Ik moet zeggen dat ik dit niet heel uitzonderlijk vind. Gemiddeld gaan kinderen vanaf 18 mnd met 2 woorden praten, en tellen/kleuren benoemen begint ook vaak 18-24 mnd. Wat Vladivostok noemt van voor 12 mnd met volledige zinnen praten vind ik wel uitzonderlijk/geniaal. Ik zou aanbieden wat zijn interesse heeft, en onderscheid slim of HB kun je pas op de basisschool echt beoordelen. Ik zou bij keuze voor basisschool wel rekening houden met hoe ze met HB leerlingen omgaan, voor het geval dat ook van sprake blijkt te zijn.
Vind het niet interessant klinken. Gewoon gezonde ontwikkeling. Lekker aanbieden waar je kind naar vraagt en dan komt het vast goed😊
Eens. De kans dat je kind hb is, of zelfs bovengemiddeld slim is vooral genetisch bepaald. Als het niet in directe lijn bij jullie families voorkomt kan je er in principe vanuit gaan dat je zoontje niet hb zal zijn. En wees daar vooral blij om want écht hoogbegaafd zijn is geen pretje. Geniet gewoon van het feit dat hij gezond is en zich vooralsnog goed ontwikkelt, dan komt het idd vast allemaal goed.
Bubbels, krijgt je dochter wel voldoende uitdaging?Ik zat laatst mijn doos van groep 2 en 3 uit te pluizen en nergens zaten foutjes in. Rekenen foutloos, dictees foutloos, ik vroeg me af waarom er mij in hemelsnaam geen extra stof is aangeboden. Het is ook geen wonder dat ik op gegeven moment slordig werd en op de universiteit te dealen kreeg met faalangst, ik heb nooit de kans gekregen fouten te maken en te leren leren. Wees daar waakzaam voor.
Ben ik het mee eens. Wat voor meerwaarde heeft een diagnose. Dat wat te beschrijft vind ik zelf niet bijzonder, omdat onze dochter dat ik al deed op die leeftijd. Ze is nu 3.5 en leest. Tja....ik vind haar best slim , maar echt niet hoogbegaafd.
Jeetje, ik zou me op deze leeftijd echt vooral niet bezig houden met dit soort vragen. Geniet gewoon van je pientere kind en zorg dat je haar leuke boekjes, spelletjes en activiteiten aanbiedt die bij haar passen. Wat voegt een 'diagnose' nu in vredesnaam toe? Als ze ouder zou zijn en tegen specifieke problemen aan zou lopen is het een ander verhaal, maar nu...? Sorry hoor, lijkt me onzinnig.
Je kind klinkt inderdaad lekker vlot. En ik lees hier meer verhalen van kinderen die echt wel snel zijn, maar waarvan de ouders het misschien wat onderschatten. Ik herken dat wel, je vindt tenslotte altijd je eigen kind 'normaal'. Zeker als je nog niet veel vergelijkingsmateriaal hebt, is het gewoon vanzelfsprekend wat je kind doet. Vooral als je ook nog eens terug hoort dat jij ongeveer dezelfde dingen deed op die leeftijd. Pas toen ik onze zoon naar de peuterspeelzaal bracht op 3-jarige leeftijd en elke keer weer dacht 'Goh, wat heeft dat andere kind een taalachterstand.' ging bij mij echt het kwartje vallen. Hij was niet alleen een beetje vlot, maar had / heeft toch echt wel een ontwikkelingsvoorsprong van meer dan een jaar op bepaalde gebieden. Maar dat terzijde, denk ik dat het op deze leeftijd nog niet zo heel erg van belang is om te weten of een kind 'gemiddeld', 'snel' of (mogelijk) 'hoogbegaafd' is. In deze periode zijn jullie als ouders degenen die de grootste rol spelen in zijn ontwikkeling. En als ouders kijk je toch meestal naar wat je kind kan en ga je een stapje verder. Je werkt niet volgens een leerlijn gebaseerd op een gemiddeld kind uit een boekje, maar volgt echt individueel je eigen kind. Straks als je kind naar school gaat, krijg je natuurlijkheid wel te maken met een lesaanbod voor een grotere groep kinderen. Daarbij komen we natuurlijk ook zoveel mogelijk tegemoet aan de behoefte aan elk kind. Maar in dat stukje 'zoveel mogelijk' zit hem de crux. Want echt helemaal individueel onderwijs dat echt helemaal perfect aansluit bij ieder kind... Dat