Wanneer besloten jullie voor een tweede (of derde, of vierde, enz.) baby te gaan en wat zijn de voor- en nadelen van iedere leeftijd die je eerste kindje(s) toen had(den)? Ik ben nu 3 maanden moeder en ik weet zeker dat ik voor een tweede (en misschien wel derde) wil gaan. De vraag is: wanneer? Ik heb een ks gehad, dus ik moet sowieso voor mijn eigen gezondheid nog even wachten. Mijn overwegingen zijn tot nu toe: - niet te lang wachten, ivm leeftijdsverschil - niet te snel, ivm genieten van eerste - praktisch als de eerste al op school zit, ja of nee - praktisch als ze beiden nog in de luiers zitten (sneller uit de luiers?), ja of nee Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen!
Denk dat dit ook een persoonlijke voorkeur betreft en het moet ook maar lukken, een tweede keer zwanger raken. Maar niemand kan je vertellen wat voor jou het beste is. Persoonlijk wist ik met een baby van 3,5 maand zeker dat ik graag nog een 2e wilde. Gezien mijn leeftijd toch wel spannend of dat zou gaan lukken. En het was in 1 keer raak...daar was ik zeker niet vanuit gegaan Dus er zit straks 1,5 jaar tussen wat best weinig is maar waar toch ook wel voordelen aan zitten. Mij lijkt het met name prettig dat ze redelijk gelijk opgaan qua fases en speelgedrag. Dat het straks even pittig is met 2 van die kleintjes dat realiseer ik me ook goed. En ik moet zeggen dat zo snel weer zwanger zijn lichamelijk best pittig is. Dat had ik niet verwacht, maar goed dat is van voorbijgaande aard.
Ja natuurlijk moet het maar net lukken! Daar hoop ik wel op. Maar je moet toch een moment kiezen waarop het weer mag gebeuren...
Voor ons voelde het niet af en we wisten zeker dat we nog een volgend kindje wilden. We wisten dat we niet te veel leeftijdsverschil er tussen wilden hebben. Dus we hebben een soort mininum aanhouden vanaf wanneer het raak mocht zijn. Na de eerste duurde dat 9 maanden, maar na de tweede was het meteen raak. Voor jou is het belangrijk dat je goed hersteld van de keizersnede, dus dat zou ik in mijn achterhoofd houden. Verder weet je niet hoe lang het gaat duren. Dat is het lastige hiermee he.
Wij zijn niet heel bewust bezig geweest met leeftijdsverschil, maar ik ben achteraf toch wel heel blij dat er 2 jaar en 9 maanden tussen zit. (Twee van die piepkleine druktemakers had ik niet lang vol gehouden en ik was heeeel blij dat onze oudste dochter al iets zelfstandiger was.) Voor ons een ideaal leeftijdsverschil, voor hen ook. het zijn nu de beste vriendinnetjes!
Ik had het liefst een leeftijdsverschil van 2/2,5 jaar gehad. Dan zou nr 1 al een beetje zelfstandiger zijn en ook kunnen begrijpen dat hij soms even moet wachten, maar dan zouden ze nog steeds leuk met elkaar kunnen spelen later, qua leeftijd. Maar inderdaad, plannen kan je dat niet, dus nu wordt het leeftijdsverschil straks 3,5 jaar. Heel fijn dat de oudste dan mee kan helpen en al zindelijk is, maar ja, inderdaad, dan begint het hele luierfestijn opnieuw. Elke keuze heeft zijn voor en nadelen, volgens mij is er geen 'juiste' keuze. Ja, de keuze die voor jullie goed voelt!
Mijn oudste twee schelen twee jaar en twee maanden, heel fijn vond ik dat. Ze spelen soms samen maar vechten ook wel; het zijn toch een beetje concurrentjes. De jongste kwam 4,5 jaar later en heeft totaal geen concurrentie van de oudste twee. Voor haar en ons erg fijn! T was niet mijn keuze, ik had ze liever dichter op elkaar maar lange tijd zag het er naar uit dat er geen derde zou komen vandaar dat er zo'n poos tussen zit. Nu het zo is vind ik het heerlijk.
