Vriendschap....

Pfff zó herkenbaar! Ik heb mijn zwangerschap ook 'alleen' gedaan. Was hier wel lid van een zwangerschapsclub van de gemeente, maar daar was helemaal geen klik tussen wie dan ook. Dat was echt een serieus clubje waarin niet gekletst werd. Toen ging ik naar zwangerschapszwemmen, maar daar vond ik geen aansluiting. Toen de kleine er eenmaal was ging ik naar het mamacafé, maar nee.... Ik ging wat vroeger naar het consultatiebureau zodat ik daar in de wachtkamer een praatje kon maken met andere moeders, maar ook daar, niks. Mijn vrienden had ik al eerder achter gelaten in grote steden waar ik gestudeerd of gewoond had. Dat waren voornamelijk mannen trouwens... Sowieso geen mensen met kinderwensen of interesse in kinderen en opvoeding. Met hen heb ik maar heel soms contact, dan moet ik een oppas regelen.

Ik ken via mijn man een paar andere moeders van mijn leeftijd met kinderen. Ze wonen ook hier in de stad en ik heb wel eens met ze afgesproken om naar IKEA te gaan of naar een kledingbeurs ofzo, maar dat heb ik weer laten verwateren, want ik vind gewoon geen aansluiting. Ik ben ook heel erg kritisch, denk ik. Zo kritisch dat ik mensen erg snel afschrijf. Ik vind anderen al gauw dom of oninteressant.

Met mij is dus wel echt iets mis op sociaal gebied, ik wil niet zeggen dat dat met jou ook het geval is. Waar denk jij zelf dat het door komt dat je geen aansluiting vindt?

 

Nu ons meisje naar de peuterspeelzaal gaat heb ik meer contact. Geef het soms ook wat tijd.

Heb het zelfde hoor. Hier 1 vriendin zonder kinderwens. Al is dat soms ook wel eens fijn.

 

Ik heb dat ook. Ook wegens verhuizing en ik probeer het wel, maar het blijft toch lastig. Was er in het begin ook erg verdrietig over. Ik heb het geaccepteerd. Heb er nu niet super veel behoefte meer aan (misschien mede door de acceptatie), maar het blijft jammer. Mijn dochter gaat volgend jaar in september naar school en ik probeer nu alvast wat werk te zoeken.

 

Heel herkenbaar dit. Ook heel lang geen vrienden gehad. Ik heb nu inmiddels via de ouder kind ochtend contact met nog 3 andere moeders endat is wel leuk moet ik zeggen. Zo af en toe spreken we dan af dat ze langskomen bij mij of gaan we bij een van hun thuis met de kids. Of met het warme weer bv naar het strand geweest. Dochter binnenkort naar de psz en dan hoop ik ook wat meer mamas te leren kennen.
Mss kan je ook proberen op deze manier. Ieder geval heel veel succes . K weet uit ervaring dat het allemaal niet makkelijk is.

 

Ik heb dat ook hoor.
Hier in het dorp ken ik eigenlijk bijna niemand alleen een vriend van ons.
Ik heb 1 vriendin alleen die woont paar dorpen verderop en zij heeft geen rijbewijs en ik heb vaak geen auto dus dat is ook erg lastig. Met de bus ben ik al gauw 1.5 uur onderweg -.-

Ik weet ook niet echt hoe ik contacten moet leggen. Ben altijd in het begin erg verlegen en weet nooit zo goed wat te zeggen.

Maar mis het absoluut wel. Het gewoon even babbelen met een vriendin, iemand waarbij je alles kwijt kan. Mee kan lachen en huilen.
Hopelijk gaat het me lukken meer sociale contacten te leggen als we gaan verhuizen naar de stad.

Op dit moment laat ik het gewoon zoals het is. Als je kindje er is fa je al gauw nieuwe contacten leggen.
Bij bijv; babyzwemmen, kinderopvang, school, buitenschoolse activiteiten.
Alleen duurt dat nog wel even helaas.

