Dysmatuur en mogelijke prematuur.

Dag lieve dames allemaal..

Sinds afgelopen dinsdag ben ik opgenomen in het ziekenhuis wegens een 'neg-dys', een te kleine baby in m'n buik naar z'n termijn.
(Centiel 1.6, en hij word op 1566gram geschat)

Ik ben inmiddels 34+2 en sinds week 28 onder extra controle gekomen door middel van groeiechos in het ziekenhuis. Maar nu bleek dinsdag na de controle echo dat de kleine toch echt enorm afbuigt van de groeicurve.
Hij leek met 31 weken de onderste groeicurve te volgen, maar niets bleek minder waar toen er dinsdag weinig vooruitgang in zat sinds de vorige groeiecho.

Nu ben ik opgenomen om dagelijks aan de ctg te moeten, en moet ik dinsdag naar het Erasmus ziekenhuis moet, voor een uitgebreide echo en onderzoek naar wat er nu aan de hand is
.
Maar volgens de gyn, die gelukkig recht toe recht aan is, blijf ik tot aan de bevalling in het ziekenhuis.
Hij vermoed dat het ligt aan een slechter werkende placenta, en gaf direct aan dat niets wat ik gedaan heb tijdens de zwangerschap dit heeft veroorzaakt..
Hij heeft wel inmiddels aangegeven dat in het ergste geval de baby meteen gehaald word (dinsdag dus), maar daar ging hij absoluut niet van uit.. En in het beste geval zou ik de 40 weken nog halen, maar dat betwijfelde hij, dus het zal ergens in het midden worden.
Ook word er dinsdag overlegd over het starten van de longrijpingsprikken.

Hij is dus niet alleen een dysmatuur maar ook een (tot nu toe mogelijke) prematuur.

Ik heb geen complete bedrust gekregen, ik mag ongeveer 3x per dag een half uurtje op de gang lopen. Maar krijg wel de bloedverdunners voor het immobiel zijn.

De opname is mij (en mijn man) rauw op m'n dak gevallen maar ik ben wel nuchter genoeg om in te zien dat dit de beste mogelijkheid is voor de kleine.

Hij is gelukkig wel beweeglijk en houdt me er soms ook door wakker, maar ben blij hem te blijven voelen.
De ctg's zijn tot nu toe telkens goed, ondanks dat kleine erg slecht meewerkt, telkens wegzwemmen etc.

Nu ben ik op zoek naar dames om in elk geval een realistisch beeld te krijgen van wat mij de komende paar weken nog te komen staat en een gezellig woordje onderling, maar ook beetje mentale steun natuurlijk.

 

Weinig nieuws tot nu toe, echo gaf geen uitsluitsel wat er eigenlijk aan de hand was.
Er lijkt geen aanleiding te zijn van de afremming qua groei, wel is hij nu weer iets gegroeid na de laatste echo vorige week, zowel qua buikje iets als qua gewicht. (vorige week werd hij 1566 gram geschat (die woensdag ervoor werd hij op 1700 gram geschat ) en nu 1823 gram)

Nu is het wachten op de gynaecoloog die me gaat vertellen hoe nu verder!
Het enige extra qua onderzoek wat ik zou kunnen doen is een vruchtwaterpunctie, maar we hebben besloten dat de stress qua ingreep en wachten op de uitslag slechter zijn, dan een mogelijke afwijking.
We hebben natuurlijk een goede 20 weken echo gehad, waarbij baby helemaal is nagelopen, dus ik verwacht geen grote afwijkingen.

Kleine kleertjes heb ik via een vriendin en via marktplaats al reeds aangeschaft, en ook heb ik voor donderdag een consult staan met de lactatiekundige. Voor een bezoekje aan de couveuse afdeling mag ik de verpleging laten bellen savonds naar de couveuse afdeling als m'n man er savonds is.

 

Inmiddels al iets wijzer geworden..

Het streven wordt 37 weken, maar als die kleine dan nog goed zit, uiteindelijk 39 weken.
De oorzaak is duidelijk de placenta, deze geeft de voedingsstoffen gewoon niet goed door.

Het nieuwe plan word; dagelijks CTG (was natuurlijk al zo), 2x per week een doppler onderzoek om te kijken of de placenta nog voldoende functioneert en elke 10-12 dagen een groeiecho.

