Spaarne Hoofddorp Die zegt dat je zeker eerst medische problemen uit moet sluiten cq bevestigen. Ik probeerde alleen te waarschuwen dat het dus niet altijd daar aan ligt. Wij zijn daar een goed voorbeeld van Ik hoop dat je toch snel geholpen wordt TS! Laat je niet zomaar wegsturen bij ha of cb!
Je hebt het vast al geprobeerd, maar zo niet; probeer op de test maagzuurremmers. Sinds mijn zoon sinds hij 2 mnd oud is ranitidine krijgt is het een ander kind. Hij heeft ook verborgen reflux. Ik heb een hele tijd daarna gedacht dat het misschien gewoon opeens beter ging omdat hij ouder werd, maar twee of drie weken geleden op de proef 'cold turkey' met de ranitidine gestopt. En weer huilen, huilen, niet slapen... Pfff slopend. Na een paar dagen was ik het zat, en ranitidine er weer in, en na 1 etmaal ging het alweer beter en nu is hij weer zijn normale vrolijke zelf. Maar goed, dat heb je vast al geprobeerd. Je hebt vast alles al geprobeerd wat maar enigszins goed te doen is! Ik wilde dat ik je een werkend advies kon geven, want je wordt echt gek. Wat dat betreft kan gaan werken misschien juist wel fijn zijn, want - hoe zwaar ook en hoe rot dat je verlof zo k*t was - je bent dan wel even een dag zonder gehuil... Ik wens je heel veel sterkte en dat het snel beter gaat, en bedenk je; als je het eeeecht niet trekt, je kan altijd je kind dan maar huilend veilig weg leggen, in box of bed, en even naar buiten gaan. Even niet dat gehuil. Als is het maar tien minuutjes. Idealiter let iemand anders dan op de baby, maar al is dat niet zo, soms kun je beter even weggaan en jezelf bijeen rapen dan radeloos boven het bedje staan en meehuilen, want dat pikt je kind dan vervolgens ook weer op, en dan wordt het een vicieuze cirkel.... Edit; en dan had ik nog niet eens een 'echte' huilbaby, alleen een 'baby die veel huilde'. En toen werd ik soms al echt gestoord van al dat gehuil.... Ik leef met je mee!
Ik herken je verhaal en het levert mij nog steeds kippenvel op als ik terugdenk aan die tijd met ons zoontje. Hij huilde vanaf het begin ook 20 uur per dag, na een zeer zware bevalling met vacuüm en zware schouderdystocie. We waren totaal uitgeput en gesloopt. Meerdere malen terug geweest naar de kinderarts, omdat we medische oorzaken echt wilden uitsluiten. Daar kregen we vooral te horen dat er niets aan de hand was en dat het na acht maanden wel over zou zijn....zeg je fijn tegen ouders die er helemaal doorheen zitten..... Ook gaven ze nog even aan dat het alternatieve circuit ook vast niets konden doen, dat zouden kwakzalvers zijn...... Tja, daar sta je dan als hopeloze ouders. Het consultatiebureau gaf ook niet echt thuis. Daar bleven ze vooral hameren dat er met de borstvoeding niets aan de hand was, daar twijfelde ik namelijk erg over, want het leek soms ook wel op erge honger. Uiteindelijk hebben we ons hart gevolgd en zijn we bij een chiropractor terecht gekomen die vooral baby's behandeld. Hij signaleerde direct een gebroken sleutelbeen door de bevalling en reflux. Wij terug naar het ziekenhuis: tja, het klopte wel....er kon geen sorry vanaf.... We waren zo boos..... De chiropractor behandelde een tot tweemaal per week (ongeveer 12 behandelingen gehad). Daarnaast zijn we zelf gaan inbakeren (met Pacco doek) en hebben we het boek van Stephanie Lampe over inbakeren eens goed gelezen. De 3 R's deden we al, maar rust en regelmaat zijn we nog meer gaan toepassen. Dus geen tv aan waar zoontje bij was, vaste slaaptijden, bedje alleen om te slapen, slapen altijd in bedje, enz. En we zijn flesvoeding gaan geven, ook omdat hij inmiddels veel was afgevallen, maar