 

Heel vervelend.

Heb je ook geen andere vriendinnen meer in jouw geboorte stad?

30 km is natuurlijk niets. Ikzelf woon ook 35km van mijn geboorte stad en heb geen auto tot de beschikking maar lang leve het OV. Ja dat duurt een uurtje maar who cares? Maak je er een leuke dag uit van. Mocht je daar dan nog wel vriendinnen hebben zitten dan zou ik gewoon eens daar afspreken en de volgende keer bij jou?

 

Lastig, ik herken het enigszins wel. Heb wel vriendinnen, maar allemaal zonder kinderen en dat is dus echt van een ander niveau. Mis het wel, maar ben vrij jong moeder geworden.

 

Ik ken het gevoel helaas maar al te goed. Ben hier 6,5 jaar geleden komen wonen, 200 km vanaf mijn vorige woonplaats en voel me soms best eenzaam omdat ik niet echt (veel) vrienden heb en altijd maar een beetje alleen alles doe en met mijn gezin. Ik mis soms ook echt een hartvriendin. Maar ben ook erg onzeker en ben niet goed in contacten leggen....

 

Heel herkenbaar helaas,hier ook ruim 200 km verhuisd sinds 7 jaar en sindsdien weinig meer gehoord van oude vriendinnen en heb sinds m'n zwangerschap eindelijk een leuk contact opgebouwd met m'n buurvrouw,verder kom ik er hier niet tussen helaas.
Hopelijk als dl straks naar school ed gaat dat t dan beter word.
(Als er mensen zijn uit Brabant,geef maar een gil )

 

Hekenbaar . Sinds de meiden naar de peuterspeelzaal en school gaan heb ik er heel veel kennissen én een paar goede vriendinnen bij dus geef de hoop niet op. Het gaat, als je kinderen hebt, toch vaak via de kinderen...

 

ook herkenbaar. Schoolvriendin ook geen contact meer mee. Het moest altijd van 1 kant komen, van mij. Op de verjaardag van me oudste is alleen maar geweest. Woon ook ong 30 km vanaf haar. Ze is 1 keer geweest hier. En alles was te veel. Moet altijd iets laten horen. Dan zegt ze: 'Ja ik ben niet zo van te vragen hoe het met je gaat'' huu oke, dat is toch dan belangstelling denk ik zo... Maar goed. Had er geen zin meer in en is nu ook voorbij, blijf geen joker.

Nu leuke meiden leren kennen via school. We zijn gister met 5en uit wezen eten , en was heel leuk, lekker gezellig. En dan is zeker voor herhaling vatbaar. Hoeft ook niet elke maand, maar zo is om de 3 maanden of zo... toch wat socializing....komt best goed.

 

herkenbaar meeste vrienden zijn verwaterd goede vriendin moest van 1 kant komen na de geboorte van jongste dochter niks van haar gehoord dochter is al 15 maanden laat dan maar ben er klaar mee oudste dochter gaat na de vakantie naar school wie weet dat we daar wat contact krijgen net ook verhuisd met de buurtjes al leuk contact wie weet

 

Ten eerste: Betreur nooit vriendschappen die afgelopen zijn! Nooit! Mensen veranderen met de tijd, die vriend van jou die je 10jaar kent is echt niet de zelfde gozer als 10jaar geleden. En niet alleen hij ook dat groepje wat niets meer van zich laat horen. Mensen kunnen heel snel veranderen door kleine dingen dat hoeft niet aan jou te liggen, hun interesses veranderen en die van jullie ook neem ik aan. Je moet daar dus niet te veel mee zitten.

