Hoi, ik heb getwijfeld of ik dit hier zo plaatsen of bij schoolkinderen&pubers, maar doe het toch hier omdat ik precies zou weten wat te doen als stiefzoon mijn eigen kind was Vanaf vanavond is stiefzoon van bij a 11 jaar 3 weken hier ivm vakantie. Ik ben 33 weken zwanger en we hebben nog een dochter van 4. Omdat mijn man gewoon 5 dagen per week doorwerkt is stiefzoon doordeweeks mijn pakkie an, normaal is mijn man natuurlijk vrij als zijn zoon hier is maar nu bewaard hij zijn uren voor als debaby geboren is. Dit hebben we natuurlijk samen overlegd en ik sta daar helemaal achter, ik wil dat mijn man straks ook kan genieten van ons zoontje. Maar stiefzoon is wel een kind wat zich slecht kan vermaken, veel aandacht vraagt en snel huilt als het even niet gaat zoals hij wil. Normaal kan ik daar al niet zo goed mee omgaan omdat ik een hele andere instelling he. (Niet zeuren, vermaak jezelf, als je geen reden hebt om te huilen wil ik je ook niet horen. Zo voed ik mijn eigen kind ook op). Voorbeeld: Hij mag niet op de playstation omdat hij eral meer dan een uur op heeft gezeten: meteen huilen. Hij mag niet op het glijbaantje van zijn zusje van 4: huilen. Ik vind dat echt heel irritant maar weet ook dat hij gewend is dat dit gedrag loont en hou daar dus ook rekening mee, probeer op een rustige manier uit te leggen dat het zo niet werkt in het leven en dat je nirt altijd vermaakt hoeft te worden enz. Nou is dat in een weekendje natuurlijk niet zo lastig maar 3 weken achter elkaar en daarnaast hoogzwanger zijn vind ik best een uitdaging. Normaal gaan we in dezomervakantie een paar weken kamperen dus dit word even wennen. Nu waar het eigenlijk om gaat: Stiefzoon is een zeurpiet met eten, lust bijna geen groente, geen dingen zoals bami als er vlees/groente door zit, geen soep, geen rijstgerechten...wat hij vooral eet is broodje hamburger, patat en frikadellen, aardappels met spinazie, wortels of bloemkool en vlees zoals boomstammetje, macaroni zonder groente enz. Nou is daar in de weekenden wel een mouw aan te passen maar in de vakanties lopen we hier standaard tegenaan. Ik ben voorstander van gezond eten en wil ook dat mijn dochter gezond eet. Hier gaat overal veel groente in, eten we 1x per week "ongezond" en voor de rest dus gevarieerd maar in elk geval altijd groente. Gevolg: huilende stiefzoon want het eten is hier altijd vies, hij neemt een paar happen maar met enorm lange tanden, dochter die begint te sputteren terwijl ze normaal goed eet, maar diekopieert het gedrag van haar broer, zwaar chagrijnige ik want ik kan slecht tegen dit gedrag en een boze man die het ook niet zo goed weet...hij wil dan het liefst maar een boterham met chocopasta voor stiefzoon maken (last van de eeuwige angst dat stiefzoon niet meer wil komen als hij hier zijn zin niet krijgt) maar realiseert zich ook dat dit niet eerlijk is naar dochter toe (en ik vertik het om mijn dochter te leren dat dit gedrag lonend is en zij dus ook in t vervolg een drama met eten word) Goec, wat zouden jullie doen: Eten wat de pot schaft, zo niet dan eet je maar niet, maar dan ook geen toetje/lekkers in de avond. Apart gaan koken voor stiefzoon, dus gerechten zonder groente etc, apart koken als we iets eten wat hij niet lust. Met het risico dat dochter hetzelfde als dr broer wilt terwijl ze nu zo'n gezonde eter is. Nog 1 dingetje, ik ben heus niet helemaal onmenselijk, niemand lust alles en ik hou echt wel rekening met zijn wensen. Zal hem nooit champignons voorschotelen want ik weet dat hij daarvan walgt, maar verder ga ik niet 3 weken lang alle groente elimineren