niemand hier iets mee deed. En......het was even heel zwaar om vol te houden, maar na een week hadden we een heeeeeel ander kind. Uiteindelijk blijkt dat er met ons zoontje wel wat dingen aan de hand zijn en op het medisch kinderdagverblijf herkenden ze ons verhaal heel erg. Alle kindjes die daar zaten, hadden zo'n geschiedenis. Vertrouw echt op je moederhart! Ik ben nu weer zwanger, maar best wel weer bang dat we het nog een keer door moeten. Dat heeft er ook wel voor gezorgd dat we nu pas weer toe waren aan een tweede. Dit keer weten we natuurlijk veel meer en vertrouwen we meer op ons eigen gevoel. Op het consultatiebureau zei iedereen weer wat anders en daar werden wij achteraf gezien stapelgek van. Het maakt het nu ook wel dat we dit keer kiezen om alleen voor de prikken naar het consultatiebureau te gaan. De rest van de adviezen mogen ze fijn aan anderen geven, maar ik heb geen goede ervaringen met het consultatiebureau als er meer met een kindje aan de hand is. Dit hoorde ik eigenlijk ook van alle ouders terug bij het medisch kinderdagverblijf. Jammer dat ze soms niet verder kunnen kijken dan het geijkte verhaaltje....... Maar ook dat zal niet overal zo zijn.... Het heeft eigenlijk gemaakt dat ik juist veel meer naar het alternatieve circuit ben gaan kijken en dat dat juist heel vaak wel wat oplost (wel goed naar recensies kijken, want er zullen vast ook kwakzalvers tussen zitten). Ik wil je heel veel sterkte toewensen en hoop echt dat het snel wat beter zal gaan. Je gevoelens zijn echt niet raar. Bespreek ze met iemand die je vertrouwd en die je niet veroordeeld om je gevoelens.
hoi, bedankt allemaal voor alle tips en trucs. Helaas alles al geprobeerd, osteopaat, manueeltherapeut, fysio om voorkeurshouding, nexium om toch reflux uit te sluiten, inbakeren met paccodoek en puccazak, bedje verplaatsen, en ik zal hier vast nog wel iets vergeten zijn wat we ook geprobeerd hebben. Werk was op zich wel fijn, is het alleen niet dat je zo dood en dood moe bent en de hele dag met schele hoofdpijn van de slaap rond loopt. Hij zit ook al vanaf 5 weken aan de nutramigen voor vermoedelijke koemelk allergie. Afgelopen vrijdag bij de KA geweest voor na controle na opname, hij mankeert niks en ze wenste me veel sterkte en dat was het. Natuurlijk weer jankend op de parkeerplaats van het zh gezeten, ik snap ook wel dat hun er niks aan kunnen doen en het geen oppas centrale is om je kind te brengen om zelf te slapen, en we natuurlijk heel blij moeten zijn dat hij niks mankeert. het frustrerende is alleen dat hij niks wil, niet knuffelen, wandelen, draagzak, badje, tummytub, met ons in de douche, in de auto niks niks niks. Ik heb af en toe het idee dat hij gewoon helemaal hier niet wil zijn, en dat maakt me eigenlijk heel verdrietig.
Hier een kindje gehad met verborgen reflux maar de medicatie sloeg niet aan. Dat kan ook nog. Maar reflux zie je echt wel als je kind dat heeft. Hier is ons heel vaak door de kinderarts gevraagd of we het nog wel trokken en dat ze opgenomen kon worden om ons te ontlasten. Maar dat wilde ik niet, al moesten we wel toen ze ziek werd en niet meer dronk...
Hier wilde ze ook niets trouwens. Maxicosi was een ramp, in bad echt geen ontspannen moment, vreselijk was het. Maar hier dus wel duidelijk heftige verborgen reflux.
Ik wel heeeel goede ervaring met osteopaat! Slechts 3 behandelingen nodig gehad en wij hadden EINDELIJK een rustig tevreden ventje wat bijna niet meer huilde. Wat een wereld van verschil. Absoluut het proberen waard. Sterkte meid, ik (en hier vele andere moeders met mij) weet hoe zwaar het kan zijn!
