Ik heb me altijd voorgenomen om geen bevalfilmjes te kijken (op youtube). Ik hoorde van veel mensen dat het op je netvlies blijft plakken en je dan heel bang bent voor een bevalling vanwege al het schreeuwen en bloed. Vanochtend was ik op youtube wat filmpjes aan het kijken over de zwangerschap en toen stond er een beval filmpje... Ik kon het niet weerstaan, ik dacht "ik ga het kijken dan weet ik tenminste wat me straks te wachten staat"... En het was een behoorlijk heftig filmpje! Mevrouw schreeuwde brand en moord alles bij elkaar... Ik ben er eerlijk gezegd best wel van getraumatiseerd vooral van al het geschreeuw. Ik ben best klein en ook best smal. Ik ben zo bang dat het bij mij ook moeizaam zal gaan. Als ik er met andere mensen over praat dan zeggen ze "Nee joh je schreeuwt niet eens tijdens een bevalling die filmpjes zijn niet altijd realistisch"... Natuurlijk kan niemand zeggen hoe het zal gaan, bij iedereen verloopt het anders. Maar komt het vaak voor dat je een hele moeizame en heftige bevalling hebt?
Google maar op hypnobirthing filmpjes, die zijn veel fijner en zelfs rustgevend om naar te kijken Het is echt per persoon gewoon heel verschillend hoe je het beleefd denk ik. Krijg nu mijn eerste echte bevalling (1e was een ks namelijk) en sta er nu nog heel erg relaxt in. Vooral niet teveel vooraf over nadenken. Ja het gaat vast pijn doen, maar zoveel vrouwen hebben het al overleefd dus het komt vast goed
Een bevalling is sowieso een heftige ervaring, vind ik. En dan kan ik wel zeggen dat ik geen dramatische bevalling heb gehad. Niet geschreeuwd, gevloekt of gescholden. Ik denk dat je niet van te voren in kan schatten hoe je bevalling kan verlopen en vooral hoe je het ervaart. Er zijn vrouwen die na een verschrikkelijke bevalling er met een goed gevoel op terug kijken en vrouwen die na een soepele bevalling roepen dat ze dit nooit meer mee willen maken. En dat is allebei aan de vrouw zelf! Maak je niet te druk en bespreek je zorgen met je verloskundige, zij kan je vanuit haar professie haar ervaring delen en je misschien wat geruststellen. Je weet toch niet hoe het gaat lopen... Succes!
Ik vond de bevalling best pittig. Vooral de 1.5 uur voor dat ze er echt was had ik het erg zwaar maar je hebt me niet horen gillen schreeuwen of schelden hoor. Brengt je trouwens alleen maar in zwaarder weer ipv beter. Als het je geruststeld: Als ik nu weer zwanger zou raken zou ik er toch weer naar uitkijken. Het is zo bijzonder!
Ik ben me nu aan het verdiepen in hypnobirthing, dat gaat er (o.a.) vanuit dat je de bevalling alleen maar pijnlijker ervaart als je er bang voor bent... En het gaat er ook vanuit dat het vrouwelijk lichaam (in principe, uitzonderingen daargelaten) in staat is om een bevalling op eigen kracht en zonder extreme pijn te doorstaan. Ik geloof daar erg in en het idee geeft mij rust. Misschien iets voor jou om je eens in te verdiepen? Het klinkt zweverig, maar dat is het niet hoor.
Ik vond mijn bevallig heel heftig en heb tijdens de 2 uur perseuin ook wel wat dingen geroepen en geschreeuwd. Zou alleen niet panisch worden van die filmpjes. Laat het over je heen komen, en neem je bevalling zoals die komt en wat je wilt. Misschien heb je een makkelijke bevalling waarvan je zegt doe mij er zo nog 3 of wellicht heb je er 1 waarvan je roept nooit meer, helaas kan je er weinig over zeggen...
Ik ben echt wel een bikkel qua pijn aangezien ik al jaren chronische pijnklachten heb waarvoor ik morfine slik maar na 14 uur rugweeën en 3 kwartier persen terwijl mijn zoontje een sterrenkijker was, dus met vacuüm en knip geboren moest worden heb ik op het laatst toch echt wel geschreeuwd dat hij eruit moest, ik was gewoon doodmoe en was er echt klaar mee
Ik heb net zitten kijken naar filmpjes van hypnobirthing. Het ziet er inderdaad een stuk fijner uit... Ik ga mij hier ook in verdiepen en denk ook wel dat ik dat kan. Het komt me zelfs bekend voor! Heb vaker een soort "hypno"techniek uitgevoerd toen ik werd geopereerd terwijl de verdoving niet werkte. Had mezelf toen compleet afgesloten van de pijn met behulp van diepe consentratie in me ademhaling en me lichaam helemaal laten ontspannen. Denk dat het er op lijkt
Ik had een zeer lange bevalling (sterrenkijker) Lang persen ook erbij (72min). Maar heb echt niet geschreeuwt hoor. En met persen ook geen pijn gehad. Ik ben toen ook van het ergste uitgegaan maar qua pijn vond ik het meevallen. De laatste loodjes voor het persen waren natuurlijk wel wat heftiger maar niet iets wat ik nuet zelf aankon. Probeer echt te ontspannen en op je lichaam te vertrouwen. Ik vond het zo bijzonder om mee te maken wat mijn lichaam zelf kon en bleef mezelf echt focussen op wat voor bijzonders ik aan het doen was. Komt goed!!
Maak je geen zorgen, bevallen is heel bijzonder en kan ook eem heel positieve ervaring zijn! Ik heb bij nmr 2 ook gegild trouwens, niet van de pijn maar van de enorme kracht van mijn lijf Geef je eraan over, niet verzetten! Dan rol je er wel doorheen!
