Ik had geen flauw idee van mijn eisprong, was niet bezig met zwanger worden en al 1,5-2jr niet ongesteld geweest. Ik zou in de overgang zijn geweest en niet meer zwanger kunnen raken, dus we hadden ons erbij neergelegd. Tot ik opeens klachten kreeg die ik herkende van mijn zwangerschappen. Al vrij vroeg positief getest achteraf gezien, want ten tijde van de echo was mijn eerste test al ruim 3,5 week geleden. En dan het formaat van de vruchtzak die een formaat van 7 weken had erbij. Alleen zat er niks in. Had dus weinig hoop..... De wachtdagen naar de volgende echo zijn vreselijk. Hopelijk is het snel vrijdag en krijg je goed nieuws.
Hier bij 2e en 3e allebei ruim week terug gezet en ze zeiden beiden keren dat t hartje echt net klopte, als ik dag eerder was geweest klopte het nog niet zeiden ze. Maar de echo daarna waren ze beiden precies op termijn wat ik zelf berekend had. Ik testte bij beide 9dpo licht positief en wist eisprong. Succes voor morgen!
Hier een bloeding met 6.2 weken. Met 6.4 bij de vk voor een echo. We hadden wel een hartje, maar het kindje was de helft van wat het had moeten zijn. Dus het kindje zou tussen de 5.3 en de 6 weken zijn (bij 5.3 begint het hartje met kloppen Ik vond dat niet heel gek ivm evt latere eisprong. Controle daarna was het kindje 8.1 --> dat was 11 dagen later. Achterstand compleet ingehaald Bij een inwendige echo kan je nit draaien, dus het kan zijn dat het kindje niet optimaal lag en ze dus niet goed hebben kunnen meten. Dat kan zomaar een week schelen.
Morgen de echo. Ik lees toch nog wel wat positieve verhalen. Mijn baarmoeder ligt naar achter gekanteld.. Wie weet dat het daarom moeilijker te meten was. Begin nu toch wel weer te twijfelen, misschien is het wel okee? Maar dan is vervolgens de klap straks weer groot als het toch niet goed is. In een week tijd ga je langzaam van een zeker gevoel dat het mis is naar twijfeling en hoop.. Teveel tijd om na te denken waarschijnlijk :-/
Ik duim ook voor je mee!!!! Bij mijn eerste dachten ze in eerste instantie dat het niet goed zat. Eerst terug gezet naar 5 weken. En een week later werd er voorzichtig gesproken dat het niet echt goed te zien was en rekening houden met. 2 weken later een kloppend hartje en nu een gezonde jongen van ruim 1. 😀 Ik hoop op een mooie echo morgen voor jullie!
Helaas was het nu nog niet goed. In bijna anderhalve week nauwelijks iets gegroeid. Het hartje klopt nog wel, wat het juist zo moeilijk maakt. Volgende week hebben we een afspraak bij de gyneacoloog voor een echo en bespreking voor curretage of medicatie om een miskraam op te wekken. Voelt wel raar, aangezien het hartje wel nog klopt (hoewel wel zwak) Vruchtje was maar 4 mm, en ik zou nu 8 wk en 6 dagen moeten zijn, of toch in ieder geval 8 weken nu.
het spijt me als dit raar klinkt maar zolang het hartje klopt zou ik niets doen om het af te breken, en ik hoop uiteraard dat ze bij de gyn in het ziekenhuis je duidelijkheid kunnen geven, in dit termijn telt elke millimeter ik wens je heel veel sterkte maar aub geen beslissingen nemen zolang het hartje nog klopt
Ik begrijp wat je bedoelt.. Dat is ook mijn gevoel een beetje. Gelukkig krijgen we woensdag nog een echo in het ziekenhuis en misschien wordt het dan allemaal wel duidelijker. Ik hoop - hoe raar dat ook klinkt - dat het vruchtje dan al vanzelf gestopt is zodat we eigenlijk geen keus meer hebben. Het was sowieso een wonder dat het hartje nog klopte zeiden ze. En ik lees overal dat hij nu ongeveer 30mm zou moeten zijn, 4 mm is natuurlijk absurd klein. Het zal nooit levensvatbaar worden, hebben ze gezegd. Dus eigenlijk is het wel duidelijk, maar ik kan er niet echt bij.
Ach meid, wat een naar nieuws. Ik blijf toch voor je duimen en hoop dat het woensdag toch goed mag zijn. Wat vreselijk ook dat afwachten.....
Vandaag de derde echo gehad, dit keer bij de gyn. Hartje is inmiddels gestopt. Ben eigenlijk wel opgelucht dat er na twee weken hoop en vrees duidelijkheid is. We hebben voor cytotec gekozen om de miskraam op te wekken. En ik ga er morgen mee beginnen.
'fijn' dat jullie nu zelf geen keuze hoeven te maken! Maar het maakt het niet minder erg natuurlijk! Ik wens je heel veel sterkte toe!!
Oh ik lees nu pas alles, wat naar Ik ben toch ook wel opgelucht voor jullie dat het hartje uit zichzelf gestopt is, de keuze tot afbreken is erg moeilijk. Onze dochter had ook steeds een groeiachterstand, maar niet zo erg als bij jullie. Uiteindelijk bleek dat ze een ernstige afwijking had en hebben ze de moeilijkste beslissing van ons leven moeten nemen. Ik wens je heel veel sterkte toe!