Jou overwegingen spreken elkaar enorm tegen, wat ook realistisch is.. wanneer de perfecte tijd is, weet niemand! Misschien word je 1e kindje een dreumes waar je je handen aan vol hebt, misschien krijg je 2 voorbeeldige kinderen.. je weet het niet. Daarnaast wilde ik graag, rond die tijd een 2e, achteraf blij dat we gewacht hebben, aan mijn dochter heb ik op dit moment mijn handen vol, was er wel een 2e gekomen, had het vast ook wel gelukt, maar toch, wij wachten nog even.
Ik wist na de geboorte van de 1e gelijk dat ik nog een 2e wil. Toen de oudste 6 maanden was testte ik positief van de 2e. Ze schelen 14 maanden. Ze zijn nu 5 en 4 en nu is het prima te doen. Ze kunnen lief samen spelen en elkaar helpen, maar ze kunnen ook goed ruzie maken . Gewoon, zoals dat gaat tussen de meeste broers/zussen. De eerste periode was zwaar, heel heel heel erg zwaar. Zo makkelijk als de oudste was als baby, zo moeilijk was de jongste, veel huilen en weinig slapen. Het was echt killing. Vooral omdat de oudste erg in paniek raakte van het huilen van de jongste en dan dus ook ging huilen. Bovendien heb je 2 kleintjes die echt volledig afhankelijk van jou zijn, dus ik had echt geen minuut voor mezelf. Bij ons speelde later ook nog mee dat bleek dat mijn dochter zich niet ontwikkelde zoals het hoorde. Dus toen zij op een leeftijd kwam dat je verwacht dat ze iets zelfstandiger zijn/worden (een jaar of 2), kon zij nog niet eens lopen en praten. Dat bracht allerlei extra zorgen met zich mee. Pas nu ze 5 is kunnen we zeggen dat het allemaal makkelijker gaat. Niet makkelijk, maar makkelijker . Ik zou mijn jongste nu natuurlijk nooit meer kunnen missen, maar ik zou er op terugkijkend niet meer zo bewust voor gekozen hebben, zo'n klein leeftijdverschil. Aan de andere kant...als mijn dochter geen verstandelijke beperking zou hebben en zich gewoon had ontwikkeld zoals elk kind en mijn zoontje de eerste maanden niet zo vreselijk veel had gehuild, dan had ik nu misschien wel een heel ander stukje getypt...
Ik had altijd wel het idee dat er minstens 4 jaar tussen mijn kinderen moest zitten.... tussen de oudste en de middelste zit (mede door een echtscheiding) 7,5 jaar. We dachten klaar te zijn, maar na 3 jaar ging het toch weer kriebelen. Een miskraam en een hernia zorgden ervoor dat er tussen de middelste en de jongste 5,5 jaar zit. Ik vind het grote leeftijdsverschil meestal heel fijn, ze hebben allemaal hun eigen "alleentijd" gehad en het was fijn dat de een al wat zelfstandiger was toen de volgende kwam. En ook nu hebben ze allemaal hun eigen aandacht. Wat ik soms wat lastig vind is dat uitstapjes moeilijker zijn omdat ze allemaal iets anders leuk vinden. Maar verder zitten er voor mij niet echt nadelen aan een groot leeftijdverschil, ze kunnen zich goed samen vermaken en elkaar ook soms de hersens inslaan (maar dat is met elk leeftijdsverschil denk ik....). De oudste start komend schooljaar op het Mbo en de jongste gaat straks naar de kleuterschool...
Wij weten zeker een tweede te hebben maar echt voorlopig nog niet! Ik heb m'n handen vol aan een en ik vond de eerste 6 maanden (huilbaby) nou niet bepaald leuk! Nu wordt het leuker en wil ik even met elkaar genieten. Wij willen er weer voor gaan als de oudste 2 a 2,5 is dus er zal minimaal 3 jaar tussen zitten. Eigenlijk denk ik niet eens zo zeer na over de voor en nadelen maar meer ons eigen gevoel!