Ik ben inmiddels alweer 5 jaar stiefmoeder van een meid van 16 en een jongen van 13. Ik weet niet wat jullie regeling normaliter is, maar wij hebben de kinderen in co-ouderschap, de ene week 3 en de andere 4 dagen. Laat ik beginnen met in mijn ogen het állerbelangrijkste: mijn man is niet bang. Hij weet dat zijn ex echt niet mee zou gaan in een huilverhaal over iets als groente moeten eten. Net zoals wij er niet in mee zouden gaan als ze met zo'n verhaal over hun moeder hier zouden komen. Je ziet enorm veel conflictvermijdende ouders, gescheiden of niet. En zij bewijzen hun kinderen een enorm slechte dienst. Opvoeden is nu eenmaal ook grenzen stellen en consequent en duidelijk zijn. Dat wordt lang niet altijd met applaus begroet (ahum 😆, maar uiteindelijk is het voor iedereen en vooral voor de kinderen beter. Kinderen moeten botsen om zich te ontwikkelen en daar hebben ze grenzen/regels/afspraken voor nodig. Dat gezegd hebbende... We eten hier wat de pot schaft. Punt. En als je iets niet kent, dan moet je het eerst proberen in plaats van meteen te roepen dat je iets niet lust. Maar, iedereen heeft zo zn voorkeuren en afkeuren... Dat is normaal. En ik ga niet expres iets maken wat iemand echt vies vindt. En dan als derde: jullie dochter is al 4, dus ik vermoed dat de scheiding ook al een hele tijd een feit is. Waarom is dit pas nu/deze vakantie een issue? Is het opeens? Wat ik me verder ook nog afvraag: - hoe is de relatie met ex? Steunt zij jullie in de opvoeding en vice versa? - begrijpt je man dat zijn 'weg van de minste weerstand' juist slécht is voor zijn oudste?
Wij zijn inderdaad bijna 6 jaar bij elkaar, maar het word lastiger nu stiefzoon ouder word. Toen hij nog een kleuter was accepteerde hij dat er hier andere regels gelden dan bij zijn moeder, nu heeft hij heel goed door dat A) zijn ouders totaal niet op 1 lijn zitten B) hij zijn vader kan manipuleren door te zeggen dat bij mama alles beter is, zodra hij daarmee op de proppen komt mag het van papa ineens wel C) hij er bij mij niet mee weg komt, waardoor hij gewoon probeerd mij te ontlopen. Werkt prima, papa is er altijd (stiefzoon komt om het weekend). Maar gaat de komende drie weken niet werken natuurlijk. Helaas gaat de ex van mijn man wel mee in de verhalen van stiefzoon, ze praat hem helemaal naar de mond toe, het is idd heel zielig voor hem dat hij hier vies eten krijgt, er word hem verteld dat het heel raar van papa is dat hij geen vrij neemt de komende weken en dat daaruit wel weer blijkt dat papa's nieuwe kinderen belangrijker zijn enz enz. Natuurlijk was het voor stiefzoon leuk geweest als mijnman zijn vakantie had kunnen opdelen maar dat is geen optie, hij moet aaneengesloten vrij nemen en idd, dan is de geboorte van de baby belangrijker. Is overigens voor het eerst in de 7 jaar dat mijn man bij zijn ex weg is dat hij een vakantie waarin hij zijn zoon heeft doorwerkt. Wat betreft het eten, mijn man heeft weleens verteld dat zijn ex een hele moeilijke eter is, er komt daar echt geen groente in huis en ze eten vaak friet of brood. Ik kan dus best begrijpen dat stiefzoon het eten hier niet lekker vind maar ik vind het geen reden om hem daarom maar ongezonde zooi te geven, ook omdat ik dat voor mijn eigen kind echt niet wil en onderscheid maken wil ik ook niet. Daarnaast is stiefzoon wat te zwaar voor zijn leeftijd en lengte, daar wil ik niet aan meewerken. Wat ik nog het moeilijkste vind is dat dit soort dingen als stiefzoon er is tussen mij en mijn man in komt te staan. Laatst de grootste herrie gehad omdat ik had gezegd dat stiefzoon geen ijsje mocht als hij niet tenminste 10 happen zou eten. Als ik dit tegen onze dochter zeg en ze eet alsnog niet krijgt ze dus geen ijsje, maar stiefzoon maakte drama en vervolgens kreeg hij van mijn man toch een ijsje. Ik was des duivels want ten eerste schend hij mijn gezag en ten tweede vind ik het heel oneerlijk naar dochter toe. Zij moet luisteren maar haar broer niet, kan echt niet...
