dl was ruim 6 maanden toen ze oorbellen kreeg.. maar ja is hier ook normaal om ze zo jong al te laten doen. als ml het niet zielig gevonden had had ze ze al eerder gehad zodat ze niet eraan zou zitten. ze heeft een paar jaar de knopjes er in gehad voor ze iets grotere oorbellen kreeg. zolang ze niet te zwaar zijn en geen gedoe met ontstekingen blijven ze mooi op hun plek zitten.. zelf zit mijn ene gaatje wat lager dan de ander omdat ik ze vroeger nogal vaak verloor en mijn gaatjes heel snel dicht gingen. heb zelf dus regelmatig opnieuw moeten laten schieten..
Begrijp me niet verkeerd: iedereen moet het zelf weten. Maar het zijn wel de ouders die de uiteindelijke beslissing nemen en niet de kinderen. Met een kleine tatoe vermink je je kind ook niet, maar toch is dat minder geaccepteerd dan een piercing in het oor. Ik vraag me wel eens af hoe iemand reageert als het kind niet een piercing in het oor wil, maar een piercing in de neus. Ik denk dat veel ouders dan opeens niet meer zeggen: ach ze wil het zo graag, het is echt geen opwelling....
Deedee: ik zeg nu ook niet dat ze alles krijgt wat ze wil volgens mij Maar wel oorbellen. En niet die, in mijn ogen, stomme sketchers Keuzes
Oh zo bedoelde ik het niet hoor. Ik begrijp dat je gewoon goed er over na hebt gedacht en niet meteen naar de juwlier bent gerent toen je dochter 1 keer zei: ik wil oorbellen. Ik vind het gewoon grappig om te zien hoe mensen verschillend reageren op de wensen van hun kinderen. Ik zie wel dat mensen die zelf oorbellen hebben eerder de neiging hebben om oorbellen te geven aan kinderen dan mensen die dat niet hebben. En dan vraag ik me af: hoe zit dat met tatoes. Zouden ouders met tatoes ook minder problemen hebben met het laten zetten van een tatoe bij hun kind?
Ik voelde me ook niet perse aangevallen hoor Maar ik denk dat dat wel zo is ja. Ook met tattoos. Al ken ik veel mensen met tattoeages en niemand die het een goed idee vind om dat met 6 jaar al te doen Ik had trouwens zelf geen oorbellen maar heb ze gelijk met dochterlief laten schieten. Ik durfde niet zo goed.. En de noodzaak zag ik ook niet zo Maar uiteindelijk besloten het toch maar te doen. Moet zeggen, ben er erg blij mee Kan echt genieten als ik weer wat vrolijks in mn oor steek
Als ze het echt graaf wilt dan zou ik overstag gaan. Hier had ze met 13 maanden al gaatjes dus.En die groeide dicht en met 3 jaar weer opnieuw. Vond het ook moeilijk hoor in het begin vader en ik lagen niet op een lijn hij wilde het al als baby zijnde toen ook een topic hier over gehad. Tot ik dacht als het dan toch echt gewenst is doe ik het zelf met haar en neem ik zelf deze beslissing. Ik heb alleen het gezag over mijn dochter dus tja.
Hier begon mijn dochter voor haar 4 de verjaardag er ook om te vragen. In eerste instantie gereageerd met oh ok doen we wel een keertje en verder geen aandacht aan besteed. Maar ze bleef door vragen. Ook na uitleg dat het pijn kon doen wilde ze nog steeds, maar ze was ook nieuwsgierig hoe dit dan allemaal ging. We zijn toen samen filmpjes ervan op you tube gaan kijken. Een scala aan kinderen waarvan de 1 geen krimp gaf en de andere hysterisch huilend toch nog het andere gaatje moest laten schieten. Ook daarna gaf ze aan dat ze het toch wel heel graag wilde en toen zijn we naar de juwelier gegaan. Aangegeven dat we graag wilden dat beide oren tegelijk werden geschoten maar dat deden ze daar al standaard. Ze heeft geen krimp gegeven. En daarna heeft ze ze ruim een half jaar in gehad, er mochten geen andere oorbellen in want anders konden mensen niet zien dat ze ze 'pas' had laten schieten .
Rare uitspraak. Ja, die kinderen zullen er ongetwijfeld ook bij lopen. Maar 'alleen maar'.. Onzin natuurlijk. Ja, natuurlijk doe je t wel makkelijker omdat t 'geaccepteerd' is. Maar ja, dus..? Ik vind het zo naar t 6e jaar echt leuk opgebouwd. Mijn dochter vraagt er sinds haar 3e geregeld naar en dan weer een tijdje niet. Vond t eerder dan ook nog te spannend.. Mijn oorbellen vond ze ook altijd enorm interessant, vooral 'mag ik naar je gaatjes kijken'.
Als ze echt bij haar standpunt blijft, zou ik ze bijvoorbeeld wel geven bij haar 5de verjaardag. Of bij het nieuwe schooljaar. Als kind was mijn moeder net heel erg aan 't pushen bij mij (ze draagt zelf oorbellen en vond het zeker vanaf een jaar of 6 gewoon "logisch" dat haar dochters dat ook kregen). Maar ik heb haar altijd afgewimpeld. Mijn zus was dan weer 3 à 4 toen ze er zelf om vroeg. Ze zag het bij vriendinnetjes en mijn moeder en vond het leuk en mooi en de pijn van het - toen nog - schieten nam ze er bij. Zowel mijn moeder als mijn zus dragen bijna 25 jaar later nog altijd allebei oorbellen. Voor de leeftijd van 3 à 4 zou ik er zelf niet aan beginnen. Maar als ze het daarna willen en ze beseffen goed de consequenties (pijn bij het prikken, er niet aan pulken, geregeld ontsmetten in begin, ...) en ze vragen er vaak achter ... waarom niet? Je kan er natuurlijk zelf de leeftijd van 6 op kleven als je dat persé wil.