zie ik helaas maar zelden. Het is nog steeds zo dat we het beste kunnen aansluiten bij de niveaus die we het meest langs zien komen. Dus 'de gemiddelde groep' en één of meer stappen naar onderen en één of meer stappen naar onderen. Ook afhankelijk van de ervaring & kennis die een school in huis heeft met specifieke groepen. Dadelijk bij je schoolkeuze is het dus wel van belang om te zoeken naar een school die zich ook echt gespecialiseerd heeft in meerdere stappen boven het gemiddelde. Want zonder antwoord te kunnen geven op je vraag of je kind hoogbegaafd is, lijkt het me wel waarschijnlijker dat je kind het vermogen heeft om later boven het gemiddelde te gaan presteren dan dat het beneden gemiddelde capaciteiten heeft. Let bij een school dus daarop. En dan niet alleen op mooie dingen zoals een plusklas, maar vooral ook hoe er in de klas mee omgegaan wordt. Want een plusklas alleen is niet genoeg, een kind is niet maar één dagdeel in de week erg slim. Dus ook de rest van de week moeten er in de klas aanpassingen gedaan worden. Ook de rest van de week is het, zoals je hierboven al een paar keer hebt kunnen lezen, echt belangrijk om uitgedaagd te worden zodat een kind leert 'falen' en leert doorzetten. En dat elk leerjaar, vanaf groep 1. Dus elke leerkracht op de school moet bepaalde kennis en vaardigheden hebben en er achter staan. Dat zijn dus zeker dingen om op te letten bij de keuze van een school. Steeds meer scholen hebben ook een signaleringssysteem om kinderen die flink voor lopen op tijd er tussen uit te pikken. Op school hebben kinderen nogal eens de neiging zich aan te passen en vooral onopvallend te gedragen. Schrijf dus de leeftijd bij bepaalde mijlpalen (eerste woordje, leren omrollen, kruipen, lopen, fietsen e.d.) op. Je denkt nu dat je ze allemaal onthoudt, maar over een paar jaar (zeker bij meerdere kinderen) kan toch wat twijfel ontstaan hoe het ook alweer precies zat. Maar dit soort dingen kunnen wel helpen om bij de school een goed beeld te geven van de eventuele voorsprong die je kind heeft en dat dit niet het gevolg is van een tijdelijk sprongetje, maar structureel. Aan de andere kant is het ook goed om je te realiseren, dat juist doordat de ouders nu zo'n grote rol spelen ook grote verschillen ontstaan. Ouders die veel met hun kind praten en daarbij een hoog niveau gebruiken, veel voorlezen, liedjes zingen etc... Dat helpt natuurlijk wel om op jonge leeftijd jarenlang een voorsprong op te bouwen op kinderen bij wie dit niet of veel minder gebeurt. Zodra de invloed van de ouders minder wordt en de invloed van leeftijdsgenoten en school groter, kan die voorsprong ook weer wat kleiner worden. Daarbij is het wel weer goed om te kijken of de voorsprong gewoon 'van nature' kleiner wordt, omdat dit gewoon de ontwikkeling van je kind is. Of dat je kind gaat onderduiken / onderpresteren om zich aan te passen aan de verwachtingen van school. Maar een goede school met ervaring met HB-kinderen, zal dit kunnen signaleren. Vraag hier dus ook naar als je op zoek gaat naar een school.
Het klinkt nog niet uitzonderlijk, maar idd wel goed om er bij schoolkeuze rekening mee te houden. Maar 19 maanden is nog echt heel vroeg, te vroeg om er iets van te zeggen. Mijn oudste was juist heel laat met alles, zijn iq is getest en hij zit rond 130. Dus intelligent maar niet hb. Het zegt nu nog zo weinig.
Oh ja... Dacht dat altijd van dochters vriendinnetje. Die is nu 1 van de slimmere kinderen van de klas en haalt stelselmatig hele goede cijfers. Foutje, bedankt he. *schaam toch wel een beetje voor te kort door debocht conclusies ooit* En wij hebben een bewezen echt slim kind.. Met veel te lage cijfers. Het schoolsysteem past niet bij haar leersysteem kennelijk. Ben je mooi klaar mee dus.
