Ik ga akkoord met je en van september tot eind maart liep ik bij een therapeute (met de eerste klikte het niet, dus iemand anders gezocht) maar ik voelde me niet echt geholpen. Ik ben ook al bij de huisarts geweest met wie ik een goede band heb). Ik zou gewoon niet weten waar ik terecht kan en therapie is gewoon ook duur. Ik heb niet echt de middelen om verschillende therapeuten te bezoeken tot ik iemand goed gevonden heb. Ik vind hulp zoeken dus niet verkeerd, ik weet gewoon niet waar. CB is vorige maand op huisbezoek geweest op lijn vraag en zegt dat wat ik doe, goed is..
Ik herken het ook wel: controledwang. Tot aan de geboorte van onze eerste verliepen alle dingen die ik ondernam uitstekend, en dan komt er een wezentje dat niet stuurbaar is. Onze eerste sliep dramatisch, en na een tijdje krijg je tunnelvisie, waar je alleen jezelf maar mee hebt. Bij de tweede zat ik mezelf ook in de weg, terwijl zij prima slaapt en drinkt en helemaal gezond is. Bij mij werd het ook gruwelijk veel erger door de hormonen, terwijl ik zelfs nog nooit last had gehad van PMS of zo. De tweede keer heb ik maar heel kort bv gegeven, en ik merk dat ik nu al veel stabieler ben dan toen onze eerste zes maanden was. Ik heb in de tussentijd veel aan mindfulness gedaan (bodyscan downloaden als mp-3!), en het boek Zelfcompasssie van Kristin Neff gelezen. Echt een aanrader! Veel succes met je hormonen en je dochter en hopelijk tweede kindje!
Wat fijn dat je even reageert. Ik snap het. die klik is moeilijk. de meeste therapeuten die via huisarys gaan zijn verzekerd dus kosten je niks. Misschien bij een wat grotere instelling? Als je dan geen klik hebt kun je mallelijk switchen. Lukt het loslaten van het drinken van je dochter iets beter nu? Liefs
Belle1984 vind het dapper dat je deze vraag zo vol emotie en zonder filter hebt gezet. Het is volgens mij je eerste kindje en het moederschap doet een boel met je. Iedereen heeft een mening.... Iedereen weet het beter en veroordelen en oordelen hebben een compleet nieuwe dimensie gekregen. Hier ook eerste kindje nadat ik niet verwacht had dat ik ooit nog in verwachting zou kunnen raken. Nu toch op een natuurlijke manier (wat echt een wondertje is want de arts was erg helder, zonder interventie geen kindje). Nu "ineens" moeder, met alle onzekerheden. Voor het hebben van een kindje was alles "in controle" en nu bepaald een mini mensje mijn leven. Weet niet of een ritje naar de Huisarts helpt, wat je zelf aangeeft, loslaten moet je zelf doen. Wat voor mij helpt is een soort van doula tijdens het opvoeden. Mijn schoonzusje is mijn steun en toe verlaat. De rest laat ik aan mijn neus voorbij gaan. Hier zoek ik vooral informatie en herkenning. Ik heb geen moeder meer (op jong leeftijd overleden) en ook geen schoonmamma (vorig jaar overleden voor de geboorte van A). Wens je veel succes en vertrouw op jezelf en je eigen gevoel en intuïtie.
Oke, je hebt je beginpost niet helemaal lekker verwoord, maar daar heb je al lang en breed je excuses voor aangeboden dat je het niet zo bedoeld had. Dus ik snap sowieso al niet dat daar zo over door gezanikt moet worden. Ts; ik vind het dapper en goed dat je hier blijft reageren. Veel tips en advies zijn al gegeven. Ik snap je wanhoop zeker. Mijn oudste zoon (nu 13) is altijd al een extreem moeilijke eter en drinker geweest. Ik herinner me als de dag van gister hoe ik met hem toen hij 10 weken oud was, het inloopspreekuur van het cb binnen liep. Ik gaf hem aan de verpleegkundige, die mij verbaasd aankeek, en zei tegen haar; "Hier heb je mijn kind, ik kan niet voor hem zorgen". Van de 5 flessen per 24 uur, dronk hij er in totaal 1 op..Heel de dag was ik er mee bezig. Meteen gingen daar alle alarmbellen rinkelen, en ik is natuurlijk met mij mee naar huis gegaan. Met speciale voeding die ik moest bestellen (uiteindelijk heeft hij nog 1,5 jaar sondevoeding gehad). Er is nooit iets lichamelijks bij hem gevonden, en eet nu nog steeds extreem weinig. In ieder geval; een heel verhaal wat ik natuurlijk inkort, en ook totaal anders maar ik ken je wanhoop dus wel, omdat je zo graag wilt maar het niet lukt. Probeer naar je moedergevoel te luisteren. En natuurlijk ben je een goede moeder! Je bent wat onzeker, maar je probeert genoeg en zoekt advies en hulp. Jouw kindje is een vrolijke meid. Dan doe je het echt wel goed hoor.
