Ik zou een goed gesprek aangaan met je man. Waarom vindt hij zijn baan ontwikkeling belangrijker dan de jouwe?? Wat jij moet don kan ik je niet adviseren, maar werken onder je niveau is vreselijk.. Ik zou bijna denken dan zoekt hij maar een andere baan.. Maar het lastige is dat jij zijn steun wel nodig hebt..
Hier werken we beiden 5 d/week. Nu gaan de meisjes beiden naar school, maar ervoor 5 d/week naar het KDV en neen, ze zijn niet onthecht, hebben geen gevoeld dat we dingen gemist hebben enz enz. Vind zelf de opmerking "dat papa maar voor oppas moet zorgen als jij er niet bent" nogal de makkelijke oplossing. Tenzij hij met wisselende diensten werkt, kan hij best toch eens voor zijn dochter zorgen? Het gebeurt regelmatig dat ik een nacht of 2 weg moet voor het werk, maar dan is het toch netjes papa die dan alles in handen neemt (2 kinderen). Hij laat dan op zijn werk een paar dagen voordien weten dat hij die of die dag zeker op tijd moet vertrekken om de meisjes van school te halen en dan wordt daar zonder probleem rekening mee gehouden. Toen we enkel nog maar de oudste hadden (ze was toen 15 mnd) ben ik ook eens een week in het buitenland geweest voor opleiding en was het ook papa. Ivm de job: als je voelt dat dit dé job is voor jou, zeker rekening houdend met het feit dat ze niet voor het oprapen zijn en dan ook nog eens dat de WG voor opleiding wil instaan, dan zou ik er toch voor willen gaan...
Hier ben ik het 100% mee eens. Behalve dat ik niet in onderwijs werk. Mijn vriend zou mijn ambities juist aanmoedigen. Hij zou het niet hoeven wagen tegen me te zeggen dat ik minder moet werken, omdat hij dat wel lekker vindt. We leven niet meer in de vorige eeuw. Daarbij zijn het ook zijn kinderen en vind ik dat het ook zijn taak is om het reilen en zeilen in het gezin te regelen. Maar nee, hij kan doen wat leuk vindt, dus jij moet maar minder werken. Dat zou hier een relatiecrisis betekenen.
Even een rare vraag hoor, maar hebben jullie een wens voor nog een kindje? Want dat maakt wel degelijk een verschil lijkt me. Zou je een baby ook 4 dagen naar de gastouder laten gaan? En hoe zit dat dan met je opleiding etc. Ik heb ook gekozen voor mijn carrière toen mijn jongste nog 1 moest worden. Ik heb er echt nooit spijt van gehad, en nooit schuldig gevoeld. Maar mijn man kon toen wel ouderschapsverlof opnemen en hoefden ze maar 3 dagen naar de opvang.
Wat vervelend zo'n man. Ik heb bewust 2 jaar thuis gezeten en toen kwam er een superleuke uitdaging langs. Deze heb ik aangenomen, ik werk nu 4 dagen. Wij hebben een oppas aan huis waar ik erg blij mee ben. Ze doet veel met de kinderen etc. Mijn man is gelukkig ook 1 dag vrij per week en stimuleert mij juist om te groeien. Wat onzettend vervelend dat jouw man je klein probeert te houden. Ik zou deze kans zeker aannemen. Laat je man maar zien dat jij dit prima kunt als hij ook helpt. Oppassen en poetsen in 1 is lastig, dan zou ze dat moeten doen als de kleine op de psz zit, anders lukt dat toch niet? Wij hebben naast de oppas aan huis ook een schoonmaakster, heerlijk!
Ik zou als ik jou was sowieso naar het gesprek gaan en desnoods je twijfels aangeven. Als ze jou zelf benaderd hebben een ze bieden je gelijk al zulke mooie kansen als een opleiding dan willen ze je blijkbaar erg graag hebben. De dingen die ze nu als optie hebben gesteld zijn hun Ideaal beeld, vaak is daar echt nog wel over te onderhandelen. Voorlopig zou je er 4 dagen werken, je merkt vanzelf of het goed voelt voor je of niet. Dit klinkt als een super kans, ik zou hem denk echt met beide handen aangrijpen! Solliciteren naar een andere baan kan altijd nog. Succes met je keuze, ik snap je twijfels
Als je toch niets terugkrijgt qua kot. Dan hoef je niet perse voor een gastouder te kiezen. Dan kan je ook een particuliere oppas kiezen. Bedragen rond de 10-12,50'per uur. Moet je alleen even nakijken of ze met 4 dagen niet in een soort loondienst valt? En gewoon met d'r afspreken wat je verwachtingen zijn. Maar als de kleine slaapt, kan ze best even een sopje maken en wat opruimen. En lukt het een keer niet, dan moet je dat ook oké vinden.