Oh ja Saskia, taalontwikkeling is (zeker op jonge leeftijd) één van de meest zichtbare dingen maar zeker niet de enige waar het gaat om intelligentie. Ik heb ongetwijfeld kinderen te kort gedaan mijn mijn eerste inschatting. Maar ja, het geeft maar weer aan hoe je eigen kind 'de norm' is. En die kids hebben er geen last van gehad. Ik ben hun juf niet ofzo. Ik snapte het nooit echt als mensen tegen mij zeiden dat zoon zo vlot / bijdehand / slim was. Ik vond dat gewoon normaal. Het enige 'vergelijkingsmateriaal' dat ik in eerste instantie had, zat er niet zo heel ver bij vandaan. Blijkt nu dus ook een kind met een aardige voorsprong te zijn. Dan is je beeld helemaal vertekend. Als ik dingen hierboven lees en vergelijk met mijn oudste, denk ik ook 'niks bijzonders'. Maar als ik dat weer vergelijk met mijn jongste... Oei, wat moet die een achterstand hebben dan Terwijl zijn ontwikkeling dus blijkbaar meer langs de gewone lijnen blijkt te verlopen. Even wennen, een kind van 18 maanden die ongeveer 25 woorden ter beschikking heeft en ze los gebruikt. In plaats van een kind van 18 maanden dat 100 woorden kende en ze al combineerde. Maar het is gewoon allebei prima. Kijk naar je eigen kind, volg die ontwikkeling, haak daarbij aan. En geniet van elke nieuwe stap die ze zetten, ongeacht de leeftijd waarop ze het doen. Altijd gaaf toch, om te zien hoe je kind iets nieuws doet / zegt. Ik geniet daar echt van. Mocht je het idee hebben dat de ontwikkeling van je kind ver afwijkt van wat gemiddeld is (of als bepaalde dingen in je familie veel voorkomen) houd daar dan wel rekening mee bij de schoolkeuze. Los van het feit dat onze kerel vrij vlot is, kom ik uit een gezellige familie vol al dan niet gediagnosticeerde AD(H)D-ers. Ik heb niet direct de indruk dat onze zoon het ook heeft. En mocht het wel zo zijn, denk ik dat wij ons daar prima mee redden. Maar het is dus voor ons wel een reden om ook daarop te letten bij de keuze van een school. Nu heeft vrijwel iedere school wel ervaring met ADHD, maar niet elke school heeft dezelfde visie. Ik vind het wel belangrijk dat onze zoon op een school zit waar een kind ook gewoon druk mag zijn, zonder dat ouders gelijk gevraagd wordt naar onderzoek en liefst ook medicatie, omdat de school anders ook niet weet wat ie ermee aan moet. Gelukkig heeft onze school (minimaal) twee juffen met ADHD in het team. Geen idee of dat voor ons relevant gaat worden. Maar voor zover je iets kunt 'voorspellen' aan je kind, zou ik daar gewoon bij de schoolkeuze al rekening mee houden. Is het niet nodig omdat mijn kind in tegenstelling tot mijzelf wel normaal is dan is hete prima. Maar blijkt er wel iets aan de hand te zijn, dan zit hij vast op een goede plek en hoeven we niet om zo'n reden van school te switchen. Want dat is iets wat ik toch liever voorkom als het niet nodig is. Deze school heeft een visie op ADHD waar ik me goed in kan vinden en zet goede stappen in de richting van talentbegeleiding. Ben blij dat ik dat kan zeggen, want ik ben er niet alleen moeder maar ook juf. Niet altijd handig misschien, maar in dit geval vond in onze school en de ontwikkeling die wij doormaken in vergelijking met scholen in de omgeving, gewoon wel de beste keuze voor onze zoon.
Hier ook een school uitgezocht met een visie op slimme kinderen. Wat we niet voorzagen is het karakter van onze dochter en dat ze zich perfect bleek aan te passen aan haar klasgenootjes En zie dat als leerkracht dan maar eens. Nu 4 jaar later zijn er grote stappen gemaakt maar de eerste 2 jaar waren echt bijzonder dramatisch. Gelukkig zijn wel alle faciliteiten er en nu ze dus wel dingen durft te laten zien wordt daar ook goed op ingesprongen. Door de positieve reactie die ze dan krijgt.. Durft ze steeds meer. Maar de weg van "spiegelen aan een leerling die inmiddels op speciaal onderwijs zit" naar "1 van de slimmere kinderen van de klas" is behoorlijk lang Alleen lijkt het klassikaal leren echt heel lastig voor haar. De uitleg komt op de een of andere manier niet of nauwelijks aan. Als ik er thuis nog eens mee aam de slag ga dan heeft ze het in no time door maar op school blijft het een drama. Maar goed, samen komen we er wel. Hoop alleen dat er toch een dag komt dat ze wel zelf de uitleg gaat snappen want op een dag gaat ze dingen leren waarvan ik ook niet weet hoe het moet... Dan moet ze het toch zelf kunnen.