Heb niet alles gelezen maar wel aardig wat in dit topic. Je woord keuze is idd wat apart maar heb ondertussen de rest ook gelezen en begrijp het beter. Er straalt een soort van woonhoop uit en dat is denk het punt denk ook dat het een combinatie van is en je kindje dat een sterk eigen willetje heeft en jij zelf die niet helemaal lekker in je vel zit vele adviezen zijn al gegeven en los laten is daar een van. Door mijn stress 14 jaar geleden ) Postnatale alles er om heen ect ect had ik op een gegeven moment ook een baby die niet meer wilden eten en drinken en daar door schoot ik nog meer in de stress. Hij was van slag door mijn stress ja van slag hij voelde heel goed aan dat zijn moeder het niet trok een kind voelt dat. Hij was 6/7 maanden en ben ook bij ha en alles geweest van hij moet toch drinken eten? Maar hij deed zijn mond niet meer open hebben zelfs weleens dwang gebruikt samen met mijn stiefmoeder( een keer) pap op een lepeltje en proberen in zijn mondje te duwen zo wanhopig woord je idd. Maar ja het was een fysiuele cirkel ( weet niet hoe je dat schrijft). ben daarna opgenomen geweest en bij mijn stiefmoeder heb ik na de hand vernomen dat het daar ook nog een strijd is geweest met eten geven gelukkig had zij de rust wel om het goed op te lossen. Ze hebben het mij niet verteld. Omdat ik al ( ziek was) kreeg te horen dat het goed ging. Denk ook niet dat ik het getrokken had als ze wat anders verteld hadden voelde mij al zo schuldig dat ik niet de moeder was die ik wilde zijn. Mijn advies is voor als je naar de hulp verlening gaat ( lijkt mij geen slecht plan) probeer eerlijk te zijn en eerlijk je hulpverlener te vertrouwen. En geef ze soms nog een kans ze moeten ook jou leren kennen het is sam sam. Ze pikken meer op dan je denkt tijdens z.n gesprek en soms lijkt het net als of ze niet luisteren. Of dat het niet klikt. Ook dat heeft tijd nodig de meesten zitten er om je te helpen. Weet als het niet klikt klikt het niet maar ja soms weer houd je eigen houding en spanning je van het open staan tot. Ga met jezelf aan de slag en probeer het los te laten. Heel veel sterkte een goede moeder is een moeder die durft toe te geven dat ze het soms niet aan kan en soms je moeder gevoel en alles het maakt het soms echt tot een letterlijke hel, ( het zorgen voor en met) want je wilt het goed doen.
Hé meid, ik heb je eerder al advies gegeven (videohometraining). Voor jezelf en de kleine helpend, laagdrempelig en kortdurend. Voor het stukje loslaten (wat echt heeeel moeilijk is, dus belangrijk om te onderzoeken waar de behoefte om controle vandaan komt, wat hier al gesuggereerd werd) zou mogelijk psychotherapie of schematherapie iets voor je kunnen zijn. Ik heb dit zelf als leertherapie tijdens mijn opleiding gedaan en het heeft mij heel erg geholpen. Je kunt gewoon zelf googlen. Veel therapeuten, praktijken of instellingen hebben een eigen pagina zodat je zelf kunt bekijken wat jou het meeste aanspreekt. Zie hulp ook als een stukje luxe voor jezelf. Net als een massage of gezichtsbehandeling, maar dan voor de binnenkant Ik gun jou dat zo!
Je gaat uit van de Nederlandse situatie, maar volgens mij is in België de psychologosche hulp een stuk ingwikkelder georganiseerd en duurder. En minder innovatief, heb ik het idee.
