Ik hoop dat ik hier tips kan krijgen. Ik was een stapje in de goede richting: mn zoontje viel overdag zelf in slaap zonder borst, wel met mij naast hem. Sinds de vakantie slaapt hij alleen nog maar aan de borst. Hij kan nu pas "klimmen" en dat doet hij ook als hij moet slapen. Ik wil hem dolgraag in zn eigen kamer doen en hem zonder borst in slaap te laten vallen, maar ik weet niet hoe ik het moet aanpakken. Hij slaapt bij ons op de kamer, maar hierdoor slapen wij slecht (continue bang dat hij wakker wordt door ons). Hij wordt nu ook heel veel wakker snachts (soms om de 2/3 uur). Ik zou graag willen dat hij snachts iets langer (5/6 uur) achter elkaar doorslaapt. Iemand enig idee hoe ik dit aan moet pakken?? Alle tips zijn welkom
Geen tips, behalve je erbij neer te leggen. Je kunt slaaptraining gaan doen, maar dat was niet onze keuze. Met 21 maanden ging mijn zoontje doorslapen en dat ging steeds beter. Heeft bv gehad tot 2,5 jaar. Je kunt natuurlijk wel proberen hem in zijn eigen kamertje te laten slapen.
Mijn dochtertje is nu 3 jaar en 2 maanden en krijgt nog borstvoeding. Met de 16 maanden ben ik s nachts mee gestopt ik kon zelf niet meer slapen. Heeft 3 nachten geduurd voor ze het accepteerde dat ze geen melk meer kreeg s nachts. Wat je misschien nog zou kunnen proberen is een matras van jou bij hem op zijn kamertje leggen en zodra het goed gaat die matras steeds een klein beetje verder richting de oorspronkelijke kamer terugbrengen. Succes ermee
Ik snap dat de nachtvoedingen erbij horen, vooral nu hij zo slecht eet. Maar ik zou graag tips willen over hoe ik hem alleen of vooral zonder borst moet laten slapen. Want hij blijft overstuur huilen. 27mama: hoe heb je dat aangepakt? Heb je haar gewoon laten huilen? Dat van een matrasje op zijn kamer heb ik nu ook, maar zoals ik al zei hij blijft huilen en hij gaat iedere keer in zijn bedje staan.
Papa hem eerst proberen te troosten? Is wel lastig bij jullie op de kamer, maar dan kun je misschien in de avond proberen te doen zodat hij jou ook niet ziet? En niet meer de borst en tegelijkertijd op de eigen kamer slapen s nachts kan rond deze periode denk ik wel heel lastig zijn. Hier waren ze toen alledrie aan het rommelen met slapen, verlatingsangst etc dus had niet gewerkt toen.
Verlatingsangst merk ik inderdaad wel bij hem. Kan iemand mij meer informatie geven over hoe een slaaptraining werkt? Ik wil hem vooral in zijn eigen kamer laten slapen en hem leren zelf weer in slaap te vallen. Nu gebruikt hij de borst daarvoor (ook in de nacht soms om het uur).
Ik zou deze 2 dingen apart aanpakken. Wat wil je eerst: op eigen kamer slapen of zonder borst in slaap vallen? Het eerste kun je hem stap voor stap aanleren, door hem op zijn kamer te leggen en daar in slaap te voeden. Als hij wakker wordt ben je niet naast hem, en ruikt hij je niet. De kans bestaat dat ie dan minder vaak 's nachts de borst zal vragen. Als dat goed gaat zou ik een week investeren in naar bed laten brengen door papa. Zorg ervoor dat hij goed gegeten en gedronken heeft voordat ie naar boven gaat. Voed hem zelf beneden op de bank, of boven op jullie bed, en geef hem aan papa. Ik zou zelf persoonlijk weggaan [even boodschappen doen of zo], zodat papa de kans krijgt om hem te troosten en in slaap te krijgen. En dan laten jullie hem ook niet huilen, zijn vader is immers bij hem. Papa kan dan naast hem gaan liggen op zijn kamertje, of misschien zelfs in armen in slaap laten vallen en dan overleggen. Op die manier pak je het kindvriendelijk stap voor stap aan.