Ik werk 4 dagen en we hebben momenteel geen kdv nodig mijn man vangt 3 dagen op en mijn vader 1 dag. Ik vind zelf 4 dagen teveel. Mijn man vindt juist dat ik ambitieuzer moet zijn en 5 dagen moet werken. Eerlijk doe ik nu her werk van 5 dagen in 4. Maar zou die dag met mijn kindjes niet op willen geven. Je man zou blij voor je moeten zijn. Je krijgt een prachtige kans en je krijgt ruimte om een opleiding te volgen!!
Hier een beetje dezelfde situatie. Ik zit nu al bijna 4 maanden in de WW. Daarvoor had ik zwangerschapverlof. Ik zit nu al vanaf oktober 2014 thuis. In eerste instantie hadden mijn vriend en ik het idee dat ik naar banen ging zoeken van 24 tot 32 uur. Ik heb mijn eigen suf gezocht en gesolliciteerd op parttime functies. Ook op andere functies waar ik nauwelijks ervaring in had. Wij wonen klein, hebben geen tuin dus de muren komen nou langzamerhand op mij af. Heb overdag bijna geen aanspraak van andere mensen. Ik merkte dat ik hier dus niet vrolijker op werd. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben dus op fulltime functies gaan solliciteren. En ja hoor, binnen 3 weken al 3 keer uitgenodigd voor gesprekken. Heb volgende week een tweede gesprek bij een bedrijf. Dit is een fulltime functie. Mijn vriend gaat als die baan doorgaat 1 dag per week ouderschapsverlof opnemen en mijn ouders komen 2 keer per maand oppassen. Dus onze kleine gaat dan 1 week 4 dagen en de andere week 3 dagen naar de opvang. Wie weet is het als ik langer daar bij dat bedrijf werk mogelijk om minder te gaan werken, en ik blijf ook gewoon uitkijken naar parttime functies. Het is nu in onze situatie gewoon niet anders, want de WW is ook geen vetpot, en mijn vriend heeft helaas geen topbaan. In ieder geval. Ik zou doen waar jij je het beste bij voelt en wat jullie het beste lijkt in jullie thuis situatie. Het is natuurlijk wel een super kans voor jou. En er is helemaal niks mee dat een moeder ambities heeft in haar carrière.
Mijn man heeft wel een wens voor een tweede. Heb daar een topic over geopend, maar ik heb dat totaal niet. Moet er eigenlijk niet aan denken . Ik weet dat de banen tegenwoordig niet voor het oprapen liggen. Maar financieel gezien hebben we geen extra geld nodig. Het zou puur zijn voor mijn ambities. Ik word gewoon doodongelukkig en chagrijnig als ik alleen maar thuis zit. Mijn partner merkt ook op dat ik chagrijnig ben als hij thuis komt. Hij vindt dat gek. Want hij zegt dat ik alles kan gaan doen overdag zoals winkelen, met kleine naar een dierentuin of pretpark, koffie drinken bij familie/vrienden etc etc. Met dat koffie drinken had ik hem een snauw gegeven dat dat niet gaat, want iedereen werkt . Maar om dat soort dingen dagelijks te doen heb ik het ook al gehad na een week. Uit verveling ben ik de zolder en de garage maar is aan het uitmesten en aan het schoonmaken.
Ik heb een paar weken geleden voor ongeveer hetzelfde dilemma gestaan: Werkgever verhuisde naar een andere plaatst, kon meegaan maar de voorwaarden waren absoluut niet gunstig. Verschillende leuke banen in mijn woonplaats, maar "ja"...... Toen kreeg ik van mijn vriendin een appje dat ze bij haar werkgever nog iemand zochten (super gave baan, die je maar 1x in je leven in je schoenen word geworden) maar wel voor 32 uur (werkten 20 en een half uur) en van 5 minuten fietsen naar 40 minuten met de trein. Ben op gesprek geweest, ontzettend leuk gesprek gehad, en was meteen aangenomen.............. Omdat ze wisten dat mijn man doordeweeks nooit thuis is, mocht ik ook 28 uur komen werken ipv 32 en dit verdelen over 4 of 5 dagen. Dit verdeeld over 4 dagen. Zoontje gaat 3 dagen KDV en 1 dag oma, en mijn dochter gaat naar school: 3x VSO, 2x BSO, 2x overblijven en 1x oma dag en 1x door opa opgehaald worden op school (werk 2 lange dagen en 2 kortere dagen). Ik heb nu mijn eerste werkweek achter de rug: ZALIG!!!! Ja zijn lange dagen, ja het is, zeker voor mijn dochter enorm wennen en zijn lange dagen voor haar, maar ze heeft het giga naar haar zin op de BSO en VSO. De dag dat ik vrij ben hoor ik alleen maar "mag ik niet naar de BSO???? Kom afgedraaid thuis, maar heb een heerlijke werkdag achter de rug. Kinderen haal ik ook super vrolijk op, en heerlijk om al hun avonturen te horen die ze die dag beleeft hebben. Ik heb absoluut geen spijt van deze stap!