Ja, inderdaad. En duur. Gemiddeld 50 euro per uur/sessie, volledig eigen kosten. Ik woon uiteindelijk niet zo heel ver van de grens (een uur rijden), maar ook in Nederland zal ik het dan zelf moeten betalen. Wanneer we probeerden zwanger te worden, kon ik ook moeilijk de controle loslaten en heb ik dagelijks gemediteerd. Dat heeft me echt goed geholpen. Ik heb me voorgenomen om daar alvast opnieuw mee te beginnen.
Had je mijn post over mindfulness en dat boek Zelfcompassie ook gezien? Als je al eerder gemediteerd hebt, heb je zeker de zelfdiscpline om dat ook te doen (blijkt ook wel uit je bodybuilderscarrière).
Ik volg je topic al een paar dagen en snap helemaal hoe je je voelt. Mijn oudste is ook een slechte eter en drinker altijd al geweest. Als baby had hij een sonde en toen hij wat ouder werd ging het ietsje beter en hij trok de sonde er bijna dagelijks uit dus was ook niet meer te doen. Nu is hij 4 jaar en nog steeds is eten en drinker soms een probleem, vooral drinken. Wij hebben ook lang gepust want ja hij zal toch moeten drinken, tot ziekenhuis opnames aan toe. Nu hebben we langzaam aan geleerd dat hij met de juiste begeleiding wel wat drinkt al is het vooral op warme dagen echt te weinig. Je ziet ook aan zijn bouw dat hij slecht eet en drinkt, maar ondanks dat is hij wel gezond en droogt hij niet uit. Nou is hij natuurlijk wat ouder en beter te bereiken en makkelijker uit te leggen, maar ook toen hij jonger was merkten we dat des te meer aandacht wij eraan gaven des te meer hij tegengas gaf. Een ander kan je duizend keer vertellen dat je relaxter moet worden en vooral niet moet dwingen maar zo werkt het nu eenmaal niet, het is je kind en als hij niet wil drinken wordt je nu eenmaal wanhopig. Je zult zien dat er een moment komt dat het wel goed lijkt te gaan, dat je weet dat je kindje gezond blijft ondanks het weinige wat hij drinkt/eet, maar dat moment komt vanzelf en niet wanneer anderen je dat vertellen. Jij zit dagelijks in die situatie en een ander niet, jij bent de gene die ziet hoe het verloopt dagelijks maar ook jij bent de gene die er een weg in vind ook al lijkt dat nu nog zover weg. Heel verhaal maar hopelijk heb je er wat aan en komt bij jou ook het moment dat je ermee om leert gaan. dikke digi knuf
Bedankt, dit geeft inderdaad steun en herkenning. Hoe is het dan met je andere kindjes gegaan? Was bij hen eten en drinken dan geen probleem? Want daar ben ik wel bang voor dat we met een tweede kindje weer hetzelfde gaan hebben
Ja, heb ik gezien. Ik heb het boek eens opgezocht. Gaat het ook over loslaten? De mindfulness zit heel dicht bij de soort meditatie die ik doe.
Sorry, ik ben inderdaad niet voldoende op de hoogte van de Belgische regelingen. Jammer, ik zou je graag willen helpen.
Precies wat ik dacht!! Maar als ik verder lees kan ik je frustratie en onzekerheid ook begrijpen. Probeer inderdaad iets anders te drinken te geven en het voor je zelf ook niet te zwaar te maken. Dat voelen die kleintjes en dat werkt alleen averechts. Succes er mee!
Ik vond suicidaal wel een een beetje grappig, dacht dat je het als een grapje bedoelde, nam het in ieder geval niet verkeerd op. Verder is wat ze drinkt niet zo raar of weinig. Er zijn natuurlijk van die superkindjes die veel drinken en eten maar dat was onze zoon ook niet en hij is toch echt wel gezond hoor. Als ze vocht te weinig hebben dan hebben ze een droge mond, geen speeksel, wenen zonder tranen, etc. Moest je je echt zorgen maken dan koop je een wegwerpnaald in de apotheek, haal je de naald er af en vul je het spuitje met water / roosvicee / sap, etc. Dat spuit je om de 15 min of 30 min in haar mondje (mondje open sperren en tussen de tandjes klemmen zodat ze het niet naar buiten kan spuwen). Klinkt hard maar dat moest ik doen van de kinderarts toen zoon buikgriep had. Met fysiologisch water dan. Tegen het uitdrogen.
Privépraktijken zijn duur, je kan altijd eens kijken waar het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg zit bij jou in de buurt. Dat is 11 euro per sessie.