Tsja moeilijk, aan de ene kant begrijp ik zijn ex wel als ik bovenstaand stukje lees..dat het niet leuk is dat papa de volle 3weken gewoon aan het werk is, als dat bij mijn ex zo zou zijn, zou ik ze ook liever thuis hebben, die vakantie is toch om even tijd door te brengen met hun vader, ik zelf zou er niet van gediend zijn dat mijn kinderen 3weken lang bij papa's vriendin zouden moeten doorbrengen dan..ik zou het alleen niet met de kinderen bespreken maar met mijn ex.ik zeg nu even eerlijk hoe ik het zou ervaren he, geen aanval verder..een nieuwe baby is altijd een gevoelig onderdeel bij exen..en al helemaal als vader wel vrij neemt voor de baby maar niet voor zoonlief..ik zou dat eerlijk gezegd ook niet leuk vinden maar wel begrijpen!maargoed, het gaat om het eten..ik zou echt niet apart gaan koken, een beetje rekening houden uiteraard, maar een kind gaat niet bepalen wat je 3weken lang gaat eten toch? En wat als je de groenten zo klaar maakt dat ie het niet ziet?sterkte en succes!
Hij is bijna 11, vroeger kwam ik er wel mee weg om gepureerde groente te verstoppen maar daar trapt ie nu echt niet meer in . Ik heb maar besloten om zo af en toe apart tekoken en sowieso probeer ik altijd al te maken wat hij lust, maar af en toe zal ie er niet aan ontkomen dat er groente door bijv pasta zit. Wat betreft papa geen vrij in de vakantie. Hij heeft zijn vader al ruim 10 jaar lang elke vakantie om zich heen. Vakantie hoort in overleg kortgesloten te worden. Er zijn 6 weken zomervakantie, wij waren dit jaar aan de beurt om aan te geven welke weken wij wilden. Echter heeft ex eenzijdig besloten dat stiefzoon hier de eerste drie weken is of het nu uitkomt of niet, want de tweede drie weken heeft haar nieuwe vriendje vrij en zij willen als gezin vakantie vieren. Wij zijn hier tegenin gegaan omdat we wisten dat het onmogelijk was dat mijn man vrij kon krijgen de eerste drie weken (ongeacht de geboorte van ons kind) maar zij wilde het perse zo, ook al wist ze dat haar zoon dan drie weken bij mij zou zitten. En baby's laten zich nu eenmaal niet plannen. Ik heb mijn man nodig na de bevalling, iemand moet onze dochter dan naar school brengen en halen, mijn ouders zijn allebei ernstig ziek en schoonouders werken fulltime dus zelfs al zou mijn man nu vrij kunnen krijgen, dan nog had hij dat niet gedaan omdat hij die uren strakx nodig heeft.
Nou als z'n ex het zelf zo heeft geregeld dan moet ze ook niet zeuren vind ik, en het al helemaal niet met haar zoon bespreken..moeilijk hoor, die moeilijke eters!die van mij zijn ook niet makkelijk, nu ben ik zelf ook niet gek op groenten maar ik probeer er nu maar ovenschotels van te maken, die smaken nog wel goed haha.succes met de laatste loodjes!