Misschien eerst eens op zijn eigen kamertje proberen? Bij mijn dochter scheelt dat al veel. Zij heeft ook maandenlang bij ons in bed gelegen en dronk heel vaak 's nachts. Toen we haar op haar eigen kamertje hebben gelegd ging dat al stukken beter. Soms ligt ze nog wel eens bij ons en dan wil ze ook weer vaker drinken, dicht bij mama slapen betekent hier zo om de anderhalf/twee uur een slokje. Nog steeds slaapt ze echt niet alle nachten door, maar na een voeding red ze het meestal wel weer tot de ochtend. Vaak wordt ze nu heel even wakker en na twee huiltjes slaapt ze dan weer, bij ons in bed moest ze dan altijd eerst even drinken. Ik laat haar trouwens nog wel gewoon aan de borst in slaap vallen als ze dat wil, dan leg ik haar daarna in haar bedje.
De leeftijd is het ook een beetje. Ik heb een neefje van bijna 1 die maar 2 dagen borstvoeding heeft gekregen en nu nog steeds niet zelf in slaap kan vallen. Zowel thuis als wanneer hij hier logeert valt hij alleen maar al knuffelend op schoot in slaap. Overdag hangt hij de hele tijd aan benen omdat hij opgetild wil worden. Hij zit nu echt volop in de fase van heel veel behoefte hebben aan lichaamscontact. Dat heeft volgens mij weinig met de borst te maken maar heel veel met de leeftijdsfase waar ze in zitten. Wat mijn zusje nu zelf met hem doet is iedere avond proberen of hij zelf in slaap kan vallen. Hij krijgt de fles, als die op is legt ze hem in bed, en wacht af wat er gebeurt. Gaat hij huilen, dan haalt ze hem uit bed en laat hem gewoon weer bij haar op schoot in slaap vallen. In het begin was dat elke avond. Inmiddels komen er steeds meer avonden dat ze hem in bed legt en hij zelf in slaap valt. Blijkbaar begint hij er vertrouwen in te krijgen dat zijn eigen bed ook lekker slaapt en dat hij niet alleen gelaten wordt. Ik denk dat de manier die zij hanteert wel een goede is, zo leert hij dat hij er nooit alleen voor staat en dat mama altijd komt als hij huilt waardoor hij het vertrouwen leert krijgen dat zijn eigen bed een goede, veilige en geborgen plek is om te slapen. Want hij weet dat zijn moeder altijd in de buurt is (die komt namelijk meteen als hij huilt, dus hij heeft nooit het idee dat ze ver weg gaat). En zo gaat het in kleine stapjes steeds beter.
Alles wat ik dacht toen ik je berichtje las is al gezegd. Ik wil er nog even aan toevoegen dat bepaalde fases lastig kunnen zijn. Ontwikkelingssprongetjes. Zoals je zelf al schreef; verlatingsangst. Dat is erg vermoeiend en frustrerend, maar het gaat ook weer over. Of je nou wel of niet de borst geeft. Ik denk dat het juist in die fases belangrijk is dat je kindje weet dat je er voor hem bent. Maar ik weet dat je tijdens die onrust juist denkt: "En NU moet het anders!" Mijn ervaring is dat ik na veel frustratie me er bij neerleg en dat het dan ineens weer veranderd. Ik heb een paar weken geleden zl weer in mijn armen in slaap moeten laten vallen. Waarom? Geen idee. Ineens konden we hem niet meer in bedje krijgen. Dus ging ik weer met hem zitten. En ineens, na een paar weken, ging ik uit gewoonte weer met hem zitten in het donker en wat denk je? Wijst ie naar zn bedje. "Die, die." En ik leg hem er in een weg was ie. Ik heb er een borrel op gedronken. Wat ook belangrijk is, is dingen benoemen. Bijvoorbeeld "Ga je straks mee naar boven? Dan doen we de pyama aan en de slaapzak. Dan gaat mama je lekker knuffelen en dan ga je lekker slapen in je bedje". En als hij huilt en ik moet terug zeg ik altijd "mama is er wel, lieverd, ga maar weer lekker slapen."
Qua zonder borst in slaap vallen heb ik ervoor gekozen om eerst te gaan voeden en daarna zijn tanden te poetsen. Zo werd hij weer wakker als hij een beetje weggedut was, maar was hij toch lekker rozig. Heb veel uitgelegd (ook al begrijpen ze nog niet alles) en ben er gewoon bij gebleven. Boekje erbij en zelf lekker lezen naast zijn bedje.
Qua zonder borst in slaap vallen: in the no cry sleep solution / lekker slapen zonder huilen staat een methode waarmee je dat zou kunnen aanpakken.