Wat betreft die extra kleren . ik heb nu 3 ervaringen met kno operaties, alle drie de keren kreeg ik een steriel pak aan, dat moet(!) en die heb ik gewoon lekker aangehouden tot het eind. Je kind mag bloed aan zijn kleren krijgen, hij is degene die geopereerd wordt en die ga je niet omkleden terwijl hij pijn heeft of wat dan ook. Ja, natuurlijk doet het pijn en dat mag je ook vertellen, maar dat die arts het woord 'erg' erbij gebruikt is niet echt tactisch. Mijn dochter heeft de hele tijd na de operatie haar ijskraag omgehad, at goed ijsjes en nadat het infuusnaaldje was verwijderd, heb ik haar pyjama uitgedaan, even andere makkelijke kleertjes aangedaan, zodat ze thuis meteen lekker kon liggen, spelen enz. Mijn dochter kwam thuis en ging meteen spelen, ging zelfs dansen en probeerde ook te springen. Het mooie van kinderen!
Hoe vervelend ook, maar ik denk wel dat het verstandig is om een kind voor te bereiden op wat er echt komen gaat. En de wond van die keelamandelen doet gewoon echt gemeen pijn. Die extra kleren kan ik je echt aanraden, en doe niet iets aan wat beslist niet vies mag worden. Je krijgt idd een steriel pak aan, maar onze dochters gingen daarvan zo over de zeik, dat ik die uit heb gedaan zodra dat kon. Maar... het is wel echt even een zure appel waar je doorheen moet en die dus doorgaans echt veel verbetering geeft! Het was het hier helemaal waard!
Wij hadden natuurlijk niet zo erg geluk met het knippen van de amandelen. Ze was dinsdag aan de beurt. De ellende begon al met het zetten van infuus (eerst in slaap met kapje), ze zijn 20 minuten bezig geweest om een ader te vinden in haar armpjes, ze is dus echt bont en blauw nu, want ze hebben behoorlijk aantal keren een poging gedaan. En de zuster zei tegen mij dat ze binnen 10 minuten bij de uitslaapkamer zou zijn pfffft ik had het niet meer op het wachtbankje joh.... Vervolgens heeft ze 7 uur lang vers bloed gespuugd en het stroomde uit haar neus, zo ontzettend zielig. Arts moest er 3 keer bij komen en de vraag was of ze wel naar huis kon. Woensdag en donderdag was ze er echt goed ziek van. Het is gelukkig allemaal goed gekomen en ze doet nu al alsof er helemaal niks gebeurd is. Ze heeft vannacht zelfs doorgeslapen en dat was al een hele tijd geleden. Ik hoop zo dat het haar geholpen heeft, maar kan niet anders, want ze waren enorm. Ik heb trouwens, hoe klein ze ook is, gewoon eerlijk verteld wat ze gingen doen en wat ze kon verwachten. Bij het oefenen met kapje met de zuster, deed ze het gewoon al keurig voor. Maar op het moment zelf raakte ze wel enorm in paniek, terwijl ze tot de operatiekamer gezellig aan het spelen was
Die operatiekamer is ook echt heel indrukwekkend het is een omgeving die ze sowieso nog niet eerder hebben gezien, er staan veel mensen, allerlei apparatuur en persoonlijk vond ik dat zelf heel onoverzichtelijk. Laat staan hoe een kind zich daar voelt. Dan is mama er wel bij, wat zo veilig is, maar dat is maar zo klein vergeleken bij het onveilige van die ruimte. Je kunt je kind zo goed mogelijk voorbereiden, maar het moment zelf is allesbepalend. Je weet namelijk niet zo goed hoe je kind zal reageren. Mijn dochter ging volledig door het lint nadat ze met 14 maanden haar neusamandel hadden gepeld en gaatjes in haar trommelvliezen hadden geprikt. Ze zette de hele verkoever op stelten, terwijl daar ook nog volwassenen lagen bij te komen. Ze schopte haar infuus uit (zat in haar voet), overal bloed en was woest, zo kwaad had ik haar niet eerder gezien. En ja, zo was er ook overal bloed, maar weet je . het is maar bloed. Dat is niet erg, als je je al druk maakt om het bloed,terwijl de pijn op dat moment het ergste is, dan vind ik dat een volwassene maar even door die zure appel heen moet. En bij de operatie van haar neus- én keelamandelen werd mijn dochter veel rustiger wakker. Okee, ze kon dan ook niet zo hard gillen met zo'n wond , maar toch . Juist die operatie is mij zo meegevallen. Ja, ze had pijn, en ja, daarop heb ik haar voorbereid en daar heb ik bij verteld dat dit erbij hoort en dat ijs de pijn minder erg maakt. Als ik terugkijk op die operatie, kan ik haar pijn niet omschrijven met enorme pijn. Zo heb ik dat niet bij haar ervaren en zelf zei ze ook tegen mij dat ze niet veel pijn had. Ze was ook heel snel weer heerlijk aan het spelen! Maar, ze krijgen zetpillen he? Dat was hier een drama, dus wij zijn ook veel sneller dan aangegeven daarmee gestopt.