dat is niet het probleem. een beetje omgekeerd leggen jullie het uit en jullie halen 2 zaken door elkaar. 1) wanneer het kind gewend is dat alles makkelijk lukt kan hij faalangst ontwikkelen. heel normaal. want er zijn best veel dingen die je niet makkelijk lukt. mijn zoon probeerde altijd van tevoren in te schatten wanneer hij iets nieuws kreeg. dat is niet goed. hij raakte sommige dingen niet eens aan, omdat hij het gevoel had dat hij iets dat niet makkelijk kan maken, nooit zou kunnen maken. dat moesten we aanpakken. hij moest snappen, met begeleiding dat sommige dingen niet bedoeld zijn om in een keer foutloos te maken. zoontje werd onderzocht, had een zwakte in ruimtelijk inzicht(of faal angst daarin) en dat hebben we gebruikt om zijn faalangst te verminderen. met 4 jaar oud moest hij 8+ HB speelgoed maken waar hij de stukken aan moest raken, uitproberen en opnieuw. met begeleiding. want hij was doodsbang. durfde echt niet aan te raken; maar hij snapte de opdracht in een keer en kon het uitleggen aan een derde; en vertellen waarom het moeilijk was. heel bijzonder is dat om te zien. 2) wanneer je een kind(of een volwassenen) een opdracht geeft ver beneden van zijn leer-denk-werkniveau, moet hij bij sommige dingen terug gaan in zijn eigen cognitieve ontwikkeling, terwijl hij dat leerstuk al voorbij is en het als een onderdeel, efficiënt en geautomatiseerd kan gebruiken bij complexere taken. dat maakt de opdracht moeilijker dan het is. en de kans is groot dat het kind daar helemaal niet in slaagt. Het is dus geen kwestie van dat het kind niet KAN LATEN zien wat hij al kan. maar werkelijk niet meer lukt, omdat het cognitieve skill dat nodig is al op een andere wijze in gebruik is als onderdeel van een complexere skill. dat doet zich voor bij slimmere kindjes omdat een HB kind in sprongen ontwikkelt. een kind dus dat niet kan hakken plakken maar vlot kan lezen bijvoorbeeld. dat is problematisch en moet aangepakt worden. ik geloof dat je daarom het kindje goed moet observeren en alles in alle nodige fases laat ontwikkelen. dat is altijd moeilijk. waar je moet kijken is echt een deskundigheidsgebied waarin veel discussies zijn over de volgorde van het leren. dat geeft dus op school vaak problemen. de juf is vaak niet een deskundige of materieel is er niet; om het kind goed te observeren en de ontwikkeling in kaart te kunnen brengen en te volgen. en de tijd natuurlijk is beperkt. en het is vaker het geval dat het kind enorm compenseert; heel erg slecht is dat. dus ipv echt lezen groot gedeelte 'raadt'! dat is intellectuele luiheid. in dat geval leest het kind in werkelijkheid niet ect VLOT en zonder ooit geleerd te hebben hakken en plakken. kindje raadt EN kan nog niet hakken en plakken. zo een kind heeft dus veel in te halen.dat weet het kind wel zelf ook heel goed en heeft daarom enorm stress wegens voortdurend moeten compenseren. wanneer zij ouder zijn zie je dat het kind durft te vertellen dat hij aan et gissen en missen is. daar is dus ook enorme MOED en goede band nodig met de begeleiders. dat komt dus die neiging van natuur, om disharmonische intelligentie te ontwikkelen en gatjes hebben in hun kennis en kunde. het is dus een hele moeilijke taak van de school om dat alles te detecteren, behandelen en aanpassen. tijd maken voor het kind. ik las hier ook iets over 'kruipen overslaan' een kenmerk zou zijn van HB. DAT is echt helemaal niet WAAR. kruipen overslaan betekent al dat de ontwikkeling niet gunstig loopt. kruipen is belangrijk voor straks geen discalculie of sommige vormen van dyslexie te krijgen. als je kind kruipen overslaat dan raad ik je aan naar een kinder fysio te gaan en je krijgt oefeningen waarmee je kind alsnog 2 hersens helften kriskros leert in te zetten. ook de taal ontwikkeling: je hebt HB kinderen die 3 jaar oud nog geen woord kunnen zeggen. die beginnen dus ineens met correcte