Niets uit zichzelf doen is een grote irritatiefactor hier ja. Verder nog dat wanneer ik hem vraag om iets te doen (om even mee te helpen in huis) dat hij gaat protesteren dat ik 'heel de wereld' van hem vraag. Zoals bijvoorbeeld de borden na het avondeten naar de keuken brengen of even iets met ons kind doen. Op de derde plaats dat eeuwige gegame achter de computer. Ik word er soms gewoon echt boos van. Dan ben ik aan het opruimen en hij zit maar stom te gamen - ga dan een hobby buiten de deur zoeken, maar zit gewoon niet daar. Ik wil ook gamen, en als je mij nou even helpt; kunnen we allebei chillen! Vervolgens reageert hij mijn inziens te traag in het verkeer - als in: een motor stopt abrupt op de provinciale weg en terwijl hij stil staat en af wil slaan - zit mijn partner nog te kijken naar de paardjes in de wei en denkt hij tijd zat te hebben. In gedachten hebben we die motorrijder al 100.000x onder de auto liggen. Verder is hij soms echt roekeloos; niet goed om zich heen kijken in het verkeer - denken dat hij nog best wel even voor kan of dat soort dingen. Hij maakt soms echt de verkeerde inschatting en dat is best eng. Ik zit dan ook hysterisch naast hem te gillen en rij steeds vaker met hem naast me gewoon omdat ik niet wil dat hij een ongeluk maakt. Ons kind hoeft niet de nieuwe batman te worden. Verder reageert hij vaak lauw/droog/emotieloos. Hij heeft wel gevoel - hij toont het alleen vrijwel nooit. En dat vind ik vervelend. Zelfs als je hem een grapje/iets grappigs verteld of een leuk filmpje wil laten zien of whatever. Net alsof niks hem doet. Terwijl dat wel zo is. Hij laat het niet merken dat hij boos is, verdrietig, blij, energiek, etc. Soms zit hij gewoon in zombiemodus. Hij zeurt soms onnodig, gewoon om het zeuren en kan over alles wel iets negatiefs verzinnen. Maar daar let hij gelukkig nu ook steeds vaker op, want dat begon wel heel erg op te vallen. En dat was het wel zo'n beetje Gelukkig heeft hij meer pluspunten.
Ik erger me aan het feit dat hij zulke lange dagen maakt op zijn werk. Daar kan hij niets aan doen, maar ik geef hem lekker wel de schuld
Veel te warm om me te ergeren of irriteren Maar zonder gekkigheid; ik erger me nergens aan, kan wel eens iets wat minder prettig vinden maar dan zeg ik dat en is het ook meteen over. Nu heb ik last van mijn hormonen dus erger ik me sneller aan vanalles en nog niks maar dat ligt dan écht bij mij, is hartstikke onredelijk en onterecht dus ik hou het gewoon voor me tot het weer over is. Zie het nut van ergeren niet in, heb ik alleen mijzelf mee dus kan dan beter zeggen dat ik het fijn zou vinden als hij zus of zo zou doen. Maar hij doet hartstikke veel voor mij en de kinderen dus ik heb niks te klagen wat terecht is, heb alleen te zeuren door de hormonen en dat doe ik dus niet
Ik erger me wel eens aan zijn eet-geluiden. Maar dat is vooral omdat we niet op de zelfde tijden eten en ik gewoon jaloers ben op wat hij mag en kan eten, en ik niet. Normaal heb ik daar geen last van namelijk. TS: Die berichtjes op facebook enzo zouden hier uit den boze zijn. dat is echt niet cool.
Dat hij altijd álles vergeet en uitstelt. Zo vroeg ik hem om een stratenmaker te smsen , na 20x vragen in 4 dagen had ie het nog niet gedaan. Kan daar zo pissig van worden-.-"
Ik irriteer mij wel aan dingen bij manlief maar heb het van mij afgezet... Hem veranderen gaat niet en hem opnieuw opvoeden doe ik niet. Hij werkt hard, is een superlieve papa en heeft alles voor mij over, die paar "irritatiefactortjes" daar kijk ik wel omheen
Dat ie zodra die thuiskomt uit zijn werk zijn schoenen en sokken uit doet en zijn sokken naast de tafel in de woonkamer laat liggen op de vloer en niet even naar de wasmand/wasmachine loopt om ze erin te gooien. Vaker al wat van gezegd, gaat even goed maar daarna gebeurt het gewoon weer. Das denk voor mij wel het irritantste haha maargoed als dat alles is heb k verder weinig te klagen..
Het enige: Die jongen is zn bed niet uit te branden gewoon.. Meneer kan rustig een uur langer in bed liggen half dood wakker worden.. Gos wat erger ik mij daaraan zeg.. Hij zelf ook, want hij kan er echt niks aan doen.. Maar jeetje Ach en verder is hij gewoon een man.. dus ja
Het grootste ding is dat hij een enorme sloddervos is. Echt gruwelijk! Het is zo erg dat ik hem ultimatums stel: als het op die dag niet opgeruimd is gooi ik het in de kliko. En dat doe ik echt! Hij ruimt ook nooit zijn vuile kleren op, die hangen over de stoel op onze slaapkamer of liggen naast het bed. Sinds ik heb gezegd dat ik alleen was wat in de wasmand ligt gaat het iets beter. Ik moest wel even op mijn tanden bijten maar meneer had op een gegeven moment geen overhemden en broeken meer. Toen wist hij dat ik het meende! Man van de strenge aanpak dus!
JA! Allemachtig, dat heb ik dus ook. Zit ik onder en word gek van de jeuk, ligt hij te chillen en te snurken Maar als dat het ergste is he, valt het nog mee Oh nee, als hij boert klinkt het net als 'touch' (op z'n Engels) waarom? Boer gewoon of boer niet, beetje beschaafd graag Trouwens ts, chatten met andere vrouwen op die manier vind ik echt niet oke hoor. Tuurlijk mag mijn man best met andere vrouwen praten, een van zijn beste vriendin is een vrouw, maar no way dat hij hartjessmileys gaat sturen en ermee doorgaat als ik dat niet leuk zou vinden.
Dat hij het verschil niet snapt tussen 'zo' en 'nu'.. Dus als ik vraag of hij zo ff iets op wil ruimen bijv. gaat hij heel overdreven vragen of hij wel eerst nog even naar de wc kan En dat er bij elke vraag eerst een zucht of steun volgt en een blik alsof het allemaal zo moeilijk is, om dan vervolgens het wel te doen.. Zeg dan gewoon dat het niet uitkomt ofzo
al ik hem iets vraag dan zegt ie doe ik zo even dat even duurt meestal uren bloedirritant vind ik dat zeg dan gewoon over een uurtje ofzo
Dat hij een klep in zijn rug heeft waar, terwijl hij rondloopt, troep en rotzooi uitvalt. Het hele huis in een bende door hem