Bij ons zit er 16 maanden tussen de oudste twee en zal er zo'n 18 maanden tussen de jongste twee zitten. Ik vind dit heerlijk! Je zit nog in het ritme van luiers, slaapjes en flesjes. Ze slapen 's middags nog waardoor ik ook mn rust kan pakken. En de interactie is zooo leuk! Ik vind het ook heel prettig dat ik zometeen met de nieuwe baby ook niet zo hoef te slepen, naar school, zwemlessen etc. Uiteraard hebben ze ook regelmatig ruzie (dat ene autootje moeten ze per se beiden mee spelen), zitten ze nu beiden in de peuterpubertijd, is het zwaar en vraag ik me ook wel eens af waar ik in godsnaam aan begonnen ben Maar over het algemeen had ik dit echt niet anders gewild!
Alles heeft ze voors en tegens, en het hangt ook erg af van jezelf, je gezinssituatie, en je kinderen (karakter, gezondheid etc). Mijn ervaring: Wij wilden tussen nr 1 en 2 weinig leeftijdsverschil, we zijn beide opgegroeid met broer/zus die relatief weinig scheelde en ook altijd veel gespeeld met onze broer/zus. Dat leek ons ook wel wat voor onze kinderen. Door praktische omstandigheden (gezondheid van mij, baan, verhuizing) hebben we nog 'moeten' wachten tot oudste 15 mnd voor we gingen voor nr 2. Meteen raak en nu schelen ze dus 2 jaar en 4 dagen. Een baby en een peuter (2 jr), ik vond het loodzwaar. Maar dat lag ook wel aan mijn specifieke kinderen, baby (nr 2) was een gevoelig/prikkelbaar kindje dat niet goed sliep en nr 1 kreeg ernstige gedrags- en slaapproblemen (wat dus later tot diagnose leidde). Ik denk dat bij combinatie van deze specifieke kinderen minder of veel meer leeftijdsverschil makkelijker was geweest in die periode, maar ja. Ze hebben nu wel wat aan elkaar, spelen af en toe met elkaar, al begint dat af te nemen, omdat nr 2 qua ontwikkeling nr 1 ingehaald heeft. Bij nr 3 hebben we bewust gekozen te wachten tot de andere beide op school zouden zitten (en goed doorslapen!). Babytijd was meest relaxed van allemaal , ik was zelf vrij ontspannen (en ervaren! Had al heel veel meegemaakt, dus niet snel van slag). Viel wel een beetje tegen om opeens weer in luiers te zitten, slaapjes, dat hele babyritme, wat niet altijd handig uitkwam met schooltijden (en later zwemles) etc Ook de vrijheid die ik heel even had toen ze beide op school zaten (en toch wel lekker was ), was toch jammer dat die meteen voor 4 jaar weer weg was.. Toen baby mobiel werd (kruipen) werd het zwaarder. Veel speelgoed in huis wat baby niet mocht hebben (dat was bij nr 1 en 2 anders, die zaten in hetzelfde speelgoed, makkelijker!), zoals lego, playmobil etc. En baby die door spel van oudsten heen banjerde. Erg druk met in goede banen leiden (= politieagentje spelen). Maar ook hier speelt beperkingen van oudste een grote rol. Hij is sociaal-emotioneel ook nog erg jong, heb wat dat betreft nu 2 peuterpubers in huis. Alleen is de ene 1.36 m ...