volzinnen en rijke woordenschat. het is geen maat dus. grove motoriek oftewel 'op welke leeftijd je kunt los lopen'...tja dat is weer zoiets van mama's observaties. je hebt HB kinderen die laat zijn, die vroeg zijn, die gemiddeld zijn in hun grove motoriek. echt geen kenmerk voor HB. waar zie je het dan wel? nou; kind leert en automatiseert zonder moeite en kan reproduceren. in feite er is niks waarvan je kunt zien wat voor een intelligentie je gaat krijgen. gewoon kijken naar je kind, praten en ervoor zorgen dat je hechting met je kind gezond is, veilig is voor het kind. voor de rest is het gewoon net als alle andere kinderen ontwikkelen zij in fases verder gaan en weer terug, verder en terug; in fases maar dan met grotere bogen. en er zijn veel onduidelijkheden geen zekerheden of garanties. mijn zoon wist wel links rechts met 2 jaar; maar met 4 jaar moest ik in zijn schoenen L en R opschrijven want anders deed hij maar wat met die schoenen op school. je hebt dus links-rechts op de straat; op de fiets; tijdens schrijven; wanneer je rekent en getallen leest; tijdens schoenen aan trekken; tijdens rijden met de auto; bij klok kijken; of in de kermis. maar aller leukste test= dat je tegen over je kindje staat en vraagt om zijn rechter hand uit te steken; en daarna vragen naar jouw eigen rechter hand. het kindje moet dus spiegelen. hahaha.
Links - rechts is sowieso een dingetje hier. Toen zoon net twee was, wist hij dat feilloos. Ging wekenlang foutloos. En ineens niet meer. Nu begint hij het sinds een paar maanden weer goed op te pakken.
en taal ontwikkeling meet je niet met de lengte van de zinnen. woordenschat is begrensd wat het kind in zijn omgeving te horen krijgt. maar wat er communiceert wordt is belangrijk. je hebt van de meisjes die non stop kletsen en van alles zeggen maar er komt niks makkelijk in het hoofd terecht of er uit. tja. een 2 jarige die zichzelf duidelijk kan maken met gebaren en klanken en iets complexer te melden heeft. het is een deskundigheid om intelligentie in de uitgesproken woorden te analyseren. papagaaien praten ook maar kraaien zijn intelligenter om een voorbeeld uit de dierenrijk te noemen!
grote hoofd bij geboorte is echt geen kenmerk. want de maat van hoofd bij geboorte zegt niks over hersen inhoud, en hersen inhoud zegt dan ook helemaal niet over intelligentie. als het wel zo was zouden de vrouwen minder intelligent zijn dan mannen. gelukkig is dat niet het geval. mannen en vrouwen denken en functioneren anders maar qua IQ scores zie je geen verschil. en ja mannen overschatten zichzelf vaker en meer in cognitive zaken. hahaha. maar daar hoef je geen wetenschapper te zijn om dat te weten.
inderdaad= het is echt fascinerend omdat die kennis opgaat in andere zaken en lijkt LOST. dan komt het weer te voorschijn maar dan zie je echt een totaal ander begrip en abstractie niveau.
Helemaal waar wat Belize zegt. Dat van het 'grote hoofd' als kenmerk voor hb moest ik wel heel smakelijk om lachen! 😂
Blijkbaar zit er wel een kern van waarheid in. Uit Australisch onderzoek bleek dat de mate waarin de hoofdomtrek in de eerste maand toenam een voorspellende indicator was voor hoogbegaafdheid. Er is gewoon heel veel onderzoek, maar dat spreekt elkaar vaak ook weer tegen. De hersenen en de ontwikkeling daarvan zijn nog redelijk terra incognita als je het vergelijkt met andere gebieden van onderzoek naar het menselijk lichaam. Zo hebben ik en broers en zus allemaal het kruipen overgeslagen. Tja, het ene onderzoek zegt daar zus over en het andere onderzoek zo. Ik weet hoe ik de boel ervaren heb. Of dat nou volgens het boekje is boeit me niet zo.
toename van omtrek en de geboorte maat zijn 2 verschillende dingen volgens mij. dat omtrek van het hoofd meten en daarvan afleiden bijvoorbeeld afrikanen minder intelligent zouden zijn is wel een verhaal trouwens in de wetenschapsgeschiedenis.