Het verschil is de hele lange cultuurgebonden traditie waardoor oorbellen vrij normaal en geaccepteerd zijn als sieraad. Ook bij meisjes. We kunnen het tot in de treure analyseren en vergelijken met van alles en nog wat, maar daar komt het op neer. Er zijn ook culturen waar meisjes wel een neuspiercing krijgen. DAAR is dat gebruikelijk, hier niet. Maar er zijn ook tig andere cultuurgebonden gebruiken die min of meer bij de klerendracht horen van het gebied waar je woont. We kunnen ook een hele studie aan wijden waarom jongens hier over het algemeen geen rokken en jurken dragen, want dat is ook de 'keuze van hun ouders'. Maar uiteindelijk komt dat ook neer op cultuurgebonden kledinggewoonte. Niet meer en niet minder. Hetzelfde met wel oorbellen, maar geen neuspiercing voor een 6jarige. Een tattoo vind ik van een andere orde. En dat kinderen op basisschool oorbellen hebben omdat ouders dat willen mag je best vinden. Ik vraag me dan af waar je deze uitspraak op baseert? Ik denk dat je bedoelt: omdat ouders het toestaan.. Tenzij het kind ze als baby kreeg uiteraard. Ik heb zelf 2 dochters, 1 wilde heel graag oorbellen en kreeg deze met bijna 6 jaar. De ander wil ze niet, en heeft ze uiteraard ook niet. Ik begrijp dus absoluut niet hoe jij dat ziet.
Ik heb nooit gezegd dat kinderen de oorbellen krijgen omdat de ouders dat willen. Ik zeg dat ouders die zelf oorbellen hebben eerder hun kinderen ook oorbellen geven dan ouders ouders die dat niet hebben. Misschien is het wel zo dat kinderen met ouders die oorbellen hebben er meer om vragen, omdat ze het bij hun ouders zien. Maar ik denk dat je wel een punt hebt met dat cultuurgebonden gebruiken. Maar dan denk ik dat tatoes daar ook ondervallen. In onze cultuur is het niet gebruikelijk dat kinderen een tatoe krijgen. Eigelijk is het in onze cultuur nog maar nauwelijks geaccepteerd dat een volwassenen een tatoe neemt. Nogmaals: ik vel geen oordeel. Iedereen moet het zelfs beslissen, ik denk gewoon hardop en vraag me af hoe het werkt.
Een tattoo is echt wel meer dan een gaatje door een loshangend velletje prikken. Bij een tattoo wordt vreemde stof in het lichaam gebracht, in de bloedbaan en de huidcellen, en wordt de huid 'verbrand'. Daarnaast is het tatoeëren van een kinderlichaam in volle groei nadelig voor de celdeling van de huid op die plek. Is ook wettelijk verboden tot 12jaar (niet voor niks lijkt me)
Mja, de eerste opmerking stond wel iets anders geformuleerd Hoeveel (%) vrouwen hebben geen oorbellen..? Ik ken er weinig. Maar zal ongetwijfeld kunnen zijn dat kinderen van oorbelloze ouders er zelf ook minder om vragen of sowieso minder behoefte aan hebben. En de ouders minder geneigd, ja ook logisch. (Over 1 kam scheer opmerking: Moeders die geen meisje-meisjes waren/zijn, hebben ook een kleinere kans op meisje-meisjes dochters?)
Hmm uk durf daar geen statistische uitspraken over te doen verder. Maar ik heb enorm moeten wennen aan dat suikerspinnige prinsesje van ons Maar ik kan me zo voorstellen dat wanneer je als ouder heel veel zorg besteed aan uiterlijk en kleding... Dat je kind dat ook gaat doen. Want dat is dan het voorbeeld wat je geeft als ouder en dus in kinderogen: normaal en de standaard. Dus kan me ook voorstellen dat als je kind steeds ziet hoe jij mooie dingen in je oor prikt... Dat zij dat ook wel. En als alle meisjes in de klas dat hebben... Dat dat het wel versterkt. Als je het bijv doortrekt naar jongens/mannen... Zie je dat wel heel vaak. De meeste jongetjes met een oorbelletje... Hebben een vader die het ook heeft.
Ik ben echt het tegen over gestelde van het meisje meisje mijn dochter haalt alles in wat ik nooit doet en dat meen ik.haha Vorige week mocht ze bij een vriendje zijn verjaardag vieren. Op school trakteerde hij ze heeft een cadeautje getekend MOEST haar oorbellen in wilde lippen stift op en al haar nagels zijn gelakt DIVA in de dop. Echt hahah.
Ik heb ook een beetje in mijn hoofd: als ze erom vraagt en het na uitleg nog steeds wil dan mag het. Ze moet van mij ook minimaal 4 jaar zijn.
Mijn oudste wil ongeveer sinds een jaar oorbellen. Iets na de tijd dat ik ze ook weer begon te dragen.... Vandaag dan eindelijk geschoten, omdat ze haar A diploma heeft gehaald, met ruim 6 jaar. Overigens gaat ze ook gelijk verder met B. Uurtje zwemmen per week kan prima. Wel goed douchen, afdrogen en bij voorkeur even ontsmetten de 1e weken. De jongste wil ook gaatjes..... maar die weet dat dat pas mag als ze ook haar zwemdiploma heeft gehaald. Geen discussie over mogelijk. Xxx
En zo lost weer een probleem zichzelf op Nahja.. Ze momt er vast wel weer een keer op terug. En dan zit je met hetzelfde dilemma. Tot je op een dag denkt: prima meis... En dan ga je gewoon