Ik was vroeger bevriend met iedereen, echt iedereen uit me omgeving en verder met iedereen klikte het meteen ik praat hier over verschillende vrienden groepen waarbij je uiteindelijk een totaal kan tellen van 100man. Toen kreeg ik mijn vriend het werd serieus, en ineens begon de helft van die "vrienden" af te haken.. Jaloezie? Vervolgens begon ik de andere helft af te stoten omdat ik zag dat hun interesses totaal niet bij mijn interesses meer lagen. En nu 3 jaar later heb ik uit die vriendengroep van wel 100man, maar 1 goede beste vriendin aan over gehouden. En met de tijd, sinds mijn relatie met mijn vriend heb ik nog 1 meid ontmoet en onze vriendschap houd stand omdat we veel gelijkenissen hebben en veel zelfde interesses. Ze hoeven niet zwanger te zijn, ik ben erg jong en mijn vriendinnen dus ook. Ik wou jong mama worden, zij niet. Maar daarnaast is bijna alles wat ons boeit het zelfde. Er zijn ook uit die "ex"vriendengroep een aantal meiden zwanger, maar alsnog zie ik dat zij en ik heel erg verschillen.

De vriendin die uit die vriendengroep wel bij me is gebleven had ik eerst me rug naar toe gekeerd, ik verbrak het contact met iedereen zoals ik al zei. En niemand vroeg meer naar me, het boeide niemand iets. Alleen zij, zij nam contact op met mijn ouders omdat ze zich zorgen maakte om mij, ze wou weer contact met me omdat ze dacht dat het niet goed met me ging... En DAT is een echte vriendin! Ik ben haar nog steeds zo dankbaar dat ze dat heeft gedaan anders had ik ook niemand meer.

Ik denk dat je niet op zoek moet gaan naar vrienden, het komt zelf op jou pad. Ik had een tijdje ook alleen maar mijn familie maar dat lag aan mij. Naast de helft die zelf hun rug toekeerde, zag ik gewoon geen gelijkenissen meer in die "vrienden" die wel bleven, ik begon de dingen die ze deden en leuk vonden af te keuren.

Vandaag de dag ben ik ontzettend blij met wat er allemaal is gebeurt. Ik zie waar die mensen allemaal zijn beland en ik betreur hun situatie nu heel erg. Soms denk ik "Als ik nog met ze was gebleven? Had ik ze dan kunnen verbeteren of had ik mezelf dan ook in de shit getrokken?" Ik ben blij dat ik niet bij ze ben gebleven, ik was ook een tijdje alleen ja. Maar ben nu zo gelukkig met mijn man, en mijn twee beste vriendinnen waar ik altijd maar dan ook echt altijd op kan rekenen.

Ik denk dat je het even aan het lot moet overlaten. Dat klinkt super cliché dat weet ik. Maar ik denk niet dat het juist is om vrienden te zoeken. Ergens ga je vast iemand ontmoeten waar je een klik mee krijgt, of net als bij mij zal iemand uit het verleden contact met jou opnemen. Er kunnen zo veel dingen gebeuren. Maak je nu geen zorgen om "vrienden", focus je op jou baby! Geniet van je zwangerschap.

 

Dit zou ik zo geschreven kunnen hebben. Een aantal jaren geleden ben ik samen met mijn man zo'n 150 km vanaf onze oude woonplaats gaan wonen en daarmee zijn ook alle vriendschappen die ik had langzaam doodgebloed.

Sinds een tijdje heb ik een soort van vriendin maar dat contact gaat zo op en af dat ik dat niet echt een vriendschap kan noemen.

De laatste weken probeer ik wat actiever nieuwe mensen te leren kennen, helaas merk ik (net als jij) dat dat best lastig is. De meesten zijn druk met hun kinderen, wat begrijpelijk is, of zijn al met een groepje mama's. Lastig om dan een gesprekje aan te knopen.

En ik mis het ook, veel bespreek ik met mijn partner maar soms is het fijn om te kletsen met iemand anders, of dingen te bespreken met andere vrouwen/moeders. Maar ik geloof ook dat dat vanzelf wel komt als de kinderen naar school of de peuterspeelzaal gaan.

