Bah, ik zit er soms gewoon zo doorheen. Onze dochter van bijna 1 is een heerlijke lieverd, maar ook een pittige druktemaker met een enorm eigen willetje. Rondom eten zijn er al problemen, maar daarnaast is slapen echt een huge ding, al sinds geboorte. Ze kan niet zelf in slaap vallen, enkel in de auto/kinderwagen, aan de borst of met pink. Mijn pink wel te verstaan. Ik ben dus al ruim een half jaar lang de enige die haar naar bed kan brengen. Om, als ze eindelijk slaapt, de hele avond heen en weer te blijven lopen want ze wordt standaard na de eerste drie kwartier wakker. Overdag slaapt ze veel in de wandelwagen. S nachts slaapt ze bij mij in bed, de enige manier waarop we nog wat slaap kregen omdat ze zo vaak wakker werd. Haar ledikant vindt ze niets. Het chronische slaaptekort, maar ook die strijd steeds opnieuw alleen voeren en nauwelijks nog tijd voor mezelf hebben. Er heeft nog nooit iemand opgepast hierdoor, en ik ben eigenlijk altijd met haar thuis. Het frustreert me zo enorm! Ik word er verdrietig van om te moeten bekennen dat ik regelmatig mijn geduld verlies, hardhandiger word of ruzie maak met vriend (in bijzijn van dochter). Waardoor ik me alleen maar nog slechter voel... Ik heb vanalles geprobeerd, heb weinig hulp en steun hierbij want dochter krijst zich binnen twee minuten volledig overstuur als ze moe is en ik niet in de buurt ben. Iemand tips? Hoe hou ik dit vol of verander ik dit? Kinderarts komen we al vanwege groeiprobleem, osteopaat helpt wel iets maar ondertussen weet ik gewoon soms niet hoe ik het zelf volhou...
Ik heb ook een hele moeilijke slaper. Het eerste jaar was ook alleen ik die haar in slaap kon krijgen. Tot een half jaar altijd in de wandelwagen in slaap gewiegd en later in haar ben erbij blijven zitten en haar handje vast gehouden. Zo dat ik dan 3x op een dag/nacht een half uur haar hand vast te houden tot ze sliep. Toen ze 1 jaar was, was ik het echt zat om het altijd op die manier te moeten doen. Ik heb haar toen eerst elke keer 5 minuten laten huilen en dan weer gerust gesteld. Later toen dat beter gaan over naar 10 en toen 15 minuten. Uiteindelijk is het mij dus gelukt om haar zelf in slaap te krijgen. Nu af en toe wel een rommelweekje dat ze weer wat extra aandacht nodig heeft met het in slaap vallen. Ik zal dus haar bed naast de jouwe leggen en haar jouw pink geven, zodat ze in ieder geval went aan het idee om in haar eigen bedje te slapen. Als ze dat gewend is steeds een stapje verder gaan.
Je bent niet de enige meid!! Mijn zoontje slaapt nog steeds alleen aan de borst in (of in de auto). Ik heb dat geaccepteerd. Er waren heel soms korte periodes dat hij zelf in slaap viel, maar die kan ik op één hand tellen. Hij slaapt soms nog steeds bij mij in bed vanaf halverwege de nacht, als hij te vaak wakker wordt. Vanaf 9 maanden staat zijn bedje op zijn eigen kamer. Met 10 maanden hebben wij een slaaptraining gedaan met de bekende intervallen even gaan kijken. Het was verschrikkelijk, elke avond spuugde hij zijn avondeten eruit na al het gekrijs. Het duurde vaak een uur, werd helaas ook niet korter. Na 3-4 weken de conclusie getrokken dat het hier niet werkte, want hij werd ontzettend bang van zijn eigen kamertje. Als ik hem even in zijn bedje wilde leggen om bijvoorbeeld naar de wc te gaan begon hij al te huilen. Vreemd genoeg gingen de nachten vanaf de eerste dag wel beter. Hij werd veel minder wakker. Eigenlijk is het sindsdien heel verschillend gegaan met kleine weekjes doorslapen (!) ertussen en weer verschrikkelijk zware nachten waarbij hij bij ons in bed belandde (vaak door tandjes denk ik). Ik heb me er lange tijd druk om gemaakt, het aanleren van slechte gewoontes etc. maar dat doe ik echt niet meer! Ik doe wat werkt op dat moment en dat gaat prima. We hebben zojuist slopende weken gehad waarbij hij 3-4x per nacht wakker werd en nu deze week opeens weer een doorslaapnachtje gehad en nachten met maar 1x eruit. Net als jouw dochtertje wordt mijn zoontje heel vaak 45 min of een uurtje of soms 30 min nadat hij in slaap valt huilend wakker. Ik haal hem dan uit zijn bedje, wieg hem even of leg hem even aan tot hij weer slaapt en dan leg ik hem weer in zijn bedje. Dit wakker worden zo aan het begin van zijn slaap doet hij echt al sinds hij 5 maanden is ofzo, dat slaat hij soms over, steeds vaker eigenlijk. Kortom, je bent niet de enige meid!! Hou vol en geniet van dat kleine hummeltje dat mama nog zo nodig heeft. Ik weet dat het heel vervelend is dat nooit iemand anders haar in slaap kan krijgen, dat probleem heb ik ook, maar ik ben ervan overtuigd dat het over gaat zodra ze meer weten en begrijpen. Ohja, mijn zoontje is heel bang in het donker dus de gehele nacht staat er een lampje in zijn kamertje aan. Hier vanaf de eerste nacht dat hij geboren werd ellende met slapen, dutjes van 30 minuten en 's nachts alleen bij mij willen slapen en ga zo door.. Een heel wakker kindje maar hij is zo ontzettend slim en ontwikkelt zich echt heel erg vlot, daar wijt ik het aan en dat hoor ik echt van iedereen, zelfs op het cb! Succes!!
Wat lijkt me dat inderdaad enorm frustrerend. Je hebt het ook gewoon nodig om soms even tijd voor jezelf te hebben. Even wat drinken met vriendinnen ofzo. Ik neem aan dat al het medische al uitgesloten is? Oortjes, reflux ed? Ik kan je helaas geen tips geven maar wens je veel sterkte meid!
wow klinkt echt enorm heftig en intensief. Heb je wel eens gehoord van de Estivill methode? Misschien is dat iets voor julllie. Dr. Estivill heeft een slaap methode ontwikkeld waarvan hij zegt dat deze in 96% van de gevallen succes heeft. Wij hebben de methode toegepast op onze dochter van 12 weken en het werkt bij ons erg goed. Ik weet dat 12 weken en een jaar niet dezelfde situatie is, maar uit je verhaal maak ik op dat je dochter niet zonder jou in slaap kan vallen. Jij bent haar slaap attribuut geworden. Estivill legt in zijn boekje 'slaap kindje slaap' uit dat het zaak is dat je probeert om je dochter andere slaapattributen aan te leren, zoals bijvoorbeeld een knuffel. Google het maar eens, de Estivill methode, misschien is het iets voor jullie. Heel veel sterkte en succes!