Wanneer vertellen aan onze kinderen van 6 en 8

elk kind is anders, als je heel gevoelige kinderen hebt zou ik wachten tot je de combinatietest heb gehad, maar als je kinderen heb die wat nuchterder zijn en die je gewoon kunt vertellen dat het nog heeel pril is en er nog best wat kan gebeuren dan zou ik het met ze delen, het duurt erg lang allemaal vooral voor kinderen, maar mijn ervaring is wel dat de kinderen jou veranderende gedrag wel beter kunnen begrijpen, en ze hierdoor niet denken dat het aan hun ligt

 

Wij hebben het vertelt na de termijn echo een beetje om de zelfde reden als jij. dat was met ruim 10 weken achter af had ik liever langer gewacht mijn hormonen werden er immers niet minder om en het wachten duurt al zo ontzettend lang voor kinderen ze beleven vragen wanneer de baby nou zou komen.onze kids zijn trouwens 2 5 en 6 de jongste begreep er dus sowieso niks van maar de oudste 2 wel achteraf was het beter geweest het te vertellen wanneer je het echt begint te zien

 

Wij hebben het na de termijnecho verteld, dat was met 13 weken. Toen was het daarna nog steeds wel erg lang wachten voor ze, dus een volgende keer zou ik denk ik proberen om nog iets langer te wachten. Vond het lastig, hoor! Wij hebben ook een combinatietest gedaan en de 20 weken echo en afgesproken dat als er écht iets ernstigs was, we zouden kiezen voor de dochters die er al waren. Maar hoe je zoiets aan je kinderen uit zou moeten leggen?
Denk overigens wel dat ze me een volgende keer sneller door zouden hebben...nu trapten ze nog in de smoes van een wekenlange buikgriep...

 

Oh ik heb het bijna direct al verteld haha. met een week of 6. mijn dochter word in juli 3. Kon het gewoon niet meer voor me houden

Maar in jouw geval, zou ik afhankelijk van hoe gevoelig ze zijn het wel of niet vertellen. mocht er iets mis gaan en ze kunnen dit normaal verwerken, dus dat ze er geen last van hebben, kun je het vertellen maar als ze snel van slag zijn zou ik nog even wachten

 

Toen onze derde kwam waren de oudste 2 kinderen 1 en 2 jaar. Wij hadden toen besloten om voorlopig niets te zeggen tegen de kinderen. Ze snapten er toch niets van. Maar dat vond ik uiteindelijk ook niet echt handig.
Andere mensen die het wisten begonnen regelmatig tegen ze: zo krijgen jullie een broertje of zusje? Dan moesten wij snel zeggen dat ze nog van niets wisten. Niet handig dus.
Daarna hebben we bij elk volgende kind het steeds met ongeveer 12 weken tegen iedereen gezegd. Beginnend met de kinderen en daarna de hele familie.
Het is voor kinderen niet leuk om van anderen te horen dat ze een broertje of zusje krijgen.
Combinatietest hebben we nooit gedaan, dus dat was voor ons geen punt. Als jullie dat wel willen doen en mogelijk de zwangerschap af zullen breken bij een slechte uitslag zou ik tot daarna wachten. Voor kinderen is dat een moeilijk iets en dat zou ik ze besparen.
Onze kinderen weten ook niet dat ik een keer een miskraam heb gehad. Als mijn meiden het aan me vragen zal ik het gewoon vertellen, maar op het moment zelf zouden ze er alleen maar verdrietig van worden.

 

dl is 8 en we hebben het haar rond 7 weken verteld.
wel op het hart gedrukt dat het nog even een geheimpje moest blijven tot we de echo hadden gehad want de baby kon ook nog weg gaan.
ik wilde langer wachten maar ml vond dat ze het al wel weten mocht omdat ze er ook al zo naar verlangde om grote zus te worden

 

Wij hebben het verteld na een positieve test, onze kinderen zijn 8, 10 en 14.
De jongste is een heel gevoelig persoontje en ik had echt last van mijn hormonen.
Zo wisten ze waar het vandaan kwam en konden ze gelijk mee naar de echo's.
Het wachten duurt sowieso lang dus 1 of 2 maanden langer of korter zal het niet maken.
Wij hebben thuis een lintmeter in huis waar ze iedere dag een stukje mogen afknippen of ineens 7 na een hele week.
Dan hebben ze een overzichtje ��

 

Ik zou nog even wachten dan met vertellen. Het duurt voor kinderen al helemaal lang voordat de baby er eindelijk is. Kunnen de kinderen niet een weekendje uit logeren? Kan je zelf even op de bank hangen en even bijkomen.
Je kan natuurlijk ook zeggen dat je je niet lekker voelt of dat je slecht hebt geslapen. Dat hebben ze zelf vast ook wel eens.

 

Mijn zoontje is 5 en hij heeft de afgelopen jaren het verdriet met ons meegemaakt. Na het verlies van B.* (hij was toen 3,5) hebben wij m.b.v. boekjes uit het ziekenhuis van maatschappelijk werk uitgelegd dat er babietjes in mama's buik zitten, maar dat ze niet allemaal gezond zijn en dus niet allemaal bij ons komen wonen, maar soms ook direct naar de wolken (hemel) gaan.
Ik ben nu weer zwanger en we hebben het hem ook al verteld, want zwangerschappen geven bij ons veel spanning en die voelt hij. Hij weet dus dat we af en toe naar de dokter gaan en dat die controleert of alles nog goed is met de baby. Mochten we de 20 weken halen en alles is goed dan kunnen we hem misschien langzaam aan gaan voorbereiden wat het daadwerkelijk betekent om een baby in huis te krijgen.

Daarnaast vraagt hij zelf ook regelmatig of er alweer een nieuwe baby in mijn buik zit, omdat hij graag een broertje of zusje wilt. Uiteraard hebben we wel verteld dat wanneer het babietje gezond is hij nog heel lang moeten wachten totdat de baby daadwerkelijk bij ons komt. We hebben het concreet gemaakt door te vertellen wie er allemaal nog eerst jarig zijn dat dan Sinterklaas komt, dan kerstmis, dan nieuwjaar en dat daarna de baby komt. Dus dat hij echt nog heel lang moet wachten. Het fijne voor hem is wel dat hij nu weet waarom er spanningen zijn of waarom er eventueel verdriet of blijdschap is en dat dat niet te maken heeft met iets wat hij gedaan heeft.

 

Ik was negen toen mijn moeder een miskraam kreeg bij 11 weken pas. Ik wist het al ongeveer een maand en vond het echt verschrikkelijk heb er lang verdriet om gehad en maandenlang nog gehoopt dat ik steeds een buikje dacht te zien bij mijn moeder. Uiteindelijk toen ik 17 was kreeg ik nog een zusje veel later dan verwacht maar ook heel leuk.
Ik zou het dus nog even voor je houden. Fijne zwangerschap!

 

Bij ons was vierde niet de bedoeling en dat wisten de oudste twee beiden donders goed ! En toch zaten ze ruzie te maken,
Ik wil een broertje ja maar ik wil graag nog een zusje ! Ja maar een jongetje is leuker omdat ja maar met een meisje is het weer dit...

Joehoe jongens er komt geen vierde dus waarom ruzie maken

Nou omdat nummer vier er blijkbaar toch anders over dacht en wel degelijk zou komen haha

Om de discussies en het gekibbel bij hun niet dagelijks te krijgen hebben wij ervoor gekozen het pas te willen vertellen met 17 weken en dan eerst een geslachts echo zodat we konden vertellen dit is het gewoon, geen ruzie over maken want iets anders kan gewoon niet meer

Nu lag ik continu in bed 50 soms 60 keer per dag spugen niets binnen houden flink afvallen en 3 keer keer over opgenomen met vocht te kort en een week in het ziekenhuis moeten blijven,

Onze Zoon vertelde mij toen dat hij bang was, mama zag er slecht uit en Hield niets binnen,en was met regelmaat bloed aan het spugen het is echt heel erg hè mama ? Hoe erg mama ? Word je nog beter ? Was wat hij zei toen ik 12 weken zwanger was