Niet jezelf gek maken. Ik ben ook klein 1.57 en woog voor de zwangerschap 53 kilo en ze is er uitgekomen. Ik had, wat ze noemen, een traumatische bevalling. Ik heb niet geschreeuwd, alleen toen ik persweeen kreeg een paar oerkreten uitgestoten, maar tijdens het persen zelf niet. Ik was blij dat ik eindelijk iets mocht doen. Schreeuwen was voor mij ook echt zonde van mijn energie geweest, want die heb je nodig.
Dat klinkt inderdaad alsof het er erg op lijkt! Ik weet niet hoe lang je al zwanger bent, maar er zijn goede hypnobirthingcursussen die onder andere dmv ademhalingsoefeningen goed voorbereiden op je bevalling. En als zo'n cursus je ding niet is, raad ik je het boek Hupnobirthing - the Mongan method aan. Is wel Engels, maar goed te lezen! Succes ermee!
Ik vind het ook heel bijzonder ik wil het liefst nu al bevallen haha ! Kan niet wachten tot ik mijn wondertje in mijn armen heb, en als ik daar aan denk boeit de hele bevalling me ook eigenlijk niet ! Ik ben nog maar 14 weken trouwens dus heb nog een laaange weg te gaan.
Bij mijn eerste bevalling wilde ik er totaal niet over praten, aandenken, laat staan filmpjes bekijken. Ik dacht iedere bevalling is anders. Het heeft geen nut om nu al evt bang daar voor te zijn. Ik dacht ik ga mij er gewoon aan overgeven. Toen het moment daar was, heb ik mij er totaal aan overgegeven. Ik was helemaal in mijn zone. Mijn man kreeg niet echt contact met mij. Deed het pijn? Ja, maar niet zo erg dat ik moord en brand heb geschreeuwd en ik bijna alleen beenweeen gehad. De bevalling ging goed en vrij snel. Ik heb erna dagenlang met mijn man over gesproken van wow, ik kon het gewoon niet bevatten was er allemaal gebeurde tijdens zo een bevalling en welke oerkracht er bij je vrijkomt.
Het verschilt per persoon natuurlijk. De ene schreeuwt, de ander is helemaal in zichzelf gekeerd. Ik was er van overguigd dat ik de weeën weg pufte maar volgens mijn vriend schreeuwde ik alles bij elkaar haha
Ik keek toen ik zwanger was naar ´One born every minute´. Daar schreeuwde een vrouw ook zo. Ik zei toen tegen mn vriend dat als ik dat zou doen, hij me een klap in mn gezicht moest geven. Na 24 uur weeen en nog steeds maar 3,5 cm ontsluiting te hebben, heb ik echt geschreeuwd om een ruggenprik, en het duurde even voor die zat, en toen heb ik ook geschreeuwd. Was gewoon helemaal mezelf niet meer, kon na zolang rug/ en buikweeen zonder verdere ontsluiting te krijgen, echt niet meer ontspannen. Uiteindelijk 31 uur over gedaan. In het begin schaamde ik me achteraf, maar ze zijn wel wat gewend. Elke bevalling is anders, en mijn mening is dat je je er toch niet echt op kunt voorbereiden. Ik had allerlei cursussen gedaan, maar op het moment zelf had ik er niks aan, haha. Ik zou me er niet al te druk om maken. Ja, bevallen doet pijn. Maar ook ik vind het achteraf een wonder en ben trots dat ik haar er uiteindelijk toch zonder pomp uit heb gekregen.
Ik vond bevallen best pijnlijk en vooral een erg heftige ervaring, omdat je echt overgenomen wordt door oerkrachten, overgeleverd aan natuurkrachten, helemaal teruggeworpen op instinct. Ik heb in mijn opleiding (ruim voor ik zelf kinderen kreeg ) een 30-tal bevallingen meegemaakt en daarbij zijn me verschillende dingen altijd bijgebleven, maar vooral dat iedere vrouw het anders doet. De ene schreeuwt en vloekt, de ander geeft geen kik, de ene wil graag gemasseerd worden, de ander mag je niet eens aanraken. En je kunt van te voren niet altijd inschatten hoe je gaat reageren. Persoonlijk zie ik niet zo het probleem met schreeuwen. Het is een manier om er mee om te gaan, en een goede schreeuw op zijn tijd kan erg opluchtend werken . Als ik mezelf nu hard stoot, vind ik ook 'fijn' om even hard 'auwauwauw!' te roepen. Ik heb bij mijn bevallingen enorm gekreund en bij de derde bevalling tijdens weeenstorm ook echt gegild/geschreeuwd. Tja. Ik maak me daar niet druk om. Het was echt onmogelijk om dat te onderdrukken... Als er 1 moment is dat ik me even helemaal mag laten gaan, dan is het toch wel tijdens mijn bevalling ... Al mijn bevallingen zijn snel en soepel geweest, overigens...
Op tlc is een programma one birth ervery minute daar zie je ook dat iedereen totaal andera bevalt zolang jij kan doen waar jij je prettig bij voelt zo liep ik mijn hele bevalling heen en weer in mijn ondergoed als ik er over denk schaam ik me maar ik voelde mij daar prettig bij en op mijn vriend en verloskunidgeana mocht er niemamd in de ruimte. Nu weer zwanger ben niet bang voor de bevalling ik weet dat ik het kan.
ik heb 2x van me laten horen. de vk zei dat ik het niet moest doen want het was verspilling van mn energie. nou uhh sorry hoor maar het doet toch heel erg pijn? en ik wist ook totaal niet wat me overkwam en raakte gedeeltelijk in paniek. als ik van die filmpjes of programma's zie denk ik alleen maar dat ik dan eigenlijk wel heel stil ben geweest..