Wat een lastige situatie zeg.. Apart koken zou ik niet doen, af en toe wat maken wat die wel lust maar voor de rest gewoon met de pot mee eten. Als dat echt een fiasco word, zou ik het maar aan papa overlaten. Want die vreemde gewoontes, is niet jou probleem en is idd niet de bedoeling dat je dochter dat gedrag na gaat doen. Misschien een leuk ideetje om samen met hem te koken, zodat die er wat meer 'plezier' in heeft? Lasagne met groente gaat hier iig altijd op, hier ook een anti groente eter... Succes de komende weken!!
Ik zou eenzelfde instelling hebben als jij. ik zou hem voorstellen dat hij bijvoorbeeld 2 gerechten kiest die hij absoluut niet eet (bv macaroni met groente en zalm) en als jullie dat maken iets anders voor hem erbij. Verder eten wat de pot schaft.
Ik snap je frustratie. Wellicht ook nog een idee om samen met hem te kijken naar wat er gegeten wordt. (Maar wel binnen bepaalde grenzen dan) Boodschappen mee doen en misschien vindt hij het ook nog leuk om mee te koken?
Bedankt voor de tips. Mee laten koken heeft geen zin, wat hij niet wil eet hij niet. Ik heb me erbij neergelegd. Wat hij niet wil eet hij maar niet, maar hij krijgt ook niets anders. En daarnaast probeer ik natuurlijk wel gezonde dingen te maken die hij wel lust.
Hier met bonusdochter gehad. Ze woont nu in en het gaat steeds beter. Ze is nu 15. Ze al bij haar moeder geen groenten, die kookte nooit en was weken niet thuis, dus ze was bevriend met de vetpan. Wat wij gedaan hebben. We aten om de dag groenten. Ze mag voorkeur uitbrengen welke groenten. Ze mag zelf de hoeveelheid opscheppen, maar wat je op je bord schept eet je op. Rekening houdend met de rest , niet met een lang gezicht . Is dit gelukt, dan krijg je toetje. In het begin waren het 3 doperwtjes . Het werd steeds meer en op een gegeven moment hebben we 1 eetlepel ingesteld en nu vraagt ze of ze genoeg gepakt heeft. Ze is vanaf 0 begonnen, en we zijn nu een jaar verder. Het enige wat je in 3 weken bereik is rust in huis en dat de rest wel groentes eet. Weet niet of je er wat aan hebt, maar dit heeft bij ons prima gewerkt . Hoe gaat het tot nu toe?
Dit. En het gaat om 3 weken. Ik zou er denk ik wel af en toe rekening mee houden (bv om de 2 dagen?). Het is toch vakantie en zijn vader is er al niet voor m. En bij veel dingen kun je toch groenten apart doen (of er later doorheen gooien). Apart opscheppen en verder vader laten bepalen waar zoon wel en en niet over mag zeuren - neem aan dat vader er met eten wel bij is. Hier ook de dochter van mijn vriend die niet zo geweldig eet (maar wel gewoon met de pot mee moet eten). Ik bemoei me daar niet echt mee. Hij gaat op een andere manier om met eten dan ik bij mijn dochter doe, maar dat is ook een makkelijke eter.
Hoe sneu het ook is dat papa gewoon moet werken zou ik absoluut niet meegaan in dit gedrag. Heel oneerlijk naar zijn zusje toe. Hier is het eten wat de pot schaft zo niet dan niet. Het bord mag in de koeling en krijgen ze honger mogen ze het nog 1x proberen en daarna klaar. Dit geld natuurlijk niet voor dingen die ze echt NIET lusten. Hij is 11 en kan toch kauwen? Zo jammer dat zijn moeder gezond eten niet stimuleert. Verder moet je man echt 1 lijn trekken met jou. Anders ben jij straks de boze stiefmoeder met een dochter die in zijn negatieve gedrag mee gaat. Heel veel succes!!