Ik blijf tot de bevalling nog steeds met bedrust in het ziekenhuis, maar mocht het allemaal netjes eruit blijven zien, zit er misschien nog een keertje in dat ik nog een nachtje naar huis toe mag in het weekend.
Mocht welk onderzoek dan ook niet goed meer zijn, wordt de kleine meneer gewoon gehaald.

De longrijpingsprikken zijn nog niet geheel van tafel maar worden elke keer gewoon weer heroverwogen, dit omdat ik de 34 weken al voorbij ben en dan de werking niet meer zo sterk zal zijn als voorheen.

Hij was inderdaad toch nog gegroeid ten opzichte van de vorige echo, toen was hij zo wat van de groeicurve gevallen, maar hij zit nu nog op de P1 lijn. Dus het blijft allemaal erg onzeker en het word per dag bekeken allemaal, maar dit heeft me wel tot op zekere hoogte gerustgesteld. Eerste streven is 17 juli!

 

Ik hield het even spannend allemaal, want afgelopen maandag werd ik wakker met hevige buikpijn, hoofdpijn en misselijkheid.
Bloed en urine ingeleverd..
En een goed aantal uur later (voor zover het gedeelte spoed qua bloedafname) werd de beslissing gemaakt; inleiden!
Ik had zwangerschapsvergiftiging!
Om 14.00 is er een ballon geplaatst en deze was er om 22.30 uitgehaald voor de nacht.

Gisterenochtend was ik mn slijmprop al verloren.
Om 9.00 had ik 2-3 cm ontsluiting van de ballon gekregen, dus dat pakte allemaal goed op!
Om 11.00 hebben ze m'n vliezen gebroken, was heel netjes en helder.
Maar de ontsluiting wilde maar niet volgen. Na veel weeën die op een gegeven moment best heftig waren, hebben we om 15.00 besloten dat ik toch voor een ruggenprik ging. Om 16.00 was de ontsluiting 4 cm..
Om 19.15 6!. Maar beeb reageerde op een gegeven moment steeds slechter op de weeën en de keizersnede kwam al snel op tafel..
De gyn wilde me nog een goede kans geven, terwijl ik zelf enorm twijfelde over hoelang we die kleine nog moesten pesten met weeën omdat z'n hartslag bij elke 'goede' wee dipte. Ik had eigenlijk zoiets van; haal hem er maar uit, dit is voor hem ook niet leuk meer.
Ze wilde nog afwachten omdat hij, zodra ik op m'n zij lag, het wel goed deed. Ik werd om 20.45 nogmaals getoucheerd want ik begon steeds meer last te krijgen van m'n stuitje, wat er op leek dus dat er ineens vordering in zat! 8-9 cm! Om 21.10 ongeveer was het niet meer te houden en leek ik wel iemand die Gilles de la Tourette had.. En om 21.30 mocht ik gaan persen. Na ongeveer 6 weeën (waarvan 2 goede persweeen) en een knip is onze kleine dan toch echt via de natuurlijke weg geboren!

Onze Christiaan, is 1900 gram (en een beetje maar de exacte metingen weet ik niet) en kwam huilend ter wereld. Wat een longen had die kerel!
Ik heb hem een paar minuutjes op m'n buik gehad maar toen moest hij echt gezien worden door de kinderarts. Na het hechten, wassen, nekken tijdens het wassen (sorry, haha, al die inspanning) mochten we weer bij hem op de couveuse afdeling.

Hij is een echte vechter, hij kan alleen z'n temperatuur niet goed regelen nog. Hij heeft ter ondersteuning een sonde, want drinken zal nog teveel energie kosten op dit moment, dus moet ik kolven. (Dit is wel bijna meteen op gang gekomen)
Voor de rest was zijn glucose ietwat laag na geboorte maar dit trok allemaal netjes bij, voor zijn eerste onderzoeken is hij dan ook met vlag en wimpel geslaagd. Tot nu toe is iedereen erg enthousiast over zijn gezondheid.

Na twee lange en zeer hectische dagen, ben ik alleen wat beurs (mede dankzij een Ruggenprik die tot drie keer toe gezet moest worden) en enorm snel flauw, maar dan moet je ook maar eten
Maar het klopt echt dames, je wordt meteen verliefd op je kleine man..

Klein grappig feitje nog, ze hebben m'n placenta nog onderzocht na bevalling, en deze had een kleine mini placenta ernaast zitten.
Niet de oorzaak van dit alles, en zo op het eerste oog leek ook alles in orde verder met de placenta, maar het scheen wel ietwat zeldzaam te zijn!