Ik wilde heel lang een derde kindje. Mijn man niet. We hebben er veel gesprekken over gehad en veel over gehuild. Mijn man vindt het zo druk genoeg. Ik werk onregelmatig, waardoor hij om het weekend en 2 avonden alleen is met de kids. Dus voor hem klaar. Zelf hou ik erg van het dynamische, vind de kids fantastisch en zou graag nog een keer willen. Een half jaar geleden was ik een week over tijd. Ik ben toen wel bang geweest. Ik bedacht me dat het nu allemaal met wat makkelijker ging. Financieel zouden we het zwaarder krijgen, waardoor ik niet mijn hobby kon uitoefenen. We kunnen dan ook geen extraatjes meer doen. In ons huis is er geen ruimte voor een derde kind. Kinderopvang zou ik niet meer kunnen betalen, dus dan moet ik stoppen met werken. Dus... Het is goed zo, ik geniet van mijn jongens en heb ook kunnen accepteren dat er geen derde komt. Hierdoor is er rust ontstaan bij mij, maar ook tussen mijn man en mij.
Toen ik zwanger was van Julia wilde ik nog wel een derde. Na de bevalling ebte dat gevoel weg eigenlijk. Na Emma's geboorte ging het rond dat ze 1 jaar werd heel erg kriebelen voor een tweede kindje. Dat gevoel kwam rond Julia's geboorte niet. We zijn zo blij met onze twee mooie dochters. Druk genoeg en gezellig genoeg. Dan komt de praktische kant nog. We zouden een grotere auto moeten hebben Ze slapen nu samen op de kamer (want maar 2 slaapkamers) dus we zouden moeten verhuizen Uit logeren of een keertje een dagje weg zonder de meiden zal al een stuk lastiger worden met 3 kinderen We gaan nu een nieuwe fase in want na de zomervakantie gaat Julia ook naar school toe. Dan zijn ze beide op school. Is ook wel lastig hoor, maar geen reden om een derde te mogen krijgen. Nee hier heel erg zeker dat we het op twee wonders houden. We zijn helemaal compleet voor ons gevoel Als het kriebelt kan ik me voorstellen dat de keuze een stuk lastiger is.
Onze tweede komt over een maandje ongeveer. We gaan zeker voor een derde! Waarom? Kinderen zijn een hele verrijking, vinden wij. Moet er ook niet aan denken dat dit mijn laatste zwangerschap is of bevalling. Dat geluk dat je voelt bij de geboorte is zo onbeschrijflijk mooi. En dan die eerste lach en eerste stapjes etc. Kan daar echt van genieten en gelukkig van worden. Nee, na de tweede willen we zeker voor een 3de gaan. Hopelijk is ons dat gegund. ☺️
Deze omschrijving is precies waar ik bang voor ben en dus kiezen om het bij 2 te laten. Verder lijkt een groot gezin me heel gezellig, maar de een is er voor gemaakt, de ander niet. Wij niet dus haha. En respect voor je eerlijkheid merah.
Mijn man en ik hebben de keuze gemaakt om het bij 2 kindjes te houden. De oudste is niet van mijn huidige man, de jongste wel. Er zit tussen de meiden 5,5 jaar en ik wil absoluut niet nog eens een aantal jaren er tussen hebben. En 2 kleintjes in de pampers zie ik niet zitten. Oudste tot 4 jaar altijd onrustig geweest en veel pijn gehad, de jongste was een huilbaby en is nog altijd onrustig door de reflux ellende. Nee voor mij is het zo prima! Ik kan het allemaal aan, ik heb tijd voor beide kinderen en savonds als ik geluk heb kan ik met de beentjes omhoog. 2 kinderen kan ik alle energie in de opvoeding steken.
