Ik denk ook dat het je extra raakt als je er zelf ook ongelukkig mee bent. Toen mijn man en ik elkaar leerden kennen was ik best stevig. Ik was er ongelukkig mee en viel 25 kilo af. Kon echt alles dragen, top. Maar door de sloot aan hormonen van de ICSI en door Prednison kuurtjes ben ik inmiddels (jaren later) weer zo'n beetje terug bij af. Ik ben dan ook weer op dieet maar omdat ik er zelf van baal, trek ik het me ook meer aan als hij er iets over zegt. Nu moet ik wel zeggen dat hij wel subtieler is en ik weet (en merk) dat hij me nu ook nog steeds aantrekkelijk vindt maar hij zegt ook eerlijk dat hij me lichter ook veel aantrekkelijker vond. Hoe je opvat zal de combinatie zijn van hoe hij het brengt en hoe je eigen gemoedstoestand bij het onderwerp is.
Ursula Hirschkorn reveals battle with weight and the impact on her marriage | Daily Mail Online toevallig zitten deze mensen in dezelfde situatie...
Ik zou ook niet vrolijk worden van een dergelijke opmerking.. Heb je hem verteld dat hij je gekwetst heeft? (Na een week stilzwijgen zal hij dat wel in de gaten hebben..).. Eerlijkheid, prima, maar niet op deze manier.. Overigens sta ik versteld van sommige reacties hier. Alsof we altijd 20,25,30,35,40 blijven en eruit blijven zien als die 10,15,20 jaar geleden dat we bij elkaar kwamen.. Mensen worden ouder, mensen worden dikker, kaler, minder strak, rimpeliger. Je blijft niet eeuwig mooi. Wat je wél eeuwig kunt zijn, is verzorgd. Dat kan ook met 10 of 20 kilo meer dan dat je woog. Aantrekkelijkheid zit 'm, vind ik, veel meer in verzorging dan in uiterlijk. Er zijn voldoende stevige / dikke vrouwen die prachtig zijn. (Kijk maar naar die maxi modellen). Dat kun je 'niet mooi' vinden, maar er vanuit gaan dat je altijd zo blijft als hoe je was is niet realistisch. Dan wordt er ook gezegd dat "het krijgen van kinderen geen excuus is om niet meer strak te zijn". Heel fijn als je dat kunt, als je ook de tijd kunt vinden om het allemaal goed te onderhouden, maar dat geldt niet voor iedereen. Ook opmerkingen als "ik ben slank", "ik heb geen aanleg om dik te worden", superfijn als je dat hebt! Maar dan weet je gewoon niet goed wat het is om wél met overgewicht te kampen. Ik heb nu geen overgewicht meer. Ik ben van 75 naar 57 kg (met 1,63m) gegaan. Maar ik ben niet strak. En mijn buik kwabbelt. Door het krijgen van mijn 2 kinderen. (En dat is geen excuus). Ik heb geen uren de tijd om in de sportschool te hangen en bovendien vind ik andere dingen ook veel belangrijker. Maar het blijft een dagelijkse strijd. Ik heb die aanleg namelijk wel. En het is niet altijd makkelijk om die strijd dagelijks te voeren. Je Altijd bewust moeten zijn van dat wat je eet. Ervan balen als je je weer eens hebt laten gaan. Ja, de knop is wel om, maar dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. En kwetsende opmerkingen helpen daar helemaal niets bij!
Ik zou zo'n opmerking niet waarderen! En dan voornamelijk de manier waarop het gebracht wordt.... als het nou nog op een opbouwende manier was. Mijn man zou zoiets niet zeggen. Toen wij elkaar leerden kennen woog ik 80kg, toen we trouwden 105kg!!! Nu ben ik, omdat ik dat zelf wilde, afgevallen en weeg 64kg. Hij is trots dat ik dit voor elkaar heb gekregen, maar als ik het niet had gedaan was hij ook tevreden geweest. Hij vindt het wel fijn dat ik nu zelf blijer ben.
Hahaha LIEF!! Maarrrr, mijn BMI zit net weer in het oranje (van overgewicht) en zat in rood. Weeg nu (inmiddels weer 5 kilo lichter door dieet) 82 en met 1.67 is dat toch iets teveel.