Afgelopen december zijn de neusamandelen van ons kind verwijderd en dat was erg heftig. Je kunt het hier nalezen: Joycey's blog: Zo, dit was een heftige (halve) week Maar bij een kind dat begrijpt wat er gebeurt en weet wat hem te wachten staat, is het peanuts, althans, de neusamandelen. Mijn kind ging alleen finaal over de rode. Als ik er aan terugdenk, lopen de rillingen me weer over mijn rug. Het heeft wél heeeeeel erg geholpen met snotteren/verkouden en ook echt ziek zijn. Eerst was hij vaker verkouden en niet lekker dan 'niet', zeg maar. En nu is verkoudheid echt een grote uitzondering. Dus het bleek hier gewoon dé oplossing te zijn. Maar het was wel even doorbijten.
Bij mijn zoontje zijn in februari keel en neusamandelen geknipt een week na zijn vijfde verjaardag. Ik heb daarna een ander kind gekregen. Weer fit, meer energie, kan weer gewoon ademhalen, snurkt niet meer en eet weer gewoon. Geen keelonstekingen meer, het is echt een bizar verschil. Dit verschil was er al meteen de dag na de operatie. Hij is 's ochtends geholpen en rond 13.00 uur waren we weer thuis. Om 15.00 uur had hij al een krentebol achter de kiezen. Wel consequent zetpillen gegeven de eerste dagen maar hij is verder totaal niet ziek geweest. Toen hij net uit de narcose kwam was het echt heel zielig, overstuur,onder het bloed. Het is verstandig donkere kleren mee te nemen waar ze dat bloed niet op zien. Mijn zoon flipt van bloed, dus als hij het niet ziet, dan is er niets aan de hand. Ik wou dat ik het maanden eerder had gedaan. Heel veel succes!
Mwah, dat kan wel hoor.... (onze jongste dus bij het knippen van alle amandelen) Die heeft trouwens tot een week of 2 na de ingreep echt goed last gehad nog. Echt nog erger dan de keelontstekingen die ze gehad had, (en die waren al fors). Maar blijkbaar kan het gelukkig ook nog meevallen
Precies hetzelfde hier. Hij ging er echt veel beter door slapen. Ik vond die narcose wel ff zielig, zoon was ook pas anderhalf, maar 2 uur na thuiskomt was er al niks meer aan de and. Daarna bijna nooit meer verkouden of ziek geweest.
Nou gister is het gebeurt.. s ochtends was hij nog vrolijk en aan het spelen. Na de operatie was hij nogal wild en wezenloos, hij keek dwars door me heen en er was nogal wat bloed. hij was zelfs zo druk dat hij met t wakker worden zijn tand eruit had geslagen. Nou op de kamer heeft hij tot half 12 afwisselend gehuild en even stil liggen dommelen. vanaf half 12 kreeg hij de diclofenac.. dat was wel komisch alle kindjes kregen die.. ze sliepen een uur en daarna kwamen ze allemaal in de benen. boterhammen werden gehaald en gegeten... en ze gingen weer spelen.. en om half 2 kropen ze weer in bed en gingen weer liggen. de opleving was voorbij.. Mike is verder kalm. hij drinkt aardig. heeft wat ijsjes op. En wisselt spelen en liggen af. ik doe maar niet te moeilijk momenteel. Hij eet tot nu toe niks. En praten doet hij ook niet meer.. sinds hij zijn eigen stem gehoord heeft houd hij zijn mond dicht... Is dit bekend voor iemand?? Verder is het bijkomen en herstellen. heerlijk idee dat we een week thuis kunnen zijn zonder gekke afspraken en hij lekker mag uitrusten!.
Wat fijn dat jullie Mike het achter de rug heeft. Hoe gaat het nu met hem? Praat hij inmiddels weer? Hoe verloopt het herstel en gaat hij alweer naar school? Valt het mee of tegen? Ben erg benieuwd...mijn zoontje van 5,5 mag over een week en ik vind het zo spannend allemaal. Sterkt met je mannetje! Hopelijk merk je snel verbetering! Maar lekker verwennen.