Je laatste zin sloeg bij mij in als een bom. Omdat ik het zó herken. Mijn dochter was precies als jouw zoon. Ze wilde ook echt niets. Niemand wist wat er was. Zelfs de KA niet. Ben radeloos bij een manueel therpeut terechtgekomen, en uitte daar mijn zorgen. "Ze wil niet eens geknuffeld worden" zei ik. Hij zei mij dat dat tijd nodig heeft en dat, op een dag, deze ellende voorbij zou zijn. Dat waren de woorden die ik nodig had. Ze hielden me op de been. De behandeling bij de manueel therapeut hielpen iets maar ze bleef super onrustig. Ik heb, net als Liekje81, de methode van Ria Blom toegepast. Dit was het beste dat werkte. Ze werd écht rustiger daardoor. Mijn dochter is inmiddels 10 jaar. 10 jaar geleden was de methode van Ria Blom heel populair. Tegenwoordig zal je op veel weerstand stuiten tegen deze methode. Ieder zijn ding. Maar ons heeft het geholpen. Zorg goed voor jezelf, zodat je dat ook voor je kindje kan doen.
Fijn dat ik niet de enige ben, ook al is het voor jou al 10 jaar geleden. Ik heb idd van sommige echt kl.ote reacties gehad. Maar degenen die dichtbij me staan, snapten me wel. En hoe erg kan het zijn die methode als het binnen een dag helpt denk ik nu. Bij ons hielp het nl echt snel. Ze moest rigoreus uit de neerwaartse oververmoeide cirkel komen. Als alle lichamelijke dingen zijn uitgesloten, sta ik nog steeds achter deze methode.
Och wat ontzettend heftig joh! Ik ben absoluut geen specialist hoor! Maar jij hebt al zoveel geprobeerd in een wel heel korte tijd dat hij mogelijk nog nergens aan heeft kunnen wennen. Ik bedoel dit echt niet verkeerd en hoop ook niet dat je het ziet als kritiek maar mogelijk moet je de draagzak wat langer proberen? Net als de puckababy? Etc? Wat vreselijk rot dat je niet gehoord wordt. Ik hoop dat dit vlug stopt en jullie van elkaar kunnen genieten!
Meid, dat is zó herkenbaar! Mijn dochtertje vond de eerste drie jaar het leven helemáál niet leuk. Ze raakte werkelijk van álles overprikkeld en later ook bang. Ik voelde me de meest waardeloze moeder ter wereld omdat ik er niet eens voor kon zorgen dat mijn baby (en later dreumes en peuter) gelukkig was. Ik bedoel, al die kindjes lachten veel en ontwikkelden zich en de mijne krijste alles bij elkaar en wilde niet eens door mij getroost worden. Maar alsjeblieft, probeer dat soort gedachten uit te bannen. Als ik het zo lees, doe je álles voor je kindje wat je kunt doen. Dat het nu nog niet helpt, betekent niet dat het nooit goed komt. Mijn dochter vond het verschrikkelijk om een baby te zijn, maar daarna vond ze het best leuk om een oudere peuter te zijn en genoot ze er met volle teugen van om een kleuter te zijn en nu is het, zonder overdrijven, denk ik het meest gelukkige en tevreden kind ter wereld. Als voor íemand het glas half vol is, dan is het wel voor haar. Het leven is ook niet leuk met krampjes, overprikkeld zijn en als je nog helemaal niets begrijpt en niets kunt. Ik kan me daar alles bij voorstellen. Maar je kindje heeft een liefhebbende moeder en nog ongelooflijk veel moois voor de boeg. Houd je daar goed aan vast. Over een paar jaar is het écht helemaal anders.
Het staat mij bij dat wij deze 'discussie' ook hebben gevoerd. De methode van Ria Blom zegt eigenlijk; laten huilen tot het stopt, of het nu 10 minuten of 2 uur duurt. Zo is het nl mij geleerd en leert het cb ook andere moeders. Bij mij werd tegen mij gezegd "hij mankeert medisch niets, kan geen honger hebben, dus laat maar huilen. 10 minuten niet kijken en bij elke stop, hoe kort dan ook (dus ook even ademhalen) de kookwekker opnieuw zetten". Dat resulteerde hier in 2 uur krijsen. En dat moest ik minimaal 2 weken volhouden. En ja, dat ik waar ik heel fel op tegen ben. Men heeft nooit mijn zoon medisch onderzocht of geholpen met mogelijke stappen te ondernemen. Uiteindelijk na ruim 2 maanden de gehele dag krijsen kwam ik erachter dat hij wel iets mankeerde. Flinke reflux, kea en kiss. Geen wonder dat het arme kind zijn longen uit zijn lijf krijsde. Jouw ervaring ligt heel anders, omdat Dafne het nodig had om even uit te huilen en je toen ook aangaf dat het (dacht ik, corrigeer mij als ik het fout heb) maximaal 10 minuten duurde. En in mijn ogen zit er tussen uithuilen en krijsen een heel groot verschil. Daarnaast heb je medisch eerst laten controleren. Volgens mij heb ik het toen ook gezegd, even laten huilen (inslaaphuiltje) ivm prikkelverwerking vind ik iets anders dan "laten huilen". Ik denk dat als je eerst medisch alles na hebt laten kijken en dat je dan kijkt of het een uithuil momentje is niet per definitie zielig of slecht is. Maar iemand klakkeloos de ria blom methode adviseren, zoals bij mij is gedaan en sommigen online doen, ja dat vind ik wel zielig of slecht. Elk kindje is namelijk anders en niemand kan direct aan een kind zien (zeker online) of het medisch iets mankeert. Ik wil niemand aanvallen met mijn post, zeker jou niet Liekje (ik hoop dat je dat wel weet ), maar ik denk dat het gewoon genuanceerde kan liggen. Mocht iemand zich wel gekwets voelen, laat het via pb weten.