Bedankt voor jullie ervaringen! Fijn om te lezen waarom jullie voor bepaalde leeftijden zijn gegaan. Voor mezelf wacht ik in elk geval 6 maanden om lichamelijk op orde te zijn. Voor mijn man een jaar om geestelijk op te knappen Dan kijken of de kleine goed doorslaapt (het is al 3 keer gelukt!). Volgens mij zit ik dan op basis van jullie verhalen in de safe zone
Ik heb verschillende leeftijdtijdverschikken tussen de kinderen. Met mijn oudsten had dat meer met omstandigheden te maken. Nu met de jongste twee zit er minde verschil tussen. Dat vond ik erg zwaar maar wel lekker dat je er dan nog inzit. En nu hebben ze veel aan elkaar. Die combi van een kleuter die net naar school gaat en een baby... Sommigen kiezen daar heel bewust voor maar ik vind het echt helemaal niet handig. Die kleuter heeft heel veel aandacht nodig als die net naar school gaat. Alles is nieuw en spannend en soms worden ze er weer even heel vervelend van in gedrag. En het brengen-halen haalt het hele schema van de baby overhoop.
Hier een leeftijdsverschil van 3,5 jaar. Dat bevalt heel goed! De oudste was goed gewend aan zijn broertje toen hij naar school ging en ik vind het heerlijk om op mijn vrije dag tot 14.00 alleen thuis te zijn met de jongste. Als we de oudste van school hebben gehaald, kunnen we lekker even samen wat doen, want dan gaat de jongste nog een uurtje slapen. Voor mijn gevoel heb ik dus veel tijd voor elk van de kinderen. En ook samen zijn ze zo lief! De oudste kan ik uitleggen hoe hij leuk met z'n broertje kan spelen en dat pakt hij heel goed op. En de jongste adoreert zijn grote broer.
Hier een verschil van 9 maanden. Is natuurlijk wel vrij 'extreem'. In het begin vond ik het vaak best heftig. Maar inmiddels zitten ze in een strak schema en gaat het super goed. Voordelen van een klein leeftijdsverschil vind ik dat de ritmes dus zo op elkaar afgesteld zijn. Ze eten en slapen tegelijk, waardoor ik overdag zeker 3 uur tijd voor mijzelf heb. Ook beiden in de luiers vind ik fijn. Ze kunnen ook zo leuk met elkaar spelen nu. Kruipen achter erlkaar aan en hebben dan de grootste lol.
Ik heb 2jaar en 4maanden tussen de kids en vind het op zich een mooi verschil. Ik zou eerder kiezen 2,5-3jaar tussen de kinderen dan 1-2 jaar tussen de kinderen. Ik was blij dat mijn dochter uit de luiers was, zelf kon lopen/traplopen, en dus ook kan helpen bij nr 2 (luiertje aangeven dat soort dingen) Het is fijn dat nr 1 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal is zodat je ook alleen kan zijn met de baby en ook fijn dat de basisschool er aan komt, maar door dat de baby dan al 1+ is heb je minder last met de slaaptijden van de jongste in combi met brengen en halen van de oudste naar de basisschool. Ja ik ben wel tevreden met het leeftijdsverschil en had eerder een paar maanden meer verschil gewild dan een paar maanden minder. (Ook ivm dat de oudste in een peuterbed kan) dus 2jaar en 4maanden vind ik erg fijn
Bij ons zit er 3 j en 3m tussen. Snap de opmerking van handig twee in de luiers niet. Het is toch veel makkelijker als de oudste al zindelijk is?
Ik heb de oudste een jaar bv gegeven en werd dat hele jaar niet ongesteld, dus was zwanger worden nog geen optie. Toen ik weer een cyclus had gingen we er over nadenken en na 3 maanden gingen we er serieus voor. Het was in 1 x raak, dus ye schelen precies 2 jaar. Ideaal leeftijdsverschil! De oudste was al best zelfstandig, maar het leeftijdsverschil is klein genoeg om hele dagen heerlijk met elkaar te kunnen spelen. Het gat tussen de tweede en derde is wat groter dan ik had gewild (bijna 4 jaar). Maar ja, met twee verhuizingen, een verbouwing en een miskraam vliegt de tijd. Het grootste nadeel is dat de oudste 2 al op school zitten en je een kleine baby dus steeds wakker moet maken voor het halen en brengen naar school. Als je het voor het kiezen hebt zou ik dus gaan voor een leeftijdsverschil van ca. 2 jaar.