klaproos je bent zeker niet de enigste, verhalen als die van pien en hilly geven me toch hoop dat het toch kan !
of je onverklaard onvruchtbaar bent of er een medische reden voor gevonden is maakt de pijn en frusturatie niet minder...Maar soms vraag ik mezelf af: WAT is er dat we niet zwanger worden? 4 jaar en de hele tijd maar niks gevonden..soms ben ik zo bitter dat ik bij een echo tegen de verpleegkundige die zegt: baarmoerderlaag prima, mooie eitjes of to sperma wil ik zeggen: wil je het AUB niet meer zeggen Ik heb het gehad om dat de hele tijd te horen maar geen zwangerschap!!!!!! Maar dan realiseer ik mij op dat moment: daar kan zij niks aan doen..Het is natuur die het niet wil
Lieve Klaproos. Even een kort berichtje want ik zit op een boot in Kroatie, maar ik weet 1000% hoe je je voelt. En het helpt stom genoeg om te weten dat je niet alleen bent aan die eenzame en verdrietige kant van de weegschaal. Wat ook weer dubbel is, want ik gun jullie uiteraard allemaal dat jullie weg mogen van deze rotplek. Iedere keer als iemand die ik ken die ook in hetzelfde schuitje zit/zat als ik ineens wel zwanger raakt dan ben ik dolblij voor diegene, maar voel me ook nog eenzamer in mijn ellende. Kortom; dubbel dus. Waarschijnlijk is gedeelde smart echt halve smart. Sterkte meis! Ik denk aan je! Liefs BB
Flower78, ik heb ook 3 jaar gedacht dat ik onverklaarbaar onvruchtbaar was. Alles zag er zo perfect uit: bms, eitjes, cyclus perfect..maar bij mij is er 2 weken geleden middels een laparoscopie stadium 3 endometriose vastgesteld en dat geeft een stuk duidelijkheid. Wellicht is een laparoscopie het overwegen waard.
Hoi klaproos ook ik begrijp wat je doormaakt en wat je voelt!!niemand zal dat kennen alleen wij hier.ook voor mij is het een zeer lange weg geweest en ook ik besefte hoe het zat.krijg ik ooit kinderen.....je moet in dit proces leren ermee omgaan.ik deed dat om kinderen zwangeren zoveel mogelijk te mijden!!het deed teveel pijn en verdriet dat dat voor mij de makkelijkste weg was....ook mijn broer werd stomtoevallig niet gepland vader....ook mijn vriendinnen werden zo zwanger en wij?nee wij moesten een heel traject in!zeer zwaar ....bij mij is het na jaren uiteindelijk gelukt!en weet je zelfs toen ik zwanger was en anderen zwangeren zag kreeg ik dat gevoel...en moest mezelf zeggen dat ik ook zwanger was...geef de moed niet op!blijf er wel in geloven...en besef ook dat je niet de enigste bent!dat waren de dingen die mij recht hielden!heel veel successen sterkte.....en hoop op een wondertje voor jou
Ik wil je even een dikke knuffel geven. Ik ben inmiddels voor de 2de keer zwanger maar heb voor ons 1ste zoontje ook een héle lange weg moeten afleggen. IUI's, dan IVF... Ik weet hoe het voelt. Kan er trouwens nog steeds heel erg boos om zijn. Hoe oneerlijk het soms verloopt. En de omgeving die je verdriet haast niet begrijpt... Ik zie dat je met IVF gaat starten. Sta er positief in, dat helpt echt veel. En ik hoop van harte dat jullie op deze manier ook een kindje gegund is!