Ligt ook wel veel aan je kind. Voor mijn oudste was 2 dagen kdv al vermoeiend genoeg. Die kan zo heerlijk thuis rustig knutselen en spelen. Maar de jongste verveelde zich echt thuis. Die gaat nu 3 dagen. Ik ben dus meer gaan werken. De woensdag en vrijdag vraagt ze ook altijd of ze naar het kdv mag haha. Echt een gezellig groepje heeft ze daar met veel vriendjes en vriendinnetjes. Lieve leidsters ook en ze hebben een superspeeltuin, binnen en buiten.. dus ja. Die zou ik zonder schuldgevoel 4 of 5 dagen naar het kdv kunnen brengen.
Zoals eerder ook al is gezegd gaat het volgens mij allemaal om de juiste balans, iedereen voelt zich ergens anders goed bij. Mijn vriend werkt 5 dagen en ik werk nu nog de ene week 4 dagen en de andere week 3 dagen. Omdat ik in september ga starten met een opleiding, ben ik dan ook 4 dagen per week van huis (wat ik zelf helemaal geen probleem vindt). Wat wij doen is dat we beiden iedere maand een vrije dag opnemen. Dit betekent dat de kinderen dan 2 weken per 4 weken 4 dagen weg zijn en 2 andere weken 3 dagen omdat 1 van ons dan een vrije dag heeft. Het kost natuurlijk wel wat vrije dagen maar voor ons is het een prima oplossing. Misschien dat dat nog een idee voor jullie zou zijn? Succes met de beslissing!
Als je man niet wil dat je kind 4dagen naar de opvang gaat. Waarom bekijkt hij de mogelijkheid van ouderschapsverlof niet? Ik vind het altijd zo makkelijk dat de zorg op de moeder neer komt. Kind heeft ook een vader! Werken hier allebei 32 uur. Vader met ouderschapsverlof, ik niet. Ik vind het belangrijk dat vrouwen financieel onafhankelijk zijn. 1 op 3 huwelijken strandt. het is zo belangrijk dat je je eigen boontjes kan doppen.
Lijkt me ontzettend vervelend om het op zulke vlakken zo oneens te zijn met elkaar. Als hij een kindje wil en jij niet, houdt het in mijn optiek op. Zoiets doe je samen. Als jij je wilt ontwikkelen in je werk en hij wil dat niet.... tja... Mijn man en ik werken evenveel. Dat is pas zo sinds een half jaar. Toen kreeg ik de kans om te gaan doen wat ik echt graag wilde doen, en heb ik voor mezelf gekozen. Mijn man stond daar wel volledig achter. En dat moet ook wel denk ik, er veranderde nogal wat voor het hele gezin. Uiteindelijk blijkt het de beste keus die we hadden kunnen maken. Ik ben zoveel gelukkiger! En juist dat zorgt ervoor dat het thuis echt gezellig is. De kinderen hebben zo veel meer aan een blije mama En ze vinden het helemaal niet vervelend op de opvang, gaan er met plezier naartoe. Dus ik denk dat je voor jezelf moet kiezen, maar dat het wel een voorwaarde is dat je man er in mee wil gaan. Eerlijk gezegd vind ik het niet fair naar jou dat hij bezwaar maakt, hij zou het je moeten gunnen. Hij kan toch niet van jou verwachten dat je van hem afhankelijk blijft?
Ik denk dat jij en je man een goed gesprek moeten gaan hebben?? En is hier van te voren ook niet over gesproken...voor je kinderen had? Als je toen bv samen bedacht had dat je 2 of 3 dagen opvang de max vindt voor een kind dan snap ik goed dat je man deze ambitie niet zo leuk vindt...het is immers niet wat je afgesproken hebt. Iemand anders kan je daar moeilijk in adviseren denk ik. Ik zou het voor mijn kinderen ook echt te veel vinden..maar mijn man en ik hebben het hier heel goed over gehad en wisten dus van elkaar hoe we hierover dachten.
Hier ben ik het wel mee eens, hij heeft op veel vlakken blijkbaar een andere wens, jullie moeten echt om tafel en dingen gaan bespreken, voor jou is 1 kindje genoeg, voor hem (waarschijnlijk) niet, dat is al geen klein ding om het niet over eens te zijn, daarnaast de visie op het werkgebied die ook verschilt. Jullie vormen een gezin en ik zou echt eens om tafel gaan zitten en allebei uitspreken wat je verwacht en graag zou willen, nu en in de toekomst! Jij bent nu niet gelukkig in de situatie waar je in zit en dit moet je echt goed met je man gaan bespreken!