Ik zal in volgende berichtje mijn verhaal vertellen. Hoe ga jij om met een heftige bevalling? In het begin had ik zoiets van je krijgt er zo iets moois voor terug ( wat ook zo is ) maar nu heb ik wel meer een rot gevoel erbij.
Ik werd met 37w ingeleid ivm hoge bloeddruk en zw suiker! Donderdag 7mei dag 1 van inleiden. Om 9.00 uur gemeld. Ik had 1 cm ontsluiting en kreeg een ballon katheter plaatsten ervan was niet zo fijn. Uiteindelijk zat hij er een half uur in bleek ik er niet tegen te kunnen ik ging van mij stokje. Ding eruit gehaald n een tampon veter werd ingebracht. Deed geen pijn en kreeg er voorweeen van. Vrijdag 8 mei dag 2 Tampon had zijn werk gedaan 3 cm ontsluiting maar ze konden nog net mij vliezen niet breken dus nieuwe tampon. Erin en weer kwamen de voorweeen. Zaterdag 9 mei om half 9 08.00uur Yes genoeg ontsluiting 3,5-4 om mijn vliezen te breken. Ze waren gebroken er gebeurde niks. Ik ging staan en plons haha. Breken deed trouwens geen pijn. Ik ging aan het infuus met weeën opwekkers en rond het middag eten waren de ze zo heftig. Ik had trouwens alleen maar rugweeen wat blijkbaar ook pijnlijker is. Dus ik ging voor een ruggeprik. Met de rugweeen erbij deed het zetten echt onwijs pijn toen bleek ook nog dat mijn rugwervels veel te dicht oo,elkaar zitten moeilijk bij te komen. Maar na vier x prikken ( gevloekt en geschreeuwd van de pijn) zat hij eindelijk. In het begin werkte hij super kon de weeën weer aan. Maar rond 15.00 begon het wer net z'n pijn te doen ala ervoor wat bleek de drain was los toen kreeg in een infuus voor de pijn hier ging ik van van de kaart ik raakte er van in paniek. Rond 17.00 keken ze bleek mijn ontsluiting niet veel verder gevorderd en twijfelde ze over een keizersnede. Om 19.00 werd uiteindelijk de knoop door gehad het werd een keizersnede en wat was ik blij maar toen bleek dat ik weer een ruggeprik moest voor de narcose pff ik was echt van slag om 20.00 naar de ok weer 3 x geprobeerd mij onder narcose te bregen met een ruggeprik maar hij kon hem niet zetten. Uit eindelijk moest ik geheel onder narcose wat ze liever niet doen voor de baby. Alles werd klaar gemaakt zodat zodra ik weg was ze hem zo snel mogelijk eruit konden halen. Manlief mocht achter een raam meekijken binnen 5 min was hij eruit ik ben zelf om 21.30 wakker geworden. Dus manlief kent hem eigenlijk 45 min langer dan mij. Wat ik de dagen erna vooral moeilijk vond waren de nachten in het ziekenhuis manlief mocht niet blijven en ik kon niks zelf heb pas na 3 dagen een luier verschoond. Uiteindelijk bleek trouwens dat meneer helemaal niet goed voor de uitgang lag wel met zijn hoofd naar benende maar hij keek naar het gat dat is niet goed dus ik had sowieso een keizersnede gemoeten haha fijn had dat eerder gezegd. En meneer had zelf in zijn navelstreng een knoop gemaakt. Gelukkig heeft hij deze niet ver genoeg aan getrokken anders was hij dus overleden in mijn buik. Zaterdag is hij geboren dinsdag mochten we naar huis top kraamverzorgster gehad! Zaterdag erna smorgens werd ik wakker bed nat bleek er een infectie achter de wond te zitten moest meteen naar ziekenhuis komen. De wond werd 5 cm opengesneden(zonder verdoving) zodat het vuil eruit kon. Ik lag toen weer drie dagen in het ziekenhuis wel met jelmer bij me. Maar weer zonder mijn man. Daarna twee weken lang thuiszorg gehad 3 x per dag om dé wond te spoelen dus kon niet echt doen wat im wou ivm de vaste tijden. Nu is de wond net dicht heeft heel lang geduurd! Wij willen heel graag meer kindjes maar ik ben best bang dat het weer z'n drama word.
So, heftig verhaal. Ik heb ook best een pittige bevalling gehad, ik moest een poos daarna ook echt nog absoluut niet aan een 2e kind denken. Heb er hulp voor gehad, veel over gepraat, EMDR behandelingen (zie google) gehad. En na 3 jaar komt onze 2e er bijna aan, vind het wel heel spannend maar heb het wel een plaatsje kunnen geven. Ik hoop dat jij dat ook kunt doen, maar als je er niet alleen uitkomt. Zoek hulp!!! Het lijkt soms zo overdreven, of misschien heb je het gevoel dat je je aanstelt. Maar dat is echt niet zo. Sterkte hoor!
Ik heb een traumatische keizersnede gehad en heb veel baat gehad bij de klinisch psycholoog. Bij haar heb ik EMDR therapie gehad. Ik ben heel lang stellig geweest dat ik dit noooooooit weer mee wil maken, en zie onderschrift... We gaan er maar van uit dat het vast niet zo erg wordt als de vorige keer. Na de vakantie ga ik wel weer contact opnemen met de psycholoog, voor mijn eigen gemoedsrust. Misschien is het ook iets voor jou, EMDR? Veel sterkte in ieder geval, en gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje!
Hey! Ook hier een heftige bevalling gehad met ptss als gevolg. Ook ik heb heeeeelll goede ervaringen met emdr! Ik kon t ziekenhuis niet inlooen of ik had bijna een paniek aanval en nu loop ik lachend naar binnen! Het blijft altijd een nare herinnering maar heb t wel een plekje kunnen geven en ook wij gaan nu voor nr 2!! Sterkte meid! En schaam je aub niet om hulp te vragen. Hierdoor heb ik een half jaar met mn klachten doorgelopen wat super zonde was!!