Boh dit lijkt me lastig, zeker nu je zwanger bent. En vooral dat snel gaan huilen, daar zou ik ook simpel van worden . En dat maakt dat je het niet/moeilijk eten natuurlijk nog minder kan hebben. Maar buiten dat ik jou heel goed begrijp, begrijp ik je stiefzoon ook wel. Zit natuurlijk ook nog in een lastige leeftijd die zijn gedrag alleen maar versterkt. Als mede-moeilijke eter zal ik aangeven hoe het voor mij op die leeftijd was: Ik lustte dan wel alle groenten en fruit, maar ik heb moeite met vlees, vis en kaas (behalve mozzarella, maar dat kun je amper kaas noemen :-D) Kaas was echt de smaak en vlees de structuur die ik niet te doen vond. Ik ben tot een bepaalde leeftijd ook bestempeld als een moeilijke eter, maar niets is minder waar. Toen ik in de pubertijd zelf ben gaan koken ben ik gaan experimenteren en steeds meer gaan genieten van (gezond) eten. Ik heb uren aan de keukentafel doorgebracht met als doel me toch dat hamlapje te laten eten, maar ik kan je vertellen; het gaat niet gebeuren, die honger deert echt niet. Daarnaast is mijn partner het omgekeerde verhaal; eet heel weinig groente en fruit. Durfde als kind niet te gaan logeren bij nieuwe vriendjes omdat hij bang was aan te moeten geven wat hij niet lustte. En bij hem heeft het ook met structuur te maken. Voor anderen niet te bevatten, maar hij eet wel oesters, maar geen aardbeien. Ik kan hier nog pagina's mee vullen, en velen zullen hier wel van alles van vinden, maar ik kan je dus zeggen dat het een gedoe is om moeite te hebben met eten, ongeacht het hoe en waarom. De tip is al eerder gegeven, om hem mee te laten koken, maar ik vind dat zo gek nog niet. Samen (gezonde) broodjes hamburger maken bijvoorbeeld. Niet dat hij teveel moet doen he , het is en blijft een 11-jarige, daar gaat hij wellicht om miepen. Als ik toentertijd betrokken was bij het eten, het waarom etc etc dan was het een ander verhaal geweest. Dan had ik me gekend gevoeld. Maar ondanks dat ik wel echt alles probeerde vond ik veel etenswaren gewoon niet lekker. Mijn broertje daarentegen lustte wel alles dus werd het thuis idd, eten wat de pot schaft. En ik had daar graag iets meer democratie in gezien . Maar nogmaals, ik begrijp je frustratie, wij kunnen er objectiever tegenaan kijken, het is niet onze stiefzoon. Maar soms helpt het om opnieuw te beginnen en ook om de situatie gedeeltelijk te accepteren zoals deze is. Dus ik zou idd toch iets van rekening met hem houden en op sommige dagen eet hij dan maar iets minder omdat je iets hebt gekookt wat hij niet lekker vindt.
Bedankt voor de reacties. Ik heb het redelijk losgelaten omdat ik gewoon geen zin heb om nu heel veel energie te steken in hem een gezond eetpatroon aan te leren, straks is hij weer drie weken bij zijn moeder en word het weer teniet gedaan. Ik kook nu gewoon datgene waarvan ik weet dat hij het lust en prop mijn dochter overdag vol met bergen fruit en tomaatjes, komkommer enz om de gemiste vitamientjes in het avondeten goed te maken. Zo blijft het in elk geval gezellig in huis. Als stiefzoon hier vaker zou komen zou ik dit niet doen, ik maak me nl wel zorgen om zijn gewicht, hij is echt zichtbaar te zwaar. Maar het is onmogelijk om dat te voorkomen als een kind er normaal maar 4 dagen per maand is