart en dat heeft gewoon er mee te maken dat je echt stapel gek op hem geweest bent. Dat is mijn vermoede.
Ja een plekje in mijn hart heeft hij zeker, we zijn niet eens lang écht samen geweest door omstandigheden, maar wel altijd om elkaar heen gedraaid. Ik ben er echt hele tijd mee bezig. Ik denk toch dat ik hem een berichtje stuur.
Ik heb geen andere liefdes dan mijn man gehad dus herken je gevoel niet. Maar het lijkt me dat een simpel berichtje gewoon moet kunnen. Ik denk ook dat je het dan beter los kunt laten, want juist nu ben je er de hele tijd mee bezig.
Ja waarom zou je hem niet feliciteren. De ex vriendin van mijn nu ex man stuurde ons ook een kaartje toen we gingen trouwen en toen onze zoontjes geboren waren. Lief toch
Mijn eerste liefde daar heb ik ook nog gevoelens voor, ben 11 jaar samen met hem geweest en 6 jaar getrouwd en ondanks dat hij me het laatste jaar bedonderd heeft met mijn toenmalige beste vriendin, toch zal hij een plekje in mijn hart houden want we hebben ook goede jaren gehad. Heel soms spreek ik hem nog wel eens (hij is al weer lang vrijgezel en woont 80 km van me vandaan), zien doe ik hem niet meer. Mijn man heeft er verder helemaal geen moeite mee want weet ook dat er zo, behalve geven om elkaar, niks meer is.
Je hoeft je er niet voor te schamen dat er ergens gevoelens zijn, dat is logisch als je een relatie hebt gehad. Zelf ben ik met mijn 3e relatie getrouwd en helemaal happy eigenlijk. Bij mijn eerste vriend heb ik ook geen gevoel meer, maar bij mijn tweede is het wel iets anders. Toen wij wat met elkaar hadden, waren we nogal van het stappen en niet zo serieus. Heel af en toe denk ik nog weleens: wat als.. maar goed, nogmaals ik ben erg blij met mijn man en leven zoals het is. Ik spreek mijn ex ongeveer 1x in de paar maanden, via de Facebook chat. Hij spreekt mij meestal aan, ik vind het wel leuk om te zien hoe het met hem gaat. Wel zou ik nooit meer met hem afspreken, dat vind ik niet gepast. Hij woont inmiddels ook samen en heb er verder vrede mee Ik zou hem gewoon feliciteren, dat is toch juist leuk?
Dat ligt er maar aan mijn relatie met mijn man zijn ex was niet zo vriendelijk. Een kaartje had ik echt niet gewaardeerd
Mijn ex en ik hebben geen contact en zijn ook geen vrienden op FB. Een jaar geleden kwam ik erachter dat je op FB ook een inbox hebt waar berichten inkomen die niet van je vrienden zijn ('other'/'overig'). Daar zag ik tot mijn stomme verbazing onder andere een berichtje van hem, met daarin dat hij kon zien aan mijn profielfoto dat ik kinderen had en zijn felicitaties daarmee. Ik vond dat vreemd maar niet op een nare manier. Eigenlijk wel lief van hem. Je laat elkaar nooit helemaal los denk ik. Ik zou hem zelf denk ik niet zo snel iets gestuurd hebben (dat onze relatie over is is het resultaat van heel veel uit/aan/uit/aan van zijn kant, tot ik het zelf uiteindelijk voor goed heb verbroken). Maar dat is meer schijterigheid dan iets principieels, al denk ik dat mijn man het ook wel echt waardeert dat er geen contact is verder.
Ik snap het wel hoor! Mijn ex kreeg kinderen voor mij en ik voelde me daar ook heel raar over! Blijft toch een bijzonder persoon in je leven. Iemand die je nooit zult vergeten, is toch niet zo raar?
Berichtje gestuudd, bedankje terug. Echt rust geeft het me niet, haha. Wel mijn goede kant laten, zullen we dan maar zeggen.
Waarom vindt je het zo raar dat hij gaat trouwen? En waarom geeft het je geen rust? Of betere vraag; waarom maakt het je onrustig? Hoelang geleden is het dat jullie samen waren?
Herkenbaar hoor. Mijn ex en ik zijn 7 jaar samen geweest en hij trouwde al een jaar nadat de relatie verbroken was, dat deed best een beetje zeer, vooral omdat het relatief snel na mij was. Nu ben ik zelf ook gelukkig getrouwd en heb ik er uiteraard vrede mee, het is ook alweer 8 jaar terug!