Inmiddels ben ik 17 rondes verder vanaf de dag dat de condooms de prullenbak in gingen. Het is 6 maanden geleden dat ik een miskraam kreeg, en ben nu net ronde 7 na de miskraam ingegaan. Ook is vastgesteld dat ik een vormafwijking aan mijn baarmoeder heb, waardoor het zwanger worden en blijven moeilijker kan zijn... Ik voel me zó verdrietig Elke dag word ik een paar keer geconfronteerd met een diepe oer-angst om nooit een kindje te krijgen. In mijn omgeving wordt nu iedereen zwanger, beste vriendinnen, collega's, pas mijn schoonzusje in ronde 1. Ik kan het niet langer opbrengen blij voor ze te zijn, hoewel ik dat graag wél wil! Zijn er meer meiden die na een miskraam weer even moesten wachten? Hoe slepen jullie jezelf er doorheen? Ik heb het gevoel dat ik niet meer zwanger kan worden, we doen zo ons best, maar ik word toch elke maand weer ongesteld.
Meid, Het is inderdaad soms zooo oneerlijk! Ik ben nu in ronde 4 en voel mij al zo naar soms... Terwijl t helemaal nergens op slaat om mij nu al zo druk te maken... Heb je al hulpmiddelen geprobeerd zoals hormonen, of ivf etc... Sterkte en hou je taai. Er zijn genoeg kindjes in de wereld die ook mama liefde nodig hebben... Zo hou ik mijzelf tenminste sterk, mocht het niet lukken. Misschien dat jij er ook voor open staan (adoptie). En wat betreft je schoonzusje: Ik zou echt denken "Bitch," hahah
Hier ook af en toe zo intens verdrietig. Duurt hier ook telkens een paar maanden voor t weer raak is, en dan kan ik er nog niet van genieten want gaat t vaak weer mis. Hier niks aan de hand en dat maakt t voor mezelf nog lastiger want waar ligt t dan aan??
Wij zijn nu ook al meer dan 1 jaar bezig. Ook ik heb een miskraam gehad en ben nu alweer 8 maanden verder. Ik begrijp je gevoel dus heel goed. Heb je wel hulp vanuit ziekenhuis? Of een termijn afgesproken over hoe lang zelf proberen? Ook vanwege de vormafwijking. Ik hoop dat we snel zwanger mogen zijn, sterkte!
Wat ontzettend naar voor je. Hier een ander verhaal, zwanger worden geen probleem, maar nog steeds met lege handen. Sinds januari 2013. ook ik moet een zware weg afleggen. Het is zo oneerlijk en moeilijk om te zien hoe makkelijk het anderen soms afgaat he. We hebben een fijn clubje bij zwanger worden clubs. Het heet Wie nog meer, heeeeel lang wachten op een kindje. Echt een fijn clubje, je bent van harte welkom om mee te schrijven. Bij niemand van ons gaat het vanzelf, zwanger worden of blijven. Dat is wat ik je kan aanraden, wat mij iig hielp en helpt; lotgenootjes. Hele dikke knuffel en geef de moed niet op hoor! Liefs C
http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/568061-wie-meer-heeeel-lang-wachten-op-kindje-51.html#post18787311
Oh Kangerootje, ik begrijp je zo goed. Hier 16 maanden op weg, nu ronde 8 na een bbz. Mijn eileiders zijn niet goed doorgankelijk, maar moet het voorlopig toch blijven proberen. Intussen tikt mijn biologische klok door en wordt de teleurstelling elke maand zwaarder te dragen. Ik ben ook vaak zo verdrietig. Anderen te zien met dikke buiken en baby's doet me pijn. Ook al heb ik altijd gezegd dat ik niet verbitterd wil worden en het anderen gun. Ik ga nu praten met iemand van maatschappelijk werk, verwezen via mijn gynaecoloog. Ik wil graag hulp bij het omgaan met dit onmachtige gevoel. Zou dat ook iets voor jou zijn? Dikke knuffel voor jou! En...wie het langst wacht, krijgt het mooist?