Soms denk ik ook wel dat het aan mezelf ligt, ik kan ook moeilijk aansluiting vinden bij andere vrouwen. En dat is niet omdat ik niet sociaal ben of gezellig. Gezellig kletsen met een hapje en drankje erbij vind ik hartstikke leuk. Waar het dan wel aan ligt weet ik eigenlijk ook niet. Ik mis gewoon vaak de klik met iemand, daar had ik vroeger minder last van.

Sinds de vriendschap met mijn beste vriendin verbroken is ben ik eigenlijk niemand meer tegen gekomen waar ik die klik mee had. Mijn man had enkele goede vriendinnen en die kwamen dan ook in het begin wel eens op bezoek maar ook daar kon ik geen aansluiting mee vinden.

Over het algemeen heb ik me erbij neergelegd, het is zoals het is. Een vriendschap ontstaat vaak ook gaandeweg, en er zijn eigenlijk geen plekken waar ik regelmatig kom waar dezelfde mensen zijn. Dat maakt het ook moeilijker vind ik.

 

ik heb net een topic geopend dat ik teleurgesteld ben in mijn beste vriendin. ik weet echt niet of het goed komt maar als er dames zijn uit z-limburg die eens koffie willen drinken laat maar weten!

 

Gil! Haha..

 

Gil uit Brabant (ZO/Midden) +1 hahaha

Ik heb hetzelfde. Ik heb op zich vrij snel contact maar op de een of andere manier "lukt het niet" om ook echt een contact op te bouwen. Ik heb 1 vriendin, aan wie ik wel eens heb gevraagd waarom ze graag met mij omgaat. Zij kon zich niet voorstellen dat ik met anderen geen aansluiting krijg.
Verder praat ik gezellig mee als de vrienden van mijn vriend op bezoek komen, met hun vriendinnen, maar ik ben dus ook "vriendin van". De vriendin van mijn neef is 3wk na mij bevallen, met haar spreek ik af en toe af, maar dat is niet echt een vriendschap, we praten alleen over de kinderen, zij heeft een vriendengroep met meiden die geen van allen kinderen hebben.

Ik heb een paar jaar in een ander dorp gewoond, daar nam ik me voor om vriendschappen te sluiten, en ik ben lid geworden van een vereniging. Helaas kwam ook dat niet van de grond, ik babbelde wel gezellig mee en soms was het wel gezellig, maar voor feestjes werd ik niet gevraagd, uitstapjes met de vereniging was ik altijd degene die alleen in de auto moest rijden omdat de rest al bij elkaar zat. Toen ik op een keer langs het huis van een van hen liep en zag dat ze met z'n alleen zaten te bbq'en terwijl ik om de hoek woonde, ze hadden mij niets laten weten, heb ik het opgegeven. Dan maar niet hoor. Ben nu geen lid meer omdat ik weer verhuisd ben.

Binnenkort kopen we een huis in een ander dorp, maar ik zie het allemaal wel, ik ga niet meer speciaal voor de sociale contacten bij een club oid. Ik ben door teleurstellingen op sociaal vlak ook terughoudender geworden merk ik. Ik zou wel meer vriendinnen willen.

 

Herkenbaar....ik kan me soms ontzettend alleen voelen....ondanks mijn lieve man en kindje en de 2 vriendinnen die ik heb. Ik ben onzeker okay en laat niet snel mensen helemaal toe, maar ik ben verder lief betrokken en gezellig, dus dan denk ik ben ik echt zo raar apart of niet leuk? Ik ben meestal ook degene die appt of actie onderneemt om wat af te spreken, bijna nooit dat het van die ander afkomt, maakt me dan ook weer onzeker haha. Als ik fotos van mensen zie gezellig hier, gezellig daar denk ik altijd lijkt me zo leuk een vriendinnen groepje. Vroeger had ik dat wel op school....

 

Ik kom ook uit brabant! Als je zin heb om beetje te kletsen (privébericjt of via app ofzo ) stuur maar een berichtje.. gezelllig!