Wij zitten ook met een twijfel. Oudste is 3,5 en de jongste net 2. Mijn man vond twee wel genoeg. Tot op een gegeven moment hij ook wel beetje twijfelde. Hij is vooral bang dat hij later een taxichauffeur is omdat we in een wat kleiner dorp wonen waar niet alles beschikbaar is. Vooral praktische bezwaren van zijn kant. Maar vond het wel weer bijzonder dat hij nu wel weer twijfelt. Zelf wil ik aan de ene kant wel een derde en aan de andere kant twijfel ik ook. Mijn zwangerschappen zijn door een ziekte niet bepaald leuke zwangerschappen geweest. Nu heb ik andere medicijnen waardoor ik me nu beter voel. Deze mag ik alleen tijdens de zwangerschap niet slikken. Maar nu heb ik deze wel voor na de bevalling. Zal me dan ook sneller weer beter voelen. Dus is het 8 maanden niet goed voelen ipv anderhalf jaar. Wij zijn er nog niet helemaal uit. Zijn een half jaar geleden verhuisd en hebben wel 4 slaapkamers. Wij denken er nog even over na..
Laat ik voorop stellen dat ik het met 2 kids ook echt niet altijd makkelijk vind hoor. Vind het soms best zwaar, en heb ook niet de illusie dat de derde er gewoon bij komt. Maar, aan de andere kant, zijn mijn kinderen al wat ouder. de oudste gaat al naar school, de 2e ook al naar de peuterspeelzaal, is bezig met zindelijk worden etc. Dus tegen de tijd dat de derde er eventueel is... Zijn de anderen al zo veel zelfstandiger.. Verder is de zwangerschap van de eerste een eitje geweest, de bevalling een ramp. De 2e zwangerschap was zwaar, de bevalling een eitje. Beide kinderen zijn geen moeilijke kinderen. Tuurlijk is er altijd wel wat, hebben zij ook hun buien, peuterpuber/kleuterpuber fases etc. Maar het maakt dat ik het nog wel een keer aandurf. Ik denk, dat als de kinderen moeilijkere tijden hadden gehad, huilbaby's waren, reflux of andere toestanden hadden, ik er wrs anders over had gedacht...
Twijfels, twijfels, twijfels, hier ook...vreselijke twijfels! Aan de ene kant zou ik zou graag nog een 3e willen. Om allerlei uiteenlopende redenen; nog een keer zwanger zijn en bevallen, nog 1x zo'n klein mensje hebben die je zo mooi ziet ontwikkelen. Eigenlijk gewoon alles nog 1 laatste keer meemaken. Maar ook omdat het me voor mijn dochter en zoon zo leuk lijkt om bewust mee te maken dat er een broertje of zusje bij komt. Aan de andere kant: Nog een kindje erbij? Pffff, ik vind het met 2 soms al dodelijk vermoeiend. Mijn dochter heeft een verstandelijke beperking (en waarschijnlijk (iets) autisme(gerelateerds)), hoe zal dat met haar gaan. Misschien wordt het wel te veel voor haar? De auto? Slaapplekken? Onze kinderen zijn nu 5 en 4 en vanaf september zitten ze dus allebei op school. Dan heb ik eindelijk wat meer tijd voor mezelf (hoop ik ) en dan weer een baby erbij waar je 24/7 mee in de weer bent. Zie ik dat zitten? Ik weet het echt nog niet. Maar ook, als er geen 3e bij komt, zal onze zoon, als wij oud en krakkemikkig (en uiteindelijk dood) zijn in zijn eentje de verantwoordelijkheid over zijn zus hebben. Dat vind ik ook nogal wat, dat hij de zorg voor haar en de zorgen over haar niet kan delen met een broer of zus. Zolang deze hevige twijfels er zijn houden we het maar even bij de 2 mooitjes die we al hebben .