Hier gaat het ook niet van een lijen dakje helaas. Mijn laatste miskraam is alweer een ruim jaar geleden. Je kunt niks doen om jezelf erdoor te slepen, je zal wel moeten. Het is zwaar, ik heb momenten dat ik het heel moeilijk heb... Ik heb geen tips, ik zoek ze zelf nog maar ik wil je wel een dikke knuffel geven.
Hee meis... Wij hebben er voor de eerste 2 jaar over gedaan, ook een miskraam gehad. En zoals gezegd in je topic over je septum die heb ik ook, dus het is helemaal mogelijk! Maar ik snap je helemaal hoor, voor m'n eerste zwangerschap had ik hetzelfde gevoel. M'n vriendin met een hele onstabiele relatie (op dat moment) raakte zwanger, m'n beste vriendin werd voor de 3e x in 1x zwanger en ik kon gewoon niet meer blij zijn het deed zo een pijn... Nu inmiddels in ronde 5 voor de tweede en ik begin m alweer te knijpen, deze week ook een zwangerschaps melding van een kennisje... Die tijdens de zws doorrookt en die het afgelopen jaar een paar x bijna uit elkaar zijn gegaan... Waarom het bij de een sneller gaat als bij de ander geen idee, maar hou hoop het komt allemaal goed!
Mijn situatie is anders. Ik ben nog nooit zwanger geweest en ook ik heb de angst dat het nooit gaat lukken. Het is moeilijk als er iedere ronde weer die teleurstelling is en het verdriet is bij iedere ronde weer iets meer en groter. Iedere ronde moet ik me er weer doorheen slepen en goede moed aanpraten om dan met volle hoop weer een nieuwe ronde in te gaan. De tijd tikt helaas gewoon verder en alles om je heen gaat verder, dus je moet wel. De wens voor een kindje is te groot om zomaar te laten varen, dus dan gaan we iedere ronde er weer voor. Blijf altijd hoop houden! Ik hoop dat je snel weer zwanger raakt en ook blijft!
Wat naar voor je... Ik snap dat je ontzettend verdrietig bent. Ik zit nu pas in de 7e ronde, dus kan er niet over meepraten, maar ik kan me wel verplaatsen in hoe je je voelt. Het is zo'n grote wens en je wil je kleintje natuurlijk zo snel mogelijk bij je hebben. Heel veel sterkte en succes de komende tijd! Ik hoop dat je gauw zwanger wordt! En het is misschien inderdaad fijn om je bij een clubje te voegen met meiden die hetzelfde meemaken. Daar kun je misschien je ei kwijt. Dikke knuffel!
Ik snap jou volledig, alleen heb ik nog geen (gekend) miskraam gehad. Ik voel me ook alleen en heb enorme angst om nooit zwanger te worden of een kindje te hebben. Ik blijf hopen en ik probeer in elke nieuwe stap kracht te vinden. Hou vol!