O, maar dat ben ik ook meteen met je eens hoor Averlhach! Voel me zeker niet aangevallen. Mij is ook nooit geadviseerd om 2 uur te laten huilen, dat had ik nooit gedaan. In het boekje van Ria Blom staat max een half uur. En 1malig de wekker nogmaals zetten als het meer dan een minuut stil is geweest. Dus niet keer op keer. Ik vind het heel erg dat het bij jou toen helemaal niet onderzocht is, hoeveel moeite is dat nou denk ik dan altijd. Inderdaad heeft Dafne soms even huilen nodig gehad. En de eerste keer dat ik haar op bed legde was het ook krijsen. Maar dat deed ze toch al, dus dat was voor mij geen verschil, op dat moment was ik er zo klaar mee. Ik kon niet meer. Tegenwoordig huilt ze eigenlijk nooit meer bij het naar bed gaan, soms wat pruttelen. Dus als ze nu langer dan een paar minuten huilt, ga ik er wel heen. Aan de ene kant voel ik me weleens schuldig dat ik het toen zo heb gedaan. Maar dan probeer ik mezelf maar voor te houden dat het op dat moment het beste was voor ons allemaal.
mijn huisarts zelf heeft zelf de ria blom methode geadviseerd, alleen precenteerde hij het al: 'het huilprotocol" Toen mijn zoontje voor het huilen in het ziekenhuis heeft gelegen voor het huilen hanteerde deze methode zelfs niet. Uiteindelijk ben ik naar een andere manueeltherapeut gegaan, op advies van de fysio en die kwam er achter dat er ook aan de andere kant van zijn nekje werveltjes niet goed zaten en dat er een werveltje bij zijn heupje niet goed zat. Ze gaan nu dit behandelen en hopelijk is snel pijnvrij en kan hij ook gaan genieten van zijn leventje
Mijn dochtertje van 5 weken ligt momenteel een week ter observatie in het ziekenhuis vanwege het vele huilen. Bij ons in het ziekenhuis gebruiken ze de karptechniek en het lijkt wat te helpen.
Wat fijn dat nu de oorzaak waarschijnlijk is gevonden! Mijn dochterje was ook een huilbaby, ik wist vanaf het begin dat er wat mis was maar de kinderarts en huisarts zeiden dat er niks aan de hand was. Ben gelukkig bij een goede kinderfysiotherapeut terecht gekomen die me meteen doorstuurde naar een Manuele therapeut die gespecialiseerd is in KISS. Mijn dochtertje had een blokkade in haar nekje en bekken, ze heeft 6 behandelingen gehad en heeft nu nergens meer last van. Heb een heel ander kind, ze is nu altijd vrolijk en tevreden. Hoop dat de behandelingen bij je zoontje ook zo goed zullen helpen! Sterkte!
Mijn eerste reactie zou ook zijn om een osteopaat in te schakelen. Baat het niet, schaad het ook niet en je zorgverzekering - mits je aanvullend verzekerd bent - dekt meestal een groot deel van je kosten. Verder zou ik zeker niet proberen om je kind in allerlei schema's ed die het CB en internet je voorschrijft proberen te duwen. Dus voeden op verzoek, slapen op verzoek. Lekker bij je houden in bijv. een draagzak. Bij veel huilbaby's helpt wandelen en autoritjes. En zoals al eerder gezegd, probeer eens een dagje/nachtje de kleine bij een ander te brengen zodat je zelf wat uitrust.