Ik zou een aantal belangrijke zaken meenemen in je overweging Praktische zaken: - Hebben jullie genoeg ruimte in je huis, genoeg geld om 3 kinderen te betalen, geld voor een nieuwe auto of verbouwing? - Kan jij blijven werken en hoe doe je het met de kinderopvang (heb je geld voor het kdv voor nog een kindje, en als grootouders oppassen kunnen ze dan nog een (extra) kindje aan ?). En kunnen jullie een 3e kindje genoeg tijd en aandacht geven. Heb je daarnaast ook genoeg tijd voor de andere kinderen? Ook voor individuele aandacht? Als je nu een kind (of kinderen) hebt die extra tijd en aandacht nodig hebben. Vanwege ziekte, gedragsproblemen of een stoornis zou ik er extra goed over nadenken. Verder zou ik goed kijken of jullie relatie 3 kinderen aankan. Het zal betekenen dat je beiden meer moet doen (in het huishouden, ophalen en wegbrengen, minder tijd voor hobby's en werk etc). Ik heb in de praktijk gezien dat je er echt beiden achter moet staan.
nee! tenminste dat zeg ik nu ik 2 kids heb waarvan de oudste 2 en de jongste nu 3 maanden is maar voor mij is het zo genoeg maar mijn man wil nog wel eentje.... ik vind het druk en wil dan sowieso wachten tot de oudste op de basisschool zit om er weer over na te denken ik denk ook altijd aan andere dingen zoals kunnen we dan wel genoeg sparen met 3 kids voor onszelf en hun financieel: kleding, vakanties etc dit vind ik belangrijk dan zullen we moeten verhuizen want we hebben 3 slaapkamers en wil niet dat de kids bij elkaar op de kamer slapen
Toen moest ik er ook niet aan denken hoor, toen de kinderen nog zo klein waren... Maar nu de oudste al weer een tijdje op school zit, de jongste al weer 2,5... Kriebelt het weer....
Praktische zaken zijn er altijd, maar allemaal op te lossen. Beide kinderen hebben hier geen speciale aandacht nodig ivm ziekte, gedragsproblemen oid. Natuurlijk zullen ze ook allemaal iets aan aandacht moeten 'inleveren' . Maar ja, of dat het ergste is... Merk wel dat het niet zo maar een beslissing is, wel lastiger dan bij de 1e of 2e
We hebben het er vandaag nog even samen uitgebreider over gehad. Het was wel eens hap snap tussendoor, maar dan werden we weer gestoord of was het even een losse opmerking van " En jij wilt er nog een derde bij" als een van beide weer eens wat had uitgehaald . Heb hem gevraagd hoe hij er over denkt en wat zijn redenen voor nee zijn. Hij zei dat we nu een gelukkig gezin zijn met twee gezonde kinderen en dat ik me nu eindelijk ook weer helemaal fit voel. Een derde kindje die heel veel aandacht gaat vergen door een syndroom dat zou hij heel zonde vinden voor de andere twee kinderen. Want daar gaat uiteraard veel tijd naar toe. Dat kan ik heel goed begrijpen want daar zit ik ook mee. Ik ben bijna 33, dus in principe nog wel jong. Maar gezondheidtechnisch gezien zou ik dat ook niet aan kunnen. Bij de andere twee hebben we nooit combinatietesten gedaan omdat het hoe dan ook welkom zou zijn. Maar een gezin met al twee kinderen en dan nog een kindje met veel zorg erbij is toch wel iets anders. Het wordt met een gezond kindje erbij natuurlijk al wat drukker. Dus ik zei dat we dan nu mss wel een combinatietest kunnen laten uitvoeren. Ok niet 100% zekerheid natuurlijk, maar je weet wel meer waar je aan toe bent. Dus ik denk dat we mss toch voor een derde gaan
Nu even voorlopig geen derde kindje, want we willen genieten van onze leven! Lekker veel op vakantie's gaan! (Vinden wij heel belangrijk) Twee kindjes is perfect, we kunnen makkelijk alles doen. Beide kindjes krijgen ook enorm veel aandacht, ik hoor laatste tijd van veel mensen die derde kindje hebben, veel moeilijk hebben thuis/buiten overal 🙊.
Ben nu zwanger van de 2e en heb een licht verlangen naar een 3e, maar pas als de oudste 4 is. Mijn man heeft zoiets van als dit kindje gezond is laat ik er knoop in leggen, geen 3e. Ik heb zelf wel de praktische bezwaren, maar een 3e lijkt me ook geweldig. Ik houd de deur op een kier.
