Onze dochter, 2 geworden in april, doet dramatisch bij het naar bed gaan. Nu al een flinke tijd, maand of 3. Ze is een hele goede slaper, en ook het naar bed gaan was altijd prima. Nu vraagt ze 10000x om een kusje. Ik leg duidelijk uit 'mama geeft je een hele dikke kus en een knuffel en dan gaan we lekker slapen'. Prima, maar zodra ik een stap richting de deur zet begint ze al: "nog een kus" en begint te huilen. Ik zeg dat we nu gaan slapen, mama nog een allerlaatste kus geeft en dan lekker slapen. Ze zegt ja, ze begrijpt me ook wel, maar ze kent geen stoppen. Ik ga weg, laat haar dan huilen omdat ik anders echt 100x terug kan. Dit was de enige manier, vaak was het stil binnen 2 minuten. Maar nu heeft ze ontdekt dst ze uit bed kan komen, kon ze altijd al maar deed ze nooit. En nu komt ze dus continu haar bed uit, dikke tranen, schreeuwen. Ik heb allerlei manieren geprobeerd: nogmaals rustig uitleggen/troosten/kus en weg. Boos worden, rustig blijven, niets zeggen..het helpt allemaal niets. Zojuist zelfde riedeltje weer, en uiteindelijk na 4x uit bed was het laatste kusje genoeg en is ze stil. Ik vind die zo moeilijk, want ik voel me machteloos. Ik wil haar niet zelf laten bepalen, ze is erg temperamentvol en wil vaak haar zin doordrijven, we zitten lekker in de peuterpuberteit als het aan haar ligt komt mama 100x terug, en ik wil dat niet. Ik wil haar dat niet aanleren, want inmiddels doet ze het bij de gastouder ook. Wat is wijsheid? Vertrouwen op een fase en niet moeilijk over doen? Vind het wel een lange fase dan. Ervaring hiermee?
Hier onwijs gedoe gehad met N die miljoen keer uit bed kwam. Uiteindelijk moest ze naar een eigen kamer (ipv met tweelingzus op kamer), maar goed dat speelt niet bij jullie. Wat hier verder hielp: - Kidssleep - Blijven zeggen wat je verwacht: als het konijn in bed ligt (kidssleep), ligt N ook in bed - Dag nog een keer doornemen: weet je nog dat je dat en dat hebt gedaan vandaag...? - Las ik nog als tip voor jou geval (had ik hier niet): vóór ze in bed gaat, vragen of ze nog iets nodig heeft: kusje, water, plassen, knuffel, ... daarna je bed ritueel en klaar. - Daarna na eerste keer uit bed, nog een keer zeggen, alle keren erna zonder pardon en contact terugleggen (hier een keer 200 x gedaan... echt.) - Oja! hier ook het middagslaapje ingekort, ze was gewoon nog niet moe, sliep pas om 21.15/30 en was dan 6uur wakker. En sliep 4u s middags. Nu is slapen van 12.30-15.00 en maak ik ze om 15.00 wakker. Succes!! Vond het een drama, dat uit bed komen, maar nu weer rust in de tent.
Tja eerst is kusje dan naar wc Hier dochter zindelijk overdag maar in bed nacht luier ze blijft zeuren voor wc, gaat daar echt halfuur opzitten doet niets, ze plast in luier, wil nieuwe, huilt etc. Gaat gepaard met dat ze te veel overdag heeft geslapen of te laat ging middagslaapje doen. Zodra ze max 1-1.5 uur heeft geslapen overdag en uiterlijk 14.00 wakker is gaat ze om 20.30 naar bed en slaapt binnen enkele minuten. We maken geen gedoe van, ik of mijn man moeten toch wat fb, emails etc kijken dus ik/hij zitten even in haar kamer met ipad/tel achter bed ze weet dat iemand er is maar ziet niet. Dubbel plezier en ze tevreden en we eigen tijd gewonnen Vind het beter dan 100x terugkomen en als ze daar omvraagt dan heeft ze dat nodig en mag ze dat aandacht hebben. Ze is verder erg gehoorzaam dus we hoeven niet haar corrigeren, straffen of grenzen opschroeven. Willen haar dit stukje veiligheid en zorgzaam graag bieden als ze dat nodig heeft om te slapen. Ze heeft ook af en toe last van eczeem en jeuk daar houden we ook rekening mee
Wij hebben rond die leeftijd hier ook zo'n fase gehad. Wat hier uiteindelijk hielp was de deur op een kier (i.p.v. dicht) en daarna rommelde ik nog wat boven, zodat hij rustig was omdat hij me hoorde. Ik weet ook nog dat we met ons handen in het haar zaten. Je probeert van alles, maar niets helpt. Oh ja, wat we ook hebben gedaan, is zijn bedje anders neergezet (om het weer wat positiever proberen te maken, iets nieuws...). En een Kidssleep aangeschaft (want soms wilde hij om 5.00 uur al uit bed). Achteraf denk ik dat het een combinatie was van de peuterpubertijd en dat hij nog niet moe genoeg was. Hij slaapt nu ook niet meer 's middags, toen vond ik hem daar nog wat te jong voor, maar achteraf gezien was dat misschien wel de oplossing geweest.
Misschien een tip. Maar het traphekje in de deurpost plaatsen? Zo komen ze hun kamer iig niet uit. Hier werkt dat wel en ik blijf boven een wasje ophangen ofzo. Ene maand gaat goed andere maand is weer soms dat hij niet wilt.
Haar deur staat al op een kier, en vaak ben ik sowieso nog even boven. Maakt niets uit, ze vliegt haar bed al uit terwijl nog richting haar deur loop, zo snel! Ze wil alleen maar 'nog een kusje'. Nou wil ik haar best meer kusjes geven als ze daar blijkbaar behoefte aan heeft, maar het gaat nu te ver. Ze stopt niet, en ik wil toch een grens trekken. Vanavond proberen we het aan te kijken om te zien wat ze uiteindelijk gaat doen. Ze zal het een keer opgeven lijkt me. Gisteravond ben ik wel 10x teruggewenst, niets zeggen, alleen terug in bed leggen. Maar toen was ik het wel zat. Na dat laatste kusje was het stil, maar uiteindelijk was dat natuurlijk al kusje nummer 20 en voel ik me een slappeling omdat ik haar toch weer haar zin geef. Het bedje anders neerzetten lukt helaas niet ivm de ruimte. Ze zit sowieso in een fase, ze is ontzettend aan mij geplakt. Alles is 'mama' en ze zegt tegen iedereen dat het 'mijn mama' is...haha, zo is ze nooit geweest, ik heb weleens gezegd dat ik het zo jammer vond dst ze nooit wilde knuffelen of bij me zitten. Nu kan ik m'n kont bijna niet keren ook enorm huilen als ik wegga. Heeft ze ook nooit gedaan. Herkennen jullie dat ook?