Klaproos, ook ik wil je een hele dikke knuffel geven. mijn man en ik hebben ook een lange weg moeten afleggen. Soms dacht ik ook echt van zn wij de enigen? iedereen werd maar zwanger om me heen. 1vriendin van mij heeft dr ook jaren over gedaan. Ik was toen zelf nog niet zwanger en ik weet nog goed dat zij mij opbelde toen wij net op vakantie waren.heel mijn vakantie was toen verpest. Raar he maar je gunt het idd iedereen maar jezelf nog t meest. reden bij ons was dat mn man geen zaadjes heeft. lang traject.. tese gehad, ik hsg en kijkoperatie totaal 14 iui-d 2 vroege miskramen maar ook 1 wondertje wat nu lekker in zn bedje ligt. ik lees nog wekelijks mee op dit forum. Dit hielp mij soms de dag door, weten dat je niet alleen bent! Verder veel huilen onder de douche en dan weer "vrolijk" de dag door... wij zijn zo blij dat door een ander zn zaadjes wij kindje hebben nu. Soms zou ik ook andere willen helpen met mn eitjes want iedereen gun je een kind Dikke knuffel meis! Xx
Buurvrouw31: ik wacht het deze ronde af...en als het niet gelukt is ga ik het zeker met m'n gynocologe bespreken...dank voor je tip
Dames heel erg bedankt! Zo lief! 😪 Ik heb de puf niet om op jullie te reageren maar ik heb al jullie verhalen meerdere keren gelezen! En of je nu zwanger bent ofniet, je kent de angst van het nooit mama kunnen worden! Tot slot eindig ik nog met een sarcastische oproep die ik zojuist in mijn inbox vond. Dus als jullie een donor nodig hebben? Mijn man is gewoon vruchtbaar dus ik heb hier niets aan en vind het nogal brutaal.. Hey dame, Ik las je advertentie over jullie pogingen om zwanger te raken. Ik zelf ben een donor die heel goed vruchtbaar ben. En ik heb al meerdere wensmoeders geholpen die vruchtbaarheids problemen hebben, of die moeilijk zwanger kunnen raken. De oudste wensmoeder die ik heb geholpen is 43 jaar. Zelf ben ik een aantrekkelijke man van 36 jaar die stevig in dit leven staat. Mocht je interessen hebben dan kunnen je contact met mij opnemen via de mail of via 0614583383 ( whatsapp) Gr Pieter
Bah dit hebik ook meis!!! Alles is heel mooi maar ik word maar niet zwanger! Mooie eitjes. Mooie slijmvlies,goed sperma. Nu weet ik wel sinds kort dat ik een overactief immuunsysteem heb en progesteron tekort! Hebben ze dit al bij je nagekeken? Knuffel..
och meis ik snap je helemaal! Vooral omdat jullie uitbehandeld zijn. Nou ja dat gedeelte snap ik niet en zal ik pas snappen als ik zelf uitbehandeld zou zijn. Dat gevoel van nu komt er NIETS meer. Geen behandelingen,geen kindje en ik kan me zo goed voorstellen of denk dat althans hoe het voor je moet voelen om mee te moeten maken als iemand die uitbehandeld is zwanger raakt. Wat een pijn moet dat voor je doen en wat een eenzaamheid. Ik krijg al tranen in mijn ogen als ik daaraan denk voor jou..vind het zo oneerlijk!!!!
Missouri,,,pijn doet dat he? Feestjes waarbij de kinderen allemaal samen spelen en jij staat er voor jan lul bij en ik heb dan ook nog het idee dat iedereen naar ons kijkt! Ik ben blij voor jou dat het toch gelukt is ondanks een lang mmm traject. Maar ik vind het verdrietig voor je dat je dit hebt moeten meemaken. KimG,wat fijn zwanger van de tweede!! En ook zo een lang traject. Met een omgeving die het net als de mijne niet begrijpt. Ja mijn moeder wel. Op dat feestje waar ik overigens de grote afwezige was zei ze later tegen me; je hoort er echt niet bij als je geen kinderen hebt. Anaatje wat jij voelde op vakantie heb ik ook. En ik voel me schuldig schuldig!!! Mijn schoonzusje is zwanger nadat ze haar kindje is verloren en nu is ze opnieuw in verwachting en ik ben echt dol en dolblij. Maar wat ik ook denk is waarom lukt ivf bij Haar wel en bij mij niet? Ik denk dat ik dit dadelijk weghaal zoschuldig voel ik me. Marnat. Dank je wel voor de link!!! Ik ga het boek lezen!