Wij hebben er toen voor gekozen eerlijk te zeggen tegen de kinderen dat mama een baby in de buik heeft, dat mama er echt heel ziek van is maar zodra de baby geboren is het weer goed zou gaan en dat we er nu even door heen moeten

Nooit hebben ze meer ruzie gemaakt ?? Onze zoon vond een zusje opeens ook prima, liever een broertje maar nog een zusje... Was ook oké
Onze dochter wou opeens toch liever een broertje want een zusje had ze al en een broertje nog niet,
Bij de echo bleek het een broertje te zijn en ze zijn beide helemaal in de wolken nu kijken we met ons allen uit naar de geboorte van de kleine vent

 

Hier zijn ze 3.5 en 5.5. Wij willen ze het na de goede echo met 8 weken vertellen en ze dan meenemen met de termijn echo, zodat ze dan ook de kleine kunnen zien.

 

Ik heb het de kinderen (5 en 3 jaar) verteld meteen na 1e echo (9 wkn). Had eigenlijk nog wel langer willen wachten, maar ik was erg ziek (hyperemesis gravidarum) al weken lang, dus de kinderen maakten zich vreselijke zorgen over mij en vertelden de meest wilde verhalen op KDV/school ... (ik geloof dat de juffen dachten dat ik dood ging of zo)

Moet zeggen dat het een hele opluchting was, dat ik telkens kon uitleggen waarom ik anders was, waarom ze voorzichtig moesten doen met buik etc. En dat ze het eigenlijk best goed aankonden. Het wachten duurde wel, maar tot de laatste weken is het nooit echt vervelend geworden. En dan nog was het vooral mij oudste die graag wilde weten op welke dag/datum ze geboren zou worden ...

 

Onze zoon is bijna 3.
Hopelijk binnen 2 weken een goede uitslag van de nipt test en dan vertellen we het aan hem.
Eerder vind ik persoonlijk geen toegevoegde waarde, maar dat is echt voor iedereen anders.
Hier weet ook nog lang niet iedereen in onze omgeving het en ik ben inmiddels de 12 weken grens gepasseerd.

 

Wij hebben het mijn man zijn kinderen, van dezelfde leeftijd, met drie maanden verteld. Gewoon vanwege de iets grotere zekerheid..

 

Ik zou het vertellen. De kans dat de combinatietest jullie doet besluiten de zwangerschap af te breken is er, maar er is ook een kans dat er om een andere reden iets verkeerd gaat. Wij hebben er met onze uk voor gekozen om het na de tweede evho te vertellen. Met als kernboodschap; mama heeft een baby in d'r buik en misschien komt die over een hele poos bij ons wonen. Want zo is het. Ook in onze beleving.

 

Ik heb het de laatste keer meteen aan ons zoontje verteld, hij was toen nog net geen 3 en snapte het niet helemaal denk ik. Toen mijn buik begon te groeien vond hij het heel leuk en spannend en vroeg steeds wanneer de baby zou komen. Hij vond het wachten heeeel lang duren. Toen zijn broertje er was, zat hij glunderend op bed, zo lief. Bij een volgende is hij een jaar of 7 en zijn broertje 4, ik denk dat ik het dan nog even voor me zou houden. Ten eerste omdat het zo lang duurt, maar ook omdat mijn zoontje heel erg bezig is met zijn overleden zusje (onze oudste, die heeft hij nooit gekend helaas) en ik hem niet wil belasten met de spanningen van het afwachten of alles goed is. Mocht het weer mis gaan na 12 weken, dan zou ik de kinderen daar bij betrekken, maar eerder denk ik niet. Ik heb 3 vmk gehad en dat ook niet verteld, daar zouden ze alleen maar verdrietig van worden terwijl ik er zelf niet zo heel erg mee zat (ik vond het wel verdrietig natuurlijk, maar was blij dat mijn lichaam het zelf afbrak op zo'n vroege termijn ipv weer zo laat het verdriet van een kindje verliezen). Mijn kinderen kunnen alvast niet wachten en vragen elke dag om een baby. Dus dat wordt wel lastig geheim houden tegen die tijd