Jeetje meiden ik wil toch even zeggen dat ik erg met jullie te doen heb.. als eenmaal die wens er is en het wil ook nog eens niet lukken kan ik me heel goed bij voorstellen dat daar een hoop verdriet en elke keer weer die teleurstelling bij komt kijken! Ik heb zelf ook 2 jaar in een voortraject gezeten voor ik überhaupt zwanger mocht raken van de artsen en weet helaas hoe het voelt. Iedereen raakt zwanger om je heen en je hebt het gevoel alsof je als enige achterblijft... TS: ik wil je even een hart onder de riem steken en je even vertellen dat ondanks je ontzettend verdrietig bent er zeker wonderen gebeuren. Ik heb ook een afwijkende vorm van me baarmoeder ook een soort septum (maar eigenlijk 2 baarmoeders met vaginale septum) en uiteindelijk is het bij mij ook gelukt ondanks een eerdere meegemaakte miskraam.. Geef de hoop niet op meis. Ik wens je heel veel kracht toe en een digitale knuffel! (Ook voor de anderen!) Mocht je vragen hebben nav afwijkende vorm bm kan je me altijd een pb sturen... Liefss
Lieve meiden, bedankt voor de reacties!! Het is zo fijn om begrepen te worden, dat doet me echt goed. Soms slaat de wanhoop zo toe, dan is het erg fijn om je emotie even te uiten en van je af te schrijven.. @conejita Wat betreft dat clubje, erg lief dat ik mee mag schrijven, ik zal me binnenkort even melden bij jullie. Het geeft me ook hoop dat de meiden die ook een afwijkende baarmoeder hebben ook hebben gereageerd, het is zo fijn om te weten dat het dus wel mogelijk is..!! Bedankt meiden Voor alle meiden die nog met lege handen staan: een uberdikke digiknuffel. Ik hoop dat we over een poosje allemaal een lieve baby hebben en terug kunnen kijken en zeggen '' het is goed geweest '' We leren hier wel van, en kunnen op die manier veel betekenen voor andere vrouwen!
Haha ik dacht inderdaad echt: stom wijf Wat je schrijft daar denk ik ook veel aan.. Misschien moet ik een moeder zijn voor een ander kindje..? Wie weet..
@siesa: je 'probeert niet ff ivf', hoe lang 17 rondes ook kan voelen (dat begrijp ik zelf door ervaring helaas maar al te goed). Je bent, uitzonderingen daar gelaten, over het algemeen minstens een jaar bezig voor je überhaupt doorgewezen wordt. Dan eerst onderzoeken, vaak nog een tijd zelf proberen, en dan pas wordt bekeken of en welke behandeling geschikt is. Dus deze vraag is nogal kort door de bocht en daar blijkt uit dat je niet goed weet waar je het over hebt. Misschien reageer ik overdreven, maar deze reactie schiet me ff in het verkeerde keelgat. @ts: ontzettend klote, en wat verschrikkelijk wat je hebt moeten meemaken! Zijn jullie wel onder controle/behandeling? I.v.m. de miskraam en diagnose? Is er een plan? Verder geen wijze woorden, sorry, alleen houdt hoop! Heel veel sterkte!
Je komt niet zomaar in aanraking voor die behandelingen. Wij zijn ruim 2 jaar bezig en beginnen nu pas met IUI. Snap heel goed hoe jij je voelt. Heel veel succes en je kan je eventueel over acupunctuur inlezen. Ben daar sinds twee weken meebegonnen. En t is goed om even je hart te luchten hierover!!!!
@harlene: dat bedoel ik idd, zelf IUI en ICSI behandelingen ondergaan. En daar ging veel, heel veel tijd en verdriet ect overheen.
Hoi meiden, Het duurt allemaal onwijs lang voordat ze je helpen in het ziekenhuis idd... Ik heb nu zelf weer een afspraak met de gyn gemaakt, omdat hij zei dat als het nu weer langer duurde om zwanger te raken ik weer contact op mocht nemen... Ik ga vragen of hij me door wil verwijzen naar een meer gespecialiseerde arts, in verband met de afwijking (tussenschot in mijn baarmoeder)... Het liefste wil ik daar aan geopereerd worden, maar dat doen ze niet, omdat ik ''nog maar'' 1 mk heb gehad. Dus ik sta verder niet meer onder hun begeleiding, daarom zelf weer contact opgenomen... Anders laten ze je zomaar aanmodderen, tenminste, zo voelt het... Maarja, zij weten niet hoe het elke maand voelt om wéér ongi te worden. Sorry als ik mensen kwets die nog veel langer bezig zijn als ik, dikke knuffel voor jullie.. Maar ik vind één maand al zó lang nu! Ik hoop dat we allemaal snel zwanger zijn.