Ik zou onze derde nooit meer willen missen, heb destijds heel veel getwijfeld, maar manlief wist zeker dat hij nog een derde wilde. Na veel praten was ik om. En nu? Ik weet niet waarom ik getwijfeld heb hoor . Tis alleen maar genieten! Hij is echt een verrijking in ons leven, echt een cadeautje! De stap van 2 naar 3 vond ik heel klein. De kinderen zijn dol op hun broertje en Rafi gaat lekker mee in ons ritme. Hij slaapt goed, drinkt goed, is tevreden en altijd vrolijk. Dat zal natuurlijk ook wel meespelen. We doen alles wat we met 2 kinderen deden nu nog steeds, alleen dan met zon klein lief hummeltje erbij!
Oehh Roep het niet te hard . Mijn derde was geweldig, zo makkelijk .... Als ik wist dat alle opvolgende kinderen net zo makkelijk als haar zouden zijn wou ik wel 8 kinderen ! Altijd vrolijk sliep altijd goed nooit mopperen, echt nooit,,,, ook niet bij honger, we wisten 1 ding zeker,,,, die stond ergens achteraan toen het huilen werd uitgedeeld want zij deed het niet, we wisten niet eens of zij wel wist hoe het moest ... En toen werd ze 8 maanden, en kreeg ze astma en keel neus en oor problemen.... Hele dagen en nachten krijsen... Tot afgelopen 4 juni,een jaar lang heeft ze geen nacht doorgeslapen ! en sliepen wij hooguit 2 uurtjes per nacht,sinds 4 juni en in 1 maand tijd 4 kuurtjes ( dus een maand lang elke dag AB ) sliep ze opeens door en nig steeds, dat is wel weer even heerlijk haha Overdag moet je er namelijk wel voor je andere kinderen staan Maar het is geweldig hoor drie kinderen ❤️❤️ Ik kan al bijna niet wachten op onze vierde 💙💙
Hier een tijdje getwijfeld voor een derde, omdat ik vaak ongelofelijk misselijk ben tijdens de zwangerschap. Toen weer getwijfeld omdat het na de miskraam via ivf moest. Toch maar gedaan en via ivf vrij snel raak. Echt, wat een cadeautje is het. Heerlijk makkelijk mannetje, altijd vrolijk. De kinderen vinden hem ook het einde. Alsof het altijd al zo geweest is. Het is natuurlijk wat drukker, maar de andere twee zijn nu ook al aardig zelfstandig aan het worden, dus dat scheelt een hoop.
Ah dat is wel naar voor je derde Hippo! Helemaal als je zo'n relax kindje gewend bent. Ik was juist hele 'moeilijke', niets slapende kinderen gewend, dus had me daarop ingesteld. Dus zo'n makkelijke baby had ik nooit verwacht! Als ie net als zijn zus en broer wat moeilijker was geweest of nog wordt overleven we dat ook wel weer . Genieten doe ik sowieso altijd van ze! Van Rafi zou ik er in ieder geval ook nog wel 8 willen haha, ook van zijn bevalling trouwens! Wat was dat een fijne en mooie bevalling. Spannend een vierde trouwens!! Misschien komt er bij ons ook nog wel een vierde, als ons dat gegund is... Maar nu even genieten van mijn drietal
haha ja wij ook ! onze eerste twee waren huilbaby's dus dit was echt opeens appeltje eitje maar toen kregen we de mond te groot denk ik.... "hoe is dat nu drie kinderen "... joooooh zo makkelijk ! deze hoor je niet en zie je bijna niet, slaapt veel altijd tevreden altijd lekker lachen en ze moppert nooit, ..... teveel mensen verteld dat het makkelijk is om drie kinderen te hebben denk ik haha deze vierde was ons eerder gegund dan wij in de planning hadden maar wel super leuk natuurlijk