Klaproos: nee dat hebben ze bij mij niet gedaan. Om welke test moet ik vragen? As vrijdag heb ik afspraak met mijn ha en ga haar om RIF onderzoek vragen...wil zoooooo graag weten of en wat er aan de hand is...die wachtedagen zijn ook killing...ik gebruik na laatste IUI utrogestan en moet tot vrijdag w8..terwijl ik weet dat deze poging ook mislukt is...ik voel nl niks helemaal niks
Klaproos: Veel plezier en zakdoek tijd met het boek . Hoop dat je er net zoveel aan hebt als ik had . En en van me afschrijven hielp ook erg goed . knuf . Herken het alles ok bij mij en geen zwangerschap pff gek werd je er van.
flower zoiets kunnen ze testen met een bloedtest maar ik weet niet of dat al in Nederland gebeurd. Misschien wel bij het AMC maar weet het niet zeker..Sterkte met het wachten,ik wist ook of het raak was of niet,ik hoop van wel voor je maar je weet het zelf altijd het beste. Sterkte meis.. Marnat mag ik vragen welke boeken je allemaal gelezen hebt? Ik volgens mij onderhand alles op ivfboeken.nl
Bedankt voor je lieve reactie klaproos....blijf erin geloven dat helpt.en als je er over wilt praten stuur me een privebericht xx
Hoe herkenbaar. Het meest pijnlijke vind ik het uitzichtloze van de MMM. Ik zit hier alweer 2 jaar in en wanneer stopt het? Ik zit in een soort vagevuur. Nog niet in de hel, maar ook niet in de hemel. Wat gaat het worden? Intussen slaan de zwangerschappen mij om de oren. Mijn tweelingzus, een vriendin, en een bevriend stel hebben het allemaal deze maand bekendgemaakt. Het drukt me des te meer met mijn neus op de feiten, namelijk dat ons leven stilstaat terwijl zij gewoon doorgaan. Wéér een rotzomer voor ons terwijl al die anderen alleen maar leuke zomers hebben met hun gezinnetjes. Het is zelfs zo erg dat ik volgende week met een soort medium heb afgesproken. Mijn vraag is niet: wordt ik ooit moeder maar: wanneer houdt de pijn op? Wanneer kan ik 'verder'? Ik was altijd zo vrij, en redelijk zorgeloos. Maar nu is er alleen maar pijn, verdriet en eindeloos wachten. Ik wil dat dat stopt. Ik wil mijzelf terug. En ik wil weten wanneer dat is!!!!
Lieve meiden ik snap het allemaal wat er door jullie heen gaat Ik wil graag met iemand face to face praten die of nog in het me traject zit of is gestopt Maar dan met iemand zonder Kids dus niet waarbij het bij de 2 de niet lukt. Net zo erg maar toch anders. Ik woon in midden Nederland wie heeft hier ook behoefte aan Xx bezig met 3 de ivf nu in Dusseldorf terugplaatsing gehad na scratching nog 4 embryo's in Umc Utrecht
Wat ontzettend herkenbaar allemaal. Waar ik het meest tegenaan loop, is dat mensen wel proberen te begrijpen waar je doorheen gaat, maar er echt gewoon niks van snappen. Niemand zal precies begrijpen hoe je je voelt en dat maakt het zo ontzettend eenzaam. Zeker omdat ook hier veel mensen om me heen wél zwanger worden of al een gezinnetje hebben. Het is gewoon zo ontzettend oneerlijk allemaal... Veel sterkte en een dikke knuffel iedereen!